هدف از این مطالعه ارزیابی اثرات اسید تانیک (TA) و عصاره حاوی تانن محصولات فرعی پسته (PBE) بر مصرف نیتروژن و راندمان سنتز نیتروژن میکروبی در بزهای شیری سانن بود. در این مطالعه از 6 رأس بز شیری چند شکم زایش در اواسط شیردهی در قالب یک طرح چرخشی با 3 دوره استفاده شد. محلول More
هدف از این مطالعه ارزیابی اثرات اسید تانیک (TA) و عصاره حاوی تانن محصولات فرعی پسته (PBE) بر مصرف نیتروژن و راندمان سنتز نیتروژن میکروبی در بزهای شیری سانن بود. در این مطالعه از 6 رأس بز شیری چند شکم زایش در اواسط شیردهی در قالب یک طرح چرخشی با 3 دوره استفاده شد. محلول TA و PBE در زمان سیلو کردن به یونجه تازه اضافه شد تا غلظت نهایی تانن حدود 1 درصد ماده خشک شود. تیمارها عبارت بودند از: 1) سیلاژ یونجه بدون عملآوری (AS)، 2) سیلاژ یونجه عملآوری شده با TA (AS+TA)، و 3) سیلاژ یونجه عملآوری شده با PBE (AS+PBE). مصرف ماده خشک، ماده آلی و نیتروژن و همچنین تولید و ترکیبات شیر (به صورت درصد یا گرم در روز) تحت تأثیر اضافه کردن تانن قرار نگرفت. تغییر الگوی قابل ملاحظهای در دفع نیتروژن از ادرار به مدفوع در بزهای تغذیه شده با جیره حاوی PBE در مقایسه با گروه شاهد مشاهده شد. دفع نیتروژن از ادرار دارای روند (10/0=P) رو به کاهش (4/17 در مقابل 2/19 گرم در روز) و دفع نیتروژن از مدفوع در بزهای تغذیه شده با AS + PBE نسبت به سیلاژ شاهد بیشتر (05/0P<) بود (6/14 در مقابل 6/12 گرم در روز). نیتروژن ابقا شده چه به صورت درصدی از نیتروژن مصرفی و چه به صورت گرم در روز، در بزهای تغذیه شده با AS + PBE نسبت به سیلاژ شاهد بیشتر بود (05/0P<). سنتز نیتروژن میکروبی تحت تأثیر اضاف کردن تانن قرار نگرفت. ولی، راندمان سنتز نیتروژن میکروبی در بزهای تغذیه شده با تانن نسبت به آنهایی که با سیلاژ شاهد تغذیه شده بودند دارای روند رو به کاهش بود (10/0=P). اگرچه، تاننهای اضافه شده به سیلاژ یونجه ممکن است اثرات مفیدی بر مصرف نیتروژن و همچنین نیتروژن دفع شده به محیط زیست داشته باشند، ولی ممکن است با تخمیر شکمبهای تداخل ایجاد کرده و منجر به کاهش راندمان سنتز نیتروژن میکروبی در بزها مخصوصاً آنهایی که با PBE تغذیه شدند، شود.
Manuscript profile
به منظور بررسی بخش­های مختلف پروتئین خام و تولید گاز در شرایط آزمایشگاه در سیلاژهای یونجه عملآوری شده با سطوح مختلف عصاره محصولات فرعی پسته و ارزیابی ارزش زیستی تانن­های آن، دو آزمایش انجام شد. محصولات فرعی پسته با نسبت 1:5 (وزن به حجم) به مدت 12 ساعت در آب خیس More
به منظور بررسی بخش­های مختلف پروتئین خام و تولید گاز در شرایط آزمایشگاه در سیلاژهای یونجه عملآوری شده با سطوح مختلف عصاره محصولات فرعی پسته و ارزیابی ارزش زیستی تانن­های آن، دو آزمایش انجام شد. محصولات فرعی پسته با نسبت 1:5 (وزن به حجم) به مدت 12 ساعت در آب خیسانده شدند. پس از صاف کردن و تغلیظ، عصاره خام به علوفه تازه یونجه اضافه شد تا به ترتیب سطوح 1، 2 و 3 درصد ماده خشک یونجه، تانن به دست آید و سپس به مدت 60 روز سیلو شدند. چهار تیمار به این ترتیب بود؛ سیلاژ یونجه بدون عملآوری با عصاره محصولات فرعی پسته، به عنوان شاهد (T0)، اضافه کردن تانن محصولات فرعی پسته در سطح 1 درصد (T1)، 2 درصد (T2) و 3 درصد ماد خشک (T3). عملآوری سیلاژ یونجه، میزان ترکیبات نیتروژنه غیر پروتئینی را کاهش و بخش B2 را در طی سیلو شدن، افزایش داد. تولید گاز تجمعی پس از 96 ساعت انکوباسیون، قابلیت هضم ماده آلی (OMD) و انرژی قابل متابولیسم (ME) در تیمار T2 و T3 در مقایسه با تیمار شاهد کاهش پیدا کرد. میزان تولید گاز و اسیدهای چرب کوتاه زنجیر (SCFA) در سیلاژهای عملآوری شده در حضور پلی اتیلن گلیکول (PEG) افزایش یافت که نشان می­دهد وجود ترکیبات فنولی و تانن­ها باعث کاهش تولید گاز شد. می­توان نتیجه گرفت که عملآوری سیلاژ یونجه با عصاره محصولات فرعی پسته از طریق ممانعت میکروبی، می­تواند منجر به کاهش هدرروی نیتروژن در طی سیلو شدن و کاهش تجزیه پذیری ماده آلی شود.
