در این تحقیق اثرات پالایشی ریزجلبک تتراسلمیس سواسیکا (Tetraselmis suecica) مورد بررسی قرار گرفت. هدف از این تحقیق بررسی قابلیت تراکم های مختلف این ریزجلبک در حذف ازت و فسفر پساب بود. بدین منظور ریزجلبک تتراسلمیس سواسیکا (T. suecica) در شرایط ثابت آزمایشگاهی با سه تراکم اولیه (105×5 سلول در میلی لیتر بعنوان تراکم پایین، 106×1 سلول در میلی لیتر بعنوان تراکم متوسط و 106×2 سلول در میلی لیتر بعنوان تراکم بالا) در 250 میلی لیتر پساب به منظور بررسی اثرات پالایشی طی مدت 14 روز پرورش داده شد. طی دوره پرورش غلظت فسفات و فرم هایی از نیتروژن مانند نیتروژن نیتریتی و نیتروژن نیتراتی توسط روش های استاندارد اندازه گیری با استفاده از دستگاه اسپکتروفتومتر ماوراء بنفش تعیین گردید. تراکم های متوسط و بالای این ریزجلبک میزان حذفی برابر با 80% نیترات و 8/71% فسفات و 3/56% نیتریت را از پساب تحت آزمایش نشان دادند. این نتایج، توانایی ریزجلبک را در کاهش ازت و فسفر پساب و امکان کاربرد آن جهت تصفیه پساب ها نشان می دهد بطوری که تراکم های بالاتر میزان حذف ازت و فسفر بیشتر و نتایج رضایتبخش تری را نشان می دهند. تفاصيل المقالة

مطالعه حاضر جهت بررسی ترکیب اسیدهای چرب در دو گونه ماهی هامور معمولی(Epinephelus coioides) و صبیتی(Sparidentex hasta) (پرورشی و دریایی)انجام گرفت. نمونه ها از استخرهای پرورشی و نمونه های دریایی از سواحل خلیج فارس جمع آوری گردیدند. استخراج چربی ها از بافت ماهیچه بر اساس روش Bligh and Dyer, 1959 انجام گرفت، پس از استخراج چربی ترکیب اسیدهای چرب با استفاده از دستگاه گاز کروماتوگرافی(GC) انجام شد. نتایج نشان داد که DHA (C22:6n3)، EPA(C20:5n3)، پالمیتیک اسید(C16:0)، استئاریک اسید (C18:0)،مریستیک اسید(C14:0)، اولئیک اسید(C18:1n9c) و پالمیتولئیک اسید(C16:0) از مهمترین اسیدهای چرب در نمونه های ماهی ها بودند. غلظت کمی از لینولئیک اسید(ALA, C18:3n3) در تمام نمونه های آنالیز شده دیده شد. مقادیر بالا معنی داری از SFA در نمونه های پرورشی مشاهده گردید. اگرچه در نمونه های د ریایی مقادیر MUFA و به دنبال آن PUFA بالاتر بود. در نمونه های دریایی مقادیر PUFA و DHA به عنوان فراوانترین اسیدهای چرب و به دنبال آن EPA اندازه گیری شد. همچنین فراوان ترین اسید چرب در نمونه های پرورشی EPA و DHA بود. نسبت ω3/ω6 در ماهی های دریایی به مقدار معنی داری بالاتر بوده و بیشترین میزان اندازه گیری شده مربوط به گونه هامور معمولی دریایی( mg/ml04/13 )بود. تفاصيل المقالة

بررسی استرس شوری بر میزان بقاء در پست لاروهای تغذیه شده با عصاره سیر در میگوی سفید غربیvannamei) (Litopenaeus مورد آزمایش قرار گرفت. آزمایش در 6 تیمار، هر کدام با سه تکرار صورت پذیرفت. پست لاروها با وزن متوسط 3/1میلی گرم (0013/0گرم)در تیمار شاهد با ناپلیوس آرتمیای غنی نشده و در سایر تیمارها با ناپلیوس آرتیمای غنی شده با عصاره سیر به ترتیب با غلظت های 200، 400، 600، 800 و 1000 میلی گرم بر لیتر تغذیه گردیدند. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که کلیه تیمارها نسبت به استرس وارده از لحاظ درصد بقاء نسبت به تیمار شاهد اختلاف معنی داری داشته اند (05/0>P)، در بین تیمارها، تیمار دوم یعنی پست لارهای تغذیه شده با ناپلیوس آرتیمای غنی شده با غلظت 200 میلی گرم عصاره سیر بر لیتر، از میزان بازماندگی مطلوب تری (6/81 درصد) در مقایسه با سایر تیمارهای غنی شده با عصاره سیر برخوردار بوده و اختلاف معنی داری را در مقایسه با سایر تیمارها نشان داده اند(05/0>P). میزان بقاء بعد از تیمار 2، تیمار 3 (غلظت 400 میلی گرم عصاره سیر بر لیتر ) و شاهد از درصد بقاء بیشتری نسبت به بقیه تیمارها (به جز تیمار2) برخوردار و کمترین میزان بقا به ترتیب در تیمارهای تغذیه شده با غلظت های 600 ، 800 و 1000 میلی گرم بر لیتر به دست آمده و فقط تیمار دوم از نظر بقاء نسبت به سایر تیمارها اختلاف معنی دار آماری را نشان داد (05/0>P). تفاصيل المقالة

