بومادران جزء قدیم ترین گیاهان دارویی شناخته شده می باشد که به دلیل وجود ترکیبات شیمیایی خاص هم در طب سنتی هم در طب مدرن استفاده های گوناگونی برای آن ذکر شده است. یکی از مهم ترین خواص دارویی بومادران، تاثیرات ضد میکروبی آن بر طیف گسترده ای از عوامل بیماری زا در انسان و حیوان است. در این مطالعه هدف استخراج و شناسایی اجزای اصلی اسانس برگ بومادران و ارزیابی فعالیت ضد میکروبی و آنتی اکسیدانی اسانس می باشد. نتایج حاصل از بررسی اجزاء اسانس به روش GC/MS تعداد 58 ترکیب را در اسانس برگ اثبات کرد که بورنئول (%32/12)، 1، 8 سینئول (%51/10)، β- پینن (%33/9) و α- پینن (%82/8) ترکیبات عمده را تشکیل می دادند. اسانس به شدت رادیکال دی فنیل پیکریل هیدرازیل (IC50 =0.94 μg/ml) را کاهش داد. در رابطه با فعالیت ضد میکروبی اسانس، حساس ترین میکروارگانیسم ها قارچ ها و سپس باکتری گرم مثبت استافیلوکوکوس اورئوس و مقاوم ترین آن ها باکتری های گرم منفی تشخیص داده شدند (MIC=0.45-7.20 mg/ml). این مطالعه تایید کرد که اسانس برگ بومادران دارای ویژگی های آنتی اکسیدانی و ضد میکروبی در In Vitro بود. بنابراین می توان استفاده از آن را به عنوان یک ترکیب آنتی اکسیدان و نگهدارنده در فرآورده های غذایی پیشنهاد نمود. پرونده مقاله

ه زمینه و هدف: با توجه به اهمیت دوره انتقال گاوهای شیری در سیکل تولید و تحقیقات اندک در خصوص وضعیت اکسیداتیو در این دوران، هدف از این مطالعه بررسی وضعیت استرس اکسیداتیو در دوره انتقال در گاوهای شیری است. روش کار: تعداد 42 راس گاو شیری هلشتاین از یکی از گاوداری های صنعتی در شهرکرد انتخاب شد. خون گیری در دو نوبت(دو هفته قبل و دو هفته بعد از زایمان) صورت گرفت و سرم برای اندازه گیری مالون دی آلدهید، گلوتاتیون احیا، آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز، گلوتایتون پراکسیداز و ظرفیت تام آنتی اکسیدانی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. به منظور مقایسه میانگین هر یک از این پارامترها در قبل و بعد از زایمان از روش آماری T-test استفاده گردید. یافته ها: میانگین مالون دی آلدهید خون بعد از زایمان(08/1 میکرومول در لیتر) در مقایسه با قبل از زایمان(772/0میکرمول در لیتر) افزایش یافت، هر چند از لحاظ آماری معنی دار نبود(05/0<p). میانگین ظرفیت تام آنتی اکسیدانی خون بعد از زایمان(19/374 نانومول در لیتر) در مقایسه با قبل از زایمان(6/442 نانومول در لیتر) کاهش معنی دار یافت(05/0>p). سطح گلوتاتیون خون بعد از زایمان(58/28 نانومول در لیتر) در مقایسه با قبل از زایمان(98/71 نانومول در لیتر) کاهش معنی دار یافت(05/0>p). هم چنین سطح آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز و گلوتایتون پراکسیداز بعد از زایمان نسبت به قبل از زایمان کاهش معنی داری داشت(05/0>p). نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش می توان نتیجه گرفت که گاوهای شیری در طول دوره انتقال در معرض استرس اکسیداتیو قرار گرفته، هر چند علایم بالینی را نشان نمی دهند. در نتیجه لزوم توجه به استفاده از آنتی اکسیدان ها در دوره انتقال از اهمیت فراوانی برخوردار می باشد. پرونده مقاله

