سودوموناس آئروژینوزا یک پاتوژن فرصت طلب و از عوامل اصلی ایجاد عفونت های بیمارستانی می باشد. متالوبتالاکتامازها و کارباپنمازها از مهمترین عوامل ایجاد کننده مقاومت به داروهای کارباپنم در سویه های سودوموناس آئروژینوزا هستند. هدف از این مطالعه بررسی فعالیت متالوبتالاکتامازی و کارباپنمازی درسویه سودوموناس آئروژینوزا جدا شده از نمونه های بالینی است. تعداد 49 سویه سودوموناس آئروژینوزا جداشده از بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه مورد مطالعه قرار گرفت. سویه های مولد متالوبتالاکتاماز به روش دیسک ترکیبی و سویه های مولد کارباپنماز به روش اصلاح شده هاج مورد ارزیابی قرار گرفتند. همچنین برای تشخیص سویه های حامل ژن های VIM، SIM، GIM، SPM و IMP از روش PCR استفاده گردید. مقاومت آنتی بیوتیکی نسبت به آنتی بیوتیک های تیکارسیلین، مروپنم، جنتامیسین، سیپروفلوکساسین، سفپیم و سفتازیدیم به ترتیب 8/89%، 51%، 9/44%، 4/67%، 9/93%، 9/95% مشاهده شد. با بررسی فنوتیپی دیسک ترکیبی 1/55% سویه ها مولد متالوبتالاکتاماز و 8/38% سویه ها نیز به روش MHT مولد کارباپنماز مشاهده شدند. فراوانی هر یک از ژن ها VIM، SIM، GIM، به ترتیب 3/63%، 8/38%، 7/34% و ژن های SPM و IMP در هیچ یک از سویه ها مشاهده نشد.در این مطالعه ژن VIM در سویه های سودوموناس آئروژینوزا با فراوانی بیشتری نسبت به سایر ژن های مولد آنزیم های متالوبتالاکتامازی و کارباپنمازی مشاهده شد، همچنین فعالیت متالوبتلاکتامازی در سویه های مورد مطالعه بالاتر از فعالیت کارباپنمازی بود. لذا با توجه به اهمیت این سویه ها در عفونت های بیمارستانی، به کار گیری تکنیک های مناسب برای تشخیص این سویه ها جهت پیشگیری از انتشار این مقاومت ها امری ضروری است. پرونده مقاله

اسینتوباکتر بومانی مهمترین عامل عفونت های بیمارستانی است. این باکتری نسبت به بسیاری از آنتی بیوتیک های رایج مقاوم است و مقاومت چند گانه دارویی( MDR) علت نقص درمان آنتی بیوتیکی برای باکتری است. مکانیسم های مختلفی منجر به بروز MDR می شوند و پمپ های افلاکس فعال مهترین عامل هستند. آمینوگلیکوزیدها داروهای مهم در درمان عفونت های جدی اسینتوباکتر بومانئی می باشند. هدف از این تحقیق بررسی فعالیت پمپ افلاکس در مقاومت آمینوگلیکوزیدی بین ایزوله های MDRاسینتوباکتربومانئی است. 55 سویه اسینتوباکتر بومانئی از نمونه های بالینی بیماران بستری در بیمارستان میلاد تهران جداسازی شده و با تست‌های بیوشیمیایی شناسایی شدند. الگوی مقاومت انتی بیوتیکی سویه ها با روش انتشار در دیسک مطابق با استاندارد CLSI تعیین شد و سویه های MDR مشخص شدند. حداقل غلضت ممانعت کننده مربوط به آمیکاسین و جنتامایسین قبل و پس از تیمار با ممانعت گر کربونیل سیانید3- کلروفنیل هیدرازون تعیین گردید. بیشترین مقاومت مربوط به سفتازیدیم و سفوتاکسیم (2/98 درصد) و کمترین مقاومت برای جنتامایسین( 62 درصد) بود. مقاومت به آمیکاسین و جنتامیسین به ترتیب 78 و62 درصد گزارش شد. فراوانی سویه های MDR، 98% بود. از بین سویه های مقاوم به آمیکاسین و جنتامایسین به ترتیب 4 سویه و 17سویه به عنوان سویه های فعال پمپ افلاکس گزارش شدند. یک سویه برای هر دو نوع آنتی بیوتیک فعال بود. بررسی فعالیت افلاکس از طریق ممانعت گر CCCP نشان داد که پمپ افلاکس برای مقاومت به آنتی بیوتیک جنتامیسین نسبت به آمیکاسین فعالیت بیشتری در بین ایزوله های اسنیتوباکتر بومانئی دارد. پرونده مقاله

