تمرین تناوبی

حرية الوصول المقاله

1 - تاثیر تمرین تناوبی شدید و عسل آویشن بر بیان ژن شاخص‌های آپوپتوزی بافت قلب و شاخص مقاومت به انسولین در رت‌های دیابتی نوع دو
بهاره به آئین حسین عابد نطنزی ماندانا غلامی فرشاد غزالیان

زمینه و هدف: دیابت نوع 2 شایع ترین بیماری غدد درون ریز است که می‌تواند باعث آسیب و مرگ سلولی یا آپوپتوز شود. هدف پژوهش حاضر مطالعه تغییرات بیان ژن آپوپتوزی و آنتی‌آپوپتوزی بافت قلب و شاخص مقاومت ‌به ‌انسولین پس از تمرین تناوبی شدید و مصرف عسل آویشن در رت‌های دیابتی نوع أکثر

زمینه و هدف: دیابت نوع 2 شایع ترین بیماری غدد درون ریز است که می‌تواند باعث آسیب و مرگ سلولی یا آپوپتوز شود. هدف پژوهش حاضر مطالعه تغییرات بیان ژن آپوپتوزی و آنتی‌آپوپتوزی بافت قلب و شاخص مقاومت ‌به ‌انسولین پس از تمرین تناوبی شدید و مصرف عسل آویشن در رت‌های دیابتی نوع دو بود.روش کار: جامعه آماری را موش‌های صحرایی نر تشکیل می دادند که پس از 20 هفته تغذیه با رژیم پرچرب و با تزریق STZ دیابتی شدند. موش‌ها در چهار گروه کنترل دیابتی شش، تمرین تناوبی هشت، عسل آویشن شش، تمرین تناوبی‌ و عسل آویشن هشت سرگروه‌بندی شدند و هشت هفته تحت تمرین تناوبی،پنج جلسه در هفته با تناوب شدید دو دقیقه‌ای با دو تا هشت تناوب و 80-90% vo2max و استراحت یک دقیقه‌ای با 50 تا 56% vo2max قرار گرفتند. عسل آویشن به صورت گاواژ، سه گرم برکیلوگرم پنج روز در هفته داده شد. گلوکز، انسولین و بیان ژن Bax و Bcl2 و BAX/Bcl2 اندازه گیری شد. تحلیل آماری با استفاده آزمون تحلیل واریانس دو عاملی و تعیین اندازه اثر و تعقیبی بن فرونی انجام شد. یافته ها: HIIT به کاهش معنی‌دار گلوکز و شاخص مقاومت به انسولین منجر شد. تمرین تناوبی و مصرف عسل -آویشن هم چنین به کاهش بیان Bax و افزایش بیان Bcl2 منجر گردید(P<0.05). تمرینات تناوبی همراه با مصرف عسل ‌آویشن در رت‌های دیابتی منجر به بهبود سطوح گلوکز و انسولین و کاهش شاخص مقاومت به انسولین و نیز باعث کاهش بیان Bax و افزایش Bcl2 در سلول های قلبی نسبت به گروه کنترل شد(P<0.05).نتیجه گیری: تمرین تناوبی و مصرف عسل آویشن به بهبود پروفایل گلایسمیک و هم چنین تغییرات مثبتی در بیان ژن‌های قلبی و ضد آپوپتوزی منجر می‌شود. تفاصيل المقالة

حرية الوصول المقاله

2 - تاثیر چهار هفته تمرینات تناوبی با شدت بالا و حجم‌های متفاوت بر IL-6،TNF-α و hs-CRP دختران جوان دارای اضافه وزن و چاق
رسول دخت عبدیان عزیزه احمدی

10.30495/pah.2023.1979849.1033

هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسه تاثیر چهار هفته تمرینات تناوبی با شدت بالا و با حجم‌های متفاوت بر IL-6،TNF-α و hs-CRP دختران جوان دارای اضافه‌وزن و چاق است.روش:تعداد 24 دختر دارای اضافه‌وزن و چاق (kg/m225BMI>) داوطلبانه انتخاب شدند و به‌طور تصادفی در سه گروه HIIT1 ( أکثر

هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسه تاثیر چهار هفته تمرینات تناوبی با شدت بالا و با حجم‌های متفاوت بر IL-6،TNF-α و hs-CRP دختران جوان دارای اضافه‌وزن و چاق است.روش:تعداد 24 دختر دارای اضافه‌وزن و چاق (kg/m225BMI>) داوطلبانه انتخاب شدند و به‌طور تصادفی در سه گروه HIIT1 (8=n)، گروه HIIT2 (8=n) و گروه کنترل (8=n) قرار گرفتند. آزمودنی‌های گروه HIIT1 در هر جلسه چهار ست 30 ثانیه‌ای دویدن با شدت 19 الی 20 میزان درک‌فشار‌بور‌گ (RPE)، دو دقیقه استراحت بین ست‌ها و گروه HIIT2 چهار ست دویدن 60 ثانیه‌ای با همان شدت و چهار دقیقه استراحت بین ست‌ها را انجام ‌دادند. تمرین سه جلسه در هفته و به مدت چهار هفته اجرا شد. نمونه‌های خونی جهت اندازه‌گیری مقادیر سرمی IL-6،TNF-α و hs-CRP 48 ساعت قبل و 48 ساعت بعد از تمرین ارزیابی شد. برای تحلیل داده‌ها از آزمون آنالیز واریانس (ANOVA) مخلوط بین‌گروهی و درون‌گروهی در سطح معنی‌داری (P<0.05) استفاده شد.یافته ها: میانگین hs-CRP تنها در گروه HIIT2 افزایش معنی‌داری داشت(P<0.05) . بین گروه‌ها تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد (0.377=p). میانگین IL-6 تنها در گروه HIIT2 کاهش معنی‌داری داشت(P<0.05) . در تغییرات بین گروهی، تنها بین گروه HIIT2 و گروه کنترل تفاوت معنی‌داری مشاهده شد (0.031=p). میانگین TNF-α تنها در گروه HIIT2 کاهش معنی‌داری را نشان داد (P<0.05). در پس‌آزمون تنها بین گروه HIIT2 و گروه‌کنترل تفاوت معنی‌داری مشاهده شد (0.042=p).نتیجه گیری: به نظر می‌رسد تمرینات HIIT میان‌مدت در مقایسه با کوتاه‌مدت باعث کاهش شاخص‌های التهابی IL-6، TNF-α می‌شود و احتمالا ‌در کاهش میزان ابتلای این افراد به بیماری‌های قلبی و متابولیک نقش داشته باشد. تفاصيل المقالة

حرية الوصول المقاله

3 - اثر تضعیف سیستم ایمنی با داروی دگزامتازون و فعالیت ورزشی پرشدت بر بلوغ لنفوسیت های T در تیموس
یاسر کاظم زاده پگاه هوشنگی

10.30495/pah.2023.1988370.1044

مقدمه:مشاهده شده 24 و 48 ساعت پس از مصرف دگزامتازون، تیموسیت ها به ترتیب 55 و 84% کاهش می یابند که این امر می تواند با کاهش توانایی تیموس در بلوغ و تمایز لنفوسیت های T همراه باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر 4 هفته فعالیت تناوبی شدید بر بیان ژن IL-4 و IFN-γ در باف أکثر

