مقدمه و هدف پژوهش: اجرای برنامه‌های جامع در حوزه مدیریت بحران بدون مشارکت آگاهانه شهروندان امکان‌پذیر نیست در این راستا شهرداری تهران اقدام به تشکلی مردمی و داوطلبانه در سرای محله با عنوان خانه دوام و ایمنی کرده است لذا هدف این پژوهش ارائه مدلی ریاضی به‌منظور ارزیابی عملکرد این خانه‌های دوام و ایمنی وابسته به شهرداری تهران در راستای ارتقای مشارکت جامعه‌محور شهروندان در بحران‌هاست. روش پژوهش: روش این تحقیق به لحاظ ماهیتی از نوع کاربردی است و روش آن زمینه‌ای-موردی است. همچنین برای جمع‌آوری داده‌ها، ترکیبی از دو روش میدانی و کتابخانه‌ای استفاده‌شده است. در راستای تجزیه‌وتحلیل اطلاعات نیز از مدل ریاضی تحلیل‌پوششی‌داده‌های ناهموار استفاده‌شده است. همچنین جامعه آماری این پژوهش از حیث بررسی کارآمدی خانه‌های دوام و ایمنی، شامل 22 خانه دوام و ایمنی می‌باشد و از حیث تعیین شاخص‌های اثرگذار در انتخابشان، شامل 55 نفر از کارشناسان در امر بحران می‌باشد و با توجه به محدود بودن جامعه، همه اعضای جامعه به‌عنوان نمونه آماری در نظر گرفته شدند. یافته‌ها: یافته‌ها حاکی از این است که از بین 22 خانه دوام و ایمنی مورد بررسی، 11 منطقه کارا و مابقی ناکارا هستند. نتیجه‌گیری: با توجه به نقش محوری خانه‌های دوام و ایمنی و مشارکت شهروندان در پیش‌گیری از وقوع بحران‌ها، لزوم تثبیت و سنجش عملکرد و کارایی‌شان از اهمیت بالایی برخوردار است در این راستا، همکاری هرچه بیشتر شهرداری‌ها با شهروندان و تدوین برنامه‌های منسجم و عملیاتی نمودن آن‌ها در خانه‌های دوام و ایمنی لازم است تا دامنه بحران را در هنگام وقوع و پس از وقوع کاهش داد. Manuscript profile