این تحقیق در اردیبهشت ماه 1388 در کارگاه تکثیر و پرورش ماهی خاویاری سد وشمگیر واقع در کیلومتر 35 شمال شهرستان آق قلا انجام گرفت.جهت مطالعه اثر ترکیبی دو هورمون گنادورلین و پروستاگلاندین(PGF2α) بر تکثیر نیمه مصنوعی ماهی حوض(Carassius auratus)، مولدین در 5 تیمار شامل : ml 4/0 هورمون ترکیبی فوق (در 2 مرحله) با نسبت های :0% pro + 100% Gn :1T, 25% pro + 75% nG :2T، 5% pro + 50% Gn :3T ،75% pro + 25% Gn :4T ، 100% pro + 0% Gn :5T به ازای هر مولد در قالب طرح کاملاً تصادفی نامتعادل بعلاوه یک شاهد با میزان ml 02/0 در مرحله اول تزریق و ml 2/0 در مرحله دوم تزریق هورمون HCG انسانی به ازای هر مولد در 3 تکرار مورد تزریق قرار گرفتند. بعد از بررسی شاخص های مورد نظر مؤثرترین نسبت در القاء مولدین، نسبت در تیمار2 بود. درصد جوابدهی ماهیان مولد در گروه شاهد و تیمار 2 تقریباً مشابه بود و با دیگر تیمارها دارای اختلاف معنی داری بود(05/0 < P). درصد لقاح و بررسی وضعیت تخمک گشایی در گروه شاهد با تیمار 2 اختلاف معنی داری را نشان نداد ولی در مقایسه با سایر تیمارها این شاخص ها دارای اختلاف معنی داری بود(05/0 < P). تفاصيل المقالة

این تحقیق به منظور بررسی تاثیر تراکم ذخیره سازی پست لاروهای میگوی سفید غربی (Litopenaeus vannamei)بر روند شاخص های رشد و بقاء در 9 استخر یک هکتاری طی ماه های اردیبهشت تا شهریور ماه 1390 در مزرعه شرکت تعاونی 647 عطا در سایت گواتر شهرستان چابهار اجرا گردید، پس از آماده سازی و آبگیری استخرها ؛ پست لاروها در مرحلهPL15 در سه تراکم 15، 20 و 25 عدد در متر مربع (به ترتیب تیمار1، 2 و 3 نام گذاری) و هر کدام با 3 تکرار ذخیره سازی شدند. فاکتورهای فیزیکی و شیمیایی آب شامل دما، اکسیژن و pH به صورت روزانه در دو نوبت (صبح و عصر) و فاکتور شوری و شفافیت نیز در یک نوبت اندازه گیری گردید. تغذیه پست لاروها در طی دوره پرورش براساس احتیاجات آنها در مراحل مختلف سنی، وزنی و شرایط محیطی با استفاده از غذای کنسانتره داخلی صورت گرفت، عملیات زیست سنجی میگوها بوسیله سینی غذادهی و تور سالیک هر 10 روز یک بار اندازه گیری، محاسبه و ثبت گردید. مدیریت پرورش نیز برای همه استخرها یکسان اعمال شد. نتایج به دست آمده از بررسی اثر تراکم در 115 روز پرورش بر شاخص های رشد بین تیمارهای 1، 2 و 4 از نظر تولید نهایی و میانگین وزنی، اختلاف معنی داری را در هر سه تیمار در سطح اعتماد 95 درصد نشان داد (05/0>P)، همچنین از نظر درصد بقاء بین تیمار 1 و 2 با تیمار 3 اختلاف معنی داری مشاهده گردید(05/0>P). نتایج کلی میانگین وزنی در 115 روز پرورش در تیمار 1و 135 روز پرورش در تیمارهای2و3 به ترتیب 23/0±93/17 و 07/0±68/16 و 12/0±64/15 گرم و میزان تولید نهایی به ترتیب 1/78 ± 2460، 38/76 ±3033،50±3200 کیلو گرم و میانگین رشد روزانه 002/0± 18/0، 002/0 ±14/0، 001/0±13/0 گرم در روز به دست آمد، همچنین بیشترین درصد بقاء و کمترین ضریب تبدیل غذایی که به ترتیب72/1 ±44/91 و06/0 ±3/1 محاسبه گردید مربوط به تیمار 1 و کمترین درصد بقاء و بیشترین ضریب تبدیل غذایی نیز به ترتیب با 78/0±86/81 و03/0± 57/1مربوط به تیمار 3 به دست آمد. نتایج حاصل از بررسی اقتصادی در تراکم های مختلف نشان داد، تیمار 1 دارای بالاترین میانگین وزنی و کمترین ضریب تبدیل غذایی، از نظر اقتصادی بهتر از سایر تیمارها بود. همچنین با افزایش تراکم ذخیره سازی، سود اقتصادی کاهش یافت. تفاصيل المقالة