مقدمه:مشاهده شده 24 و 48 ساعت پس از مصرف دگزامتازون، تیموسیت ها به ترتیب 55 و 84% کاهش می یابند که این امر می تواند با کاهش توانایی تیموس در بلوغ و تمایز لنفوسیت های T همراه باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر 4 هفته فعالیت تناوبی شدید بر بیان ژن IL-4 و IFN-γ در بافت تیموس رت های دارای ضعف سیستم ایمنی ناشی از دگزامتازون بود. روش:نمونه های تحقیق در مطالعه حاضر را 24 سر رت نر تشکیل می دادند که به صورت تصادفی در 3 گروه، گروه کنترل سالم، گروه کنترل تضعیف ایمنی گروه تضعیف ایمنی+ فعالیت تناوبی شدید، تقسیم بندی شدند. تضعیف سیستم ایمنی نمونه ها با تزریق دگزامتازون به مدت سه روز انجام شد و فعالیت تناوبی هم به میزان 5 جلسه در هفته، باشدت 85% سرعت معادل VO2max نمونه ها و به مدت 4 هفته انجام شد. داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی توکی در سطح 0.05≥α ، تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: داده ها نشان داد بیان ژن IFN-γ و IL4 با تزریق دگزامتازون نسبت به گروه کنترل کاهش یافت (p=0.0001)، همچنین انجام تمرین تناوبی پرشدت به کاهش بیشتر مقادیر بیان ژن IFN-γ و IL4 در بافت تیموس منجر شد اما این کاهش معنی دار نبود (p=0.151). نتیجه گیری: این نتایج نشان داد دگزا متازون عملکرد تیموس در تولید سایتوکاین هایی التهابی و ضد التهابی را کاهش و از این طریق عملکرد آنها در بلوغ لنفوسیت ها را کاهش می دهد، همچنین انجام فعالیت تناوبی پرشدت این موضوع را تشدید می کند. تفاصيل المقالة

حرية الوصول المقاله

4 - بررسی اثر تعاملی تمرین تناوبی شدید و مکمل آب چغندر( بیتروت) بر مقاومت به انسولین و شاخص گلیسمی موش‌های صحرایی بالغ نژاد ویستار مبتلا به دیابت نوع 2
مونا عبدالحمید طهرانی

10.30495/pah.2023.1990203.1050

مقدمه: مطالعات اپیدومیولوژی پیش‌بینی می‌کنند، آمار دیابت تا سال 2045 از مرز 700 میلیون نفر در سراسر جهان گذر کند.جهت جلوگیری از ابتلا به دیابت ارائه برنامه‌های ورزشی در کنار دارو درمانی اهمیت بسزایی دارد. تمرینات تناوبی حساسیت به انسولین را افزایش می‌دهد. از سویی گیاهان أکثر

مقدمه: مطالعات اپیدومیولوژی پیش‌بینی می‌کنند، آمار دیابت تا سال 2045 از مرز 700 میلیون نفر در سراسر جهان گذر کند.جهت جلوگیری از ابتلا به دیابت ارائه برنامه‌های ورزشی در کنار دارو درمانی اهمیت بسزایی دارد. تمرینات تناوبی حساسیت به انسولین را افزایش می‌دهد. از سویی گیاهان همیشه یکی از منابع داروها بوده‌اند، که به صورت سنتی و فراورده‌های شیمیایی مورد استفاده قرارمی‌گیرند. چغندر،سبزی ریشه‌ای با طیف گسترده از مواد محافظت کننده، خواص آنتی اکسیدانی و ضد التهابی ازمکانیزم‌های مختلف باعث کنترل دیابت می‌شود.روش: 40 سر موش بعد از یک هفته سازگاری و پس از 16 ساعت ناشتا تحت تزریق صفاقی mg/kg 55 استروپتوزتوسین قرار گرفتند. بعد از 4 روز موش‌های با قند بالای mg/dl 300 براساس قند ناشتا به گروه‌های (1) دیابت، (2) تمرین، (3) مکمل بیتروت، (4) تمرین و مکمل و (5) کنترل تقسیم شدند. گروه‌های 2 و 4 ( 4هفته/ 4 جلسه ای) تمرین کردند؛ و گروه‌های 3 و 4 روزانه 10kg / ml وزن بدن چغندرمصرف کردند. پروتکل تمرین 44 دقیقه دویدن ( 6 دقیقه گرم کردن با سرعت 10 - 12 min/m ، 5 دوره تمرین 4 دقیقه‌ای با تناوب شدید (70 - 95 %) و4 دوره تمرین 3 دقیقه ای با شدت کم (50 تا 60 %) و 6 دقیقه سرد کردن) بود.نتایج: آزمون تحلیل واریانس دو راهه نشان داد، اثر چهار هفته تمرین تناوبی شدید به همراه مکمل چغندربر کاهش گلوکز خون(p<0.002) و بهبود انسولین(p<0.003) و کاهش مقاومت به انسولین (p<0.006) موش‌های دیابتی معنی‌دار بود. نتیجه گیری:چهار هفته تمرین تناوبی شدید به همراه مکمل چغندر بر کاهش گلوکز خون ، بهبود انسولین و کاهش مقاومت به انسولین در موش‌های دیابتی تاثیر معنی‌دار دارد. تفاصيل المقالة

حرية الوصول المقاله

5 - تاثیر تمرین تناوبی شدید و عسل آویشن بر بیان ژن GLUT4 عضله نعلی و شاخص مقاومت به انسولین موش های صحرایی چاق مبتلا به دیابت نوع دو
فرزانه طالب محمدی بهرام عابدی مجتبی خان سوز

10.30495/pah.2023.1993580.1055

مقدمه: اختلال در ترشح و عملکرد انسولین دربافت های مختلف بدن علل عمده ابتلابه دیابت نوع دو می باشد. هدف ازمطالعه حاضربررسی تاثیرتمرین تناوبی شدیدوعسل آویشن بربیان ژن GLUT4 عضله نعلی وشاخص مقاومت به انسولین موش های صحرایی چاق نرمبتلا به دیابت نوع دومی باشد. روش : دراین مط أکثر

مقدمه: اختلال در ترشح و عملکرد انسولین دربافت های مختلف بدن علل عمده ابتلابه دیابت نوع دو می باشد. هدف ازمطالعه حاضربررسی تاثیرتمرین تناوبی شدیدوعسل آویشن بربیان ژن GLUT4 عضله نعلی وشاخص مقاومت به انسولین موش های صحرایی چاق نرمبتلا به دیابت نوع دومی باشد. روش : دراین مطالعه تجربی 36 سرموش (8-5 هفته‌ای با وزن10±110 g) به‌طور تصادفی به 4 گروه دیابت، دیابت-تمرین، دیابت-مکمل و دیابت-تمرین-مکمل تقسیم شدند. برای القا دیابت نوع دو، STZ با دوز 25 mg/kg به شیوه درون صفاقی تزریق شد. تمرین تناوبی شدید برای 5 جلسه در هفته و مدت 8 هفته انجام گردید. عسل آویشن به مقدار 3 g/kg در گروه های مکمل برای 5 روز در هفته قبل از تمرین گاواژ شد پس از خون‌گیری و بافت برداری بیان ژن GLUT4 عضله نعلی و شاخص مقاومت به انسولین اندازه گیری شد برای آنالیز داده‌ها از آزمون آنووآ یک‌طرفه و تعقیبی بونفرونی استفاده شد.یافته ها: تغییرات انسولین درگروه تجربی افزایش معناداری را نشان داد 0.05>P) مقادیر مقاومت به انسولین در گروه مکمل نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری داشت (0.001=P)،اما تغییرات این شاخص در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل، مکمل و گروه تمرین مکمل کاهش معناداری را نشان داد (0.001≥p) میزان GLUT4 درگروه تمرینی افزایش معناداری داشته است. (0.05>P) تغییرات گلوکز در گروه تمرینی با کاهش معناداری همراه بوده است(0.05>P)نتیجه گیری: به‌نظر می‌رسد هشت هفته تمرین تناوبی به تنهایی و همراه با مصرف عسل آویشن باعث بهبود وضعیت مقاومت به انسولین و افزایش بیان ژن GLUT4 در نمونه های دیابتی میشود. تفاصيل المقالة

حرية الوصول المقاله

6 - تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی و ژل رویالn کروموزومی بر آنزیم های کبدی و شاخص مقاومت به انسولین رت های چاق دیابتی نوع دو
سحر ریاستی حسین عابدنطنزی ماندانا غلامی

زمینه و هدف : دیابت نوع دو شایع¬ترین بیماری درون¬ریز است که به¬دلیل عدم تحمل گلوکز دراثر برهم¬خوردن تعادل بین ذخایر و تقاضای انسولین رخ می¬دهدکه با تغییرات ساختاری و عملکردی در کبد منجر به تغییرات در آنزیم های کبدی می شود. هدف پژوهش حاضر مطالعه تغییرات آنزیم های کبدی و أکثر