Manuscript profile
این آزمایش به منظور ارزیابی اثر عمل­آوری مکمل­های پروتئینی با تانن پوسته پسته بر قابلیت هضم، تخمیر شکمبهایی و عملکرد گاوهای شیری طراحی شد. مقدار یک واحد از محصولات فرعی پوسته پسته داخل چهار واحد آب به مدت 48 ساعت خیسانده شد. پس از 48 ساعت محصولات فرعی پوسته پست More
این آزمایش به منظور ارزیابی اثر عمل­آوری مکمل­های پروتئینی با تانن پوسته پسته بر قابلیت هضم، تخمیر شکمبهایی و عملکرد گاوهای شیری طراحی شد. مقدار یک واحد از محصولات فرعی پوسته پسته داخل چهار واحد آب به مدت 48 ساعت خیسانده شد. پس از 48 ساعت محصولات فرعی پوسته پسته از آب خارج گردید و عصاره حاصل به نسبت مساوی 1:1 بر روی مکملهای پروتیئنی (کانولا و سویا) افشانده گردید و در سایه خشک شد. هشت رأس گاو شیری هلشتاین شکم اول با میانگین روزهای شیردهی27 ± 49 و تولید شیر 4 ± 38 کیلوگرم در روز در قالب یک طرح مربع لاتین 4 × 4 تکرار شده استفاده شد. طول دوره آزمایش شامل چهار دوره 21 روزه شامل 14 روز عادت پذیری و هفت روز جمعآوری نمونه در هر دوره بود. تیمارهای آزمایشی شامل 1) جیره بر پایه کنجاله سویا 2) جیره بر پایه کنجاله سویا عمل­آوری شده با تانن 3) جیره بر پایه کنجاله کانولا 4) جیره بر پایه کنجاله کانولا عمل­آوری شده با تانن بودند. افشاندن تانن بر روی منبع پروتئینی سویا سبب افزایش میزان تانن آن به میزان 370 و 246 درصد به ترتیب در کنجاله سویا و کانولا گردید. تیمارهای آزمایشی تأثیری بر میانگین مصرف ماده خشک، قابلیت هضم مواد مغذی در کل لوله گوارشی نداشتند. عمل­آوری منابع پروتئینی با تانن اگر چه تأثیرمعنی داری بر تولید و ترکیب شیر نداشت اما گاوهای تغذیه شده با تاننها شیر و پروتئین بیشتری تولید کردند. تاننها نیتروژن آمونیاکی را تنها در تیمار کانولا کاهش دادند، تیمار سویا دارای بیشترین و تیمار کانولا عملآوری شده با تانن دارای کمترین میزان ازت آمونیاکی بود. عملآوری مکملهای پروتئینی با تانن باعت کاهش pH شکمبه گردید، تیمار سویا دارای بیشترین و تیمار کانولا عملآوری شده با تانن دارای کمترین میزان pH بود. اگرچه نیتروژن اوره خون تحت تأثیر تیمارها قرار نگرفت، عملآوری جیرهها با تانن سبب کاهش خطی آن گردید. سایر متابولیتهای خونی تحت تأثیر تیمارها قرار نگرفتند. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که تحت شرایط آزمایش حاضر، عمل­آوری مکملهای پروتئینی با تانن هیچ گونه اثر منفی بر حیوانات ندارد، آزمایشهای بیشتر باید در این راستا و در جیرههای حاوی سطوح بالاتری از تانن انجام گردد.
