بررسی تطبیقی طنز سیاه در "دیوان شوخ" از ابوالقاسم حالت و "بدوی سرخ پوست" از محمد ماغوط

محورهای موضوعی : شعر

فاطمه گوشه نشین ¹ , پروین تاجبخش ² , زینب شرافتی گورابی ³

1 - استادیار زبان و ادبیات عربی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
2 - دانشیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
3 - دانش‌آموختة زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

تاریخ دریافت : 1399/01/25 تاریخ پذیرش : 1399/02/21 تاریخ انتشار : 1400/07/01

کلید واژه: دیوان شوخ, آزادی‌خواهی, طنز سیاه, معضلات اجتماعی,

چکیده مقاله :

ادبیات هموارهیکی از ابزارهای مهم نقد در جوامع بوده است و ادیبان و نویسندگان آن را به صورت غیر مستقیم و نمادین به ‌کار برده‌اند. یکی از روش‌هایی که ادیبان برای بیان مشکلات اجتماعی و همدردی با مردم از آن بهره می‌جویند، طنز است. طنز سیاه خنده‌ای است آمیخته به درد که از درون فرد عاصی برای مقابله با عقاید و رفتارهای سیاسی و اجتماعی رایج و نادرست برمی‌آید. اشعار ابوالقاسم حالت و محمد ماغوط سرشار از این نوع طنز است که آن را برای بیان مشکلاتی چون فقر، دخالت بیگانان و... استفاده کرده‌اند. اما ماغوط طنز سیاه را در مفهومی گسترده‌تر به کار برده و به موضوعاتی چون جنگ، زندان، و مسائل دنیای عرب نیز پرداخته است. این دو شاعر از تکنیک‌هایی چون تناقض، تحقیر، و کوچک‌نمایی استفاده کرده‌اند. اما در عین حال از عبارات و واژگانی استفاده نکرده‌اند که منافی اخلاق و فرهنگ باشد. شرایط متفاوت فردی و اجتماعی این دو شاعر باعث شده که لحن کلام حالت ملایم و گزندگی کلام ماغوط بیش‌تر باشد.

چکیده انگلیسی:

Literature has always been one of the most important tools of criticism in societies and writers have enjoyed it indirectly and symbolically. One of the methods that writers use to express social problems and empathize with people is humor. Black humor is a laugh mixed with pain that comes from the rebellious person’s heart to confront common and incorrect political and social beliefs and behaviors. Abolghasem Halat and Mohammad Maghut’s poetries are full of this kind of humor, which they have applied to express problems such as poverty, foreign interference and so on. But Maghut has enjoyed black humor in a broader sense and has also addressed subjects such as war, imprisonment and problems in the Arab world. These two poets have also applied techniques such as contradiction, contempt and humiliation. But at the same time, they have not used words and phrases that are contrary to morality and culture. The different individual and social conditions of these two poets have caused the mild tone in their words but the sting of the Maghut’s words is more noticeable.

منابع و مأخذ:

اسکرین، کلارمونت پرسیوال. 1363ش، جنگ‌های جهانی در ایران، ترجمه حسین نجف‌آبادی تهرانی، چاپ اول، تهران: نوین.

اصلانی، محمدرضا. 1394ش، فرهنگ واژگان و اصطلاحات طنز، چاپ اول، تهران: مروارید.

آدم، لؤی.2001م، محمد الماغوط، وطن فی وطن، چاپ اول، دمشق: دار المدی.

آرین‌پور، یحیی. 1372ش، از صبا تا نیما، چاپ پنجم، تهران: زوار.

بیدج، موسی. 1393ش، بدوی سرخ‌پوست، مجموعه اشعار محمد الماغوط، تهران: نگاه.

جوادی، حسن، 1384ش، تاریخ طنز در ادبیات فارسی، چاپ اول، تهران: کاروان.

حاکمی، اسماعیل. 1386ش، ادبیات معاصر، چاپ چهاردهم، تهران: دانشگاه پیام نور.

حالت، ابوالقاسم. 1365ش، دیوان شوخ، چاپ دوم، تهران: سنایی.

حقیقت، عبدالرفیع. 1368ش، فرهنگ شاعران زبان پارسی از آغاز تا امروز، چاپ اول، تهران: مؤلفان و مترجمان ایران.

دهخدا، علی اکبر. 1377ش، لغتنامه، جلد 10، تهران: مؤسسه لغتنامه دهخدا.

سلیمانی، محسن. 1396ش، طنزپردازی به زبان ساده، چاپ اول، تهران: سروش.

سیدحسینی، رضا. 1387ش، مکتب‌های ادبی، چاپ چهاردهم، تهران: نگاه.

صویلح، خلیل. 2002م، اغتصاب کان وأخواتها، دمشق: دار البلد.

قائم مقامی، جهانگیر. 1354ش، ایران امروز، چاپ اول، تهران: شورای عالی فرهنگ و هنر.

کلینی، محمد بن یعقوب. 1365ش، اصول کافی، ترجمه سید جواد مصطفوی، جلد سوم، چاپ اول، تهران: نور، بنیاد رسالت.

الماغوط، محمد. 2006م، البدوی الأحمر، چاپ اول، دمشق: المدی.

موکه، داگلاس کالین. 1389، آیرونی، ترجمه حسن افشار، تهران: مرکز.

میرصادقی، میمنت. 1377ش، واژه‌نامه هنر داستان‌نویسی، چاپ اول، تهران: کتاب مهناز.

