به منظور بررسی اثر تنش خشکی و الگوی کاشت بر عملکرد دانه ذرت دانه ای رقم سینگل کراس 604 آزمایشی در سال زراعی91-1390 در ایستگاه مرکز تحقیقات کشاورزی استان ایلام، به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 4 تکرار انجام شد. کرت اصلی شامل تنش خشکی در سه سطح آبیاری (40 ،60 و 80 میلی متر تبخیر از سطح طشتک تبخیر کلاس A) و کرت فرعی شامل چهار الگوی کاشت (تک ردیفه و دو ردیفه روی پشته، تک ردیفه و دو ردیفه در کف جویچه) در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که تعداد دانه در بلال تنها تحت تاثیر اثرات ساده سطوح مختلف آبیـاری و آرایش کاشت معنی دار شد. به طوری که، تعداد دانه در بلال در 40 و 80 میلی متر تبخیر به ترتیب دارای بیشترین (489 عدد) و کمترین (458 عدد) بودند. آرایش کاشت تک ردیفه روی کف فارو و تک ردیفه روی پشته به ترتیب بیشترین (486 دانه) و کمترین (448 دانه) تعداد دانه در بلال را دارا بودند. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که اثر برهم کنش سطوح مختلف آبیاری و آرایش کاشت از نظر وزن هزار دانه، عملکرد دانه، شاخص برداشت، عملکرد زیستی و ارتفاع بوته دارای اختلاف معنی داری شدند. در این پژوهش مشاهده شد که سطح آبیاری 40 میلی متر تبخیر و الگوی کاشت تک ردیفه روی کف فارو بالاترین وزن هزار دانه (329.9 گرم)، عملکرد دانه (9220 کیلوگرم در هکتار)، شاخص برداشت (53.7 درصد)، عملکرد زیستی (18451 کیلوگرم در هکتار) و ارتفاع بوته (222.2 سانتی متر) را دارا بودند. با وجود این، بین تیمارهای 40 و 60 میلی متر تبخیـر × الگـوی کاشت تک ردیفه روی کف فارو، از نظـر عملکرد دانه اختلاف معنی داری مشاهده نگردید. تفاصيل المقالة

به منظور بررسی ساختار ریشه و خصوصیات مورفولوژیک ریشه های بذری و نابجا در گندم های نان و دوروم، آزمایشی گلخانه ای در پاییز 1392 در قالب طرح کاملاً تصادفی در چهار تکرار در دانشکده کشاورزی دانشگاه ایلام اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل 6 رقم گندم نان (سرداری، کراس سبلان و نستور، پیشتاز، بهار و S83-3)، و 4 رقم دوروم (کرخه و دنا، ساجی و سورا) بودند. صفات مورد بررسی شامل تعداد ریشه های بذری، نابجا (گرهی یا طوقه ای)، مجموع طول ریشه ها، طول ریشه های بذری، طول ریشه های نابجا، طول، مجموع طول آنها، وزن خشک ریشه، حجم ریشه و نسبت ریشه به قسمت های هوایی بودند. نتایج این پژوهش نشان دهنده اختلاف معنی دار میان ارقام از نظر ساختار ریشه بود. همچنین، نتایج نشان داد که ارقام سرداری، کراس سبلان و نستور در مقایسه با ارقام پیشتاز، بهار و S83-3 دارای سیستم ریشه دهی قوی تر بوده و مشاهده گردید که ارقام نان و دوروم نیز تفاوت های معنی داری از نظر سیستم ریشه دهی داشتند. به طوری که، ساجی در بین ارقام دوروم و کراس سبلان در بین ارقام نان از مجموع تعداد ریشه (بذری و نابجا)، مجموع طول ریشه (بذری و نابجا)، وزن خشک ریشه، حجم ریشه و نسبت ریشه به قسمت های هوایی بالاتری برخوردار بودند. مقایسات گروهی نشان داد که تعداد و طول ریشه های نابجای ارقام نان نسبت به ارقام دوروم از وضعیت بهتری برخوردار می باشد. تفاصيل المقالة

