شوری یکی از مهم‌ترین مسائلی است که باعث کاهش عمده سطح زمین‌های قابل کشت و همچنین میزان تولید و کیفیت محصول می‌شود. شناسایی و اهلی‌سازی گونه‌های گیاهی مقاوم به شوری که دارای ارزش اقتصادی هستند، راهبرد مهمی محسوب می‌شود. این مطالعه به‌منظور بررسی درصد روغن و محتوای اسیدها چکیده کامل
شوری یکی از مهم‌ترین مسائلی است که باعث کاهش عمده سطح زمین‌های قابل کشت و همچنین میزان تولید و کیفیت محصول می‌شود. شناسایی و اهلی‌سازی گونه‌های گیاهی مقاوم به شوری که دارای ارزش اقتصادی هستند، راهبرد مهمی محسوب می‌شود. این مطالعه به‌منظور بررسی درصد روغن و محتوای اسیدهای چرب بذر برخی گونه‌های شورپسند انجام شد. نتایج نشان داد، بیشترین درصد روغن (20/14 درصد) در گیاه شورزی سالیکورنیا (قلیا) و کم‌ترین مقدار (65/2 درصد) در گیاه شورزی سنبله نمکی مشاهده شد. بیشترین میزان اسید پالمیتیک، اسید استئاریک و اسید لینولنیک در گیاه سنبله نمکی اندازه‌گیری شد. بیشترین مقادیر اسید لینولئیک در گیاهان سالیکورنیا (قلیا)، آسمانی سیخک‌دار و شور سودی و کم‌ترین مقدار در گیاه سنبله نمکی به دست آمد. بیشترین مجموع اسیدهای چرب اشباع و غیراشباع به‌ترتیب در گونه سنبله نمکی و گونه‌های سالیکورنیا و شور ترکمانی اندازه‌گیری شد. علاوه بر این، درصد اسیدهای چرب غیراشباع در همه گونه‌های مورد بررسی به جز گونه سنبله نمکی در سطح بالایی بود. با توجه به شورپسند بودن این گیاهان و قابلیت رشد آن‌ها در خاک‌های شور، می‌توان از این گیاهان به عنوان یکی از منابع استحصال روغن در این خاک‌ها استفاده کرد.
پرونده مقاله
