هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش کارآفرینی مبتنی بر عمل بر رفتارکارآفرینانه با توجه به نقش میانجی قصد کارآفرینی و جهتگیری کارآفرینانه میباشد. روش پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر گردآوری دادهها پیمایشی- توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه کارک چکیده کامل
هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش کارآفرینی مبتنی بر عمل بر رفتارکارآفرینانه با توجه به نقش میانجی قصد کارآفرینی و جهتگیری کارآفرینانه میباشد. روش پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر گردآوری دادهها پیمایشی- توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان شرکتهای دانشبنیان مستقر در مراکز رشد دانشگاه فردوسی مشهد است که با استفاده از روش نمونه‎گیری تصادفی ‎ساده و بر اساس جدول مورگان، تعداد 200 نفر به عنوان نمونه‎ آماری پژوهش انتخاب شدهاند. ابزار جمعآوری دادهها در این پژوهش عبارت از چهار پرسشنامه جهتگیری کارآفرینانه بولتون و لین (2012)، قصد کارآفرینی لینان و چن (2009)، رفتار کارآفرینانه اسشمیدث و همکاران (2018) و آموزش کارآفرینی بوبکر و همکاران (2022) میباشد. ضریب آلفای کرونباخ برای هر سه پرسشنامه مورد تأیید واقع شد و برای روایی محتوایی پرسشنامه از شاخص CVR استفاده شده است. دادهها به وسیله نرمافزار SPSS25 و Smart PLS3 با استفاده از روش مدلیابی معادلات ساختاری تجزیه و تحلیل شده است و نتایج حاصل از پژوهش نشان میدهد که از میان مؤلفههای موجود جهتگیری کارآفرینانه نه تنها بر رفتار کارآفرینانه تأثیر مثبت و مستقیم دارد بلکه رابطه میان آموزش کارآفرینانه بر رفتار کارآفرینانه را نیز میانجیگری میکند در صورتی که قصد کارآفرینی این تأثیر را بر رفتار کارآفرینانه نداشته و به دنبال آن رابطه میان میان آموزش کارآفرینانه بر رفتار کارآفرینانه را نیز میانجیگری نمیکند.
پرونده مقاله