زمینه و هدف : دیابت نوع دو شایع¬ترین بیماری درون¬ریز است که به¬دلیل عدم تحمل گلوکز دراثر برهم¬خوردن تعادل بین ذخایر و تقاضای انسولین رخ می¬دهدکه با تغییرات ساختاری و عملکردی در کبد منجر به تغییرات در آنزیم های کبدی می شود. هدف پژوهش حاضر مطالعه تغییرات آنزیم های کبدی و شاخص مقاومت ¬به¬انسولین پس از انجام تمرین تناوبی و ژل رویال در رت¬های چاق دیابتی نوع دو بود. مواد و روش‌ها: نمونه آماری پژوهش حاضر 36 سر موش¬های صحرایی نر چاق با میانگین وزن 409 گرم بودند. پس از20 هفته تغذیه با رژیم پرچرب با تزریق درون صفاقی 25 میلی‌گرم STZ به ازای کیلوگرم وزن موش‌ها دیابتی شدند. موش‌هایی با گلوکز ناشتای آنها بین150 تا400 میلی‌گرم‌دردسی‌لیتر، دیابتی نوع دوم در نظر گرفته شد. موش‌های دیابتی در 4 گروه کنترل (6 سر)، تمرین تناوبی (8 سر)، ژل رویال (7 سر) ، تمرین تناوبی شدید‌- ژل رویال ( 8 سر) گروه ‌بندی و پروتکل تمرینی و گاواژ ژل رویال روی آنها به مدت 8 هفته اجرا شد. هشت هفته تمرین تناوبی شدید ، پنج جلسه در هفته با تناوب شدید 2 دقیقه‌ای80 تا 90 درصد VO2max و تناوب استراحت یک دقیقه‌ای با 50 تا 56 درصدVO2max اجرا شد. ژل رویال بصورت گاواژ به میزان 100 میلی گرم برکیلوگرم 5 روز در هفته داده شد. پس از پایان پروتکل خونگیری انجام شد و آنزیم های کبدی و گلوکز با استفاده از اتوآنالیزر و انسولین با استفاده از کیت آزمایشگاهی اندازه گیری و با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یکطرفه و دوعاملی و آزمون تعقیبی تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: نشان داد در مقایسه با گروه کنترل، تمرین تناوبی شدید به کاهش معنی¬دار گلوکز و شاخص مقاومت به انسولین و تمرین تناوبی به کاهش آنزیم های کبدی ALT و AST و ALP در مقایسه با گروه کنترل منجر شد که در مورد ALP کاهش معنی دار بود (P=0.001). نتیجه گیری: به نظر می‌رسد تمرین تناوبی شدید و مصرف ژل رویال ، بتوانند درکاهش آنزیم‌های کبدی و بهبود وضعیت کبد در موش‌های صحرایی تاثیر گذار باشند. تفاصيل المقالة

حرية الوصول المقاله

7 - تاثیر تمرین تناوبی شدید و مکمل سازی استیل_ ال _کارنتین بر حافظة فضایی موش‌های صحرایی نر مدل پارکینسونی
یوسف غفاری فرزاد زهساز میرعلیرضا نورآذر حسن پوررضی داریوش مهاجری

10.30495/jvcp.2023.1982185.1401

بیماری پارکینسون یک بیماری تخریب کننده عصبی است که با از بین رفتن سلول‌های عصبی دوپامینرژیک در ناحیه جسم سیاه مغز مشخص می‌شود و متعاقب آن اختلال در حافظه، که یکی از عوارض مهم آن است ایجاد می‌شود. تمرینات ورزشی موجب تنظیم حالت اکسایشی، افزایش بقا، کاهش آسیب‌های مغزی، افز أکثر

بیماری پارکینسون یک بیماری تخریب کننده عصبی است که با از بین رفتن سلول‌های عصبی دوپامینرژیک در ناحیه جسم سیاه مغز مشخص می‌شود و متعاقب آن اختلال در حافظه، که یکی از عوارض مهم آن است ایجاد می‌شود. تمرینات ورزشی موجب تنظیم حالت اکسایشی، افزایش بقا، کاهش آسیب‌های مغزی، افزایش رشد عصبی هیپوکمپ و بهبود حافظه فضایی مغز می‌شود. استیل-ال-کارنتین نیز با اثر حفاظتی و آنتی‌اکسیدانی خود، موجب بهبود عملکرد مغز می‌گردد.این مطالعه با هدف بررسی میزان اثر‌بخشی تمرین تناوبی شدید و مکمل استیل-ال-کارنتین بر بافت جسم سیاه مغز موش‌های پارکینسونی ناشی از 6-هیدروکسی دوپامین انجام گردید. بدین منظور تعداد 36 سر موش صحرایی با وزن 20±270 گرم، به‌طور تصادفی به 6 گروه مساوی شامل کنترل سالم، شم جراحی، پارکینسونی (دریافت کننده 6 -هیدروکسی دوپامین، تک دوز یک‌طرفه داخل جسم سیاه مغز به‌میزان μg/ml 5/12)، پارکینسونی تیمار با تمرین تناوبی شدید (12 هفته، هر هفته 5 جلسه)، پارکینسونی تیمار با استیل-ال-کارنتین (mg/kg 100 یک بار در روز به مدت 12 هفته بصورت گاواژ)، و پارکینسونی تیمار هم‌زمان با استیل-ال-کارنتین+ تمرین تناوبی شدید (به‌طور مشابه با گروه‌های 4 و 5)، تقسیم شدند. در پایان، آزمایش حافظه فضایی با ماز آبی موریس در گروه‌های مورد مطالعه انجام شده و پس از آسان‌کشی، از بافت مغز موش‌ها جهت مططالعه آسیب‌شناختی ناحیه هیپو‌کامپ نمونه‌برداری شد. داده‌ها توسط آزمون‌های آماری تحلیل واریانس یک‌طرفه (ANOVA) و توکی (Tukey) بررسی و محاسبات آماری در سطح معنی‌داری (05/0>p) با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه‌ی 23 تحلیل گردید. تفاصيل المقالة

حرية الوصول المقاله

8 - تاثیر هشت هفته تمرینات تناوبی بی هوازی بر شاخص های ترکیب بدنی زنان چاق غیر فعال
الهام الهی مهران قهرمانی پریسا بنایی

10.30495/varzesh.2021.1918097.1000

مقدمه و هدف: طی سال‌های اخیر شیوع چاقی و اضافه وزن در بین زنان و مردان تمرین نکرده رشد زیادی داشته و هم اکنون به یک مشکل جدی در دنیا تبدیل شده است. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات تناوبی بی هوازی بر شاخص های ترکیب بدنی در زنان چاق غیر فعال می باشد. مواد و أکثر

مقدمه و هدف: طی سال‌های اخیر شیوع چاقی و اضافه وزن در بین زنان و مردان تمرین نکرده رشد زیادی داشته و هم اکنون به یک مشکل جدی در دنیا تبدیل شده است. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات تناوبی بی هوازی بر شاخص های ترکیب بدنی در زنان چاق غیر فعال می باشد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نظر روش نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون و با دو گروه تمرین تناوبی بی هوازی و کنترل بوده و از نوع تحقیقات کاربردی محسوب می شود که روش گردآوری داده‌ها به‌صورت میدانی می باشد. نمونه آماری مطالعه حاضر شامل 24 نفر از زنان بالای 40 سال تمرین نکرده چاق می باشند که در دو گروه شامل گروه تمرینات تناوبی بی هوازی و گروه کنترل سازمان دهی شدند. تمرینات تناوبی بی هوازی به مدت 8 هفته، 5 جلسه در هر هفته و هر جلسه 25 دقیقه انجام شد. قبل از شروع تحقیق و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی درصد چربی بدن، توده چربی بدن، توده بدون چربی و شاخص توده بدن اندازه گیری شد. تجزیه ‌و تحلیل‌های آماری یافته ها با استفاده از آزمونt مستقل و وابسته در سطح معنی داری P<0.05 انجام شد. یافته ها: هشت هفته تمرینات تناوبی بی هوازی اثر معنی داری بر کاهش درصد چربی بدن و شاخص توده بدنی و همچنین افزایش توده بدون چربی دارد (05/0≥P). بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد هشت هفته تمرینات تناوبی بی هوازی منجر به بهبود ترکیب بدنی زنان چاق غیرفعال می گردد. تفاصيل المقالة