انواع کرم های پرتار با توجه به ارزش غذایی مناسب و برابری نسبی ارزش غذایی آنها با نیازهای انواع آبزیان، مانند میزان پروتئین و چربی و دارا بودن انواع اسیدهای چرب و اسیدهای آمینه، مورد توجه قرار گرفته اند. در این مطالعه 180 عدد کرم با میانگین وزنی 25/0 گرم از منطقه جزر و مدی سواحل بندر عباس در پاییز سال 89 به صورت تصادفی جمع آوری شدند. نمونه ها با سه نوع تیمار غذایی، غذای تجاری پست لارو، ماکروجلبک سبز(Entermorpha) و ماکروجلبک قرمز(Grasilariya) به مدت 60 روز و با سه بار تکرار، تغذیه شدند. میزان اکسیژن، شوری، درجه حرارت و pH برای ظرف تیمارها به ترتیب 5/6 و 5/38 و 25 و9/7 اندازه گیری شده و مدت زمان روشنایی در طی شبانه روز به صورت 12 ساعت روشنایی، 12 ساعت تاریکی برای تمامی تیمارها به صورت یکسان در نظر گرفته شد. میزان پروتئین، چربی، رطوبت و خاکستر برای نمونه های تغذیه شده با غذای تجاری و ماکروجلبک سبز و ماکروجلبک قرمز به ترتیب(81/8، 39/2، 59/87، 12/1) و(71/7،36/2، 61/87، 85/0) و(91/8، 27/2، 25/86، 97/0) و برای تیمار شاهد از طبیعت (76/7، 19/2، 26/86، 92/0) درصد محاسبه گردید. بیشترین میزان پروتئین و چربی به ترتیب در تیمارهای ماکروجلبک قرمز و غذای تجاری و کمترین میزان آن در تیمارهای ماکروجلبک سبز و تیمار شاهد از طبیعت محاسبه گردید. هر چند که نسبت به همدیگر تفاوت معنی داری در بین تیمارهای آزمایشی مشاهده نشد(05/0 <P ). تفاصيل المقالة

بررسی کفزیان رودخانه کر در استان فارس به مدت یکسال از مهرماه ۱۳۸۶ لغایت شهریورماه ۱۳۸٧انجام شد. در یک مسافت تقریباً۲۵۰ کیلومتری، ۵ ایستگاه مطالعاتی تعیین و به صورت ماهانه از موجودات کفزی نمونه برداری به عمل آمد. نمونه برداری از کفزیان بوسیله سوربر با سطح دهانه۲۵۰۰سانتیمترمربع و تور ۲۵0 میکرونی با ۳ تکرار در هر ایستگاه انجام شد. نمونه های جمع آوری شده توسط فرمالین ۴٪ تثبیت و در آزمایشگاه جداسازی و شمارش گردید. دربررسی فون کفزیان رودخانه ۳۲ گروه از موجودات بنتیک شناسایی شدند. بطور متوسط اعضای راسته Diptera و Ephemeroptera در ایستگاههای مطالعاتی ۱ و۲،گروه Gastropoda وCrustacea در ایستگاه ۳ و موجودات Gastropoda و Diptera در ایستگاههای مطالعاتی ۴ و۵ غالبیت داشتند. داده های بنتیک بصورت سنجه های ساختار جمعیتیشامل غنای EPT، غنای شیرونومیده، غنای کل، نسبت فراوانی EPT به خانواده Chironomidae خلاصه شد. در ضمن شاخص تنوع شانن و شاخص زیستی درسطح خانواده هیلسنهوف محاسبه گردید.آنالیز واریانس یک طرفه گروه های کفزی و دوطرفه آن با فصول و ایستگاه ها مورد بررسی قرارگرفت، نتایج آزمون های آنالیز واریانس و محاسبه همبستگی آن در برخی ایستگاه ها تفاوت معنی دار نشان می داد(P<0.05). به طوری که نتایج حاصله نشان ازعدم آلودگی درنواحی بالادست سد درودزن وآلودگی اندک تا شدید رودخانه کر در نواحی زیرسد در فصول مختلف داشت. نتایج این تحقیق بر استفاده ازفون کفزی به عنوان روشی موثر وباصرفه اقتصادی جهت ارزیابی دقیق وسریع کیفیت رودخانه بخصوص درفصولی که تحت آشفتگی های محیطی است، تأکید می نماید. تفاصيل المقالة