سودوموناس آئروژینوزا یکی از مهمترین پاتوژن‌های بیمارستانی است. یکی از مشکلات درمانی این باکتری، مقاومت آنتی‌بیوتیکی آن به درمان‌های رایج آنتی‌بیوتیکی است که با تولید بیوفیلم مرتبط می‌باشد. این مطالعه به منظور یافتن ارتباط بین مقاومت آنتی بیوتیکی و تشکیل بیوفیلم بر روی سودوموناس آئروژینوزاهای جدا شده از 50 نمونه بالینی بیماران مراجعه‌کننده به بیمارستان میلاد شهر تهران صورت گرفت. برای شناسایی و جداسازی باکتری سودوموناس آئروژینوزا تست‌های بیوشیمیایی و افتراقی انجام شد. مقاومت سویه ها توسط تست آنتی بیوگرام تعیین گردید و قدرت تشکیل بیوفیلم سویه به روش میکروتیترپلیت بررسی شد. نتایج نشان ‌داد که بیشترین مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک تیکارسیلین (48%) و ایمی‌پنم (36%) بود و 17 سویه (34%) دارای مقاومت چندگانه دارویی بودند. همچنین قدرت تشکیل بیوفیلم سویه ها نشان داد که 52٪ از آنها دارای بیوفیلم قوی بود و از میان 17 سویه سودوموناس آئروژینوزا با مقاومت چندگانه دارویی، 12 سویه توانایی تشکیل بیوفیلم قوی داشتند. مطابق نتایج به دست آمده درصد قابل توجهی از سویه های MDR توانایی تولید بیوفیلم قوی دارند. با توجه به نقش بیوفیلم ها در کاهش نفوذ دارو به داخل سلول، باکتری‌های مولد بیوفیلم مقاومت دارویی زیادی دارند که این مساله هشداری برای جامعه پزشکی می‌باشد. پرونده مقاله

استافیلوکوکوس اورئوس از عوامل مهم در عفونت‌های بیمارستانی است که در سال‌های اخیر به درمان آنتی بیوتیکی مقاومت نشان داده است. یکی از دلایل این امر توانایی تولید بیوفیلم توسط این باکتری‌ها است. یکی از روش‌های پیشنهادی برای مقابله با بیوفیلم باکتری‌ها، استفاده از درمان‌های ضد باکتریایی جایگزین است که شامل ترکیبات ضد میکروبی طبیعی مانند اسانس‌های گیاهی می‌باشد. هدف از این مطالعه، بررسی اثر ضد میکروبی اسانس Zataria multiflora برعلیه بیوفیلم سویه‌های بالینی استافیلوکوکوس اورئوس می‌باشد. در این مطالعه 10 سویه بالینی استافیلوکوکوس اورئوس از نمونه‌های مختلف انتخاب شد و توانایی آنها برای تشکیل بیوفیلم براساس اتصال به سطوح پلیمری مورد ارزیابی قرار گرفت. حداقل غلظت بازدارنده بیوفیلم اسانس آویشن شیرازی، روی میکروتیترپلیت پلی استرنی بررسی و تعیین شد. بر اساس نتایج به دست آمده در این تحقیق، 6 سویه S. aureus قادر به تشکیل بیوفیلم پایدار بودند و اسانس Z. multiflora مانع تشکیل بیوفیلم استافیلوکوکوس اورئوس شد. این مطالعه نشان می‌دهد که می‌توان از اسانس هاس گیاهی جهت کنترل بیوفیلم‌ها استفاده نمود. این مساله بر اهمیت ترکیبات طبیعی به عنوان عوامل ضد بیوفیلمی و ضدمیکروبی بالقوه تاکید می‌کند. پرونده مقاله

