بررسی تطبیقی حق حبس در فقه، حقوق ایران و کانادا

محورهای موضوعی : فصلنامه مطالعات میان رشته ای فقه

توحید عبادی ¹ , علیرضا لطفی ² , ابراهیم نوشادی ³

1 - دانشجوی دکتری گروه تخصصی حقوق، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران. [e-mail]
2 - دکترای تخصصی گروه تخصصی حقوق، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران: (نویسنده مسئول): [e-mail]
3 - دکترای تخصصی گروه تخصصی حقوق، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران. [e-mail]

تاریخ دریافت : 1401/04/22 تاریخ پذیرش : 1401/08/03 تاریخ انتشار : 1401/10/01

کلید واژه: حقوق ایران, فقه, حق حبس, حقوق کانادا,

چکیده مقاله :

حق حبس یکی از مهمترین حقوقی است که در حقوق ایران با توجه به منشأ فقهی آن و در حقوق کانادا با توجه به منشأ نظام کامن لایی مورد توجه بوده است هرچند در حقوق کانادا به گستردگی حقوق ایران و فقه این حق مورد توجه نبوده است. حق حبس یکی از وسایل مهم ضمانت اجرای تعهد قراردادی است، متعاقدین با انعقاد عقد خود را ملزم می کنند آنچه را که در اثر عقد پذیرفته اند، اجرا نمایند؛ با وجود این الزام، ممکن است طرفین یا یکی از آنها از اجرای تعهدات خود سرباز زند و موجبات ورود خسارت به دیگری را فراهم آورند. در حقوق ایران و کانادا شاید بتوان فهمید که ضمانت اجرای تعهدات قراردادی انواعی دارد که البته حقوق کشور کانادا و به تبع آن در حقوق ایران و فقه مستقیماً وارد مباحث نشدند.

چکیده انگلیسی:

Right of lien is one of the most important rights to have been addressed both in Iran’s and in Canada’s law considering its jurisprudent and the common-laic-system origins, respectively, though it has not been a point of consideration in Canada’s law as wide as it has been in jurisprudence and Iran’s law. The right of lien is one of the important means of guarantee for the execution of contractual obligations. By contract conclusion, both parties are bound to execute whatever they have accepted through the contract, however, despite this bind, there is a probability that both or either parties refuse to execute their contractual obligations and bring about detriments to the other party. In Iran’s and Canada’s law, it is quite understandable that the guarantee for the execution of contractual obligations should have different types which have never been directly discussed upon either in the law of Canada as a country or in the law of Iran or jurisprudence.