حرية الوصول المقاله

9 - اثر دو نوع تمرین تداومی و تناوبی بر برخی نشانگر‌های کبد چرب در زنان مبتلا به دیابت نوع 2
نفیسه قنادزاده بهرام عابدی

10.30495/varzesh.2021.1926477.1013

مقدمه و هدف: کبد چرب به عنوان شرایط پاتوفیزیولوژیک در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 شناخته شده است. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر نوع تمرین (تدامی و تناوبی) بر نشانگر های جدید کبد چرب در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 بود. مواد و روش ها: 30 زن مبتلا به دیابت نوع 2 به صورت تصادفی أکثر

مقدمه و هدف: کبد چرب به عنوان شرایط پاتوفیزیولوژیک در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 شناخته شده است. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر نوع تمرین (تدامی و تناوبی) بر نشانگر های جدید کبد چرب در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 بود. مواد و روش ها: 30 زن مبتلا به دیابت نوع 2 به صورت تصادفی به سه گروه تمرینات تناوبی (10 نفر)، تمرینات تداومی (10 نفر) و گروه کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت 8 هفته و هر هفته سه جلسه به تمرینات تناوبی و تداومی پرداختند. نمونه های خونی قبل و پس از 8 هفته پروتکل تمرینی از سه گروه گرفته شد. به منظور تجزیه و تحلیل یافته های تحقیق از آزمون تحلیل کواریانس استفاده گردید (05/0≥P). یافته ها: محصول تجمعی چربی (LAP) و شاخص چربی کبد (FLI) پس از تمرینات تداومی و تناوبی، در مقایسه با گروه کنترل کاهش معنی داری داشت (05/0≥P) با این وجود در متغیر های شاخص استئاتوز کبدی (HSI) و شاخص استئاتئز فرامینگهام (FSI) تغییر معنی داری مشاهده نشد (05/0≤P) همچنین تفاوت معنی داری بین دو گروه تداومی و تناوبی در سطح LAPو FLI مشاهده نشد (05/0≤P). بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد 8 هفته انجام تمرینات تداومی و تناوبی موجب کاهش معنی دار در شاخص های LAPو FLI در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 می گردد. با توجه به نتایج به دست آمده در تحقیق حاضر استفاده از برنامه تمرینات تداومی و تناوبی در برنامه هفتگی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 می تواند مفید باشد. تفاصيل المقالة

حرية الوصول المقاله

10 - تأثیر چهار هفته تمرین تناوبی شدید (HIT) بر برخی شاخص‌های هوازی و بی هوازی زنان تیم ملی بسکتبال ایران.
حسین پیرانی امید رضا صالحی مریم کیانسب

10.30495/varzesh.2023.1987551.1056

مقدمه: تمرینات تناوبی شدید (HIT) رویکرد مؤثری در بهبود آمادگی در کوتاه مدت است اثر این گونه تمرینات بر سازگاری های عملکردی فیزیولوژیکی در ورزشکاران نخبه هنوز نامشخص است بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر چهار هفته اجرای HIT بر برخی متغیرهای عملکردی و فیزیولوژیکی انج أکثر

مقدمه: تمرینات تناوبی شدید (HIT) رویکرد مؤثری در بهبود آمادگی در کوتاه مدت است اثر این گونه تمرینات بر سازگاری های عملکردی فیزیولوژیکی در ورزشکاران نخبه هنوز نامشخص است بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر چهار هفته اجرای HIT بر برخی متغیرهای عملکردی و فیزیولوژیکی انجام گرفت روش‌ها: بدین منظور ۱۴ نفر از بازیکنان داوطلب تیم ملی زنان بسکتبال ایران (با میانگین سن 24/3 ± 0/23 سال، وزن 50/8 ± 6/63 کیلوگرم و شاخص توده بدنی= 15/3 ± 8/21 کیلوگرم بر متر مربع) انتخاب و به گونۀ تصادفی به دو گروه تجربی (n=7) و کنترل (n=7) تقسیم شدند. پیش و پس از تمرینات آزمودنیها ۱ آزمون فزاینده همراه با تجزیه و تحلیل گازهای تنفسی برای تعیین برخی از متغیرهای فیزیولوژیکی و یک وهله آزمون وینگیت را برای تعیین حداکثر توان (PPO) و میانگین توان (MPO) اجرا کردند. هر دو گروه برنامه تمرین بسکتبال مشابهی را به مدت چهار هفته دنبال کردند در حالی که گروه تجربی در کنار برنامه تمرین بسکتبال، پروتکل دویدن سرعتی بی هوازی (RAST) را به عنوان یک پروتکل HIT دو جلسه در هفته اجرا کردند. نتایج: آزمون ANCOVA نشان داد گروه تجربی افزایش معناداری در VO2max (001/0=p)، vLT (011/0=p)، VO2max (001/0=p) و حداکثر نبض اکسیژن (001/0=p) داشتند. اجرای HIT نیز موجب افزایش معنادار حداکثر توان (03/0 = p) و میانگین توان (02/0=p) شد. نتیجه‌گیری: یافته های حاضر نشان داد برنامه تمرینات تناوبی شدید با دوره های استراحت کوتاه میتواند موجب افزایش اجرای هوازی و بی هوازی در کوتاه مدت شود. تفاصيل المقالة

حرية الوصول المقاله

11 - مروری بر اثرات تمرین تناوبی با شدت بالا بر هورمون‌های مرتبط با چاقی
توحید مبهوت مقدم محمد مسافری ضیاءالدینی مهرداد فتحی سید رضا عطارزاده حسینی

10.30495/varzesh.2020.677981

مقدمه: ﭼﺎﻗﯽ ﯾﮑﯽ از ﻣﺸﮑﻼت ﺳﻼﻣﺘﯽ ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ دﻧﯿـﺎ ﺑﻮده و ﺷﯿﻮع آن در ﺣﺎل ﮔﺴﺘﺮش می باشد. در ﺳﺎل ﻫﺎی اﺧﻴﺮ ﺑﺎ ﮔﺴﺘﺮش ﭼﺎﻗﻲ و ﻋﻮارض سوخت و سازی ﻧﺎﺷﻲ از ﭼﺎقی، ﺗﻮﺟﻪ ﻋﻠﻤﻲ زﻳﺎدی ﺑﻪ ﺑﺎﻓﺖ ﭼﺮﺑﻲ ﺷﺪه اﺳﺖ. اﻣﺮوزه ﺑﺎﻓﺖ ﭼﺮﺑﻲ به ﻋﻨﻮان بافتی ﺳﺎﻛﻦ و ﺻﺮﻓاً ذﺧﻴﺮه کنندۀ اﻧﺮژی در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻧﻤﻲ ﺷﻮد، أکثر

