به منظور بررسی اثر کاربرد کودهای زیستی و عناصر ریزمغذی بر عملکرد و اجزا عملکردذرت (Zea mays L.) رقم AS71، پژوهشی در سال زراعی 1396 در شهرستان سرپل‌ذهاب به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی، شامل کودهای زیستی در دو چکیده کامل
به منظور بررسی اثر کاربرد کودهای زیستی و عناصر ریزمغذی بر عملکرد و اجزا عملکردذرت (Zea mays L.) رقم AS71، پژوهشی در سال زراعی 1396 در شهرستان سرپل‌ذهاب به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی، شامل کودهای زیستی در دو سطح فسفات بارور 2 و ازتوبارور 1 و محلولپاشی عناصر ریزمغذی در چهار سطح شاهد (محلولپاشی با آب معمولی)، روی، منگنز و محلولپاشی توام روی و منگنز بودند. نتایج نشان داد که محلولپاشی عناصر ریزمغذی بر روی طول بلال، تعداد ردیف دانه در بلال و عملکرد دانه تأثیر معنی‌داری داشت و کاربرد کودهای زیستی نیز تأثیر بسیار معنی داری بر روی وزن صد دانه، عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه داشت. همچنین اثر کاربرد تلفیقی کود زیستی و عناصر ریزمغذی تأثیر بسیار معنی‌داری بر روی ارتفاع بوته، قطر ساقه، تعداد دانه در ردیف، عملکرد بیولوژیک داشت وتاثیر معنی داری بر روی وزن صد دانه و شاخص برداشت داشت. مقایسه میانگین صفات نشان داد که بیشترین عملکرد دانه در تیمار محلولپاشی عنصر ریزمغذی روی با 15936 کیلوگرم در هکتار و بیشترین عملکرد بیولوژیک با 9/32246 کیلوگرم در هکتار در تیمارکاربرد تلفیقی کود زیستی ازتوبارور 1 و عنصر روی و بیشترین شاخص برداشت نیز با 53/61 درصد در تیمار تلفیقی کود زیستی فسفات بارور 2 و عنصر روی، بدست آمد.
پرونده مقاله
این پژوهش به منظور بررسی تاثیر کودهای زیستی و محلول پاشی عناصر ریز مغذی بر خصوصیات کمی و کیفی چغندرقند رقم دروتی به صورت فاکتوریل بر پایه بلوک‌های کامل تصادفی در 3 تکرار در سال زراعی 1397-1396 اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل فاکتور کود در 4 سطح: F1 : 100 درصد کودهای ش چکیده کامل
این پژوهش به منظور بررسی تاثیر کودهای زیستی و محلول پاشی عناصر ریز مغذی بر خصوصیات کمی و کیفی چغندرقند رقم دروتی به صورت فاکتوریل بر پایه بلوک‌های کامل تصادفی در 3 تکرار در سال زراعی 1397-1396 اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل فاکتور کود در 4 سطح: F1 : 100 درصد کودهای شیمیایی(شاهد)، F2: 50 درصد کودهای شیمیایی+ کودهای زیستی (نیتراژین و فسفر بارور2)، F3: 25 درصد کودهای شیمیایی+ کودهای زیستی (نیتراژین و فسفر بارور2) ، F4: کودهای زیستی (نیتراژین و فسفر بارور2)، و فاکتور ریزمغذی ها در 4 سطح: M0: محلول پاشی با آب مقطر(شاهد)، M1: محلول پاشی سولفات روی، M2: محلول پاشی سولفات منگنز، M3: محلول پاشی سولفات روی+ سولفات منگنز بودند. نتایج نشان داد که اثر کود بر عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه، شاخص برداشت، عیار قند، درصد قند قابل استحصال، عملکرد قند خالص، عملکرد قند ناخالص و میزان ازت مضره معنی دار شد. همچنین اثر ریزمغذی ها بر عملکرد بیولوژیک، عملکرد غده، درصد قند قابل استحصال و میزان ازت مضره معنی‌دار شد.میزان عیار قند درتیمارکودهای زیستی(نیتراژین و فسفر بارور2) نسبت به تیمار 100% کودهای شیمیایی، 3/14 درصد افزایش نشان داد. بیشترین عملکرد غده، با97/63 تن در هکتار به تیمار 50 درصد کودهای شیمیایی + کودهای زیستی(نیتراژین و فسفر بارور2) اختصاص یافت. همچنین تیمارمحلولپاشی سولفات روی+ سولفات منگنز ببیشترین عملکرد غده را با 12/ 64تن در هکتار داشته واین تیمار، نسبت به محلول پاشی با آب مقطر، 5/4 درصد افزایش عملکرد نشان داد. تیمار 100 درصد کودهای شیمیایی به افزایش میزان نیتروژن مضره، منجر شد.مصرف کودهای زیستی و عناصر ریزمغذی در کشت چغندرقند باعث بهبود خصوصیات کمی وکیفی چغندر قند شد.
پرونده مقاله
این پژوهش به منظور بررسی تاثیر روش مصرف عناصر ریزمغذی بر روی صفات کمی وکیفی چغندر قند به صورت فاکتوریل بر پایه بلوک‌های کامل تصادفی در 3 تکرار در سال زراعی 1396 اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل نوع ریزمغذی در 8 سطح: (:M0 بدون مصرف ریزمغذی، M1: سولفات روی، M2: سولفات منگ چکیده کامل
این پژوهش به منظور بررسی تاثیر روش مصرف عناصر ریزمغذی بر روی صفات کمی وکیفی چغندر قند به صورت فاکتوریل بر پایه بلوک‌های کامل تصادفی در 3 تکرار در سال زراعی 1396 اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل نوع ریزمغذی در 8 سطح: (:M0 بدون مصرف ریزمغذی، M1: سولفات روی، M2: سولفات منگنز، M3: سولفات آهن، M4: سولفات روی+ سولفات منگنز، M5: سولفات منگنز+ سولفات آهن، M6: سولفات روی+ سولفات آهن، M7: سولفات روی+ سولفات منگنز+ سولفات آهن) و تیمار روش مصرف ریزمغذی در دو سطح: (T1: مصرف خاکی، T2: محلول پاشی) بودند. نوع ریزمغذی برروی عملکرد بیولوژیک، عملکرد غده، عیار قند و عملکرد قند خالص تاثیرمعنی‌دار داشت. روش مصرف ریزمغذی نیز بر روی عملکرد بیولوژیک، عملکرد غده، عیار قند، درصد قند قابل استحصال، عملکرد قند خالص و عملکرد قند ناخالص تاثیرمعنی‌دار داشت. حداکثر عملکرد غده (4/64 تن در هکتار) در تیمار مصرف سولفات روی+سولفات منگنز+سولفات آهن مشاهده شد. همچنین روش مصرف محلولپاشی، میزان عملکرد غده را نسبت به روش مصرف خاکی ،3/9 درصد افزایش داد. درصد قند نیز با استفاده از مصرف سولفات آهن+ سولفات روی+سولفات منگنز به میزان 7/8 درصد نسبت به بدون مصرف ریزمغذی (شاهد )افزایش نشان داد. درهردو روش مصرف، سولفات روی+سولفات منگنز+سولفات آهن ، منجر به افزایش عملکردریشه گردید ولی به طور کلی روش مصرف محلولپاشی نسبت به مصرف خاکی، میزان عیار قند را بیشتر ،افزایش داد.
پرونده مقاله