Manuscript profile
در این آزمایش اثرات تغذیه سیلاژ محصولات فرعی پسته با خرمای ضایعاتی بر مصرف ماده خشک، افزایش وزن زنده و پارامترهای خون بره­های پرواری مورد مطالعه قرار گرفت. سیلو کردن محصولات فرعی پسته با خرما سبب افزایش ماده خشک و انرژی متابولیسمی شد، اما درصد پروتیین خام، کل تانن و More
در این آزمایش اثرات تغذیه سیلاژ محصولات فرعی پسته با خرمای ضایعاتی بر مصرف ماده خشک، افزایش وزن زنده و پارامترهای خون بره­های پرواری مورد مطالعه قرار گرفت. سیلو کردن محصولات فرعی پسته با خرما سبب افزایش ماده خشک و انرژی متابولیسمی شد، اما درصد پروتیین خام، کل تانن و ترکیبات فنلی را کاهش داد (05/0P<). جیره­های غذایی عبارت بودند از: 1) شاهد (بدون سیلاژ)، 2) جیره دارای 7 درصد سیلاژ، 3) جیره دارای 14 درصد سیلاژ و 4) جیره دارای 21 درصد سیلاژ (بر اساس ماده خشک). چهل رأس بره نر در چهار گروه به صورت طرح کاملاً تصادفی تقسیم شدند. تمام گروه­ها پیش از شروع دوره 90 روزه پرواربندی، برای مدت 21 روز با جیره شاهد تغذیه شدند. پس از آن یک گروه جیره شاهد را دریافت کردند در حالیکه بقیه گروه­ها با جیره­های دارای سیلاژ تغذیه شدند. در پایان آزمایش، همه حیوانات در یک روز کشتار شدند. بره­های تغذیه شده با جیره­های دارای 14 و 21 درصد سیلاژ در مقایسه با گروه شاهد ماده خشک بیشتری مصرف کردند (05/0P<). تغذیه 21 درصد سیلاژ وزن نهایی، افزایش وزن روزانه، افزایش وزن زنده، وزن لاشه گرم و سرد و گوشت بدون چربی را افزایش داد (05/0P<). بره­های تغذیه شده با 14 و 21 درصد سیلاژ نسبت به بره­های تغذیه شده با جیره شاهد تری­گلیسرید خون کمتری داشتند (05/0P<). تغذیه 21 درصد سیلاژ غلظت پروتیین تام و آلبومین خون بره­ها را در مقایسه با گروه شاهد افزایش داد (05/0P<). غلظت آنزیم­های کبدی آسپارتات آمینوترانسفراز و آلانین آمینوترانسفراز در خون تحت تأثیر تغذیه با سیلاژ قرار نگرفتند. نتایج نشان داد که تغذیه 21 درصد سیلاژ محصولات فرعی پسته با خرمای ضایعاتی به بره­های پرواری، عملکرد را افزایش می­دهد و اثرات سویی بر عملکرد کبد ندارد.
Manuscript profile
این مطالعه بهمنظور بررسی اثرات عملآوری مکملهای پروتئینی با عصاره تانن استخراجی از محصول فرعی پسته بر میزان تولید گاز و فراسنجههای برآوردی انجام گرفت. یک نسبت از پوسته پسته با چهار نسبت از آب به مدت 48 ساعت مخلوط گردید. عصاره بهدستآمده بر روی کنجاله سویا و کنجاله ک More
این مطالعه بهمنظور بررسی اثرات عملآوری مکملهای پروتئینی با عصاره تانن استخراجی از محصول فرعی پسته بر میزان تولید گاز و فراسنجههای برآوردی انجام گرفت. یک نسبت از پوسته پسته با چهار نسبت از آب به مدت 48 ساعت مخلوط گردید. عصاره بهدستآمده بر روی کنجاله سویا و کنجاله کانولا با نسبت یک به یک افشانه گردید (v/w 1:1)، سپس در سایه خشک گردید. تیمارهای آزمایشی شامل 1) جیره بر پایه کنجاله سویا، 2) جیره بر پایه کنجاله سویا عملآوریشده با تانن، 3) جیره بر پایه کنجاله کانولا و 4) جیره بر پایه کنجاله کانولا عملآوری شده با تانن بودند. کنیتیک تولید گاز با استفاده از مدل نمایی برازش داده شد. پس از 48 ساعت انکوباسیون، مقداری از مایع هر سرنگ برای تعیین غلظت ازت آمونیاکی با استفاده از روش تقطیر مورد استفاده قرار گرفت. نتایج بهدستآمده از این مطالعه نشان داد که افشاندن عصاره تانن بر روی منبع پروتئینی سبب افزایش تانن بهترتیب بهمیزان 4/4 و 13/3 در کنجاله کانولا و کنجاله سویا میشود. اگرچه میزان تولید گاز، بخش b و بخش c با عملآوری مکملآوری پروتئینی نسبت به مکمل پروتئینی عملآوری نشده کاهش یافت، اما این کاهش معنیدار نبود. اثر عصاره تانن بر روی میزان ازت آمونیاکی معنیدار بود (05/0P<). میزان ازت آمونیاکی برای مکمل سویا که دارای کمترین میزان تانن بود بیشترین و و برای کنجاله عملآوری شده با تانن که دارای بیشترین میزان تانن بود کمترین بود. قابلیت هضم ماده آلی، انرژی قابل متابولیسم و اسیدهای چرب کوتاه زنجیر با عصاره تانن به طور معنیداری کاهش یافت. کنجاله سویا عملآوری نشده دارای بیشترین و کنجاله کانولا عملآوری شده دارای کمترین میزان قابلیت هضم ماده آلی، انرژی قابل متابولیسم و اسیدهای چرب کوتاه زنجیر بود. بنابراین عملآوری مکملهای پروتئینی با عصاره تانن میزان تولید گاز و فراسنجههای برآورد شده را کاهش میدهد.
Manuscript profile
Sanad
Sanad is a platform for managing Azad University publications