استفاده از پروبیوتیک هایی مانند باکتری های اسید لاکتیک (LAB) برای تولید مواد غذایی ارزشمند یک روند پذیرفته شده جهانی است. محصولات لبنی ساخته شده از شیر خام تولید شده محلی با ویژگی های ذاتی مختلف آنها بخش مهمی از رژیم روزانه را تشکیل می دهند. این امر لبنیات را منبع غنی برای غربالگری LAB می کند. هدف از مطالعه جداسازی و شناسایی مولکولی باکتری های اسید لاکتیک با ویژگی پروبیوتیک از ماست های سنتی شهرستان ورامین است. تعداد 32 نمونه ماست سنتی از شهرستان ورامین جمع آوری شدند و باکتری های اسید لاکتیک بر اساس تست های بیوشیمیایی جداسازی و شناسایی شدند. ویژگی پروبیوتیکی باکتری ها بر اساس تست تحمل اسید و تحمل املاح صفروای تعیین شد. پس از شناسایی مولکولی با روش PCR و تعیین توالی تعدادی از نمونه ها ، باکتری های جداسازی شده در سطح جنس و گونه شناسایی شدند. تعداد 9 عدد باکتری اسیدلاکتیک جداسازی و شناسایی شدند. 7 جدایه باکتری اسید لاکتیک از نمونه ماست های گاوی و 2 جدایه از ماست های گوسفندی جداسازی شد.خصوصیات مورفولوژی و بیوشیمیایی و توانایی تخمیر قندها توسط باکتریهای اسید لاکتیک جداسازی شده بررسی شد. از نظر تست تحمل اسید 8 سویه مقاوم به اسید گزارش شدند و همه 9 سویه نست به املاح صفراوی مقاومت نشان دادند. همه 9 ایزوله جداسازی شده حاوی ژن 16srRNA بودند. نتایج تعیین توالی سه ایزوله باکتریایی، وجود یک باکتری Lactobacillus casei و دو باکتری Enterococcus faecium را نشان داد. باکتری های اسیدلاکتیک جدا شده در این مطالعه دارای خواص پروبیوتیک بودند. پرونده مقاله

عفونت مجاری ادراری از مهمترین عفونت های بیمارستانی است که غالبا ناشی از سوندگذاری است. باکتریهای یوروپاتوژن با تشکیل بیوفیلم در سوند ها می توانند عامل بالقوه عفونت مجاری ادراری باشند. هدف از مطالعه حاضر بررسی تشکیل بیوفیلم کلبسیلا پنومونیه جدا شده از عفونت مجاری ادراری مرتبط با سوند است. مطالعه بر روی 110 نمونه ادرار بیمارانی که به آزمایشگاه بالینی بیمارستان میلاد ، تهران مراجعه کرده بودند ، انجام شد. بیماران به دو گروه مبتلا به عفونت ادراری مرتبط با سوند و غیر مرتبط با سوند تقسیم شدند. جداسازی و شناسایی کلبسیلا پنومونیه با انجام تست های بیوشیمیایی و تشکیل بیوفیلم با روش میکروتیتر پلیت بررسی شد. 70 و 40 نمونه به ترتیب مربوط به عفونتهای مرتبط با سوند و غیر مرتبط با سوند بودند. 60درصد جدایه های کلبسیلا پنومونیه مرتبط با عفونت ادراری ناشی از سوند گذاری بیوفیلم قوی ، 7/26درصد بیوفیلم متوسط و3/13 درصد بیوفیلم ضعیف تشکیل دادند. 3/33 درصد جدایه های کلبسیلا پنومونیه مرتبط با عفونت ادراری بدون سوند بیوفیلم قوی،6/36 درصد بیوفیلم متوسط و3/23 درصد بیوفیلم ضعیف تشکیل داده و 2 جدایه هیچ بیوفیلمی تشکیل ندادند. استفاده از سوند در بیماران بستری در بیمارستان ها خطر ابتلا به عفونت مجاری ادراری را افزایش می دهد که به دلایل مختلفی مانند طول مدت سوند گذاری، نوع سوند و توانایی تشکیل بیوفیلم باکتری های یوروپاتوژن بستگی دارد. قدرت تشکیل بیوفیلم باکتری ها در طول سوند خطر شدت عفونت را افزایش داده و منجر به بروز مقاومت آنتی بیوتیکی جدایه ها و عدم درمان مناسب بیماران می شود. پرونده مقاله