ز زمینه و هدف: مقاومت آنتی بیوتیکی علاوه بر پیچیده سازی درمان بیماری های عفونی دام و طیور، از نظر بهداشت عمومی نیز نگرانی بزرگی محسوب می شود. هدف از مطالعه اخیر تعیین فراوانی ژن های کد کننده مقاومت به کینولون ها و سولفانامیدها در اشریشیاکلی جدا شده از ضایعات پری کاردیت و پری هپاتیت در جوجه های گوشتی است تا پیش زمینه مناسبی برای درمان با این دسته از داروها در ضایعات ذکر شده فراهم شود. روش کار: در این مطالعه به منظور ردیابی ژن های مقاومت علیه فلوروکینولون ها و سولفانامیدها، 50 سویه باکتری از مواد پریکاردیت و پری هپاتیت جوجه های گوشتی جداسازی شد و با تست های میکروبی و بیوشیمیایی، کلنی های اشریشیاکلی تایید شد. سپس با روش معمول آنتی بیوگرام، مقاومت سویه ها نسبت به آنتی بیوتیک های تجاری انروفلوکساسین و سولفانامید+تری متوپریم بررسی شد. علاوه بر آن، با روش جوشاندن، ژنوم باکتری استخراج شد و با پرایمر های اختصاصی به تکثیر ژن های qnrA و sul1 جهت ارزیابی مقاومت آنتی بیوتیکی علیه فلوروکینولون ها و سولفانامیدها پرداخته گردید. یافته ها: در این بررسی، 54 درصد سویه های مقاوم علیه انروفلوکساسین واجد ژن qnrA و 48 درصد سویه های مقاوم علیه سولفانامیدها به علاوه تری متوپریم حاوی ژن sul1 بودند. در این بررسی سویه های مقاوم فاقد ژن های مورد بررسی نیز یافت شد که نشان از اهمیت سایر ژن های مقاومت در بروز مقاومت علیه سولفانامید ها و فلوروکینولون ها است. نتیجه‌‌‌‌‌‌‌‌‌گیری‌‌‌‌‌‌‌‌‌: ارزیابی مقاومت آنتی بیوتیکی علیه انروفلوکساسین و سولفانامیدها به کمک یک ژن امکان پذیر نیست و برای تعیین دقیق مقاومت آنتی بیوتیکی تست های فنوتیپی معمول از کارایی بیشتری نسبت به ردیابی یک ژن خاص برخوردار است. پرونده مقاله

زمینه و هدف: سندرم کاهش کمی و کیفی تخم مرغ علل عفونی و غیر عفونی زیادی دارد اما معمولاً این حالت به کرونا ویروس عامل بیماری برونشیت عفونی نسبت داده می شود. در این بررسی سهم کرونا ویروس برونشیت عفونی در این سندرم مورد بررسی قرار گرفته است.روش کار: از بهار 1398 تا بهار 1399 از 9 فارم مرغ تخم گذار با سابقه کاهش کمی و کیفی تولید تخم مرغ و 10 فارم تخم گذار به ظاهر سالم نمونهگیری شد. علاوه بر آن، از 6 فارم مبتلا به اویداکت کیستیک در مرغداریهای تخم گذار استان اصفهان نمونهگیری شد. پس از استخراج ژنوم قطعه 1200 جفت بازی ژن S1 کروناویروس عامل برونشیت عفونی تکثیر شد.