آرتمیا در بخش غذای زنده دامنه وسیعی را به خود اختصاص داده تا جایی که در برخی موارد به عنوان غذای زنده منحصر بفرد ارزش پیدا کرده است. در این مطالعه Artemia franciscana تخم گشایی شده در شرایط آزمایشگاهی در پنج تیمار(A, B, C, D, E) هر یک با سه تکرار با تراکم 500 عدد در لیتر در ظروف کوچک 4 لیتری با جلبک کلرلا به مدت 3 هفته تغذیه گردید. در طول مدت آزمایش تمامی شرایط مانند دما، شوری و pHجهت تمام تیمارها یکسان در نظر گرفته شد. بر اساس نتایج بعمل آمده مشخص گردید ازنظر طول، تیمار B با تراکم 16 میلیون، از نظر بازماندگی تیمار C با تراکم 12 میلیون و از نظر وزن تیمارB با تراکم 16 میلیون، وضعیت مناسب تری را نسبت به سایر تیمارها داشته اندو اختلاف معنی داری را با سایر تیمارها نشان دادند(05/0>P). هدف از اجرای این پژوهش بررسی اختلاف میان غلظت های مختلف جلبک کلرلا جهت تغذیه ناپلیوس های آرتمیا و مقایسه این غلظت ها جهت سنجش رشد و میزان بازماندگی ناپلیوس ها بود. تفاصيل المقالة

این تحقیق به منظور بررسی تراکم ماکروبنتوز ها در استخرهای پرورش میگوی سفید غربی در منطقه گمیشان استان گلستان در 2 استخر هر یک به مساحت 1 هکتار و عمق متوسط 5/1 متر انجام شد. نمونه برداری از رسوبات از 5 قسمت (خروجی، میانی، ورودی و کناره ها) با استفاده از دستگاه گرب با سطح مقطع 262 سانتی متر مربع طی دوره پرورش بطور ماهانه (از تیر تا مهر) در مرکز آموزش و ترویج آبزیان گمیشان در سال 1389 انجام شد. نمونه های جمع آوری شده با محلول رزبنگال(1 گرم بر لیتر) رنگ آمیزی و با الکل اتیلیک 70% تثبیت شدند، در آزمایشگاه نمونه ها از الک 500 میکرون جهت نگهداری ماکروبنتوزها عبور و شستشو داده شده و با استفاده از استریو میکروسکوپ و میکروسکوپ تمام موجودات توسط کلید های شناسایی اختصاصی دریای خزر شناسایی و شمارش شدند. فاکتورهای دما، pH، شوری هر ده روز یکبار اندازه گیری گردید. موجودات ماکروفون شناسایی شده در استخر های پرورش میگوی سفید غربی مربوط به رده های شکم پایان، دوکفه ای ها، پرتاران، حشرات و سخت پوستان بودند. به طور کلی بیشترین فراوانی در استخر 6 با 67 درصد و استخر 16 با 58 درصد متعلق به گروه پرتاران و کمترین فراوانی در استخر 6 با 2 درصد و استخر 16 با 5 درصد متعلق به گروه سخت پوستان بود. همچنین کمترین فراوانی ماکروبنتوزها در استخر 6 و 16 در کناره راست و بیشترین تراکم در استخر 6 در ورودی و استخر 16 در قسمت کناره چپ به دست آمد. نتایج حاصل از انجام آزمون تستT در خصوص مقایسه فراوانی کل ماکروبنتوزها، بین استخرهای 6 و 16 اختلاف معنی داری را از خود نشان نداد(05/0˃P). مقایسه ماکروبنتوزها طی ماه های مختلف نشان داد که تراکم آنها از تیر ماه تا مهر ماه یک کاهش نسبی را از خود نشان داده که این اختلاف از لحاظ آماری معنی دار است (05/0˂P). فاکتورهای مورد مقایسه (دما، شوری و pH) در دو استخر، اختلاف معنی دار نداشتند (05/0<P)، در حالی که در ماه های مختلف و در صبح و عصر تفاوتی معنی دار مشاهده شد (05/0 ˂P). تفاصيل المقالة

به منظور شناسایی گونه های متعلق به رده خیارهای دریایی، در زیستگاه ها و مناطق مختلف جزیره لارک از تیر ماه 1390 تا آبان ماه 1390 بررسی های میدانی انجام شد. در مجموع با انجام عملیات غواصی SCUBA و از مکان هایی که امکان دسترسی به آنها فراهم بود، نمونه برداری و هر ترانسکت مورد پیمایش و بررسی کامل قرار گرفت و تمام نمونه های بارز برای هر گونه جمع آوری شدند. پس از انتقال نمونه ها به آزمایشگاه، شناسایی از طریق استخراج اسپیکول ها و با کمک کلیدهای شناسایی معتبر انجام شد، که در مجموع پنج گونه خیار دریایی (سه گونه متعلق به جنس Holothuria و دو گونه دیگر متعلق به جنس Stichopus)از مناطق زیر جزر و مدی اطراف جزیره لارک شناسایی گردید. تفاصيل المقالة