درحال حاضر استافیلوکوکوس اورئوس یکی از علت های اصلی عفونت های بیمارستانی محسوب می شود. مطالعه حاضر به بررسی پروفایل ژن های کدکننده مقاومت به اریترومایسین در سویه های استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از نمونه های بالینی پرداخته است. در این مطالعه 100 نمونه بالینی بیماران دارای استافیلوکوکوس اورئوس از بیمارستان های اهواز جمع آوری گردیده است. مقاومت به آنتی بیوتیک های اریترومایسین، تتراسایکلین، پنی سیلین و کلیندامایسین با استفاده از آزمایش آنتی بیوگرام در تمامی نمونه های حاصل از خون، ادرار، خلط و تراشه صورت گرفت. حضور چهار ژن کدکننده مقاومت آنتی بیوتیکی شامل ermA,B,C و msrA در سویه های مورد مطالعه در ژنوم و پلاسمید با استفاده از روش PCR مورد بررسی قرارگرفتند. همچنین 21 نمونه دارای ژن ermC جهت ارزیابی تنوع ژنتیکی توالی یابی شدند. بررسی های مولکولی نشان داد که از میان 64 نمونه مقاوم به اریترومایسین %5/87 ermA، % 8/93 ermB، % 2/92 ermC و 3/70 % msrA بوده و همچنین 25 نمونه حساس به اریترومایسین شامل %88 ermA، 92% ermB، 100%ermC و48% msrA بوده است که به ترتیب با ارزش P و مقادیر 0.23، 0.66 ،0.31 و 0.83 اختلاف معنی داری را بین نمونه های حساس و مقاوم به اریترومایسین نشان نداد. حضور این ژن ها در نمونه های حساس می تواند به علت جهش درپروموتر و یا ناحیه کد شده در منطقه ای از ژن ها باشدکه مانع از عملکرد صحیح آن ها می گردد. همچنین نتایج حاصل از توالی یابی، حضور ژن ermC را بر روی پلاسمید اثبات نمود. پرونده مقاله

افزایش استفاده از آنتی بیوتیک‌ها و شیوع سویه‌های مقاوم، کاربرد داروهای ضد میکروبی جدید را ضروری نموده است. درمان ترکیبی یک استراتژی کارآمد برای مقابله با مقاومت ضدباکتریایی می‌‌باشد. هدف از این مطالعه، بررسی اثر سینرژیک ضدباکتریایی اسانس گیاه مرزنجوش و نانو ذرات نقره بر روی باکتری گرم مثبت و گرم منفی است. در این مطالعه اسانس مرزنجوش از سرشاخه گیاه استخراج گردید. محلول کلوئیدی نانوذرات نقره با میانگین قطر 68 نانومتر خریداری شد. اثر ضدباکتریایی اسانس مرزنجوش و نانوذرات نقره به تنهایی و سپس به صورت سینرژیک، به روش میکرودایلوشن براث بررسی و حداقل غلظت مهارکنندگی (MIC) آنها در برابر باکتری‌های گرم مثبت و گرم منفی، تعیین شد. باکتری‌های مورد مطالعه اشریشیاکلی، سالمونلا انتریکا، باسیلوس سوبتیلیس و استافیلوکوکوس اورئوس بودند. بر اساس نتایج به‌دست آمده، اثر سینرژیک اسانس مرزنجوش و نانو ذرات نقره اثرات ضد میکروبی قابل ملاحظه‌ا‌‌‌ی روی تمامی باکتری‌های مورد بررسی داشتند نتایج نشان داد که اثر سینرژیک اسانس مرزنجوش و نانو ذرات نقره در مهار و از بین بردن باکتری‌های مورد بررسی موثر بوده و می‌توانند در تهیه داروهای جدید بر علیه این باکتری‌ها، مفید باشند. پرونده مقاله

با توجه به مصرف بالای آنزیم آمیلاز، استفاده از سویه‌های مولد آنزیم آمیلاز و بهینه‌سازی شرایط تولید این آنزیم روشی کارآمد در جهت تولید این آنزیم است. با توجه به این که تا کنون ژن مربوط به آمیلاز باسیلوس آلکالیتوریس شناسایی نشده است، دستیابی به شرایط پایدار تولید آنزیم توسط باکتری‌های مولد این آنزیم ها تولید دارای اهمیت است. یکی از روش های مورد توجه تثبیت باکتری ها در بسترهای مناسب است به طوری که قابلیت تولید آنزیم توسط این باکتری ها حفظ شود. در این پژوهش ابتدا باکتری باسیلوس آلکالیتلوریس در محیط کشت LB براث حاوی نشاسته کشت داده شد. سپس باکتری در آگار تثبیت شده و میزان آنزیم تولید شده با استفاده از روش DNS اندازه‌گیری شد. در نهایت میزان تولید آنزیم هنگام استفاده مجدد از سلول های تثبیت شده در کشت های متوالی ارزیابی شد. طبق نتایج به دست آمده در مطالعه حاضر باکتری باسیلوس آلکالیتلوریس تثبیت شده در بستر آگار همچنان قادر است آنزیم آلفا-آمیلاز را تولید نماید. حداکثر میزان تولید آلفا-آمیلاز پس از 24 ساعت به دست آمد. علاوه براین باکتری تثبیت شده پس از 4 دفعه تعویض محیط کشت همچنان باقی مانده و قادر به تولید آنزیم آمیلاز است به طوری که تا 72 ساعت تغییر قابل توجهی در میزان تولید آنزیم مشاهده نمی شود. با توجه به اینکه تثبیت باکتری باسیلوس آلکالیتلوریس در آگار منجر به حفظ قابلیت تولید آنزیم آلفا-آمیلاز می‌گردد، لذا می‌توان از این روش در تولید انبوه آنزیم آمیلاز استفاده نمود. پرونده مقاله

