نقش عوامل اجتماعی گردشگری در توسعه ی گردشگری شهری (مورد مطالعه: شهر اصفهان)
محورهای موضوعی : مطالعات جامعه شناختی شهری
کلید واژه: مدیریت, اصفهان, گردشگری شهری, پایداری گردشگری,
چکیده مقاله :
گردشگری از دیرباز با اشکال متنوع در جوامع بشری بر اساس انگیزه، اصل سفر و جابجایی، سیر تکاملی خود را طی کرده است. تحول اساسی در گردشگری را با انقلاب صنعتی که تحول شگرفی در زندگی و به خصوص حمل و نقل به وجود آورد، می‌توان شناخت. امروزه فعالیت‌های گردشگری به عنوان بخش چهارم فعالیت‌های انسان پس از کشاورزی، صنعت و خدمات محسوب می‌شود مدیریت پایدار گردشگری به دنبال بهبود کیفیت زندگی ساکنان محلی در مناطق گردشگری از طریق بهینه سازی منافع اقتصاد محلی، حفاظت از محیط طبیعی و انسان ساخت و فراهم آوردن تجارب مناسب برای بازدیدکنندگان است. این امر مستلزم توجه نظام‌مند به ابعاد فنی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، اقتصادی، تاریخی و زیست‌محیطی، در حرکت به سوی استفاده از جاذبه‌های گردشگری مطابق با نیاز امروز و حفظ و ماندگاری این منابع برای آیندگان است. شهرها به علت جاذبه‌های تاریخی و فرهنگی، غالباً مقاصد گردشگری مهمی به حساب می‌آیند؛ بنابراین، حجم زیادی از امکانات گردشگری از جمله محل سکونت، سرو غذا، ارتباطات حمل و نقل، و سایر خدمات گردشگری در شهرها واقعند. شهر اصفهان با توجه به توان بالای گردشگری شهری همواره مورد توجه علاقه‌مندان داخلی و خارجی بوده است. از این رو برای توسعه‌ی گردشگری و نیز پایداری گردشگری شهری نیازمند به برنامه‌ریزی و مدیریت بهینه بهره‌برداری از فضاهای گردشگری شهری است. در این پژوهش اثر برخی شاخص‌های اجتماعی مانند کیفیت خدمات گردشگری، سامان‌دهی فضاهای گردشگری، مدیریت فضاهای گردشگری و هم‌چنین قیمت خدمات گردشگری بر توسعه و پایداری گردشگری شهر اصفهان بررسی شده است. نتایج حاکی از آن است که شاخص مدیریت فضاهای گردشگری با ضریب 76/0 درصد بیشترین و بهای خدمات گردشگری با ضریب 63/0 درصد کمترین سهم را نسبت به دیگر متغیرها در توان تبیین توسعه گردشگری شهر اصفهان داشته اند.
Tourism has long been developed in various forms in human society on the basis of individual’s motivations and/or the principle of travelling and movement. Fundamental changes in tourism can be traced to the industrial revolution which brought about a huge change in life and transportation systems. Currently, tourism activities are regarded as the fourth part of human activity after agriculture, industry and services. Sustainable tourism management seeks to improve the quality of life of local residents in tourist regions through optimizing local economic benefits, protecting the natural environment and providing good experiences for visitors. This requires systematic attention to the technical, cultural, political, economic, historical and environmental aspects in the move toward the use of tourist attractions in accordance with the current needs and preservation and sustainability of such resources for future. Due to historical and cultural attractions, cities are often considered as important tourism destinations. Thus, a large amount of tourism facilities including residence, food, transportation links and other tourism services are situated in cities. Isfahan, due to its high capacity of urban tourism has always been of interest to both internal and external stakeholders. Hence in order to develop tourism and for sustainable urban tourism, there is a need for planning and optimal management of utilization of urban tourism spaces. In this study, the effect of price indexes of tourism services, the quality of tourism services, organization of tourism spaces and management of tourism spaces on the development and sustainability of tourism in Isfahan have been investigated. Results showed that management of tourist areas with the rate of 0.76% and the prices of services with the rate of 0.63 had the highest and lowest share, respectively, compared with other variables in explaining the development of tourism in Isfahan.