در این تحقیق برای تهیه فیله تریمینگ شده (آراسته شده) ماهی کپور نقره ای از 2 روش دستی(سنتی) و صنعتی(ماشینی) استفاده گردید ودر هر دو روش فاکتورهایی مانند اندازه گیری درصد اندام های مختلف در ماهی کامل و شکم خالی، اندازه گیری طول و عرض، وزن و قطر فیله قبل و بعد از تریمینگ،اندازه گیری سرعت تریمینگ،راندمان و درصد اضافات مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این طرح نشان داد بیشترین راندمان فیله ماهی در دو روش تریمینگ دستی و صنعتی مربوط به تریمینگ فیله ماهی بدون پوست و ستون فقرات(بترتیب با 6/45 و 49درصد) و کمترین راندمان مربوط به تریمینگ فیله ماهی بدون پوست و بدون ستون فقرات می باشد. ولی فیله های تریمینگ شده بدون پوست وبدون ستون فقرات به روش صنعتی از نظر شکل ظاهری مصرف مطلوبتر میباشند. تفاصيل المقالة

این تحقیق به مدت دو ماه و در کارگاه تکثیر میگو هرمز لارو شهرستان سیریک در سال 1391 صورت گرفت. تیمارها شامل: تیمار شاهد، بدون پروبیوتیک و به همراه تعویض آب؛ تیمار1، پروبیوتیک به آب اضافه شده و به همراه تعویض آب، تیمار 2، ناپلیوس آرتمیای غنی شده با پروبیوتیک و به همراه تعویض آب، تیمار3، پروبیوتیک به آب اضافه شده و بدون تعویض آب، تیمار 4، تغذیه از آرتمیای غنی سازی شده و بدون تعویض آب بود. برای هر تیمار سه تکرار و در مجموع 22500 عدد پست لارو میگوی سفید هندی (P.indicus) مورد استفاده قرار گرفت. تغذیه پست لاروها به مدت 8 روز که روزانه 6 وعده در ساعت های 4، 8، 12، 16، 20 و 24 و در ساعت های 8 و 20 از ناپلیوس آرتمیا استفاده شد. نتایج نشان داده است که بالاترین وزن نهایی و طول نهایی در تیمار 2 به دست آمده ولی اختلاف معنی داری با سایر تیمارها نداشته است (P>0.05). همچنین بالاترین نرخ رشد ویژه مربوط به تیمار 2 بوده که اختلاف معنی داری با سایر تیماها داشته است (P<0.05). بیشترین اختلاف اندازه مربوط به تیمار شاهد بوده ولی اختلاف معنی داری با سایر تیمارها نداشته است (P>0.05). بیشترین میزان بازماندگی مربوط به تیمار 2 و 4 بوده که با سایر تیمارها اختلاف معنی داری داشته است (P<0.05). استفاده از پروبیوتیک EM باعث بهبود رشد، درصد بازماندگی و کاهش اختلاف اندازه بین پست لاروهای میگوی سفید هندی (P.indicus) شده است. تفاصيل المقالة

استفاده از غذای زنده در آبزی پروری از نظر بهبود کیفیت لاروها حائز اهمیت است. آرتمیای غنی شده با مواد مغذی ضروری خصوصاً اسیدهای چرب غیر اشباع بلند زنجیره و ویتامین C جهت افزایش رشد، درصد بقا و مقاومت در برابر تنش های محیطی و بیماری های عفونی در گونه های مختلف آبزیان مورد استفاده قرار گرفته است. هدف از این پژوهش بررسی تأثیر ناپلیوس های آرتمیای غنی شده با مخلوطی از ویتامین C و اسیدهای چرب غیر اشباع بلند زنجیره در تغذیه آغازین ماهی طلایی در یک دورة سه هفته ای بوده و اثر چهار تیمار غذایی با سه تکرار برای هر تیمار، بر لاروهای ماهی طلایی مورد ارزیابی قرار گرفت (تیمار 1: غذای کنسانتره تجاری (تیمار شاهد) تیمار2: ناپلیوس آرتمیای اینستار I، تیمار3: آرتمیای غنی شده با مخلوطی از اسیدهای چرب غیر اشباع و ویتامین C و تیمار4: مخلوط آرتمیای غنی شده و غذای کنسانتره (هر کدام به میزان 50%). نتایج نشانگر تفاوت معنی دار بین تیمارها از نظر رشد لاروها بود(05/0>P). میزان رشد لاروها در گروه تغذیه شده با مخلوط غذای کنسانتره و ناپلیوس آرتمیای غنی شده با اسیدهای چرب غیر اشباع بلند زنجیره و آسکوربیل پالمیتات نسبت به سایر گروه ها به طور معنی داری بالاتر بود و تغذیه 100% با ناپلیوس های آرتمیا باعث کاهش رشد لاروها گردید.همچنین تفاوت معنی داری بین تیمارهای مختلف از نظر درصد بقا و مقاومت در برابر استرس حرارتی بالا و استرس کمبود اکسیژن، تفاوت معنی دار آماری مشاهده شد(05/0>P). بیشترین درصد بقا و مقاومت لاروها به استرس های محیطی، مربوط به گروه 100% تغذیه شده با ناپلیوس های آرتمیای غنی شده با مخلوط اسیدهای چرب غیر اشباع بلند زنجیره و آسکوربیل پالمیتات بود. تفاصيل المقالة