نجفی، ابوالحسن. 1378ش، فرهنگ فارسی عامیانه، ج 2، تهران: نیلوفر.

 

مقالات

ساکنیان دهکردی، مهسا. 1387ش، «رویکردی به ادبیات طنز با جستاری در شعر ابوالقاسم حالت»، فصلنامه دانشکده ادبیات و علوم انسانی، سال سوم، شماره 8 و9، صص94-69.

شیری، قهرمان. 1377ش، «راز طنزآوری»، پژوهش‌های ارتباطی، سال ششم، شماره 13و 14، صص216-200.

قادری، فاطمه و مهری زینی. 1388ش، «زمینه اجتماعی اشعار شاملو و ماغوط»، مجله ادبیات تطبیقی، سال اول، شماره اول، صص132-109.

گودرزی، حسن و حسین مرتضایی. 1393ش، «طنز در آثار محمد الماغوط»، مجله لسان مبین، سال پنجم، شماره پانزدهم، صص100-79.

محمدی، علی و فاطمه تسلیمی جهرمی. 1395ش، «بررسی تطبیقی طنز سیاه در ادبیات داستانی با تکیه بر مکتب سوررئالیسم»، مجله پژوهش ادبیات معاصر جهان، دوره21، شماره 2، صص429-403.

ملاابراهیمی، عزت و معصومه حاجی عموشا. 1395ش، «کاربرد اسلوب طنز در سروده‌های نسیم شمال و ابراهیم طوقان»، مجله مطالعات ادبیات تطبیقی، سال دهم، شماره38، صص70-51.

 

Skrine, Sir Clarmont Percival. 1984, World Wars in Iran, translated by Hossein Najafabadi Tehrani, 1^st Edition, Tehran: Novin Press.

Aslani, Mohammad Reza 1394, Dictionary of humorous words and terms, 1^st edition, Tehran: Morvarid.

Adam, Louay. 2001, Muhammad Al-Maghout, “Homeland in Homeland”, first chapter, Damascus: Dar Al-Mada.

Arinpour, Yahya. 1993, from Saba to Nima, 5^th edition, Tehran: Zavar.

Bidaj, Mousa. 2014, Red Nomad, Mohammad Al-Maghut Poetry Collection, Tehran: Negah.

Javadi, Hassan, 2005, History of Humor in Persian Literature, 1^st Edition, Tehran: Karavan.

Hakimi, Esmael 2007, Contemporary Literature, 14^th Edition, Tehran: Payam -e Noor University Press

Halat, AbolQasem. 1986, Humorous Diwan, 2^nd edition, Tehran: Sanaei.

Haghighat, Abdul Rafi. 1989, The Culture of Persian Poets from the Beginning to the Present, 1^st Edition, Tehran: Iranian Authors and Translators.

Dehkhoda, Ali Akbar. 1998, Dictionary, Volume 10, Tehran: Dehkhoda Dictionary Institute.

Soleimani, Mohsen 1396, satire in simple language, first edition, Tehran: Soroush Press

Seyyed Hosseini, Reza, Literary Schools, 14^th Edition, Tehran: Negah.

Sweileh, Khalil. 2002, The rape of Kan and her sisters, Damascus: Dar Al-Balad.

Qaem Maqami, Jahangir. 1975, Iran Today, 1^st Edition, Tehran: Supreme Council of Culture and Arts.

Klini, Muhammad ibn Ya'qub 1986, Sufficient Principles, translated by Seyed Javad Mostafavi, Volume 3, 1st Edition, Tehran: Noor, Bonyad e Resalat

Maghut, Muhammad. 2006, Red Nomad, Damascus: Al-Mada..

Muecke, Douglas Colin. 2010, Irony, translated by Hassan Afshar, Tehran: Markaz Press.

Mirsadeqi, Mement, 1998, Dictionary of the Art of Fiction, 1^st Edition, Tehran: Mahnaz Book.

Najafi, Abol-Hassan 1999, Folk Persian Culture, Volume 2, Tehran: Niloufar Press

 

Articles

 

Sakenian Dehkordi, Mahsa. 2008, "An Approach to Comic Literature with a Research in the Poetry of Abolghasem Halat", Quarterly Journal of the Faculty of Literature and Humanities, Third Year, No. 8 and 9, pp. 94-69.

Shiri, Qahreman. 1998, "The Secret of Humor", Communication Research, Year 6, Nos. 13 and 14, pp. 216-200.

Ghaderi, Fatemeh and Mehri Zeini. 2009, "The Social Background of Shamloo and Maghut Poems", Journal of Comparative Literature, 1^st Year, 1^st Edition, pp. 132-109.

Goodarzi, Hassan and Hossein Mortezaei. 2014, "Humor in the works of Mohammad Al-Maghut", Language of Mobin Magazine, 5^th year, No. 15, pp. 100-79.

Mohammadi, Ali and Fatemeh Taslimi Jahromi. 2016, "Comparative study of black humor in fiction literature based on the school of surrealism", Journal of Contemporary World Literature Research, Volume 21, No. 2, pp. 429-403.

Mullah Ebrahimi, Ezzat and Masoumeh Haji Amosha. 2016, "Application of humor style in the poems of Nasim – e Shomal and Ebrahim Toughan", Journal of Comparative Literature Studies, Year 10, No. 38, pp. 70-51.