یافته ها:از 9 فارم تخم گذار مبتلا به سندرم کاهش کمی و کیفی تخم مرغ و 10 فارم به ظاهر سالم، بهترتیب، 7 و 4 فارم(78 و 40 درصد)، با وجود حداقل یک نمونه مثبت، آلوده به کرونا ویروس عامل برونشیت عفونی شناسایی شدند. از مجموع 59 نمونه از فارم های مبتلا به سندرم کاهش کمی و کیفی تخم مرغ 32 نمونه(2/54 %) و از 66 نمونه گرفته شده از فارم های به ظاهر سالم 7 نمونه(6/10 %) مثبت ارزیابی شدند. در این بررسی، تمام 6 فارم مبتلا به اویداکت کیستیک دارای حداقل یک نمونه مثبت از نظر کرونا ویروس برونشیت عفونی بودند و 31 نمونه از مجموع 41 نمونه(17/73 %) آلوده به کرونا ویروس برونشیت عفونی شناسایی شدند.نتیجه گیری:کرونا ویروس برونشیت عفونی سهم بالایی در سندرم کاهش کمی و کیفی تولید تخم در مرغهای تخم گذار دارد اما نمیتوان تمامی موارد را به این ویروس نسبت داد و باید سایر عوامل عفونی و تغذیه ای را نیز پایش نمود. با توجه به فراوانی بالای این ویروس در موارد اویداکت کیستیک لازم است تیپهای ویروسی القا کننده این اختلال شناسایی و برای کنترل آنها برنامه مناسب تدوین شود. پرونده مقاله

زمینه و هدف: اشریشیاکلی به عنوان فلور در دستگاه گوارش تمام خونگرم‌ها و از جمله کبوتر یافت می‌شود. این باکتری دارای ژن‌های حدت زیادی است که از جمله می‌توان به شیگاتوکسین و اینتیمین اشاره کرد. اینتیمین مسئول اتصال اشریشیاکلی به سلول‌های مخاطی روده بوده و شیگاتوکسین باعث مرگ سلول می‌شود. هدف از مطالعه اخیر بررسی حضور این ژن های حدت در اشریشیاکلی جداشده از یک مورد عفونت گوارشی در کبوتر به منظور امکان بیماریزایی اشریشیاکلی با منشا کبوتر در انسان می باشد. مواد و روش ها: سوآب کلواکی از یک کبوتر با علایم گوارشی ارجاع شده به کلینیک دامپزشکی تهیه شد. ﭘﺲ از ﻛﺸﺖ و ﺧﺎﻟﺺﺳﺎزى، ﺑﺎ ﺗﺴﺖﻫﺎى ﺑﻴﻮﺷﻴﻤﻴﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻣﻮارد آﻟﻮدﮔﻰ اﺷﺮﻳﺸﻴﺎﻛﻠﻰ ﭘﺮداﺧﺘﻪ ﺷﺪ. ﺳﭙﺲ ﺑﺎ اﺳﺘﺨﺮاج DNA ﺑﻪروش ﺟﻮﺷﺎﻧﺪن، ﺑﻪ ردﻳﺎﺑﻰ ژنﻫﺎى ﻫﻤﻮﻟﻴﺰﻳﻦ، اﻳﻨﺘﻴﻤﻴﻦ و زﻳﺮ واحدﻫﺎى ١ و ٢ ﺷﻴﮕﺎﺗﻮﻛﺴﻴﻦ (stx1 و stx2) ﭘﺮداﺧﺘﻪ ﺷﺪ. ژن های مورد نظر با پرایمر های اختصاصی و براساس تکثیر ژن های هدف با طول قطعه مشخص (به ترتیب 165، 890، 614 و 779 جفت بازی) مورد شناسایی قرار گرفتند. نتایج: ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻧﺸﺎن داد سویه اشریشیاکلی جدا شده از کبوتر با علایم اسهال واجد ژن‌های حدت شیگاتوکسین 1 و اینتیمین بوده و فاقد ژن کد کننده همولیزین و شیگاتوکسین 2 می‌باشد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد ژن‌های حدت شیگاتوکسین 1 و اینتیمین در کبوتر واجد علایم گوارشی قابل ردیابی است. لذا با توجه به این نتایج، بر خلاف تصورات قبلی، ممکن است پرندگان منشا اشریشیاکلی شیگاتوکسوژنیک باشند و ممکن است علایم اسهال در کبوتر با حضور اشریشیاکلی واجد ژن شیگاتوکسین و اینتیمین در ارتباط داشته باشد که لازم است برای اثبات آن بررسی‌های بیشتری انجام شود. پرونده مقاله

