فهرس المقالات ترکیب لاشه

• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  1 - تاثیر عصاره گیاه به‌لیمو Aloysia citrodora بر عملکرد رشد، ترکیبات لاشه و برخی آنزیم‌های کبدی در ماهی قزل آلای رنگین‌کمان(Oncorhynchus mykiss)
  علی عادلی مهشید شاملوفر رضا اکرمی
  زمینه و هدف: استفاده از محرک های رشد با منشائ طبیعی به دلیل نداشتن اثرات زیست محیطی مخرب در سال های گذشته مورد توجه بوده است. از این رو این مطالعه با هدف بررسی اثر عصاره گیاه به لیمو بر روی عملکرد رشد، ترکیبات لاشه و برخی آنزیم های کبدی ماهی قزل آلای رنگین کمان(Oncorhyn أکثر

  زمینه و هدف: استفاده از محرک های رشد با منشائ طبیعی به دلیل نداشتن اثرات زیست محیطی مخرب در سال های گذشته مورد توجه بوده است. از این رو این مطالعه با هدف بررسی اثر عصاره گیاه به لیمو بر روی عملکرد رشد، ترکیبات لاشه و برخی آنزیم های کبدی ماهی قزل آلای رنگین کمان(Oncorhynchus mykiss) انجام گردید. روش کار: ماهیان قزل آلای رنگین کمان با وزن متوسط 31/1±52/25 گرم به مدت 6 هفته در 4 تیمار(تیمار یک یا شاهد بدون افزودن عصاره، تیمار دو 5/2، تیمار سه 5 و تیمار چهار 7 گرم عصاره به لیمو در هر کیلوگرم جیره غذایی) و 3 تکرار مورد آزمایش قرار گرفتند. در پایان دوره علاوه بر وزن ماهیان، ترکیبات لاشه شامل رطوبت، پروتئین، چربی و خاکستر اندازه گیری شد. هم چنین به منظور اندازه گیری آنزیم های آسپارتات آمینو ترانسفراز(AST)، آلانین آمینو ترانسفراز(ALT) و آلکالین فسفاتاز خون گیری از ماهیان از ورید پشتی انجام گرفت. یافته‌ها: بیشترین میزان وزن به دست آمده، نرخ رشد ویژه و بهترین کارایی پروتئین در تیمار 4 مشاهده گردید که اختلاف معنی داری با تیمار شاهد داشت(05/0>P). هم چنین کم ترین میزان ضریب تبدیل غذایی در تیمار 4 مشاهده شد که با تیمار شاهد اختلاف معنی داری داشت(05/0>P). میزان بازماندگی در تیمارهای مختلف اختلاف معنی داری نداشت(05/0<P). نتایج به دست آمده از آنالیز ترکیبات تقریبی لاشه ماهی قزل آلای رنگین کمان اختلاف معنی داری را بین تیمارهای مختلف نشان نداد(05/0<P). نتایج حاصل از آنالیز آنزیم های کبدی بررسی شد و اختلاف معنی داری بین میزان AST، ALT و آلکالین فسفاتاز بین تیمارهای مختلف دیده نشد(05/0<P). نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به دست آمده عصاره گیاه به لیمو می تواند عملکرد رشد ماهی قزل آلای رنگین کمان را بهبود بخشد و تاثیر منفی در عملکرد آنزیم های کبدی AST، ALT و ALP نداشته باشد. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  2 - تاثیر جایگزینی نسبی گلوتن گندم به جای پودر ماهی بر شاخص های رشد، بازماندگی و ترکیب لاشه ماهی سفید(Rutilus kutum)
  رضا طاعتی سید محمد صلواتیان صاحبغلی قربانی فائزه دشتیاری
  زمینه و هدف: یکیاز مشکلاتآبزی‌پروری،دسترسی کمبهپودرماهیاستکهدلیل آنافزایشتقاضاو کاهش میزان تولیدآن هست. تلاش‌هایزیادیبراییافتنجایگزین‌های مناسبانجام‌شدهکهمنابع پروتئینی گیاهیازمهم‌ترین جانشین‌هامی‌باشند. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیرجایگزینی نسبی گلوتن گندمبه جایپودر م أکثر