در این بررسی که طی یک دوره 5 ماهه از اسفند 1385 لغایت تیرماه 1386 انجام شد، مقدار 435 کیلو گرم ( 1188 عدد ) آبزی مربوط به 25 گونه از 11 خانواده طی10 بارسرکشی و بازدید از گرگورها صید و زیست سنجی شدند. از نظر تعداد بیشترین فراوانی با 0/54 % در اردیبهشت و کمترین با 2/7 % در اسفند بدست آمد. فراوانی گیش پهن با 1/38% نسبت به سایرین بیشترین و سهم سایر گونه ها به ترتیب کوپر با 9/21% ، سنگسر معمولی 5/11% ، شانک زرد باله 7/7% ، هامورمعمولی 1/6% ، گیش بال افشان 7/3% ، گوازیم دم رشته ای 0/3% و سرخو چمن با 1/2% ، بیشترین تعداد را به خود اختصاص داده بودند؛ که از نظر تعداد 0/94% متعلق به این 8 گونه می باشد. از نظر وزنی نیز سنگسر معمولی با 3/24% بیشترین نسبت به سایرین و سایر گونه ها به ترتیب هامورمعمولی 8/16% ، گیش پهن 2/16% ، کوپر 5/13% ، گیش بال افشان 7/8% ، شانک زردباله 4/7% ، سرخو چمن 8/3% ، صُبیتی 8/1% ، گوازیم دم رشته ای 6/1% و میش ماهی منقوط 3/1% را تشکیل داده بودند؛ که از نظر وزن 5/95% به این 10 گونه تعلق داشته است . براساس نتایج ، متوسط صید یک گرگور در ماه ( CPUE ) در دوره نمونه برداری 8/1 کیلوگرم -گرگور در ماه محاسبه گردید، درحالی که بشترین CPUE در نیمه اردیبهشت با 8/3 و کمترین در اسفند با 8/0 کیلو گرم بر گرگور در ماه بدست آمد . تفاصيل المقالة

این تحقیق با هدف بررسی عملکرد باکتری های لاکتوباسیلوس(Lactobacillus spp.) به عنوان پروبیوتیک بر میزان مقاومت لارو میگوی سفید غربی(Liptopenaeus vannamei) در برابر تست های تنش انجام پذیرفت. در این مطالعه لاروهای میگوی سفید غربی از مرحله 1M الی 5PL در سطل های پلاستیکی 20 لیتری که تا 10 لیتر آن آبگیری شده بودند با تراکم 50 عدد لارو در لیتر ذخیره سازی و به صورت طرح کاملاً تصادفی در قالب 2 تیمار آزمایش به نام های A( تغذیه از روتیفر غنی شده با پروبیوتیک) و B(تغذیه از روتیفر غنی شده با پروبیوتیک به همراه پودر پروبیوتیک حل شده در آب) و شاهد یا C(بدون دریافت پودر پروبیوتیک) به همراه 3 تکرار بصورت 6 وعده در روز، تغذیه و مورد بررسی قرا گرفتند. در پایان دوره(پس از 8 روز) لاروهای میگو توسط تنش های شوری(ppt10 و 45) و فرمالین(ppm100) آزمایش گردیدند. نتایج نشان داد که باکتری های پروبیوتیکی بکار رفته بر روی میزان مقاومت میگوها تاثیرات مثبت و معنی داری گذاشتند(05/0>P) به گونه ای که درصد بازماندگی کل و همچنین نرخ بقاء ناشی از تنش های شوری و فرمالین در تیمارهای حاوی پروبیوتیک(A و B) بطور معنی دار و چشم گیری نسبت به شاهد بهبود یافت(05/0>P). بیشینه میزان بازماندگی و مقاومت در میگوهای تیمار B مشاهده شد که با تیمار A از لحاظ آماری هیچ گونه تفاوت معنی داری نداشت( 05/0 < P). تحقیق حاضر نشان داد که استفاده از پروبیوتیک با هدف افزایش مقاومت و بازماندگی لارو میگوی سفید غربی می تواند سودمند و مفید باشد. تفاصيل المقالة

این مطالعه به منظور شناسایی گونه های خیار دریایی در سال 1390 در دو فصل گرم (تیرماه) و سرد (بهمن ماه) با انجام عملیات غواصی SCUBA در اطراف جزیره هندورابی صورت گرفت. پس از انتقال نمونه ها به آزمایشگاه، شناسایی از طریق استخراج اسپیکول ها و با کمک کلیدهای شناسایی معتبر انجام شد، که در مجموع دو خانواده Holothuriidae و Stichopodidae ، دو جنس Holothuria و Stichopus و 4 گونه Holothuria hilla ،Holothuria leucospilota ،Holothuria impatiens و Stichopus hermanni شناسایی شدند. نتایج این تحقیق نشان داد که بالاترین تراکم مربوط به گونه H. Leucospilota بود. شاخص تنوع شانون 75/0 و شاخص تنوع زیستی نیز 54/0 محاسبه گردید. تمام گونه های مورد بررسی در این مطالعه دارای تراکم کمی بوده و لذا این موضوع باعث کاهش شاخص تنوع شده است. تنها گونه خیار دریایی H. leucospilota تراکم و فراوانی بالاتری را در منطقه مورد بررسی داشته است و لذا به نظر می رسد این گونه به عنوان گونه غالب در این جزیره باشد و به دنبال آن گونه S. herrmani دارای تراکم بالاتری بوده است. تفاصيل المقالة