مقدمه: ﭼﺎﻗﯽ ﯾﮑﯽ از ﻣﺸﮑﻼت ﺳﻼﻣﺘﯽ ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ دﻧﯿـﺎ ﺑﻮده و ﺷﯿﻮع آن در ﺣﺎل ﮔﺴﺘﺮش می باشد. در ﺳﺎل ﻫﺎی اﺧﻴﺮ ﺑﺎ ﮔﺴﺘﺮش ﭼﺎﻗﻲ و ﻋﻮارض سوخت و سازی ﻧﺎﺷﻲ از ﭼﺎقی، ﺗﻮﺟﻪ ﻋﻠﻤﻲ زﻳﺎدی ﺑﻪ ﺑﺎﻓﺖ ﭼﺮﺑﻲ ﺷﺪه اﺳﺖ. اﻣﺮوزه ﺑﺎﻓﺖ ﭼﺮﺑﻲ به ﻋﻨﻮان بافتی ﺳﺎﻛﻦ و ﺻﺮﻓاً ذﺧﻴﺮه کنندۀ اﻧﺮژی در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻧﻤﻲ ﺷﻮد، ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ سوخت و سازی، ﺑﺎﻓﺘﻲ ﻓﻌﺎل اﺳﺖ. ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻏﺪد، ﺑﺎفت ﻫﺎی سوخت و سازی، عوامل ﺗﺮﺷﺤﻲ ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ را ﺗﺮﺷﺢ میﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﻋﻤﻠﻜﺮدﻫﺎی اﺗﻮکراین، ﭘﺎراکراین و اﻧﺪوﻛﺮاﻳﻦ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﺤیط خارج سلولی، دارند. ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺤﯿﻄﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ رژﯾﻢ ﻏﺬاﯾﯽ، فعالیت ﺟﺴﻤانی، وﺿﻌﯿﺖ سوخت و سازی از ﻋﻠﻞ اﺻلی اﺿﺎﻓﻪ وزن و چاقی ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽ ﺷﻮند و ﺑﻪ ﻧﻮﺑﻪ ﺧﻮد ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ وﯾﮋگی ﻫﺎی ژنتیکی ﻧﯿﺰ ﻗﺮار دارﻧﺪ. ﺑﻌﻨﻮان ﯾﮏ ﻗﺎﻧﻮن ﮐﻠﯽ، ﭼﺮﺑﯽ مازاد در ﺑﺪن در ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻋﺪم ﺗﻌﺎدل ﻃﻮﻻﻧﯽ ﻣﺪت ﺑﯿﻦ درﯾﺎفت اﻧﺮژی و ﻫﺰﯾﻨﻪ اﻧﺮژی ﻣﺼﺮﻓﯽ ﺣﺎﺻﻞ میﺷﻮد. انتخاب مناسب تمرینات بدنی، عاملی مهم در تغییر شیوه زندگی کودکان و نوجوانان چاق و شاخصی موثر در کنترل و درمان چاقی محسوب می شود. نتیجه گیری: فعالیت بدنی موجب ایجاد یک تعادل منفی در انرژی می شود، این رویداد به دلیل افزایش مصرف انرژی است. پژوهش های اخیر نشان می دهد تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT)، یک وضعیت بی اشتهایی زودگذر ایجاد می کند که برای مدت کمی پس از فعالیت ورزشی احساس گرسنگی را به تعویق می اندازد، اما این اثر کوتاه مدت است. از سوی دیگر HIIT در تغییر انرژی مصرفی از طریق تغییر در سیگنال های گرسنگی و اشتهایی و همچنین پپتیدهای تنظیمی در سطوح سیگنال های کوتاه تا بلند مدت افراد چاق نقش دارد، از در این مقاله مروری اثر بخشی HIIT در افراد چاق گزارش شده است. تفاصيل المقالة

حرية الوصول المقاله

12 - اثر هشت هفته تمرین تناوبی شدید همراه با مصرف عصاره بهار نارنج بر سطوح استرس اکسیداتیو و آنتی اکسیدان بافت عضله نعلی موش های صحرایی سالمند
مریم خیرده مهدی نورا رسول جمالی فشی عبدالعلی رخشانی زاده

10.30495/varzesh.2020.677910

مقدمه و هدف: سالمندی فرآیندی بیولوژیکی است که با افزایش استرس اکسیداتیو موجب اختلال در عملکرد عضلانی و آتروفی عضلانی می گردد، اگرچه نقش تمرینات ورزشی و برخی گیاهان دارویی بر بهبود متابولیسم عضلانی مشخص شده است، اما اثر تمرین تناوبی شدید (HIIT) و مصرف بهار نارنج (CA) بر أکثر

مقدمه و هدف: سالمندی فرآیندی بیولوژیکی است که با افزایش استرس اکسیداتیو موجب اختلال در عملکرد عضلانی و آتروفی عضلانی می گردد، اگرچه نقش تمرینات ورزشی و برخی گیاهان دارویی بر بهبود متابولیسم عضلانی مشخص شده است، اما اثر تمرین تناوبی شدید (HIIT) و مصرف بهار نارنج (CA) بر استرس اکسیداتیو بافت عضلانی متعاقب سالمندی ناشناخته است. از این رو مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر هشت هفته تمرین HIIT همراه با CA بر سطوح گلوتاتیون پراکسیداز (GPx)، مالون دی آلدئید (MDA) و پروتئین کربونیل (PC) در بافت عضله نعلی موش های صحرایی سالمند انجام شد. روش ها: در این مطالعه تجربی 35 سر موش صحرایی سالمند در محدوده سنی 14 تا 18 ماه، وزن تقریبی 270 الی 320 گرم به طور تصادفی به گروه های (1) کنترل (C)، (2) شم (Sh)، (3) HIIT، (4) CA و (5) HIIT+CA تقسیم شدند. گروه های 3 و 5 به مدت هشت هفته، پنج جلسه در هفته به تمرین HIIT (با شدت 85% تا 110% VO2maxو سرعت m/min 15-25) به تمرین پرداختند. مصرف عصاره بهار نارنج در گروه های 4 و 5 روزانه mg/kg/day 300 طی هشت هفته به صورت صفاقی بود. جهت تجزیه و تحلیل یافته ها از آزمون آنالیز واریانس یک راهه همراه با آزمون تعقیبی توکی در نرم افزار Graph Pad Prism 8.3.0 انجام شد (0/05≥P). یافته ها: تمرین HIIT موجب افزایش GPx و کاهش PC گردید(0/05≥P). مصرف CA و تعامل HIIT+CA موجب افزایش GPx، کاهش MDA و PC در بافت عضله نعلی موش های صحرایی سالمند گردید(0/05≥P). نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین HIIT و CA هم به تنهایی و هم به طور سینرژیستی اثر مطلوبی بر کاهش استرس اکسیداتیو و افزایش فعالیت آنتی اکسیدان ها دارند، با این حال انجام مطالعات بیشتر در این زمینه ضروری به نظر می رسد. تفاصيل المقالة

حرية الوصول المقاله

13 - تاثیر تمرین تناوبی شدید و رژیم غذایی پرپروتئین بر وضعیت اکسیدانی و ظرفیت آنتی‌اکسیدانی تام در بافت قلب موش های صحرایی نر چاق
آذین قانع حسین عابدنطنزی مرضیه ثاقب جو مهدی هدایتی

10.22034/ascij.2022.1955860.1378

چاقی باعث بروز استرس اکسایشی و یک عامل خطر برای ایجاد بیماری های قلبی- عروقی می باشد. تمرینات ورزشی و اصلاح رژیم غذایی می تواند بر عوامل اکسیدانی و آنتی اکسیدانی تاثیرگذار باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر تمرین تناوبی شدید (HIIT) و رژیم غذایی پرپروتئین (HPD) بر وضعیت أکثر

چاقی باعث بروز استرس اکسایشی و یک عامل خطر برای ایجاد بیماری های قلبی- عروقی می باشد. تمرینات ورزشی و اصلاح رژیم غذایی می تواند بر عوامل اکسیدانی و آنتی اکسیدانی تاثیرگذار باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر تمرین تناوبی شدید (HIIT) و رژیم غذایی پرپروتئین (HPD) بر وضعیت اکسیدانی تام (TOS)، ظرفیت آنتی‌اکسیدانی تام (TAC) و نسبت TAC به TOS در بافت قلب موش های صحرایی نر چاق بود. 40 سر موش صحرایی نر چاق (شاخص Lee بالاتر از 310) 12 هفته ای به پنج گروه هشت تایی شامل HIIT (12-5 تناوب 30 ثانیه ای با شدت 90 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی، 10 هفته پنج جلسه ای)، HPD (حدود 5/57 درصد کالری کل از پروتئین)، HIIT+HPD، کنترل چاق-1 (OC-1) و کنترل چاق-2 (OC-2) و هشت سر موش غیر چاق نیز در گروه کنترل غیرچاق (NC) تقسیم شدند. پس از 48 ساعت از آخرین جلسه مداخله بافت قلب برای اندازه گیری سطوح TAC و TOS برداشته شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آنالیز واریانس یک طرفه، تعقیبی توکی، کروسکال- والیس و من ویتنی در سطح معناداری 05/0 ≥ P تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد، سطح TAC بافت قلب در گروه های HIIT، HPD، HIIT+HPD نسبت به گروه OC-1 به طور معناداری بالاتر بود. از طرفی سطح TOS بافت قلب در گروه های HIIT و HIIT+HPD نسبت به گروه های HPD و OC-2 به طور معناداری پایین تر بود. همچنین نسبت TAC به TOS در گروه های HIIT و HIIT+HPD در مقایسه با گروه OC-2 به طور معناداری بالاتر بود. با توجه به نتایج، HIIT به همراه HPD باعث بهبود TAC و TOS بافت قلب می شود. به نظر می رسد HIIT به همراه HPD، تقویت کننده سیستم ضد اکسایشی و کاهنده فشار اکسایشی در شرایط چاقی می باشد. تفاصيل المقالة