به منظور بررسی اثر باکتری های افزاینده رشد بر عملکرد و اجزای عملکرد چهار رقم نخود در شرایط دیم ایلام، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 94-1393 در ایستگاه مرکز تحقیقات کشاورزی سرابله اجرا گردید. فاکتورهای آزمایشی شامل چهار رقم نخود (هاشم، آزاد و آرمان و یک توده محلی) و مخلوط باکتری های افزاینده رشد و کود شیمیایی نیتروژن شامل: 1- عدم مصرف باکتری های افزاینده رشد و کود شیمیایی نیتروژن، 2- 10 کیلوگرم کود نیتروژن، 3- 20 کیلوگرم کود نیتروژن، 4- آزوسپیریلوم برازیلنس+عدم مصرف کود شیمیایی نیتروژن، 5- آزوسپیریلوم برازیلنس+10 کیلوگرم کود شیمیایی نیتروژن، 6- آزوسپیریلوم برازیلنس+20 کیلوگرم کود شیمیایی نیتروژن، 7- ازتوباکتر کروکوم+عدم مصرف کود شیمیایی نیتروژن، 8- ازتوباکتر کروکوم+10 کیلوگرم کود شیمیایی نیتروژن و 9- ازتوباکتر کروکوم+20 کیلوگرم کود شیمیایی نیتروژن در نظر گرفته شدند. اثر برهمکنش رقم در باکتری های افزاینده رشد مختلف بر تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در بوته، وزن صد دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، ارتفاع بوته و پروتئین دانه و معنی‌دار بود به طوری که واکنش ارقام تلقیح شده با ازتوباکتر و آزوسپیریلوم معنی دار و استفاده از این باکتری های افزاینده رشد موجب افزایش تمامی صفات مورد مطالعه گردید. بیشترین عملکرد دانه در رقم آزاد و تلقیح با آزوسپیریلوم + 10 کیلوگرم کود شیمیایی نیتروژن با میانگین 1533 کیلوگرم در هکتار و کمترین عملکرد دانه در رقم محلی و عدم تلقیح با میانگین 529 کیلوگرم در هکتار به دست آمد که نسبت به تیمار شاهد 5/65 درصد افزایش نشان داد. در این پ‍ژوهش ارقام هاشم و آزاد واکنش بهتری به آزوسپیریلوم و ارقام آرمان و محلی واکنش بهتری به ازتوباکتر از خود نشان دادند. با توجه به نتایج به دست آمده در این پژوهش، رقم آزاد نخود و تلقیح آن با آزوسپیریلوم + 10 کیلوگرم کود شیمیایی نیتروژن جهت حصول حداکثر عملکرد در شرایط دیم و مناطق مشابه می تواند مد نظر قرار گیرد. تفاصيل المقالة

به منظور بررسی اثر تراکم های مختلف گیاهی و استفاده از علف کش بر عملکرد دانه، تراکم علف هرز و میزان کلروفیل برگ گندم آزمایشی مزرعه ای در ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی سرابله ایلام به صورت اسپلیت پلات بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 94-1393 اجرا گردید. عوامل مورد مطالعه شامل تراکم های بوته (200، 250 و 300 کیلوگرم بذر در هکتار) به عنوان عامل اصلی و استفاده از علف کش (تیمارهای کاربرد توفوردی، گرانستار و شوالیه و شاهد بدون علف کش) به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که تراکم های مختلف گیاهی اثر معنی داری بر صفات اندازه گیری شده داشتند. با افزایش تراکم بوته از تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه، شاخص برداشت، محتوای آب نسبی، میزان کلروفیل a، کلروفیل b، تراکم علف هرز و وزن خشک علف هرز کاسته شد، اما تعداد سنبله در متر مربع و درصد خوابیدگی افزایش یافت. استفاده از علف کش موجب افزایش تعداد سنبله در واحد سطح، تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه، شاخص برداشت، محتوای آب نسبی، میزان کلروفیل a، کلروفیل b و کاهش تراکم و وزن خشک علف هرز گردید. برهمکنش تراکم گیاهی و علف کش بر عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک معنی دار بود. بیشترین عملکرد دانه (5500 کیلوگرم در هکتار) در تراکم 250 کیلوگرم بذر در هکتار و مصرف علف کش گرانستار و کمترین عملکرد دانه (2400 کیلوگرم در هکتار) در تراکم 200 کیلوگرم بذر در هکتار و تیمار شاهد به دست آمد. نتایج این تحقیق نشان داد که تراکم گیاهی 250 کیلوگرم بذر در هکتار و استفاده از علف کش گرانستار می تواند تاثیر معنی داری بر روی رشد گندم داشته باشد. تفاصيل المقالة

