پیش‌بینی بهره‌وری کارکنان بر اساس هوش‌اجرایی و هوش‌سازمانی در دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان
محورهای موضوعی : تربیتیاعظم سامی 1 , محمدباقر فخرزاد 2 , امیررضا نقش 3
1 - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی صنایع، مؤسسه آموزش عالی امام جواد(ع) یزد، یزد، ایران
2 - دانشیار، دانشکده صنایع، دانشگاه یزد، یزد، ایران
3 - استادیار، گروه مدیریت، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران
کلید واژه: هوش‌سازمانی, دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان, بهره‌وری کارکنان, هوش‌اجرایی,
چکیده مقاله :
این پژوهش با هدف پیش‌بینی بهره‌وری کارکنان بر اساس هوش‌اجرایی و هوش‌سازمانی در دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان، به روش توصیفی از نوع همبستگی انجام شد. جامعة آماری پژوهش را کلیه کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان به تعداد 515 نفر تشکیل دادند که از این تعداد با استفاده از فرمول حجم نمونه کوکران و به روش نمونه‌گیری در دسترس، تعداد 220 نفر به‌عنوان نمونة آماری انتخاب شدند. ابزارهای جمع‌آوری اطلاعات شامل پرسشنامه استاندارد بهره‌وری (هرسی و گلد اسمیت، 1980)، پرسشنامه هوش‌اجرایی (محقق ساخته) و پرسشنامه استاندارد هوش‌سازمانی (آلبرخت، 2003) بودند. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون رگرسیون ساده استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون نشان داد هوش سازمانی (462/0 =β) و هوش اجرایی (440/0 =β) توان پیش‌بینی بهره‌وری کارکنان را در سطح معناداری (05/0>p) دارند.
This study aimed at predicting employees' productivity according to executive intelligence and organizational intelligence in Islamic Azad University Isfahan branch. Descriptive statistical correlation was conducted in this research. The study population included a total of 515 of all managers and staff of Islamic Azad University Isfahan branch. 220 people were chosen as the sample population using convenience sampling and Cochren formula. Data were collected with Productivity StandardQuestionnaire (Hersey & Goldsmith 1980), Executive Intelligence Questionnaire (researcher-made) and Organizational Intelligence Questionnaire (Albercht 2003). To analyze the data, simple regression analysis were used. The results of regression analysis showed that organizational intelligence (β= 0.426) and executive intelligence (β= 0.440) can predict employees’ productivity at a significant level (p<0.05).
باسیدی، ل؛ و چاران، ر. (1386). شیوه اجرا: اصول و ضوابط به نتیجه رساندن کارها. ترجمه: توفیقی، آ. تهران: انتشارات آوین.
تقی بیگی، ر.(1394). بررسی وضعیت سطح رضایت کارکنان و رابطه آن با بهره‌وری نیروی انسانی در شرکت بهتاش سپاهان. پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان.
خطیب زنجانی، ن؛ و عباسیان خورزوقی، ز. (۱۳۹۳). رابطه بین هوش سازمانی و بهره‌وری سازمانی کارکنان ادارات تربیت‌بدنی آموزش‌وپرورش مناطق نوزده‌گانه شهر تهران. همایش بین‌المللی مدیریت، تهران، موسسه سفیران فرهنگی مبین.
سرداری، آ.، موسوی، م؛ و بهرامی، ح. 1395. پیش‌بینی عملکرد و تعهد سازمانی بر اساس ابعد و مؤلفه‌های هوش سازمانی (مطالعه موردی: پرستاران بیمارستان‌های خصوصی استان البرز). مدیریت بهداشت و درمان، (7)، 34-25.
فولادوند، م؛ و پوررشنو، آ.(۱۳۹۵). رابطه عوامل کلیدی توانمندسازی منابع انسانی با عملکرد کارکنان دانشکده سما واحد خرم‌آباد. دومین همایش ملی پژوهش‌های علوم مدیریت، تهران، گروه پژوهشی بوعلی.