حرية الوصول المقاله

14 - تاثیر چهار هفته تمرین ورزشی تداومی و تناوبی بر سطوح اکتیوین-A عضلانی در موش‌های ماده مبتلا به سرطان پستان
مونا عمومحمدی ماندانا غلامی حسین عابد نطنزی

تنظیم افزایشی سطوح اکتیوین-A در نمونه های سرطانی دچار شده به کاشکسی گزارش شده است. هدف از اجرای پژوهش حاضر بررسی تاثیر چهار هفته تمرین تداومی و تناوبی بر سطوح اکتیوین-A در بافت عضلانی موش های ماده مبتلا به سرطان پستان بود. 32 سر موش ماده Balb/c شش تا هشت هفته ای به صورت أکثر

تنظیم افزایشی سطوح اکتیوین-A در نمونه های سرطانی دچار شده به کاشکسی گزارش شده است. هدف از اجرای پژوهش حاضر بررسی تاثیر چهار هفته تمرین تداومی و تناوبی بر سطوح اکتیوین-A در بافت عضلانی موش های ماده مبتلا به سرطان پستان بود. 32 سر موش ماده Balb/c شش تا هشت هفته ای به صورت تصادفی در چهار گروه کنترل، کنترل توموری، تمرین تناوبی+تومور و تمرین تداومی +تومور قرار گرفتند (هشت موش در هر گروه). برنامه تمرین تناوبی و تداومی به مدت چهار هفته و پنج جلسه در هفته روی نوارگردان طراحی شده برای جوندگان اجرا شد. 48 ساعت بعد از جلسه آخر تمرین، بافت عضله دوقلو جدا شد و بعد از هموژن کردن آن، سطوح اکتیوین-A به روش الایزا در بافت عضلانی اندازه گیری شد. حجم تومور نیز با کولیس دیجیتال اندازه گیری شد و به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. نتایج حاضر نشان داد که سطوح اکتیوین-A در بافت عضلانی گروه تمرین تداومی در مقایسه با گروه کنترل توموری به صورت معناداری کمتر است (026/0=p ). باوجود این، تفاوت معناداری برای سطوح اکتیوین-A بین گروه کنترل توموری و گروه تمرین تناوبی مشاهده نشد (105/0= p). وزن عضله دوقلو در گروه سالم به صورت معنادرای بیشتر از گروه های توموری بود (05/0 > p) و تمرین ورزشی تداومی و تناوبی با تغییر معناداری در وزن عضله دوقلو همراه نبود (05/0 <p ). علاوه بر این، حجم تومور در گروه تداومی و تناوبی نسبت به گروه کنترل توموری به صورت معناداری کمتر بود (001/0 > p)، اما تفاوت معناداری بین گروه تمرین تداومی و تناوبی مشاهده نشد (681/0= p). بر اساس یافته های حاضر می توان عنوان کرد که حداقل در کوتاه مدت (چهار هفته) تمرین ورزشی نمی تواند تاثیر معناداری بر توده عضلانی موش های ماده مبتلا به سرطان پستان داشته باشد. تفاصيل المقالة

حرية الوصول المقاله

15 - آثار هشت هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT) بر بیان پروتئین‌های GPR120 و AMPK در بافت قلبی موش‌های نر دیابتی
ابراهیم حسینی حوری پسند سعید دباغ نیکوخصلت جواد وکیلی

10.22034/ascij.2023.1956548.1379

فرآیند انتقال معکوس کلسترول نقش مثبتی در کاهش پلاک های آترواسکلروزیس در طی بیماری دیابت دارد. لذا، هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرینات تناوبی با شدت بالا روی پروتئین های GPR120 و AMPK در بافت قلبی موش‌های مبتلاء به دیابت نوع دو بود. در طرحی تجربی، 40 سر موش أکثر

فرآیند انتقال معکوس کلسترول نقش مثبتی در کاهش پلاک های آترواسکلروزیس در طی بیماری دیابت دارد. لذا، هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرینات تناوبی با شدت بالا روی پروتئین های GPR120 و AMPK در بافت قلبی موش‌های مبتلاء به دیابت نوع دو بود. در طرحی تجربی، 40 سر موش صحرایی نر ویستار سه ماهه با میانگین وزنی (300-225 گرم) به طور تصادفی در چهار گروه 10 سری شامل: کنترل سالم (C: تزریق درون صفاقی سرم سالین)، سالم تمرین کرده (T: دویدن با شدت 90- 85 درصد سرعت بیشینه در 6 الی 12 وهله‌ی دو دقیقه ای؛ 5 روز در هفته به مدت هشت هفته)، کنترل دیابتی (D: دیابتی شده با رژیم غذایی پرچرب همراه با تزریق درون صفاقی استرپتوزوسین) و دیابتی تمرین کرده (D+T: دیابتی شده به همراه تمرین) تقسیم شدند. برای تعیین تغییرات در نیمرخ بیان پروتئین های GPR120 و AMPK در بافت عضله‌ی قلبی (بطن چپ) موش‌ها از روش مبتنی &lrm;بر روش وسترن بلات استفاده شد. از تحلیل واریانس دو طرفه و آزمون پس تعقیبی بونفرونی برای تحلیل داده ها استفاده گردید. القاء دیابت (D) موجب کاهش معنی‌دار پروتئین‌های GPR120 و AMPK می‌گردد (05/0≥p ). در حالیکه اعمال تمرین HIIT در گروه سالم تمرین کرده (T) باعث افزایش 81 و 47 درصد به‌ترتیب در میزان GPR120 و AMPK در مقایسه با گروه کنترل دیابتی (D) می‌شود (001/0=p ). همچنین، مداخله‌ی تمرین توانایی جلوگیری از کاهش در هردوی پروتئین‌ در گروه دیابتی تمرین کرده (D+T) در مقایسه با گروه دیابتی (D) می‌گردد (023/0=p ). بر اساس یافته های این مطالعه می‌توان اظهار داشت که، هشت هفته تمرینات تناوبی با شدت بالا (HIIT) یک راهکار پیشگیرانه در مقابل کاهش فعالیت پروتئین‌های GPR120 و AMPK درگیر در مسیر پیام‌رسانی انتقال معکوس کلسترول در طی ابتلاء به بیماری دیابت نوع دو دارد. تفاصيل المقالة

حرية الوصول المقاله

16 - تأثیر تمرینات تناوبی و دو نوع ترکیبی بر میزان آنژیوپویتین 1 و 2 بیماران در دوره بازتوانی پس از جراحی قلب (CABG)
مهدی مکاری علی اکبرنژاد مصطفی نجاتیان

10.22034/ascij.2022.1952146.1362

به دلیل عوارض ناشی از عمل جراحی بویژه بی تحرکی ناخواسته توانایی عملکردی بیماران به میزان قابل توجهی پس از عمل کاهش می یابد، از این رو شرکت در برنامه های ورزشی و بازتوانی به بیماران توصیه می شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرینات تناوبی و دو نوع ترکیبی بر میزان آنژیو أکثر