به‌منظور بررسی تأثیر کودهای آلی، زیستی و شیمیایی بر عملکرد و مؤلفه‌های کارایی عناصر در کنجد آزمایشی به‌صورت اسپلیت فاکتوریل، در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در دو سال زراعی 1396-1395 در کرمانشاه اجرا شد. عامل اول شامل کود نیتروژن با چهار سطح (صفر، 33، 66 و 100درصد) نیتروژن و عامل دوم تلقیح کودهای زیستی با بذر در چهار سطح (بدون تلقیح کود زیستی، تلقیح با ازتوباکتر، تلقیح با آزوسپریلیوم و تلفیق با هر دو باکتری) بود. این آزمایش در هر سال در سه قطعه زمین شامل شاهد، مصرف 10 تن کود دامی و مصرف 10 تن کود کمپوست زباله شهری اجرا شد. نتایج این تحقیق نشان داد که اثر سطوح کود نیتروژن و کود بیولوژیک بر عملکرد دانه و بیولوژیکی در سه محیط مورد مطالعه معنی‌دار بود و بیشترین مقادیر در هر سه محیط آزمایشی در تیمار تلفیقی کودهای ازتوباکتر و آزسپریلیوم بدست آمد. مقدار عملکرد دانه در تیمارهای سطوح کود نیتروژن در محیط‌های مورد مطالعه متفاوت بود، بنحوی که بیشترین عملکرددانه (1298 کیلوگرم در هکتار) در محیط شاهد در تیمار 100درصد نیاز نیتروژن، در محیط کود دامی در تیمار 33درصد نیاز نیتروژن (1565 کیلوگرم در هکتار) و در محیط کمپوست در تیمار 66درصد نیتروژن (1/1684 کیلوگرم در هکتار) بدست آمد. بطور کلی بیشترین عملکرد دانه در تیمار مصرف کمپوست و 66درصد نیتروژن به مقدار 1/1684 کیلوگرم در هکتار حاصل شد که می توان این ترکیب را جایگزینی برای مصرف به تنهایی کود نیتروژن دانست. بنابراین می‌توان نتیجه‌گیری کرد با کاربرد تلفیقی کودهای بیولوژیک و دامی یا کمپوست علاوه بر صرفه‌جویی در مصرف کودهای شیمیایی و حذف اثر مضر آن ها، عملکرد دانه قابل قبولی نیز داشت. همچنین مصرف کودهای بیولوژیک و آلی موجب افزایش کارایی استفاده از عناصر نیتروژن و فسفر شد که علاوه بر کاهش هزینه‌های تولید، افزایش عملکرد را بدنبال دارد. تفاصيل المقالة

به منظور بررسی اثر کودهای زیستی، دامی و شیمیایی بر رشد ذرت، آزمایش به صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی94-1393 در ایستگاه مرکز تحقیقات کشاورزی مهران اجرا گردید. در این پژوهش کود شیمیایی نیتروژن (0، 25، 50، 75 و 100 درصد توصیه شده) به عنوان عامل اصلی و کود بیولوژیک نیتروکسین (باکتری‌های ازتوباکتر و آزوسپیریلوم)، کود دامی (20 تن در هکتار)، مخلوط نیتروکسین و کود دامی و تیمار شاهد (بدون کاربرد دامی و کود بیولوژیک) به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. تعداد دانه در ردیف، تعداد دانه در بلال، طول بلال، ارتفاع بوته، کلروفیل a، کللروفیل b، محتوای آب نسبی، تراکم علف هرز و وزن خشک علف هرز تحت تاثیر اصلی کود نیتروژن و مخلوط کوط دامی و بیولوژیک قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تیمار اعمال کود نیتروژن و مخلوط کوط دامی و بیولوژیک دارای اثر معنی‌داری بر صفات مورد مطالعه دارند. در این پژوهش برهمکنش کود شیمیایی نیتروژن و مخلوط کود دامی و بیولویک بر تعداد ردیف در بلال، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت معنی‌دار گردید. بیشترین تعداد ردیف در بلال (6/20 بلال)، وزن هزار دانه (3/237 گرم)، عملکرد دانه (11900 کیلوگرم در هکتار)، عملکرد بیولوژیک (24690 کیلوگرم در هکتار) و شاخص برداشت (4/48 درصد) در تیمار 75 و 100 درصد کود شیمیایی نیتروژن و مخلوط کود دامی و بیولویک بدست آمد. تفاصيل المقالة