این مطالعه با هدف مقایسه باقی‌مانده آنتی‌بیوتیک انروفلوکساسین در گوشت مرغ و بوقلمون در استان اصفهان با روش کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا انجام گرفت. به‌این منظور 60 نمونه گوشت مرغ و بوقلمون در تابستان و پاییز 1395 جمع‌آوری و مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج نشان داد که 48 نمونه از 60 نمونه گوشت مرغ و بوقلمون (80%) واجد بقایای انروفلوکساسین بودند که حداقل غلظت انروفلوکساسین در نمونه‌های مثبت گوشت مرغ 64/3 میکروگرم در کیلوگرم و حداکثر غلظت 68/254 میکروگرم در کیلوگرم می‌باشد. حداقل و حداکثر بقایای انروفلوکساسین در گوشت بوقلمون 34/11 و 84/50 میکروگرم در کیلوگرم بود. علاوه‌بر این، میانگین بقایای انروفلوکساسین در گوشت مرغ 72/62±00/38 میکروگرم در کیلوگرم و در نمونه‌های گوشت بوقلمون 31/15±36/21 میکروگرم در کیلوگرم بود. با احتساب حداکثر مجاز باقی‌مانده دارویی انروفلوکساسین بر اساس استاندارد اتحادیه اروپا (برابر 30 میکروگرم در کیلوگرم) 66/46% نمونه‌‌های گوشت مرغ و 20% نمونه‌های گوشت بوقلمون دارای غلظت انروفلوکساسین بالاتر از حد مجاز می‌باشند. به‌طور کلی به منظور بهبود کیفیت بهداشتی گوشت طیور توصیه می‌شود قوانین ملی برای پایش باقی‌مانده آنتی‌بیوتیک در گوشت طیور قبل از کشتار اعمال گردد. پرونده مقاله

این پژوهش به منظور بررسی اثر ویرکن S بر بار میکروبی گوشت و ارگان های داخلی طیور انجام شد. 180 قطعه جوجه گوشتی به سه گروه مساوی تفسیم شدند. گروه اول و دوم به ترتیب 250 گرم و 500 گرم ویرکن S در 1000 لیتر آب را به مدت 10 روز متوالی از 31 روزگی تا 41 روزگی در آب آشامیدنی دریافت کردند و گروه سوم به عنوان گروه کنترل از هیچ ترکیبی در آب استفاده نکردند. جهت ارزیابی اثر ویرکن S بر جمعیت فلور اشریشیاکلی سکوم، گوشت و کبد، در پایان 42 روزگی با کشتار طیور از ارگان های مزبور نمونه برداری شد و با کشت و شمارش اشریشیاکلی به بررسی وضعیت میکروبی آن ها پرداخته شد. نتایج نشان داد ویرکن S در غلظت های 250 و 500 گرم در 1000 لیتر آب آشامیدنی به مدت 10 روز می تواند جمعیت اشریشیاکلی سکوم و بار میکروبی گوشت و کبد طیور را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. لذا طبق یافته های این مطالعه، استفاده از ویرکن S در آب آشامیدنی جوجه های گوشتی می تواند باعث بهبود کیفیت بهداشتی گوشت طیور قابل عرضه گردد. پرونده مقاله

هدف از انجام مطالعه اخیر ارزیابی و مقایسه اثر خوراکی آویشن و دارچین بر بار میکروبی دستگاه گوارش و گوشت مرغ می باشد. به این منظور 135 قطعه جوجه یک‌روزه در سه گروه و با سه تکرار مساوی تحت شرایط یکسان پرورشی تا 42 روزگی نگهداری شدند. گروه اول و دوم به ترتیب در جیره غذایی 5/0 درصد دارچین و 5/0 درصد آویشن دنایی دریافت کردند. گروه سوم به عنوان گروه کنترل از هیچ افزودنی غذایی در جیره پایه استفاده نکرد. در سن 42 روزگی تمامی جوجه‌ها کشتار شدند و وضعیت آلودگی گوشت با اشریشیاکلی و تعداد پرگنه‌های اشریشیاکلی در هر گرم محتوای سکومی با روش معمول باکتری شناسی مشخص و مقایسه شد. نتایج نشان داد مصرف 5/0 درصد آویشن باعث کاهش معنی دار آلودگی گوشت و جمعیت اشریشیاکلی در محتویات سکومی می شود. در این مطالعه اختلاف معنی دار بین گروه کنترل و گروه دریافت کننده 5/0 درصد دارچین در شاخص‌های مورد بررسی وجود نداشت. لذا طبق یافته‌های این مطالعه، استفاده پیوسته از 5/0 درصد آویشن در جیره غذایی جوجه‌های گوشتی می‌تواند باعث بهبود کیفیت بهداشتی گوشت‌ طیور قابل عرضه گردد حال آنکه چنین اثری از اضافه سازی 5/0 درصد دارچین قابل انتظار نیست. پرونده مقاله

