پاکلوبوترازول یکی از مهمترین ترکیبات تریازولی می­باشد. این ماده تحمل گیاه را در برابر تنش­های محیطی افزایش می‌دهد. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر پاکلوبوترازول بر صفات مورفولوژیکی و بیوشیمیایی شمشاد (Euonymus japonicas) تحت تنش شوری انجام گرفت. گیاهان ابتدا با پا More
پاکلوبوترازول یکی از مهمترین ترکیبات تریازولی می­باشد. این ماده تحمل گیاه را در برابر تنش­های محیطی افزایش می‌دهد. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر پاکلوبوترازول بر صفات مورفولوژیکی و بیوشیمیایی شمشاد (Euonymus japonicas) تحت تنش شوری انجام گرفت. گیاهان ابتدا با پاکلوبوترازول (0، 500 و 1000 میلی­گرم در لیتر) تیمار شدند و سپس تحت تنش شوری (0 ، 50 ، 100 ، 150 میلی­مولار) قرار گرفتند. خصوصیات مورفولوژیکی، نشت الکترولیت، محتوای کلروفیل و فعالیت آنزیم­های آنتی­اکسیدانی با تیمار پاکلوبوترازول و تحت تنش نمک تغییر یافت. در مقایسه با گیاهان شاهد، در 1000 و 500 میلی­گرم پاکلوبوترازول، به­ترتیب کاهش ارتفاع 8/22 و 44/10 درصد مشاهده شد. بیشترین تعداد شاخساره جانبی در 1000 میلی­گرم در لیتر پاکلوبوترازول بدون تنش شوری ثبت شد. اثر متقابل شوری و پاکلوبوترازول بر وزن تر اندام هوایی معنی­دار بود. در غلظت 150 میلی مولار نمک + 1000 میلی­گرم در لیتر پاکلوبوترازول ، وزن تر اندام هوایی 30٪ در مقایسه با 150 میلی­مولار نمک (بدون تیمار پاکلوبوترازول) افزایش نشان داد. در گیاهان تیمار شده با پاکلوبوترازول فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز نسبت به گیاهان بدون تیمار با پاکلوبوترازول بیشتر بود. در مقایسه با 150 میلی­مولار کلرید سدیم (بدون تیمار پاکلوبوترازول)، هدایت الکتریکی 4/24 درصد، در 1000 میلی­گرم در لیتر پاکلوبوترازول + 150 میلی­مولار کلرید سدیم کاهش یافت. با توجه به نتایج این مطالعه می­توان بیان کرد که تیمار پاکلوبوترازول می­تواند تنش شوری (150 میلی مولار) را در گیاهان شمشاد کاهش دهد.
Manuscript profile