مقدمه: بیوفیلم ها تجمعات میکروبی هستند که به یک سوبسترا به عنوان سطح چسبیده و در یک ماتریکس اگزوپلی ساکاریدی احاطه می شوند. باکتری های تشکیل دهنده بیوفیلم در برابر عوامل ضد میکروبی و آنتی بیوتیک ها بسیار مقاوم می شوند. هدف از این مطالعه اثر نانوذره نقره بر آب گریزی سطحی و تشکیل بیوفیلم در استافیلوکوکوس اورئوس، اسینتوباکتر بومانی، سودوموناس آئروژینوزا و اشریشیا کلی می باشد.روش ها: این مطالعه بر روی 40 سویه باکتریایی شامل سویه های سودوموناس ائروژینوزا، استافیلوکوکوس اورئوس، اشریشیاکلی و اسینتوباکتر بومانی ایزوله شده از بیمارستان میلاد تهران انجام شد که سویه های مورد بررسی توسط تست های بیوشیمیایی شناسایی شدند. همچنین تشکیل بیوفیلم به روش میکروتیترپلیت، آبگریزی سطحی به روش MATH و حساسیت سویه ها نسبت به نانوذره نقره مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: با توجه به نتایج به دست آمده در این پژوهش تمامی سویه های مورد بررسی توانایی تشکیل بیوفیلم را داشتند و هیچ سویه ای با بیوفیلم منفی در مطالعه مشاهده نشد. بیشترین تاثیر نانوذره نقره در این مطالعه بر روی سویه ها در غلظت های 5/0، 1 و 2 میکروگرم بر میلی لیتر مشاهده شد. همچنین تنها 20% از سویه های سودوموناس ائروژینوزا در این پژوهش با آب گریزی سطحی متوسط مشاهده شدند و مابقی باکتری ها آبگریزی سطحی ضعیف داشتند.نتیجه گیری: نانوذرات نقره در غلظت های پایین با اثر سمیت کم توانایی کاهش تشکیل بیوفیلم استافیلوکوکوس اورئوس، اشریشیاکلی، سودومونای ائروژینوزا و اسینتوباکتر بومانی را داشتند. باکتری های مورد مطالعه آب گریزی سطحی ضعیف داشتند. پرونده مقاله

اسینتوباکتر بومانی یک پاتوژن فرصت‌طلب بیمارستانی است. یکی از ویژگی های این ارگانیسم مقاومت ذاتی دارویی و یا تمایل بالای آن در کسب فاکتور های مختلف مقاومت دارویی نسبت به آنتی بیوتیک های مصرفی در بیمارستان است. هدف از این مطالعه تعیین ژن‌های AmpC بتالاکتاماز و تعیین حساسیت آنتی‌بیوتیکی سویه های اسینتوباکتر بومانی است.موادها و روش‌ها: 63 سویه اسینتوباکتر بومانی از زخم، خون و ترشحات تنفسی بیماران بستری در بیمارستان قلب تهران جدا شد و با استفاده از تست های بیوشیمیایی تشخیص داده شد. حساسیت آنتی بیوتیکی ایزوله ها با روش انتشار از دیسک تعیین شد. روش فنوتیپی دیسک ترکیبی جهت تعیین فعالیت AmpC بتالاکتامازی انجام شد. واکنش زنجیره ای پلیمراز جهت تعیین وجود ژن‌های ISAba-1 و ISAba-2 و Ampc بتالاکتاماز انجام شد.نتایج:در این مطالعه تمام سویه‌های اسینتوباکتر بومانی در برابر 5 آنتی‌بیوتیک سفتریاکسون، سفوکسیتین، سفتازیدیم، سفوتاکسیم و سفپیم مقاوم بودند. با روش دیسک ترکیبی نشان داده شد که که فعالیت AmpC بتالاکتامازی 63% نمونه‌ها قوی، 30% ضعیف و 6% منفی بودند. بررسی مولکولی نشان داد که 5/90% از ایزوله ها دارای ژن AmpC بتالاکتامازی و 5/9% فاقد این ژن بودند. همه نمونه‌ها دارای ژن ISAba-1 و8/69% ژن دارای ISAba-2 بودند. . نتیجه‌گیری: مطالعه حال حاضر درصد بالایی از ژن‌های AmpC بتالاکتاماز و همچنین شیوع بالایی از مقاومت به آنتی‌بیوتیک در اسینتوباکتر بومانی را نشان داد. پرونده مقاله