Diazinon (DNZ) is one of the most widely used organophosphorus poisons, which plays an important role in chemical pest control by controlling a wide range of chewing and sucking pests in gardens and fields. Diazinon causes death in living organisms by reducing cholinesterase and disrupting nerve cells. In this research, the effect of Rosa damascena extract against DNZ toxicity and oxidative damage induced by DZN in mice was studied. The mice toxified with DNZ (32.5 mg kg-1, intraperitoneally) and treated by pralidoxime (PM) (20 mg kg-1, intraperitoneally) or R. Damascena extract (50, 100, 200 mg kg-1, orally) daily for two weeks. In the end, the acetylcholinesterase (AchE), ferric-reducing antioxidant power (FRAP), Malondialdehyde (MDA), ALT, AST, ALP, and total bilirubin were assayed. DZN administration significantly lowered the AchE, and FRAP and increased the MDA (P < 0.05). However, R. Damascena extracts treatment caused a significant reduction in MDA level and restored the levels of AchE and FRAP as well as significantly prevented the DZN-induced increase in liver aminotransferases, ALP, and total bilirubin. We found that R. Damascena administration nearly eliminated DZN-induced toxicity by preventing oxidative stress in mice. پرونده مقاله

اسهال یک نگرانی عمده برای سلامت عمومی است، زیرا به عنوان یکی از علل مهم مرگ ومیر در کودکان محسوب می‎شود. اشریشیاکلی بیماریزای گوارشی، اولین سویه‎ای از اشریشیاکلی است که عامل مهم اسهال نوزادان در کشورهای توسعه یافته به حساب می‎آید. اشریشیاکلی بیماریزای گوارشی عوامل بیماریزای‎ رایجی هستند که از طریق مصرف غذاهای آلوده منتقل می‎شوند و باعث بیماری‎های حاد گوارشی در انسان می‎گردند. در این مطالعه مروری، میزان شیوع اشریشیاکلی بیماریزای گوارشی در گوشت دام و طیور و نیز فرآورده‎های لبنی در ایران مورد بررسی قرار گرفته است. براساس مطالعات انجام شده اکثر اشریشیاکلی بیماریزای گوارشی‎ شناسایی شده مربوط به محصولات گوشت قرمز و فرآوردهای گوشتی مانند همبرگر بوده است که به احتمال زیاد، این محصولات به دلیل بهداشت نامناسب فرآوری و دستکاری زیاد در فرآیند تولید، آلودگی بیشتری دارند. این در حالی است که در گوشت مرغ و محصولات غذایی آماده طبخ مانند ناگت‎های نیمه پخته به میزان کمتری شناسایی شده‎اند. با توجه به استفاده از درجه حرارت پاستوریزاسیون در