این تحقیق باهدف مطالعه واکنش ویژگیهای رویشی ارقام آفتابگردان در حضور شنبلیله بهعنوان خاکپوش زنده در سال 1396 در مزرعه آزمایشی دانشگاه رازی انجام شد. آزمایش بهصورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوکهای کامل تصادفی اجرا گردید. فاکتور اول کاشت شنبلیله در چهار سطح (بدون خاکپوش چکیده کامل
این تحقیق باهدف مطالعه واکنش ویژگیهای رویشی ارقام آفتابگردان در حضور شنبلیله بهعنوان خاکپوش زنده در سال 1396 در مزرعه آزمایشی دانشگاه رازی انجام شد. آزمایش بهصورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوکهای کامل تصادفی اجرا گردید. فاکتور اول کاشت شنبلیله در چهار سطح (بدون خاکپوش، کاشت شنبلیله 15 روز قبل، همزمان و 15 روز بعد از آفتابگردان) و فاکتور دوم ارقام آفتابگردان (پروگرس، فرخ، لاکومکا) بود. نتایج نشان داد که کاشت شنبلیله 15 روز قبل از آفتابگردان، ارتفاع، وزن ساقه، تعداد برگ، وزن برگ، شاخص سطح برگ، محتوای کلروفیلهای a، b و کل آفتابگردان را نسبت به شرایط شاهد (بدون خاکپوش) به ترتیب 4/26، 1/62، 8/24، 5/68، 63، 4/7، 7/3 و 8/6 درصد کاهش داد. کمترین محتوای نسبی آب برگ نیز با کاشت شنبلیله قبل از آفتابگردان به دست آمد (به ترتیب 2/65 و 7/52 درصد در مراحل یکسوم ابتدایی فصل رشد و گلدهی). اثر حضور خاکپوش در شرایط کاشت همزمان و 15 روز بعد از آفتابگردان بر بهبود ویژگیهای رشدی آفتابگردان نسبت به شاهد معنیدار نبود.در بین ارقام، بیشترین عملکرد دانه، به رقم لاکومکا اختصاص یافت (3426 کیلوگرم در هکتار).بااینحال رقم پروگرس بیشترین ارتفاع (212 سانتیمتر)، وزن ساقه (523 گرم در بوته)، تعداد برگ (5/25 عدد در بوته)، وزن برگ (4/157 گرم در بوته)، شاخص سطح برگ (2/6) و محتوای نسبی آب برگ (به ترتیب 8/77 و 5/70 درصد در مراحل یکسوم ابتدایی فصل رشد و گلدهی) را به خود اختصاص داد. بیشترین نسبت سطح برگ (013/0 مترمربع بر گرم) و محتوای کارتنوئید (5/2 میلیگرم)نیز متعلق به رقم فرخ تعلق داشت.
پرونده مقاله