به دلیل عوارض ناشی از عمل جراحی بویژه بی تحرکی ناخواسته توانایی عملکردی بیماران به میزان قابل توجهی پس از عمل کاهش می یابد، از این رو شرکت در برنامه های ورزشی و بازتوانی به بیماران توصیه می شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرینات تناوبی و دو نوع ترکیبی بر میزان آنژیوپویتین 1 و 2 بیماران در دوره بازتوانی پس از جراحی قلب (CABG) بود. تعداد 30 نفر از بیماران قلبی جراحی شده در مرکز قلب تهران به شیوه تصادفی ساده انتخاب و به‌صورت تصادفی به سه گروه (هر گروه 10 نفر) تناوبی، تناوبی-مقاومتی و تداومی-مقاومتی تقسیم شدند. تمرینات به مدت 6 هفته و هر هفته 3 جلسه انجام شد. تمرینات تناوبی از هفته اول تا ششم با شدت 60 تا 80 درصد حداکثر ضربان قلب انجام شد. تمرینات تداومی از 10 تا 20 دقیقه فعالیت با شدت 60 تا 70 درصد حداکثر ضربان قلب انجام شد. تمرین مقاومتی شامل چهار حرکت بالاسینه، جلو بازو، جلوران ، داخل ران بود. که 2 ست 10-12 تکراری با شدت 50-70 درصد حداکثر تکرار بیشینه از هفته اول تا ششم انجام شد. 48 و 24 ساعت قبل و بعد از اتمام پروتکل های تمرینی از اراد خونگیری انجام شد و بیان ژن های آنژیوپویتین 1 و 2 به روش Real-time-PCR اندازه گیری شد. نتایج درون گروهی حاکی از آن است که بین پیش آزمون و پس آزمون آنژیوپویتین 1 و 2 همه گروه ها اختلاف معناداری وجود دارد (05/0p ≤). همچنین مقایسه نتایج بین گروهی در متغیر آنژیوپویتین 1 و 2 حاکی از آن بود که بین گروه های تمرینی در مرحله پس‌آزمون اختلاف معنی دار نبود (05/0p ≥ ). هر سه شیوه تمرینی توانست با بهبود بیان ژن های مورد مطالعه، تغییرات مطلوبی در کاهش پیامدهای ناشی از آسیب بافت قلبی ایجاد نماید. تفاصيل المقالة

حرية الوصول المقاله

17 - تاثیر دوازده هفته تمرین تداومی و تناوبی روی برخی آدیپوکاین و هپاتوکاین ها و مقاومت به انسولین در موش های دیابتی نوع یک
محمد سلماسی محمد رضا ذولفقاری دیدنی اکبر نوری حبشی

10.22034/ascij.2023.1979751.1466

دیابت به عنوان یکی از بیماری های بسیار توسعه یافته در جهان و از دلایل اصلی مرگ و میر در نظر گرفته می شود. از راه های پیشگیری از دیابت و جلوگیری از عوارض ناشی از آن، انجام فعالیت به روش های مختلف است. هدف از پژوهش حاضر بررسی مقایسه تاثیر دوازده هفته تمرین تداومی و تناوبی أکثر

دیابت به عنوان یکی از بیماری های بسیار توسعه یافته در جهان و از دلایل اصلی مرگ و میر در نظر گرفته می شود. از راه های پیشگیری از دیابت و جلوگیری از عوارض ناشی از آن، انجام فعالیت به روش های مختلف است. هدف از پژوهش حاضر بررسی مقایسه تاثیر دوازده هفته تمرین تداومی و تناوبی روی فتوئین b، فتوئین a و گلیپیکان 4 پلاسما و مقاومت به انسولین در موش های دیابتی نوع 1 بود. برای این منظور 40 موش دیابتی نوع یک به 4 گروه کنترل-سالم، کنترل دیابت، دیابت تمرین تداومی و دیابت تمرین تناوبی تقسیم شدند.گروه تناوبی با دویدن روی در وهله های 3 دقیقه‌ای با سرعت 20 متر در دقیقه و ریکاوری فعال با سرعت 10 متر در دقیقه با شیب صفر درصد به مدت 3 دقیقه روی تردمیل، شش تکرار در هر جلسه انجام شد (مدت زمان کل 36 دقیقه). گروه‌ تمرین تداومی نیز دویدن را با سرعت 15 متر در دقیقه به مدت 36 دقیقه با شیب 0% درصد انجام دادند. کشتار موشها 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی انجام و خونگیری انجام شد. جهت مقایسه بین گروه‌ها از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. بررسی تغییرات بین گروهی نشان داد که تفاوت معنی دار بین گروه ها برای مقاومت به انسولین، فتوئین b، فتوئین a و گلیپیکان 4 پلاسما وجود دارد (001/0p <). بررسی تغییرات بین کروهی نشان داد که مقاومت به انسولین، فتوئین b، فتوئین a و گلیپیکان 4 پلاسما کاهش معنی دار در گروه سالم نسبت به گروه دیابتی داشتند (001/0p <). همچنین بین گروه کنترل دیابت با گروه های تمرین تداومی و تمرین تناوبی تفاوت معنی دار بین همه شاخص ها وجود داشت (001/0p <). نتایج پژوهش حاضر نشان داد که تمرین هوازی و تمرین تناوبی میتوانند باعث کاهش فتوئین b، فتوئین a و گلیپیکان 4 پلاسما در موشهای دیابتی نوع 1 شوند. این بهبودها در گروه تمرین تناوبی نسبت به تمرین تداومی بهتر بود. تفاصيل المقالة

حرية الوصول المقاله

18 - تاثیر چاقی القایی و تمرینات تناوبی شدید بر محور PI3K/AKT1/mTORc1 در بافت قلب موش‌های صحرایی نر نژاد ویستار
سینا رضازاده ساناز میرزایان شانجانی مجتبی ایزدی سعید صداقتی یاسر کاظم زاده

مطالعات اپیدمیولوژیکی همواره از چاقی به عنوان پیش زمینه دیابت نوع 2 و بیماری‌های قلبی-عروقی حمایت نموده¬اند. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر تمرینات تناوبی شدید بر بیان برخی ژن‌های موثر در هایپرتروفی فیزیولوژیکی قلبی (PI3K، AKT1و mTORc1) در رت‌های چاق نژاد ویستار انجام گر أکثر

مطالعات اپیدمیولوژیکی همواره از چاقی به عنوان پیش زمینه دیابت نوع 2 و بیماری‌های قلبی-عروقی حمایت نموده¬اند. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر تمرینات تناوبی شدید بر بیان برخی ژن‌های موثر در هایپرتروفی فیزیولوژیکی قلبی (PI3K، AKT1و mTORc1) در رت‌های چاق نژاد ویستار انجام گرفت. برای این منظور، از 21 سر رت نر ویستار 10 هفته¬ای (10 ± 220 گرم)، 14 سر پس از القای چاقی توسط 6 هفته رژیم غذایی پر چرب به شیوه تصادفی به گروه‌های هفت¬تایی چاق کنترل و چاق تناوبی تقسیم شدند. هفت سر رت دارای وزن نرمال نیز به عنوان گروه نرمال انتخاب شدند. رت‌های گروه چاق تناوبی یک دوره تمرینات تناوبی 8 هفته‌ای (5 جلسه در هفته) در قالب دویدن¬های تناوبی روی تریدمیل را اجرا نمودند. گروه نرمال و چاق کنترل در برنامه تمرین شرکت نداشتند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، بیان ژن‌های PI3K، AKT1 و mTORc1 در بافت قلب اندازه¬گیری شد و توسط آزمون آنوای یکسویه و تست تعقیبی توکی بین گروه‌ها مقایسه شد. القای چاقی به کاهش AKT1، PI3K و mTORc1 در بافت قلب در گروه چاق کنترل نسبت به گروه نرمال منجر شد (001/0 = p). در مقایسه با گروه چاق کنترل، تمرینات تناوبی به افزایش بیانPI3K (001/0 = p) و mTORc1 (001/0 = p) منجر شد اما بیان AKT1 در پاسخ به تمرینات تناوبی تغییر معنی‌داری پیدا نکرد (603/0 = p). اجرای تمرینات تناوبی با بهبود بیان ژن‌های موثر بر هایپرتروفی فیزیولوژیکی قلب در رت‌های چاق همراه است. شناخت مکانیسم¬های سلولی مولکولی عهده¬دار این فرآیند نیازمند مطالعات بیشتری است. تفاصيل المقالة