مراحل آماده سازی، کاهش میزان اولیه بار میکروبی در این مواد غذایی مشاهده شده است ولی با این حال در مراحل آماده سازی این مواد غذایی در کارخانه‎ها و نحوه انباری سازی باید نکات بهداشتی را رعایت نمود تا آلودگی به باکتری اشریشیاکلی بیماریزای گوارشی ایجاد نگردد. نتایج به ‌دست‌ آمده نشان داد که محصولات غذایی با منبع حیوانی به راحتی می‌توانند به عنوان یک مخزن اشریشیاکلی بیماریزای گوارشی با توانایی بالقوه برای انتقال ژن‌های مقاومت آنتی‌بیوتیکی و بیماری‌زایی به میکروفلور دستگاه گوارش عمل کنند. بنابراین، توسعه راهبردهای مؤثر برای بهبود ایمنی مواد غذایی و دستورالعمل‌های به‌روز شده برای استفاده محتاطانه از عوامل ضد میکروبی در ایران از اهمیت بالایی برخوردار است. پرونده مقاله

در این مطالعه به منظور ردیابی ژن های مقاومت علیه فلوروکینولونها و سوافانامیدها، 50 سویه باکتری از مواد پریکاردیت و پری هپاتیت جوجه های گوشتی جداسازی شد و با تست های میکروبی و بیوشیمیایی، کلنی های اشریشیاکلی تایید شد. سپس با روش معمول آنتی بیوگرام، مقاومت سویه ها نسبت به آنتی بیوتیک های تجاری انروفلوکساسین و سولفانامید+تری متوپریم بررسی شد. علاوه بر آن، با روش جوشاندن، ژنوم باکتری استخراج شد و با پرایمر های اختصاصی به تکثیر ژن های qnrA و sul1 جهت ارزیابی مقاومت آنتی بیوتیکی علیه فلوروکینولون ها و سولفانامیدها پرداخته شد. پس از تایید باکتری و انجام آنتی‌بیوگرام، سویه‌های جدا شده از مرغ‌های با سابقه کلی‌باسیلوز کمترین مقاومت آنتی‌بیوتیکی را نسبت به جنتامایسین (7 درصد) و بیشترین مقاومت را نسبت به تتراسایکلین (71 درصد) نشان دادند. در این بررسی 5/59 درصد این سویه‌ها حداقل به دو آنتی‌بیوتیک مقاومت نشان دادند و حدود 5/9 درصد سویه ها به تمامی 13 آنتی‌بیوتیک مورد استفاده در تست آنتی‌بیوگرام، مقاومت نشان دادند. همچنین الکتروفورز محصول PCR سویه‌های جدا شده از مرغ‌های با سابقه کلی‌باسیلوز نشان داد 10 و 15 و یک سویه از 42 سویه مورد بررسی توانستند قطعات 822، 670 و 286 جفت بازی را تکثیر کنند و به ترتیب، حامل ژن‌های Sul1، qnrA و Act(3)-IV باشند. به‌عبارتی 8/23 درصد سویه‌ها حاوی ژن Sul1، 7/35 درصد سویه‌ها حاوی ژن qnrA و 4/2 درصد سویه‌ها حامل ژن Act(3)-IV بودند. با توجه‌ به‌ روند رو به‌ گسترش مقاومت‌های‌ آنتی‌‌بیوتیکی‌ لازم است‌ با رعایت‌ اصول مناسب‌ بهداشت‌ از ورود بیماری‌ به‌ فارم ممانعت‌ شود. همچنین‌ با انجام واکسیناسیون به‌موقع‌ می‌توان از ابتلا طیور به‌ بیماری‌های‌ عفونی‌ تا حد زیادی‌ جلوگیری‌ کرد تا به‌ طبع‌ آن، از مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها کاسته‌ شده و به‌ سمت‌ تولید فراورده-های بدون آنتی‌بیوتیک‌ گام برداریم‌. پرونده مقاله