  زمینه و هدف: یکیاز مشکلاتآبزی‌پروری،دسترسی کمبهپودرماهیاستکهدلیل آنافزایشتقاضاو کاهش میزان تولیدآن هست. تلاش‌هایزیادیبراییافتنجایگزین‌های مناسبانجام‌شدهکهمنابع پروتئینی گیاهیازمهم‌ترین جانشین‌هامی‌باشند. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیرجایگزینی نسبی گلوتن گندمبه جایپودر ماهیبررشد، بازماندگیو ترکیبلاشه بچه ماهی سفید (Rutilus kutum) می‌باشد. روش کار: گلوتن گندم در سطوح 0، 10، 20 و 30 درصد در سه تکرار جایگزین پودر ماهی شد. تعداد 240 عدد بچه ماهی سفید با میانگین وزنی 06/0± 33/0 گرم در 12 وان فایبرگلاس با تراکم 20 عدد توزیع گردیدند. ماهیان با چهار جیره با سطح پروتئین و انرژی یکسان به مدت 8 هفته تغذیه شدند. در پایان آزمایش، شاخص های رشد و ترکیب لاشه مورد سنجش قرار گرفت. یافته ها: وزن نهایی، طول نهایی، درصد افزایش وزن بدن، نرخ رشد ویژه، میانگین رشد روزانه و ضریب بازده پروتئین در ماهیان شاهد بالاتر از سایر تیمارها بود(05/0>P). ضریب تبدیل غذایی در تیمار گلوتن گندم 30% بیشترین و در تیمار شاهد کمترین مقدار را داشت. بالاترین نرخ بازماندگی در تیمار گلوتن گندم 30% ثبت گردید که اختلاف معنی داری را با شاهد نشان داد(05/0>P). اختلاف معنی داری در پروتئین لاشه در تیمارهای شاهد و گلوتن گندم 10% با تیمار گلوتن گندم 20% مشاهده شد(05/0>P). نتیجه گیری: با توجه به یافته های حاصل، گلوتن گندم در سطوح به کار رفته برای ماهی سفید مطلوب نبوده و نمی تواند جایگزین پودر ماهی شود. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  3 - تاثیر پربیوتیک بیوموس (مانان الیگو ساکارید) بر برخی شاخص‌های رشد، بازماندگی و ترکیب لاشه ماهی کپور دریایی (Cyprinus carpio)
  مهشید شاملوفر رضا اکرمی
  چکیدهمطالعه حاضر به منظور ارزیابی تأثیر ماده بیوموس (مانان الیگو ساکارید) به عنوان یکی از انواع پربیوتیک بر رشد و بقاء کپور ماهیان جوان دریایی (Cyprinus carpio) انجام شد. این تحقیق با استفاده از طرح کاملاً تصادفی شامل سطوح 0، 2/0، 4/0 و 6/0 درصد بیوموس در قالب چهار تیما أکثر

  چکیدهمطالعه حاضر به منظور ارزیابی تأثیر ماده بیوموس (مانان الیگو ساکارید) به عنوان یکی از انواع پربیوتیک بر رشد و بقاء کپور ماهیان جوان دریایی (Cyprinus carpio) انجام شد. این تحقیق با استفاده از طرح کاملاً تصادفی شامل سطوح 0، 2/0، 4/0 و 6/0 درصد بیوموس در قالب چهار تیمار با سه تکرار طراحی شد. بچه ماهیان با میانگین وزنی 42/0 ± 88/10 گرم و تراکم 35 عدد در هر حوضچه ونیرو به مدت 8 هفته با جیره های آزمایشی تا حد سیری تغذیه شدند. نتایج حاصل از آنالیز آماری تاثیر مثبت افزایش سطح پربیوتیک بیوموس را بر برخی شاخص های رشد و تغذیه نظیر وزن نهایی (WG)، نرخ رشد ویژه (SGR)، فاکتور وضعیت (CF) و نرخ بقاء (SR) کپور ماهیان دریایی نشان داد؛ به طوری که در سطح 6/0 درصد بیوموس در جیره غذایی مقادیر فاکتورهای فوق الذکر در مقایسه با سایر تیمارها افزایش یافت. نتایج این مطالعه نشان می دهد پربیوتیک بیوموس در سطح 6/0 درصد تا حدودی بر افزایش عملکرد رشد و کارایی تغذیه در ماهی کپور دریایی تاثیر دارد. نتایج آنالیز ترکیب شیمیایی لاشه حاکی از عدم اختلاف معنی دار بین تیمارهای آزمایشی بود (05/0<P). همچنین این پربیوتیک می تواند تا حدودی در سطوح 4/0 و 6/0 درصد مکمل مناسبی برای جیره غذایی ماهی کپور دریایی باشد. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  4 - اثر جیره غذایی حاوی بتافین بر عملکرد رشد، بازماندگی، ترکیب لاشه و مقاومت به استرس در بچه‌ماهی کلمه (Rutilus rutilus)
  بهروز قابلی
  چکیدهاین پژوهش با هدف ارزیابی اثر مکمل غذایی بتائین به‌عنوان ماده جاذب بر شاخص‌های رشد، بازماندگی، ترکیب لاشه و مقاومت به استرس در بچه‌ماهی کلمه (Rutilus rutilus) طی مدت 8 هفته انجام شد. تعداد 240 عدد بچه‌ماهی کلمه با وزن متوسط 23/0± 23/6 گرم با تراکم 20 عدد در م أکثر