به منظور بررسی اثر تنش نوری و بیوپرایمینگ در دو رقم عدس، آزمایشی زراعی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه ایلام در سال زراعی 92-1391 بصورت فاکتوریل در‌قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با 3 تکرار اجراگردید. تیمارهای آزمایشی شامل سایه‌اندازی (عدم سایه، 25، 50، 75 و 100 درصد سایه)، بیوپرایمینگ (تلقیح با باکتری آزوسپیریلیوم برازیلنس و عدم تلقیح) و ارقام عدس (زیبا و ILL4400) بود. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که با افزایش سطوح سایه‌اندازی وزن مخصوص برگ، نقصان اشباع آب برگ، تعداد گره فعال ریشه، وزن تر و خشک ریشه، حجم ریشه، طول ریشه و عملکرد دانه کاهش یافت و سبب افزایش شاخص سطح برگ، محتوی کل آب برگ، سطح ویژه برگ و تعداد کل گره رشه گردید، اما در هر دو رقم ورد استفاده تلقیخ با باکتری آزوسپیریلیوم منجر به کاهش خسارت ناشی از سایه‌اندازی و افزایش رشد و عملکرد گیاه عدس گردید. رقم زیبا در‌سطوح بالاتر سایه در مقایسه با رقم ILL4400 از عملکرد دانه بیشتری برخوردار بود. اثر برهمکنش سایه و بیوپرایمینگ و رقم نشان داد که با عدم سایه (شاهد) و انتخاب رقم زیبا و تلقیح با باکتری آزوسپیریلیوم می‌توان به عملکرد دانه قابل قبولی دست یافت اما در‌شرایط کشت مخلوط و کشاورزی-جنگل (آگروفارستری) که نور ‌یک عامل محدودکننده می‌باشد، کشت عدس رقم زیبا همرا با تلقیح با باکتری آزوسپیریلیوم نسبت به رقم ILL4400 موفقیت آمیزتر خواهد بود. تفاصيل المقالة

به منظور بررسی برخی واکنش‌های فیزیولوژیکی دو رقم گندم نان در پاسخ به محلول‌پاشی سالیسیلیک اسید در شرایط متغیر رطوبتی، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات دوبار خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در چهار تکرار در مرکز تحقیقات کشاورزی سرابله در سال زراعی 94-1393 انجام شد. فاکتورهای مورد بررسی شامل تیمارهای رطوبتی در سه سطح (کنترل (100)، 70 و 40 درصد ظرفیت زراعی خاک) در کرت‌های اصلی، سالیسیلیک اسید در سه سطح (شاهد (صفر)، 50 و 100 میکرومولار) در کرت فرعی و دو رقم گندم نان (پیشتاز و بهار) در کرت‌های فرعی فرعی قرار گرفتند. صفات مورد بررسی شامل عملکرد، محتوای آب نسبی، نشت‌یونی، فتوسنتز و فعالیت کربوکسیلازی روبیسکو، هدایت روزنه‌ای و کربن دی اکسید زیر روزنه‌ای و میزان تعرق بودند. نتایج نشان داد که اثر متقابل تنش خشکی و محلول پاشی سالیسیلیک اسید در تمامی صفات مورد بررسی معنی‌دار بود. اگرچه با افزایش شدت تنش خشکی عملکرد دانه و محتوای نسبی آب کاهش یافت اما کاربرد سالیسیلیک اسید در این شرایط سبب بهبود این صفات شد. همچنین با افزایش شدت تنش خشکی نشت یونی افزایش یافت که با کاربرد سالیسیلیک اسید این میزان کاهش یافت. فتوسنتز و فعالیت کربوکسیلازی روبیسکو با افزایش سطوح غلظت سالیسیک اسید نسبت به شاهد (عدم محلول پاشی) کاهش یافت. به طور کلی با توجه به نقش سالیسیلک اسید در تقلیل تاثیر منفی تنش بر برخی فرایندهای فیزیولوژیکی مورد مطالعه در این پژوهش، کاربرد آن در شرایط تنش خشکی قابل توصیه می‌باشد. تفاصيل المقالة