این تحقیق به مدت دو ماه و در کارگاه تکثیر میگو هرمز لارو شهرستان سیریک در سال 1391 صورت گرفت. تیمارها شامل: تیمار شاهد، بدون پروبیوتیک و به همراه تعویض آب؛ تیمار1، پروبیوتیک به آب اضافه شده و به همراه تعویض آب، تیمار 2، ناپلیوس آرتمیای غنی شده با پروبیوتیک و به همراه تعویض آب، تیمار3، پروبیوتیک به آب اضافه شده و بدون تعویض آب، تیمار 4، تغذیه از آرتمیای غنی سازی شده و بدون تعویض آب بود. برای هر تیمار سه تکرار و در مجموع 22500 عدد پست لارو میگوی سفید هندی (P.indicus) مورد استفاده قرار گرفت. تغذیه پست لاروها به مدت 8 روز که روزانه 6 وعده در ساعت های 4، 8، 12، 16، 20 و 24 و در ساعت های 8 و 20 از ناپلیوس آرتمیا استفاده شد. نتایج نشان داده است که بالاترین وزن نهایی و طول نهایی در تیمار 2 به دست آمده ولی اختلاف معنی داری با سایر تیمارها نداشته است (P>0.05). همچنین بالاترین نرخ رشد ویژه مربوط به تیمار 2 بوده که اختلاف معنی داری با سایر تیماها داشته است (P<0.05). بیشترین اختلاف اندازه مربوط به تیمار شاهد بوده ولی اختلاف معنی داری با سایر تیمارها نداشته است (P>0.05). بیشترین میزان بازماندگی مربوط به تیمار 2 و 4 بوده که با سایر تیمارها اختلاف معنی داری داشته است (P<0.05). استفاده از پروبیوتیک EM باعث بهبود رشد، درصد بازماندگی و کاهش اختلاف اندازه بین پست لاروهای میگوی سفید هندی (P.indicus) شده است. تفاصيل المقالة