هدف از این مطالعه تاثیر رنگدانه آستازانتین بر رشد (افزایش وزن، نرخ رشد ویژه و وزن پایانی)، بقاء در پست لارو میگوی موزی ( Fenneropenaeus merguiensis )می باشد. این مطالعه در کارگاه تکثیر میگو سنتدرف جاسک در تابستان 1391 انجام گردید. در این آزمایش پست لاروهای 9 روزه با متوسط وزن اولیه8/0±5/4 میلی گرم بوسیله رژیم غذایی که حاوی سطوح مختلفی (0، 50، 100 و 200 )میلی گرم در هر کیلوگرم از رژیم غذایی از رنگدانه آستازانتین بود به مدت 30 روز مورد تغذیه قرار گرفتند. میگوهای تغذیه شده با رژیم غذایی حاوی 50، 100 و 200 میلی گرم رنگدانه آستازانتین، رشدشان نسبت به گروه شاهد هیچ تفاوت معنی داری نداشت (05/0 > p). ولی بقاء در میگوهای تغذیه شده با رژیم غذایی حاوی 50، 100 و 200 میلی گرم رنگدانه آستازانتین، به طور قابل ملاحظه ای نسبت به گروه شاهد بالاتر بود (05/0 < p). از این رو با توجه به خواص تغذیه ای رنگدانه کاروتنوئیدی آستازانتین و تاثیر مثبت آن بر بقاء توصیه میگردد رژیم غذایی پست لارو میگوی موزی حداقل حاوی 100 میلی گرم رنگدانه آستازانتین در هر کیلوگرم از رژیم غذایی باشد. تفاصيل المقالة

آرتمیا در بخش غذای زنده دامنه وسیعی را به خود اختصاص داده تا جایی که در برخی موارد به عنوان غذای زنده منحصر بفرد ارزش پیدا کرده. در این مطالعه Artemia franciscanaتخم گشایی شده در شرایط آزمایشگاهی در پنج تیمار(T, E, D, G, B) هر یک با سه تکرار با تراکم 500 عدد در لیتر در ظروف کوچک 4 لیتری با جلبک نانوکلروپسیس به مدت 3 هفته تغذیه گردید.در طول مدت آزمایش تمامی شرایط مانند دما، شوری و pHجهت تمام تیمارها یکسان منظورگردید. بر اساس نتایج بدست آمده مشخص گردید ازنظر طول، تیمار E با تراکم 16 میلیون، از نظر بازماندگی تیمار G با تراکم 8 میلیون و از نظر وزن تیمارG با تراکم 8 میلیون، وضعیت مناسب تری را نسبت به سایر تیمارها داشته اند و اختلاف معنی داری را با سایر تیمارها نشان دادند(5 0/0 P<). هدف از اجرای این پژوهش بررسی اختلاف میان غلظتهای مختلف جلبک نانوکلروپسیس جهت تغذیه ناپلیوسهای آرتمیا و مقایسه این غلظتها جهت سنجش رشد و میزان بازماندگی ناپلیوسها بود. تفاصيل المقالة

برای دستیابی به بهترین تراکم رشد روتیفرها در این مطالعه دو نوع تیمار (دما و تغذیه جلبکی) انتخاب و مطالعات در بخش آبزی پروری پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان واقع در شهر بندرعباس در مهرماه 1388 انجام شد. در این آزمایش روتیفر گونهplicatilisBrachionus در شرایط آزمایشگاهی در سه سطح دمای (25 ، 30 و 35 درجه سانتیگراد ) و تغذیه جلبک در سه سطح ( تغذیه منحصراً با Chlorella ،تغذیه منحصراً با Nannochloropsisو تغذیه با ترکیب Nannochloropsis و Chlorella) مورد آزمایش قرار گرفت.جهت بررسی و مقایسه تیمار ها از آنالیز واریانس دو طرفه استفاده گردید. نتایج این تحقیق نشان داد که با افزایش دما تراکم روتیفرهاافزایش می یابد ، به طوری که در دمای 25 درجه سانتیگراد با کمترین میانگین تراکم و در دمای 35 درجه سانتیگراد با بیشترین میانگین تراکم روتیفر مواجه شده که اختلاف معنی داری را نشان داد (05/0 P<). همچنین اثرات متقابل دما و تغذیه جلبکی دارای اختلاف معنی داری بود (05/0 P<).در درجه حرارت 35 درجه سانتیگراد و تغذیه با ترکیب Nannochloropsis و Chlorella بیشترین تراکم روتیفرها مشاهده شد. تفاصيل المقالة