قلندری، ع؛ و خواجوی، ق. (1394). بررسی رابطة هوش سازمانی و عملکرد مدیران اجرایی. اجلاس بین‌المللی دستاوردهای نوین پژوهشی مدیریت، حسابداری و اقتصاد، تهران، 26 شهریور، موسسه آموزش عالی نیکان.
قنبری، ه. (1394). بررسی رابطه به‌کارگیری سیستم‌های اطلاعاتی با هوش‌اجرایی مدیران شرکت توزیع نیروی برق اهواز. پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان.
مدنی، م.، باقی، م؛ و سوادکوهی، ع. (1394). پیش‌بینی عملکرد ادراک شده کارکنان با استفاده از مؤلفه‌های هوش سازمانی در شرکت توزیع برق استان اصفهان. دانش و پژوهش در روان‌شناسی کاربردی، 16 (4)، 105-96.
مولائی، س؛ و شیخ اسماعیلی، س. (1394). بررسی دانش شخصی مدیران در به‌کارگیری مؤلفه‌های هوش اجرایی در سازمان‌های دانش‌بنیان. اجلاس بین‌المللی ابزار و تکنیک‌های مدیریت، دی‌ماه، مرکز برگزاری همایش‌های دانشگاه تهران، 15.
مهرانی، ز. (1392). بررسی رابطه بین هوش‌اجرایی و عملکرد کارکنان (مورد مطالعاتی: شرکت گاز استان اصفهان). پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه اصفهان.
ناظم، ف.، صابر گرکانی، ف؛ و ناظم الف. (1393). پیش‌بینی بهره‌وری کارکنان بر اساس هوش سازمانی در دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن. نوآوری‌های مدیریت آموزشی، 9(3)، 18-7.
Abbas, A.A.H,& Khali, H.H. (2016). Effect of the Empowerment Leadership's on Job Involvement Reinforcement through a Mediator Role for Strategic Thinking Skills. International Journal of Academic Research in Business and Social Sciences, 6, 189-220.
Albrecht, k. (2003). the Power of minds at work organizational intelligence in action. P:44.
Alferaih, A. (2017). Conceptual model for measuring Saudi banking managers’ job performance based on their emotional intelligence (EI). International Journal of Organizational Analysis, 25 (1), 123-145.
Covey, F. (2004). The Execution Quotient: The Measure of What Matters.
Cesário, F & Chambel, M.J. (2017). Linking Organizational Commitment and Work Engagement to Employee Performance. Knowledge and Process Management, (24) 2, 152–158.
Fink, L., Yogev, N & Even, A. (2017). Business intelligence and organizational learning: An empirical investigation of value creation processes. International Journal of Information & Management, 54 (1), 38-56.
Kearney, T., Walsh, G., Barnett, W., Gong, T., Schwabe, M & Ifie, K. (2017) Emotional intelligence in front-line/back-office employee relationships. Journal of Services Marketing, 31 (2), 185-199.
Nimusima, P & Tumwine, J.F. (2017). Assessing the Relationship Between Employee Motivation and Productivity in Rwanda’s Nyagatare District. Management Challenges in Different Types of African Firms, 221-235
Pradhan, R.K., Jena, L.K & Singh, S.K. (2017). Examining the role of emotional intelligence between organizational learning and adaptive performance in Indian manufacturing industries. Journal of Workplace Learning, 29 (3), 235-247.
Radwan, I & Pellegrini, g. (2010). Knowledge productivity and innovation in nigeria creating a new economy. 1th edn,Washington:The World Bank, 171.
Thannhuber, M.J., Bruntsch, A & Tseng, M.M. (2017). Knowledge Management: Managing Organizational Intelligence and Knowledge in Autopoietic Process Management Systems – Ten Years Into Industrial Application. Journal of Original Research Article, 63, 384-389.
_||_