هدف از این مطالعه، مقایسه زردچوبه و ویتامین E بر شاخص‌های بیوشیمیایی کبد و کلیه در بلدرچین ژاپنی است. بدین منظور،180 جوجه یک‌روزه بلدرچین ژاپنی در 4 گروه با 3 تکرار به صورت تصادفی تقسیم شدند و از سن یک‌روزگی تا 42 روزگی در شرایط یکسان پرورش یافتند. تمام گروه ها از ابتدای دوره از جیره پایه استاندارد مطابق توصیه NRC استفاده کردند. گروه 1 به همراه جیره پایه، زرد چوبه را به میزان 5/0% جیره دریافت کردند. گروه 2 به همراه جیره پایه، زردچوبه رابه میزان 1% جیره دریافت کردند. گروه 3 به همراه جیره پایه ویتامین E به میزان 25/0% جیره دریافت کردند. گروه 4 که گروه کنترل بوده از جیره پایه استفاده کردند. تمامی جوجه‌ها در سن 42 روزگی کشتار شدند و پس از کشتار نمونه‌های سرمی جهت سنجش کلسترول تام، HDL، LDL، تری گلیسیرید، پروتئین تام، اسید اوریک و آنزیم‌های کبدی (ALT وAST) اخذ شد. نتایج مطالعه اخیر نشان می‌دهد استفاده از زردچوبه به میزان 5/0 و 1درصد در جیره غذایی بلدرچین در اکثر شاخص‌های مربوط به متابولیسم تری گلیسرید، کلسترول و پروتئین و شاخص‌های مربوط به ارزیابی عملکرد کبد و کلیه با اضافه سازی ویتامین E در جیره غذایی برابری می‌کند و در کل یک بهبودی نسبی در شاخص‌های ذکر شده نسبت به گروه کنترل مشاهده می‌گردد. مقایسه داده‌ها نشان می‌دهد در اکثر موارد استفاده از 1 درصد زردچوبه اثرات بهتری نسبت به اضافه سازی 5/0درصد زردچوبه داشته است. به نظر می رسد استفاده از زردچوبه در جیره غذایی بلدرچین می تواند شاخص های مربوط به متابولیسم چربی را بهبود بخشد. پرونده مقاله

امروزه یکی از نگرانی‌های مصرف کنندگان منابع پروتئینی حیوانی، وجود فلزات سنگین در این منابع است. تجمع این عناصر در گوشت و مصرف آن توسط انسان می تواند اختلالات حاد و مزمن را در عملکرد ارگان های حیاتی ایجاد کند. به منظور ردیابی فلزات سنگین کادمیوم، روی و نقره در گوشت و محصولات جانبی ماکیان، 100 نمونه گوشت سینه و ران مرغ آماده طبخ و 100 نمونه قلب و کبد مرغ از مراکز مختلف فروش از استان اصفهان جمع آوری شد. عناصر کادمیوم، روی و نقره در نمونه های بافتی پس از هضم بافتی و عبور از کاغذ صافی، با دستگاه اسپکتروفتومتری جذب اتمی سنجش شد. نتایج نشان داد میانگین (±انحراف معیار) غلظت کادمیوم در نمونه های گوشت ران، گوشت سینه، کبد و قلب به ترتیب 71/0±055/0، 63/0±048/0، 091/0±074/0 و 034/0±012/0 میلی گرم در کیلوگرم می باشد. میانگین (±انحراف معیار) غلظت روی در نمونه های گوشت ران، گوشت سینه، کبد و قلب به ترتیب 10/9±18/17، 075/7±45/15، 87/7±36/22 و 38/7±55/19 میلی گرم در کیلوگرم می باشد. میزان کادمیوم و روی در همه نمونه های مورد آزمایش کمتر از حد مجاز بین المللی است. میانگین (±انحراف معیار) غلظت نقره در نمونه های گوشت ران، گوشت سینه، کبد و قلب به ترتیب 0094/0±0080/0، 0063/0±0048/0، 014/0±012/0 و 0060/0±0036/0 میلی گرم در کیلو گرم می باشد که در اکثر نمونه ها میزان نقره در نمونه های بافتی ردیابی نشد. در مطالعه اخیر ذخیره عناصر در گوشت و فرآورده های مرغ کمتر از حد مجاز است اما پایش مکرر برای کنترل فلزات سنگین ضروری است. پرونده مقاله