  چکیدهاین پژوهش با هدف ارزیابی اثر مکمل غذایی بتائین به‌عنوان ماده جاذب بر شاخص‌های رشد، بازماندگی، ترکیب لاشه و مقاومت به استرس در بچه‌ماهی کلمه (Rutilus rutilus) طی مدت 8 هفته انجام شد. تعداد 240 عدد بچه‌ماهی کلمه با وزن متوسط 23/0± 23/6 گرم با تراکم 20 عدد در مخازن توزیع و تغذیه شدند. چهار تیمار با سطوح مختلف بتائین شامل صفر، 5/0، 1 و 5/1 درصد به جیره غذایی تجاری (شامل 13/41 درصد پروتئین و 42/8 درصد چربی) افزوده شد. شاخص‌های رشد و تغذیه شامل وزن نهایی، ضریب تبدیل غذایی، ضریب رشد ویژه، میزان بازماندگی، ترکیب لاشه بدن و مقاومت به استرس‌های محیطی شامل شوک حرارتی (دمای 40 درجه سانتی‌گراد)، شوک قلیائیت (12pH=)، شوک اسیدیته (2pH=) و شوک شوری (150 گرم در لیتر) ارزیابی شدند. براساس نتایج حاصله تفاوت معنی‌داری در پارامترهای رشد بین تیمارهای آزمایشی مشاهده نشد (05/0<P). تفاوت معنی‌داری در بازماندگی ماهیان بین تیمارهای مختلف مشاهده نگردید (05/0<P). تفاوت معنی‌داری در میزان چربی و خاکستر لاشه بین تیمارها مشاهده نگردید (05/0<P) ولی بیش‌ترین میزان پروتئین لاشه در تیمار 1 درصد بتائین به‌دست آمد (05/0P<). بیش‌ترین مدت زمان زنده‌مانی ماهیان در در مقابله با استرس حرارتی (05/0<P) و اسیدی در تیمار 1 درصد بتائین (05/0P<)، در تست شوری در تیمار شاهد (05/0P<) و در تست قلیائیت در تیمار 5/0 درصد (05/0P<) بتائین به‌دست آمد. در نتیجه‌گیری کلی می‌توان گفت با توجه به نبود تفاوت معنی‌دار در بیش‌تر شاخص‌های مورد بررسی به‌نظر می‌رسد مکمل غذایی بتائین نمی‌تواند در بهبود عملکرد رشد، بازماندگی و مقاومت به استرس در بچه‌ماهی کلمه مؤثر واقع شود. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  5 - اثر سطوح مختلف مواد مغذی جیره بر عملکرد و همبستگی آن با صفات لاشه در دوره رشد جوجه‌های گوشتی
  ابوالفضل بشیری علیرضا صفامهر مسعود مستشاری مهرنوش میرزائی
  آزمایشی جهت بررسی همبستگی سطوح مختلف تراکم مواد مغذی جیره در دوره رشد بر عملکرد و صفات لاشه جوجه های گوشتی انجام شد. جوجه ها در دوره آغازین جیره یکسانی مصرف کردند سپس در دوره رشد، توسط 4 جیره با سطوح مختلف مواد مغذی تغذیه شدند. سطح انرژی در جیره های آزمایشی به ترتیب 300 أکثر

