تفکیک بین اراضی بایر و ساخت و ساز شده از یکی از مهمترین مسائل در تهیه نقشه کاربری اراضی/ پوشش اراضی در اقلیمهای خشک و نیمهخشک است. در این راستا پژوهشگران بسیاری سعی در افزایش دقت طبقهبندی از طریق به کارگیری روشهای مختلف داشتهاند که دنبال کردن برخی از روشها پی چکیده کامل
تفکیک بین اراضی بایر و ساخت و ساز شده از یکی از مهمترین مسائل در تهیه نقشه کاربری اراضی/ پوشش اراضی در اقلیمهای خشک و نیمهخشک است. در این راستا پژوهشگران بسیاری سعی در افزایش دقت طبقهبندی از طریق به کارگیری روشهای مختلف داشتهاند که دنبال کردن برخی از روشها پیچیده و زمانبر است. از این رو مقاله حاضر با هدف به کارگیری تغییرات خرد اقلیم از طریق اجرای الگوریتم پهنهبندی محلی اقلیم ( LCZ ) در شناسایی کاربری اراضی با تاکید بر تفکیک مناطق ساخت و ساز شده در یکی از شهرهای خشک ایران انجام شد و کارایی روش با بررسی صحت طبقهبندی در مقایسه با روشهای مختلف نظارت شده شامل حداکثر احتمال، حداقل فاصله، فیشر، KNN، Artmapفازی، شبکه عصبی مصنوعی و ماشین بردار پشتیبان مقایسه گردید. منطقه مورد مطالعه شهر زاهدان بوده که دارای رشد مناطق ساخت و ساز شده بسیار چشمگیری در دهههای گذشته است. به این منظور از چهار دوره از تصاویر ماهواره لندست هشت سال 2020 استفاده شد. نمونههای تعلیمی از گوگل ارث استخراج شد و صحتسنجی نتایج طبقهبندیها به کمک 218 نقطه تصادفی انجام شد. نتایج صحتسنجی نشان داد که استفاده از الگوریتم LCZ با صحت کلی و ضریب کاپای 33/96 درصد و 95/0 بالاترین و پس از آن روشهای ماشین بردار پشتیبان و فیشر با صحت کلی 61/87 و 03/83 و ضریب کاپای 82/0 و 75/0 قرار دارند. از اینرو برای مطالعات کاربری اراضی/پوشش اراضی روش LCZ که خرد اقلیمهای محلی را در نظر میگیرد، پیشنهاد میشود.
پرونده مقاله