بیماری آلزایمر مهمترین دلیل زوال عقلی در جوامع بشری و افراد پیر است. از مهمترین نشانه های این بیماری پلاک های آمیلوییدی در ناحیه هیپوکامپ می باشد، التهاب و استرس اکسیداتیو نقش مهمی در ایجاد بیماری آلزایمر دارد. نرولیدول از متابولیت های بسیاری گیاهان است و دارای خواص آنتی اکسیدانتی و ضد التهابی می باشد. ازاین رو، پژوهش حاضر با هدف تاثیر نرولیدول بروی رت های آلزایمری شده توسط بتا آمیلویید، انجام شد. نعداد 48 سر رت نر ویستار به 8 گروه شامل کنترل، شم، مدل آلزایمری با استرپتوزوتوسین،حلال دارو،آلزایمر و تیمار با دونپزیل ،آلزایمر و تیمار با نرولیدول دوز 50، آلزایمر و تیمار با نرولیدول دوز 100 وگروه محافظتی (تیمار با نرولیدول قبل از القای آلزایمر) تقسیم شدند. وزن رت ها، فعالیت آنزیم کاتالاز، شمارش پلاک های امیلوئیدی و مطالعات هیستولوژیک با رنگ آمیزی فلوروسنتی صورت گرفت. استرپتوزوتوسین موجب افزایش پلاک های آمیلوئیدی، کاهش وزن و کاهش فعالیت آنزیم کاتالاز شد. دونپزیل و نرولیدول به ویژه در دوز 100 و گروه محافظتی، موجب کاهش علایم آلزایمر ازطریق افزایش وزن، افزایش فعالیت آنزیم کاتالاز و کاهش پلاک های آمیلوئیدی شد. این یافته ها نشان دادند، نرولیدول می تواند در بهبود بیماری آلزایمر و آسیب های ناشی از آن موثر باشد و احتمالا می تواند در پیشگیری آلزایمر در افراد مستعد و با سابقه فامیلی آلزایمر موثر باشد. Manuscript profile

آلزایمر شایع ترین بیماری تخریب کننده عصبی سالمندان است. استرس اکسیداتیو و التهاب نقش مهمی در بروز آلزایمر دارند. خطر ابتلا به آلزایمر در افراد دیابتی بالا می باشد و مقاومت به انسولین در مغز افراد آلزایمری اتفاق می افتد. تجمع پلاک های آمیلوئیدی منجر به رگزایی و افزایش نفوذپذیری رگ ها می گردد. امروزه گیاهان داروئی به دلیل عوارض جانبی کمتر نسبت به داروهای شیمیایی موردتوجه قرار گرفته اند. در پژوهش حاضر اثر محافظتی فرآورده گیاهی آرتیمیسیا (آرتمیسینین) به همراه سلول های بنیادی اندومتریوم حاوی ژن آنتی آنژیوژنز (Thrombospondins-1 یا TSP-1) در بیماری آلزایمر القاء شده توسط استرپتوزوتوسین در مدل آزمایشگاهی رت نر دیابتی بررسی شد. 3 روز پس از القای آلزایمر و دیابت با استفاده از استرپتوزوتوسین، حیوانات سلول های بنیادی را ازطریق بینی دریافت کردند و سپس برای یک ماه آرتمیسینین را (50 میلی گرم بر کیلوگرم) دریافت کردند. وزن ابتدایی و انتهایی، میزان قند خون و اینترلوکین 6 سرم سنجیده شد و پلاک های آمیلوئیدی مغز با رنگ آمیزی هماتوکسیلین ائوزین بررسی شد. نتایج نشان داد که القای آلزایمر و دیابت منجر به کاهش معنی دار وزن بدن و افزایش قندخون، اینترلوکین 6 و پلاک های آمیلوئیدی مغز شد. تیمار با آرتمیسینین و سلول های بنیادی به طور مجزا و همزمان موجب بهبود این پارامترها گردید. نتایج نشان داد که می توان ازسلول های بنیادی آندومتر انسانی که حاوی ژن TSP-1 است به عنوان منبعی بالقوه از سلول های بنیادی در کنار آنتی اکسیدان طبیعی آرتیمیسینین جهت کاهش علائم بیماری آلزایمراستفاده نمود. Manuscript profile