این آزمایش به مدت چهار هفته به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف بتائین جیره بر میزان مقاومت بچه ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) در برابر استرس های محیطی شامل کمبود اکسیژن، شوری بالا، دمای بالا، pH بالا و پایین، انجام شد. این آزمایش در قالب چهار جیره با سطوح مختلف بتائین شامل صفر(C)، 4/0% (4/0B ) ، 8/0% (8/0B ) و 2/1% (2/1B ) به طور جداگانه در سه تیمار آزمایشی و یک تیمار شاهد و هر تیمار شامل سه تکرار انجام شد. در هر تکرار چهل قطعه بچه ماهی با وزن متوسط 15/0±67/0 گرم ذخیره سازی شده و روزانه طی 5 وعده غذادهی شدند. میزان غذادهی روزانه 4 تا 5/4 درصد وزن بدن بود. با بررسی فاکتورهای بقا و مقاومت در برابر فاکتورهای محیطی در پایان دوره مشخص شد که کلیه تیمارهای بتائین از نظر مقاومت در برابر pH بالا و پایین و مقاومت در برابر دمای بالا به طور معنی داری از تیمار کنترل بهتر بودند. همچنین تیمار 4/0B از لحاظ مقاومت در برابر شوری بالا و تیمار 8/0B از لحاظ مقاومت در برابر کمبود اکسیژن به طور معنی داری از تیمار کنترل بهتر بودند(05/0> P). آزمایش حاضر نشان داد که اضافه نمودن بتائین به جیره می تواند تاثیر مطلوبی بر مقاومت در برابر استرس ها در بچه ماهی قزل آلای رنگین کمان داشته باشد. تفاصيل المقالة

فیتوپلانکتون ها اساس تمام زنجیره های غذایی آبی هستند. کاربرد اصلی آنها در آبزی پروری مربوط به تغذیه می باشد اما در عین حال قادر به جذب مواد مغذی پساب و استفاده از آنها در جهت رشد خود می باشند. بدین منظور پرورش فیتوپلانکتون Chlorella vulgaris با استفاده از محیط کشت پساب شهری در تابستان 1387 در تصفیه خانه فاضلاب بندرعباس مورد آزمایش قرار گرفت تا علاوه بر کاهش هزینه تولید، توانایی جذب مواد مغذی پساب و اثر تصفیه کنندگی آن سنجیده و مورد بهره برداری قرار گیرد. Chlorella vulgarisبا تراکم یکسان درحجم های متفاوت پساب شهری (20، 40، 60، 80 و 100درصد) به منظور بررسی میزان رشد و با سه تراکم اولیه متفاوت (تراکم بالا 106×2 سلول در میلی لیتر، متوسط 106×1 سلول در میلی لیتر و پایین 105×5 سلول در میلی لیتر) به پساب تصفیه شده اضافه گردیدند. تعداد سلول در چهارده روز افزایش یافت و سرعت این افزایش در کشت های 80 و 100 درصد بیشتر بود. در پایان روز چهاردهم پرورش بیش از 80درصد نیترات، 56 درصد نیتریت و 80 درصد فسفات در همه کشت ها به جزء تراکم پایین حذف گردید. نتایج نشان داد که کارایی حذف مواد مغذی پساب به وسیله این سیستم فیتوپلانکتونی ارتباط مستقیم با فعالیت فیزیولوژیک و رشد سلول هایChlorella که تحت تأثیر تراکم اولیه بودند، داشت. به نظر می رسید که کشت های با یک تراکم فیتوپلانکتونی بالا، برای رسیدن به نتایج رضایت بخش از حذف مواد مغذی در مدت 10 روز به جای 14 روز سودمندتر بود. تفاصيل المقالة

اعتقاد بر این است که تاثیر مواد بیهوشی مشابه بر گونه های متعدد ماهیان متفاوت می باشد. در این مطالعه تاثیر غلظت های مختلف دو ماده بیهوشی دو فنوکسی اتانول و پودر گل میخک بر مولدین هامور معمولی (Epinephelus coioides) مورد بررسی قرار گرفته است. اختلاف معنی داری(P<0.05) بین مراحل بیهوشی و احیاء در غلظت های مختلف دو ماده بیهوشی مشاهده گردید. زمان های بیهوشی بطور معنی داری با افزایش غلظت ماده بیهوشی برای تمام مواد بیهوشی محاسبه گردید. زمان احیاء نیز با افزایش غلظت مواد بیهوشی افزایش نشان داد(P<0.05). کمترین غلظت موثر ماده بیهوشی (LEC) در مواد بیهوشی مورد استفاده به میزان 100 میلی گرم بر لیتر برای پودر گل میخک (با زمان 09/0±25/3 دقیقه بیهوشی و 07/0±49/3 دقیقه احیاء) و 200 میکرو لیتر در لیتر برای دوفنوکسی اتانول (با زمان 18/0±40/5 دقیقه بیهوشی و 26/0±45/9 دقیقه احیاء) اندازه گیری گردید. با توجه به نتایج بدست آمده پودر گل میخک در غلظت های پایین تر نیز بر میزان بیهوشی و احیاء مجدد در ماهی هامور معمولی Epinephelus coioides موثر تر می باشد. تفاصيل المقالة