  آزمایشی جهت بررسی همبستگی سطوح مختلف تراکم مواد مغذی جیره در دوره رشد بر عملکرد و صفات لاشه جوجه های گوشتی انجام شد. جوجه ها در دوره آغازین جیره یکسانی مصرف کردند سپس در دوره رشد، توسط 4 جیره با سطوح مختلف مواد مغذی تغذیه شدند. سطح انرژی در جیره های آزمایشی به ترتیب 3000، 3100، 3200 و 3300 کیلوکالری بر کیلوگرم بود. جیره های مورد استفاده در این تحقیق بر اساس جداول احتیاجات غذایی طیور (1994) تنظیم شدند که نسبت تمام انرژی به پروتئین در آنها ثابت در نظر گرفته شد. در این تحقیق افزایش وزن، خوراک مصرفی، ضریب تبدیل غذایی و ترکیبات لاشه جوجه های تحت آزمایش مورد اندازه گیری قرار گرفت. افزایش وزن (01/0p<)، خوراک مصرفی (01/0p<)، ضریب تبدیل غذایی (01/0p<) و ترکیبات لاشه (05/0p<)، تحت تأثیر سطوح مختلف مواد مغذی قرار گرفتند. افزایش تراکم مواد مغذی جیره با افزایش وزن رابطه ای مستقیم و با خوراک مصرفی و راندمان لاشه رابطه عکس داشت. تحلیل همبستگی بین ترکیبات لاشه و تراکم مواد مغذی جیره نشان داد که بین تغییرات تراکم مواد مغذی جیره و ترکیبات لاشه همبستگی وجود دارد به طوری که درصد لاشه (97%r=)، لاشه قابل طبخ (95%r=)، درصد ران (92%r=) وزن نسبی سنگدان (91%r=) به ترتیب دارای بالاترین همبستگی ها بودند. هزینه خوراک به ازای هر کیلو گوشت با کمترین سطح انرژی کاهش یافت. در نتیجه استفاده از جیره هایی با تراکم مواد مغذی کم نسبت به جیره هایی با تراکم مواد مغذی زیاد، می تواند مفیدتر واقع گردد. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  6 - مطالعه اثر تغییرات شوری محیطی بر شاخص های خونی و ترکیب لاشه در ماهی شانک زرد باله (Acanthopagrus latus)
  امیرپرویز سلاطی رضا فرشادیان سعید کیوان شکوه حسین پاشازانوسی
  در این پژوهش، اثرات تغییر شوری محیط بر برخی از شاخص های بیوشیمیایی خون و ترکیب لاشه در ماهی شانک زردباله (Acanthopagrus latus) مورد مطالعه قرار گرفت. بدین منظور ماهیان سازگار شده با شوری ppt 20، به‎طور ناگهانی به سه تیمار با شوری‎های 5، 12 و 34 قسمت در هزار منتق أکثر

  در این پژوهش، اثرات تغییر شوری محیط بر برخی از شاخص های بیوشیمیایی خون و ترکیب لاشه در ماهی شانک زردباله (Acanthopagrus latus) مورد مطالعه قرار گرفت. بدین منظور ماهیان سازگار شده با شوری ppt 20، به‎طور ناگهانی به سه تیمار با شوری‎های 5، 12 و 34 قسمت در هزار منتقل شدند. هر تیمار در سه تکرار مورد بررسی قرار گرفت. قبل از معرفی ماهیان به شوریهای مختلف نمونههای زمان صفر اخذ گردید. در هر تکرار 12 عدد ماهی با میانگین وزن اولیه 10±100 گرم در مخازن 300 لیتری توزیع شدند. پس میزان گلوکز نمونه های روز 14 در تیمار ppt 5 هرچند نسبت به تیمارهای دیگر افزایش معنی‎داری را نشان داد (P<0.05)، ولی نسبت به نمونه‎های روز صفر تفاوتی نشان نداد (P>0.05). سطح لاکتات با افزایش شوری در تیمارهای مورد مطالعه افزایش یافت (P<0.05). (P<0.05). درصد رطوبت لاشه ماهیان در شوری ppt 34 به‎طور معنی‎داری کمتر از سایر تیمارها بود (P<0.05)، ولی سایر پارامترهای لاشه تغییر معنی‎داری در پاسخ به شوری های آزمایشی نداشتند (P>0.05). شوری های مورد استفاده در این مطالعه منجر به مرگ و میر در گونه مورد مطالعه نگردید، اما شاخص های بیوشیمیایی مورد مطالعه نشان داد تغییرات القا شده برای سازگاری در شوری 5 ppt نیاز به مصرف انرژی بالایی دارد که منجر به کاهش انرژی در دسترس ماهی میشود، از این رو پرورش ماهی در شوری های پایین می تواند منجر به کاهش بازدهی رشد گردد. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  7 - تأثیر سطوح مختلف نوکلئوتید جیره بر عملکرد رشد، برخی شاخص‌های خونی و ترکیب لاشه در ماهی تیلاپیای نیل (Oreochromis niloticus)
  حبیب سرسنگی علی آباد سالار درافشان فاطمه پیکان حیرتی محمود حافظیه محمد محمدی نعمت محمودی
  جهت بررسی اثر جیره حاوی نوکلئوتید بر رشد، ترکیب لاشه و شاخص های خونی در ماهی تیلاپیای نیل، ماهیان با وزن اولیه 52 گرم در 4 گروه با افزودن نو کلئوتید به میزان (0، 05/0، 1/0 و 15/0 درصد) به جیره پایه هر یک با 3 تکرار در یک دوره 45 روزه پرورش یافتند. تغذیه ماهی ها به میزان أکثر

