باکتری پزودوموناس آئروژینوزا خطر بالقوه بروز مسمومیت‌های غذایی مخصوصا در آبزیانی مانند میگو می‌باشد. با هدف تعیین و مقایسه میزان آلودگی در گونه‌های مختلف میگو در دو فصل تابستان و پاییز در اصفهان و چابهار از عضله شکمی 35 میگو در هر فصل هر شهر نمونه‌گیری شد. نمونه‌ها در محیط پپتون واتر هموژن شده، انکوبه و در محیط PCA کشت شدند. کلنی‌های مشکوک جداسازی شده و تست‌های تائیدی پزودوموناس آئروژینوزا و تایید حضور ژن اختصاصی پزودوموناس آئروژینوزا، nanI به روش PCR انجام شد. در تابستان اصفهان و چابهار به ترتیب 5/48 و 7/25 درصد نمونه‌ها آلوده بودند. در فصل پاییز این شیوع برای اصفهان 9/22 و برای چابهار 20 درصد بود. در اصفهان در تابستان بیشترین آلودگی مربوط به گونه Metapenaueus affinis و کمترین مربوط به Penaeus semisulcatus بود. در پاییز اصفهان بیشترین تعداد مربوط به Penaeus merguiensis و کمترین باز هم مربوط به گونه Penaeus semisulcatus بود. در شهر چابهار نیز، در هر دو فصل بیشترین نمونه‌ آلوده مربوط به گونه Metapenaeus affinis بود و کمترین آلودگی در تابستان مربوط به گونه Panaeus semisulcatus و در پاییز مربوط به هم Penaeus semisulcatus و هم Litopenaeus vannamei بود. شیوع بالایی از این باکتری در نمونه‌های گونه‌های مختلف میگو در هر دو فصل و هر دو شهر وجود داشت که احتمال بالای خطر بروز مسمومیت‌های غذایی پزودوموناس آئروژینوزا ناشی از مصرف نادرست میگو را بیان می‌کند. رعایت زنجیره سرد در هنگام نگهداری، حمل و نقل و عرضه میگو تا حد زیادی در کنترل این مشکل موثر خواهد بود. پرونده مقاله

آلودگی محصولات غذایی به ویژه لبنیات به آفلاتوکسین یکی از مشکلات اساسی در صنعت غذایی می باشد. تحقیق حاضر با هدف امکان حذف آفلاتوکسین 1M به وسیله دو پروبیوتیک بیفیدوباکتریوم لاکتیس و استرپتوکوکوس ترموفیلوس به تنهایی و یا در ترکیب با هم در شیر بدون چربی حاوی این توکسین صورت گرفت. اثر عوامل زمان نگهداری، سویه میکروبی، غلظت باکتری، غلظت توکسین و درجه حرارت در حذف آفلاتوکسین مورد نظر مورد بررسی قرار گرفت و دو باکتری پروبیوتیک بیفیدوباکتریوم لاکتیس و استرپتوکوکوس ترموفیلوس در رقت های 108 و 1010 CFU/ml به شیر بدون چربی آلوده به غلظت های مختلف آفلاتوکسین M1 (1/0 ، 25/0 و 5/0 میکروگرم بر میلی لیتر) به تنهایی و به صورت ترکیبی تلقیح و در زمان های 5/0، 1، 2 و 24 ساعت در 4 و 37 درجه سانتیگراد انکوباسیون شدند. با دستگاه کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا(HPLC) درصد سم زدایی آفلاتوکسین 1M سنجیده شد. نتایج افزایش حذف آفلاتوکسین 1M از تیمارها با گذشت زمان را نشان داد. حذف آفلاتوکسین 1M توسط این سویه‌ها بسته به غلظت باکتری، زمان نگهداری، غلظت توکسین و سویه باکتریایی به تنهایی یا ترکیبی، از 12 تا 87 درصد متغیر بود. نتایج این مطالعه می تواند روشی موثر در کاهش یا حذف غلظت آفلاتوکسین 1M در صنایع لبنی با استفاده از پروبیوتیک ها باشد. پرونده مقاله