مسکن بهعنوان یکی از مهمترین عناصر سکونتگاههای انسانی، بهویژه در مناطق روستایی محسوب میشود. با اینوجود تأمین مسکن مناسب، یکی از چالشهای عمده در نواحی روستایی به دلیل قدرت مالی پایین روستائیان و همچنین آسیبپذیری مساکن در برابر بلایای طبیعی محسوب میگردد. بنابراین چکیده کامل
مسکن بهعنوان یکی از مهمترین عناصر سکونتگاههای انسانی، بهویژه در مناطق روستایی محسوب میشود. با اینوجود تأمین مسکن مناسب، یکی از چالشهای عمده در نواحی روستایی به دلیل قدرت مالی پایین روستائیان و همچنین آسیبپذیری مساکن در برابر بلایای طبیعی محسوب میگردد. بنابراین تمامی دولتها در سالهای اخیر به سیاستهایی همچون اعطای اعتبارات و وامهای کمبهره در راستای ارتقای کیفیت مساکن روستایی مبادرت نمودهاند. سیاستی که باعث تغییراتی در بطن روستاها و الگوهای مسکن گردیده است. از اینرو، هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیرات اعتبارات و وامهای مقاومسازی مساکن در نواحی روستایی شهرستان ماسال (روستاهای شالماء، مرکیه و درخانه) در دو بعد الگوی مسکن و هویت روستا میباشد. در این راستا، روش تحقیق توصیفی-تحلیلی با تأکید بر رویکرد کیفی-کمی میباشد که برای جمعآوری اطلاعات از روش میدانی (مشاهده، مصاحبه و پرسشگری) استفاده شده است. جامعهی آماری تحقیق نیز شامل مساکن روستاهای مورد مطالعه میباشد که حجم نمونه بر اساس روش کوکران 383 مسکن برآورد گردیده است. یافتههای تحقیق نشان میدهد که عمدهترین تأثیر اعتبارات و وامهای مقاومسازی، ارتقای استحکام مساکن جدید و نوسازیشده نسبت به مساکن قدیمیتر میباشند. همچنین از سایر تأثیرات این تسهیلات میتوان به کاهش فعالیتهای زیستی در واحد مسکونی، کاهش سطح زیربنای مساکن، کاهش تعداد اتاقها و تغییر در نوع پلان و سازههای مساکن اشاره کرد. از طرفی نتایج نیز حاکی از کاهش هویت در کالبد روستاها از منظر تعلق مکانی و همچنین کاهش ارزشهای فرهنگی و تطابق با الگوی کهن و سنتی در طراحیهای جدید واحدهای مسکونی میباشد.
پرونده مقاله