  جهت بررسی اثر جیره حاوی نوکلئوتید بر رشد، ترکیب لاشه و شاخص های خونی در ماهی تیلاپیای نیل، ماهیان با وزن اولیه 52 گرم در 4 گروه با افزودن نو کلئوتید به میزان (0، 05/0، 1/0 و 15/0 درصد) به جیره پایه هر یک با 3 تکرار در یک دوره 45 روزه پرورش یافتند. تغذیه ماهی ها به میزان 3 -2 % وزن توده زنده و دو بار در روز انجام شد. نتایج نشان داد با افزایش سطح نوکلئوتید جیره برخی شاخص های رشد مانند وزن نهایی، افزایش وزن، رشد روزانه و ضریب رشد ویژه بطور معنی داری افزایش یافت(p < 05/0) در حالیکه ضریب تبدیل غذایی با افزایش سطح نوکلئوتید کاهش یافت. نتایج آنالیز تقریبی لاشه نشان داد اگرچه با افزایش سطوح نوکلئوتید میزان پروتئین لاشه افزایش و میزان چربی و خاکستر لاشه کاهش مختصری یافت اما این اختلافات اثر معنی داری (در سطح 95 درصد) نداشته است. نتایج اندازه گیری شاخص های خون شناسی نشان داد که نوکلئوتید در سطوح مختلف تأثیر معنی داری بر شاخص های خونی تیلاپیا نداشته است اگرچه میزان برخی از این شاخص ها با افزایش نوکلئوتید به جیره بهبود یافته اند اما این اختلافات از نظر آماری معنی دار نبود (05/0<P). با توجه به نتایج حاصله می توان بیان کرد که افزودن نوکلئوتید به جیره تیلاپیای نیل رشد را بهبود می بخشد اما بر ترکیبات لاشه و شاخص های خون شناسی اثری ندارد. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  8 - اثر سطوح مختلف پری بیوتیک ایمنووال بر شاخص‌های رشد، درصد بقاء و ترکیب لاشه بچه ماهی سفید (Rutilus frisii kutum ) دریای خزر
  عباس براری محمد مهدی عباس زاده رحیم فرنیا تقی محمدی فوتمی مزدک پاکزاد سورکی نیلوفر فلاح محمدرضا ایمانپور
  در این تحقیق تأثیر پری بیوتیک ایمنووال بر افزایش وزن، ضریب تبدیل غذایی، ضریب رشد ویژه، طول کل و درصد بازماندگی بچه ماهیان سفید دریای خزر (Rutilus frisii kutum) مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور، تعداد 300 قطعه بچه ماهی سفید در مخازن و نیرو با سه تکرار قرار گرفتند. بچه أکثر

  در این تحقیق تأثیر پری بیوتیک ایمنووال بر افزایش وزن، ضریب تبدیل غذایی، ضریب رشد ویژه، طول کل و درصد بازماندگی بچه ماهیان سفید دریای خزر (Rutilus frisii kutum) مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور، تعداد 300 قطعه بچه ماهی سفید در مخازن و نیرو با سه تکرار قرار گرفتند. بچه ماهیان با جیر ه های حاوی مقادیر صفر (گروه شاهد)، 5/0، 1 و 5/1 گرم بر کیلوگرم پری بیوتیک تغذیه شدند. تغذیه بچه ماهیان روزانه دو بار و به مدت 8 هفته با جیره های آزمایشی انجام شد. نتایج به دست آمده از این تحقیق نشان داد استفاده از پری بیوتیک ایمنووال اثرات مثبتی بر شاخص های رشدی مورد بررسی شامل وزن بدن، طول کل، ضریب رشد ویژه داشته و باعث کاهش ضریب تبدیل غذایی وکاهش درصد تلفات در تیمارهای آزمایشی در مقایسه با گروه شاهد گردید. این آزمایش نشان داد که افزایش وزن بدن، ضریب رشد ویژه، ضریب تبدیل غذایی و طول کل در ماهیانی که با جیره حاوی 5/0 گرم پری بیوتیک تغذیه شده بودند در مقایسه با گروه شاهد اختلاف معناداری نداشته .(P>0.05) اما جیره های حاوی 1 و 5/1 گرم پری بیوتیک تغییرات معناداری در رشد ماهیان نسبت به گروه شاهد نشان داد(P<0.05). همچنین درصد بازماندگی نسبت به تیمار شاهد بالاتر بوده است(P<0.05). تیمارهای آزمایشی بر روی کیفیت شیمیایی لاشه در بچه ماهیان سفید اثر معناداری داشت (P<0.05). تفاصيل المقالة