هدف: یکی از ویژگی های لاکتوباسیلوس ها توانایی آنها در تولید ترکیبات بیوسورفکتانت می باشد. در این تحقیق از بیوسورفکتانت لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس ولاکتوباسیلوس کازئی جهت سنجش پتانسیل ضد میکروبی و ضد بیوفیلمی علیه چهارباکتری بیماریزا شامل اشریشیاکلی، استافیلوکوکوس اورئوس، سودوموناس آئروژینوزا و اسینتوباکتر بومانی استفاده گردید.مواد و روش: استخراج بیوسورفکتانت از لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس ولاکتوباسیلوس کازئی صورت گرفت، با استفاده از تکنیک آزمایشگاهی تعیین حداقل غلظت ممانعت کننده از رشد (MIC) جهت سنجش پتانسیل ضد میکروبی استفاده شد. همچنین از روش میکرو تیتر پلیت جهت سنجش پتانسیل ضد بیوفیلمی استفاده شد و نوع بیوفیلم هر سویه در حضور بیوسورفکتانت لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس ولاکتوباسیلوس کازئی در غلظت های متفاوت مشخص شد.یافته ها: تعیین حداقل غلظت ممانعت کننده از رشد (MIC) برای سویه های پاتوژن بیشترین درصد مربوط به غلظت 125و250 میلی گرم برمیلی لیتر مشاهده شد. اثر ضد بیوفیلمی بیوسورفکتانت در غلظت های تقریبی mg/ml5/62، mg/ml 125 و mg/ml 250 مورد استفاده قرار گرفته است، تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی نتایج حالت حساس، نیمه حساس و مقاوم را نشان داد اما نتایج به دست آمده برای اسینتوباکتربومانی نشان می دهد به تمام دیسک های آنتی بیوتیکی مقاوم است.نتیجه گیری: بیوسورفکتانت جدا شده از لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس و لاکتوباسیلوس کازئی دارای خواص ضد باکتریایی در برابر باکتری های پاتوژن بود، همچنین بیوسورفکتانت لاکتوباسیلوس ها نشان داد که دارای قابلیت ضد بیوفیلمی می باشد. پرونده مقاله

میزان عامل رشد شبه انسولین(IGF) توسط محرک های مختلف مانند هورمون‌ها، عوامل رشد و شرایط تغذیه‌ای تنظیم می شود. در مطالعه‌ی حاضر، تاثیرسطوح مختلف آنزیم های فیتاز بر بیان ژنIGF-1 در بافت کبدی جوجه های گوشتی مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش با 7 تیمار، 5 تکرار و 25 قطعه جوجه در هر تکرار انجام گردید. جیره‌ های آزمایشی شامل جیره شاهد که فسفر مورد نیاز آن توسط دی کلسیم فسفات تامین می‌شد و جیره های حاوی آنزیم های مختلف فیتاز میکروبی تجاری بر پایه ذرت و سویا مورد بررسی قرار گرفت. به منظور بررسی بیان ژن IGF-1 ابتدا کل RNA از بافت کبد استخراج و پس از ساخت cDNA، میزان بیان ژن با استفاده از تکنیک Real time PCR اندازه‌گیری شد. نتایج حاصل از بررسی بیان ژن IGF-I در سطوح مختلف فیتازها اختلاف معنی داری را بین تیمارها نشان داد. بیان ژنIGF-I در تیمار 1و2 شامل فیتاز هوستازیم و فیزایم 50 درصد کمترین میزان بیان و تیمار 6 با فیتازهای هوستازیم و رونوزایم 100 درصد بیشترین میزان بیان را نشان داد. افزایش میزان فیتازها باعث افزایش بیان IGF1-mRNA کبدی شده و می تواند متعاقبا عملکرد صفات رشد را نیز تحت تاثیر قرار دهد. پرونده مقاله