حرية الوصول المقاله

19 - تأثیر دوازده هفته تمرین تناوبی با شدت بالا همراه با مکمل اسپیرولینا بر برخی آدیپوکین های جدید در مردان چاق
فریده افشه علیرضا براری آسیه عباسی دلویی ایوب سعیدی

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر 12 هفته تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) همراه با مکمل اسپیرولینا روی درماتوپونتین (DPT) و TGF-β در مردان چاق بود. 44 مرد چاق به چهار گروه 11 نفری شامل کنترل، تمرین، مکمل و تمرین مکمل تقسیم شدند. آزمودنی‌های گروه تمرین 12 هفته، هفته ای سه جل أکثر

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر 12 هفته تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) همراه با مکمل اسپیرولینا روی درماتوپونتین (DPT) و TGF-β در مردان چاق بود. 44 مرد چاق به چهار گروه 11 نفری شامل کنترل، تمرین، مکمل و تمرین مکمل تقسیم شدند. آزمودنی‌های گروه تمرین 12 هفته، هفته ای سه جلسه HIIT انجام دادند. همچنین آزمودنی‌های گروه مکمل 6 گرم اسپیرولینا در روز (سه گرم صبح و سه گرم عصر) به مدت 12 هفته مصرف کردند. 48 ساعت قبل از شروع پژوهش و 48 ساعت بعد از آخرین روز تمرین خون¬گیری انجام شد و در نهایت شاخص‌های یاد شده با استفاده از کیت و دستگاه الایزا اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که بین گروه‌ها تفاوت معنی‌دار وجود دارد (05/0p < ). آزمون تعقیبی نشان داد که تمرین و تمرین مکمل باعث کاهش DPT و TGF-β نسبت به گروه کنترل شد (05/0p < ). پژوهش حاضر نشان داد که HIIT به تنهایی و همراه با مکمل یاری اسپیرولینا باعث کاهش سطوح DPT و TGF-β در مردان چاق شد. همچنین مصرف اسپیرولینا به همراه HIIT در مقایسه با HIIT به تنهایی دارای تاثیر بیشتری روی سطوح متغیرهای مورد بررسی بود. تفاصيل المقالة

حرية الوصول المقاله

20 - اثر هشت هفته تمرین تناوبی بر ملکول چسبان سلولی عروق (VCAM-1) و مهارکنندة فعال کنندة پلاسمینوژن (PAI-1) زنان غیرفعال چاق
بهرام عابدی نیلوفر مصفا

تفاصيل المقالة

حرية الوصول المقاله

21 - تأثیر حاد تمرینات تناوبی و تداومی بر سطوح مولکول های چسبان در زنان جوان دارای اضافه وزن
محسن جعفری زهرا یکرنگی محبوبه مرحمتی مهسا ریحانی

زمینه و هدف: مولکول های چسبان میانجی های فرایندهای التهابی آتروسکلروتیک هستند. غلظت خونی این مواد ارتباط مستقیمی با خطر بیماری قلبی عروقی دارد و در بیماران قلبی افزایش می یابد. هدف از انجام این پژوهش بررسی تأثیر حاد دو نوع تمرین تداومی (آزمون کوپر) و تناوبی (آزمون رست) أکثر

زمینه و هدف: مولکول های چسبان میانجی های فرایندهای التهابی آتروسکلروتیک هستند. غلظت خونی این مواد ارتباط مستقیمی با خطر بیماری قلبی عروقی دارد و در بیماران قلبی افزایش می یابد. هدف از انجام این پژوهش بررسی تأثیر حاد دو نوع تمرین تداومی (آزمون کوپر) و تناوبی (آزمون رست) بر سطوح ICAM1، VCAM1، ای سلکتین، پی سلکتین و ال سلکتین بود.مواد و روش ها: 17 زن جوان چاق و سالم به طور تصادفی به دو گروه آزمون کوپر و آزمون رست تقسیم شدند. قبل و بعد از اجرای آزمون های مربوطه خونگیری از آنها به عمل آمد. در محاسبات آماری، از آزمون تی وابسته برای مقایسه های درون گروهی و از آزمون تی مستقل برای مقایسه های بین گروهی استفاده شد.یافته ها: تجزیه و تحلیل یافته ها نشان داد که غیر از ال سلکتین، تغییرات مقادیر همه متغیرهای وابسته پس از آزمون های رست و کوپر معنی دار نبود (P>0/05) و فقط سطوح ال سلکتین پس از آزمون کوپر کاهش معنی داری داشت (P≤0/05). همچنین تغییرات هیچکدام از متغیرها بین دو گروه تفاوت معنی داری نداشت (P>0/05).نتیجه گیری: به طور کلی یک جلسه فعالیت تناوبی و تداومی باعث افزایش مولکول های چسبان آتروژنیک در زنان جوان چاق نمی شود که نشان می دهد احتمالا مکانیزم های محافظتی در اندوتلیوم عروقی در این افراد مانع از پاسخ التهابی مضر به تمرین ورزشی می شود. تفاصيل المقالة

حرية الوصول المقاله

22 - تاثیر تمرین تناوبی پرشدت بر محتوای پروتئین‌های اتوفاژی (BECLIN1 و AMBRA1) در عضله اسکلتی موش‌های صحرایی سالمند
حمید خداوردی ندا آقایی بهمن بگلو سعیده شادمهری

زمینه و هدف: یکی از عوارض مرتبط با سالمندی کاهش حجم عضلانی است که نقص در مسیرهای سلولی مانند اتوفاژی در تنظیم آن نقش دارد؛ فعالیت‌های ورزشی می‌تواند یک عامل کلیدی در معکوس یا افزایش این عارضه باشد؛ بنابراین هدف از انجام تحقیق حاضر تاثیر تمرین تناوبی پرشدت (HIIT) بر محتو أکثر

زمینه و هدف: یکی از عوارض مرتبط با سالمندی کاهش حجم عضلانی است که نقص در مسیرهای سلولی مانند اتوفاژی در تنظیم آن نقش دارد؛ فعالیت‌های ورزشی می‌تواند یک عامل کلیدی در معکوس یا افزایش این عارضه باشد؛ بنابراین هدف از انجام تحقیق حاضر تاثیر تمرین تناوبی پرشدت (HIIT) بر محتوای پروتئین‌های اتوفاژی (BECLIN1 و AMBRA1) در عضله اسکلتی موش‌های صحرایی سالمند می‌باشد. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع تجربی-بنیادی می‌باشد که 12 سر موش صحرایی نر 20 ماهه از نژاد اسپراگ‌داولی با میانگین وزنی 30±400 گرم به‌صورت تصادفی به 2 گروه 1) کنترل (6 سر) و 2) HIIT (6 سر) تقسیم شدند. برنامه تمرین HIIT شامل 8 هفته و هفته‌ای 3 جلسه با شدت 85-90 درصد VO2max بود. بعد از 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین بافت عضله EDL بدن موش‌های صحرایی برداشته شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها داده‌ها از طریق آزمون t-مستقل در نرم‌افزار‌های SPSS نسخه 27 و گراف‌پد پریسم نسخه 2/2/10 انجام شد. سطح معنا‌داري کمتر از 05/0≥p بود. یافته‌ها: هشت هفته تمرین HIIT منجر به افزایش محتوای درون سلولی پروتئین BECLIN1 (0001/0P=) و کاهش محتوای درون سلولی پروتیئن AMBRA1 (0001/0P=) در عضله EDL موش‌های صحرایی سالمند شد. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج متناقض در محتوای پروتئین‌های BECLIN1 و AMBRA1 نشان می‌دهد که در تنظیم مسیر اتوفاژی پاسخ‌های تطبیقی HIIT متفاوت است. تفاصيل المقالة

فهرس المقالات تمرین تناوبی

سند

الروابط

المراكز ذات الصلة

دعامة

الصفحات الرسمية