از ابتدای تکوین دانش ارتباطات، میانرشتگی و چندپارگی این علم، مسئله محوری اندیشمندان این حوزه بوده و تاکنون تلاشهای زیادی برای توضیح رشتهای بودن و یا حتی پسارشتهای بودن این علم ارائه شده است. مسئله اساسی این مقاله مطالعه سنتهای نظری ارتباطات در ایران است. سوال اصلی چکیده کامل
از ابتدای تکوین دانش ارتباطات، میانرشتگی و چندپارگی این علم، مسئله محوری اندیشمندان این حوزه بوده و تاکنون تلاشهای زیادی برای توضیح رشتهای بودن و یا حتی پسارشتهای بودن این علم ارائه شده است. مسئله اساسی این مقاله مطالعه سنتهای نظری ارتباطات در ایران است. سوال اصلی این مقاله از این قرار است که: بیشترین و مهمترین سنتهای نظری به کارگرفته شده در رسالههای دکتری رشته علوم ارتباطات در دانشگاه علامه طباطبایی طی یک دهه اخیر کدام است؟ برای پاسخ به این سوال از چارچوب نظری هفت سنت نظری ارتباطات از منظر رابرت کرایگ (2007) استفاده شده است. همچنین با استفاده از روش فراتحلیل به بررسی 56 رساله دکتری (تمامی رسالهها) پرداخته شده است. از نتایج مهم این تحقیق این است که بیشترین استفاده از سنتهای نظری در ایران به ترتیب شامل: 1- سنت اجتماعی فرهنگی (30 درصد)؛ 2- سنت انتقادی (25 درصد)؛ 3- سنت روانشناسی اجتماعی (24 درصد) 4- سنت نشانهشناسی (14 درصد)؛ - سنت پدیدارشناسی (3 درصد)؛ 6- سنت سایبرنتیک (3 درصد) و 7- سنت بلاغی (1 درصد) میشود. همچنین از دیگر نتایج این پژوهش این است که 47 درصد رسالههای دکتری این دانشگاه به نظریات ارجاع مستقیم دادهاند، 5 درصد از نظریات به عنوان چارچوب پژوهشی استفاده کردهاند و 48 درصد به سمت ترکیب یا ساخت نظریهای جدید حرکت کردهاند. در نتیجه میتوان گفت در رسالههای دکتری رشته ارتباطات دانشگاه علامه، اشاره به سنتهای نظری ارتباطی بسیار نادر و کم است
پرونده مقاله