تأثیر چهار هفته تمرین تناوبی شدید (HIT) بر برخی شاخصهای هوازی و بی هوازی زنان تیم ملی بسکتبال ایران.
الموضوعات :حسین پیرانی 1 , امید رضا صالحی 2 , مریم کیانسب 3
1 - گروه علوم پایه دانشگاه دریانوردی و علوم دریایی چابهار
2 - گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه کردستان، سنندج، ایران
3 - گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه چابهار، چابهار، ایران
الکلمات المفتاحية: تمرین تناوبی, زنان ورزشکار, آمادگی هوازی, آمادگی بی هوازی,
ملخص المقالة :
مقدمه: تمرینات تناوبی شدید (HIT) رویکرد مؤثری در بهبود آمادگی در کوتاه مدت است اثر این گونه تمرینات بر سازگاری های عملکردی فیزیولوژیکی در ورزشکاران نخبه هنوز نامشخص است بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر چهار هفته اجرای HIT بر برخی متغیرهای عملکردی و فیزیولوژیکی انجام گرفت روشها: بدین منظور ۱۴ نفر از بازیکنان داوطلب تیم ملی زنان بسکتبال ایران (با میانگین سن 24/3 ± 0/23 سال، وزن 50/8 ± 6/63 کیلوگرم و شاخص توده بدنی= 15/3 ± 8/21 کیلوگرم بر متر مربع) انتخاب و به گونۀ تصادفی به دو گروه تجربی (n=7) و کنترل (n=7) تقسیم شدند. پیش و پس از تمرینات آزمودنیها ۱ آزمون فزاینده همراه با تجزیه و تحلیل گازهای تنفسی برای تعیین برخی از متغیرهای فیزیولوژیکی و یک وهله آزمون وینگیت را برای تعیین حداکثر توان (PPO) و میانگین توان (MPO) اجرا کردند. هر دو گروه برنامه تمرین بسکتبال مشابهی را به مدت چهار هفته دنبال کردند در حالی که گروه تجربی در کنار برنامه تمرین بسکتبال، پروتکل دویدن سرعتی بی هوازی (RAST) را به عنوان یک پروتکل HIT دو جلسه در هفته اجرا کردند. نتایج: آزمون ANCOVA نشان داد گروه تجربی افزایش معناداری در VO2max (001/0=p)، vLT (011/0=p)، VO2max (001/0=p) و حداکثر نبض اکسیژن (001/0=p) داشتند. اجرای HIT نیز موجب افزایش معنادار حداکثر توان (03/0 = p) و میانگین توان (02/0=p) شد. نتیجهگیری: یافته های حاضر نشان داد برنامه تمرینات تناوبی شدید با دوره های استراحت کوتاه میتواند موجب افزایش اجرای هوازی و بی هوازی در کوتاه مدت شود.
_||_