Recently, the role of selenium (Se) as an antioxidant has generated wide interest in humans and animal-based on its presence in antioxidant defense systems. Unfortunately, people in many countries fail to get enough selenium. Dill (Anethum graveolens L.) is one of the medicinal plants belonging to the family Apiaceae. Any kind of herbal drug is influenced by many factors. Genetic, pre-harvest (season of harvest, soil, type of water), and post-harvest factors (storage, temperature, moisture) can affect total phenolic, flavonoid, and antioxidant capacity as well as other elements and compounds. The aim of this study was to investigate the effect of selenium trace in combination with and acids on the enrichment of dill. The experiment was conducted in a completely randomized design with three levels of acid (0, 50, and 150 mmol /l) and selenium application at 5 levels (0, 6, 8, 12 and 16 mg/l). The results of this experiment showed that the effect of selenium at different level of acids was significant. So that shoot fresh and dry weight, chlorophyll, essential oils, selenium content, and antioxidant enzymes were affected by increasing treatment level. The results indicated that (50 mg/l acid+12 mg/l sodium selenate) increased and improved some morphophysiological traits and essential oils including ɑ-Pinene, β-Myrecene, ɑ-Phellandene, and Carvone. تفاصيل المقالة

This research was carried out in Pakdasht private greenhouse, to evaluate the effect of putrescine, spermine, and spermidine on the quantity of Basil under conditions of salt stress as a factorial experiment in a completely randomized block design with three replications in 2016-2017. The treatments included the application of putrescine, spermine, and spermidine at levels 4 (0, 50, 100, and 150 mg/l), salinity stress at four levels (0, 50, 100, and 150 mM), and control treatment (distill water). The results showed that the interaction effects between polyamines, salinity, and concentration on Potassium, Phosphorus, Calcium, Manganese, Manganese Zinc, Iron, Cupper content, was statistically significant at 1% level. K, P, Ca, Mg, Mn, Zn, Fe, Cu content raised in all polyamine treatments. Interaction and simultaneous exposure of 150 mg/l spermidine and low salinity had a positive effect on all the studied plant traces. In addition, the findings indicated that the concentration of 150 mM sodium chloride solution reduced the mentioned traits. However, spermidine improved this condition and symptoms of stress and damages were less observed in spermidine-treated plants. Therefore, it seems that the enhancement synthesis of compounds in plant tissues acts as a health activator in the human body. تفاصيل المقالة

مقدمه: گل‌های خوراکی به عنوان گل‌های غیرسمی، بی‌ضرری تعریف شده‌اند که در رژیم غذایی انسان مصرف می‌شوند. این گل‌ها حاوی انواع ویتامین‌ها، کربوهیدرات‌ها، پروتئین و آنتی‌اکسیدان‌ها بوده که در تامین نیاز غذایی انسان‌ها نقش مهمی دارند. گل همیشه‌بهار نیز به عنوان یکی از گل‌های رایج خوراکی شناخته شده است که در این پژوهش بهبود ارزش تغذیه‌ای و عمر انباری همیشه‌بهار تحت محلول‌پاشی اسپرمیدین، اسید سیتریک و پرولین مورد بررسی قرارگرفت. مواد و روش‌ها: آزمایش بصورت فاکتوریل در قالب طرح آماری کاملاً تصادفی با 14 تیمار و شامل دو عامل، محلول‌پاشی با اسپرمیدین، اسید سیتریک و پرولین (صفر، 50 و 100 میلی‌گرم بر لیتر) و ماندگاری پس از برداشت (شروع آزمایش، 5 و 10 روز)، در 3 تکرار و هر تکرار حاوی 10 گل انجام شد. جهت بررسی عمر انباری، نمونه‌ها در دمای 4 درجه سانتی‌گراد نگهداری شدند و صفاتی مانند وزن تر و خشک گل‌ها، کارتنوئید گلبرگ، کربوهیدرات کل، ویتامین ث، فنل، فلاونوئید، آنتی‌اکسیدان کل، پروتئین و عمر انباری گل‌ها ارزیابی گردید. یافته‌ها: نتایج نشان داد در دهمین روز انبارمانی، بیشترین وزن تر و خشک، کارتنوئید، فنل، کربوهیدرات گلبرگ‌ها در تیمار پرولین 100 میلی‌گرم در لیتر، بیشترین ویتامین ث، آنتی‌اکسیدان کل و عمر انباری گل‌ها در تیمار اسید سیتریک 100 میلی‌گرم در لیتر، بیشترین فلاونوئید و پروتئین به ترتیب در تیمار اسپرمیدین 100 میلی‌گرم در لیتر و پرولین 50 میلی‌گرم در لیتر حاصل شد. همچنین تمامی تیمارها تفاوت معنی‌داری در سطح آماری 1 و 5 درصد نسبت به تیمار شاهد نشان دادند. نتیجه‌گیری: اثر تمام تیمارها بر متغیرهای اندازه‌گیری شده، معنی‌دار است، ولی بیشترین بهبود صفات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی با کاربرد غلظت 100 میلی‌گرم در لیتر پرولین، اسید سیتریک و اسپرمیدین بدست آمد. بیشترین عمر انباری گل‌ها توام با حفظ کیفیت آنها با محلول‌پاشی اسید سیتریک 100 میلی‌گرم در لیتر (7/9 روز) و کمترین در تیمار شاهد (3/5 روز) حاصل شد. تفاصيل المقالة