سالانه در جهان حدود 4 میلیارد تن مواد غذایی تولید می گردد که از این مقدار حدود 2/1 تا 2 میلیارد تن تحت شرایط و روش های نامناسب برداشت، حمل و نقل، ذخیره سازی، توزیع و مصرف تبدیل به ضایعات گردیده و از دسترس مصرف کننده خارج می شود. بر اساس گزارش فایو ،حدود 50 درصد محصولات تولید شده در جهان در مراحل تولید و مصرف به صورت ضایعات از چرخه مصرف خارج می شود. ارزش این حجم بالای ضایعات و هدر رفت مواد غذایی بالغ بر 1 تریلیون دلار در سال برآورد شده است. ضایعات کشاورزی و هدر رفت مواد غذایی در ایران بنابر برآوردهای به عمل آمده حدود 30 درصد در سال تخمین زده می شود که این مقدار حدود 3 درصد از کل ضایعات تولیدات کشاورزی و دور ریز مواد غذایی در جهان است. طبق آمار فایو، سالانه حدود 5/43 درصد از محصولات کشاورزی اساسی در کشورهای در حال توسعه در اثر آفات، بیماری ها، علف های هرز، خشکسالی و ... در مراحل مختلف تولید، پس از برداشت، فراوری، توزیع و مصرف از بین می رود. آمارهای جهانی نشان می دهند که در کشورهای در حال توسعه، به طور متوسط 24 درصد از میوه جات و حدود 42 درصد از سبزیجات در فاصله تولید تا رسیدن به دست مصرف کننده از بین می روند. در ایران نیز بر اساس آخرین برآوردها ،حدود 16 درصد از محصولات زراعی و حدود 28 درصد از تولیدات باغی در مراحل مختلف تولید تا مصرف از بین می روند. تفاصيل المقالة

امروزه مصرف مواد غذایی که باعث کمک به بهبود سلامتی و کاهش ریسک ناشی از بیماری‌های مختلف می‌گردند در مصرف کنندگان رو به افزایش می‌باشد در این میان توجه زیادی به نوع خاصی از کربوهیدرات ها به نام کربوهیدرات های غیرقابل هضم معطوف شده است. این ترکیبات ویژگی‌های فیزیکوشیمیایی و فیزیولوژیکی سودمندی برای سلامت مصرف کنندگان داشته و به این دلیل مصرف این ترکیبات در حال حاضر در حال افزایش است. کربوهیدرات ها بر اساس وزن ملکولی یا درجه پلیمریزاسیون (تعداد مونوساکارید‌های سازنده) به مونوساکاریدها، اولیگوساکاریدها یا پلی‌ساکاریدها تقسیم‌بندی می‌شوند. به طور کلی شیرین کننده‌های جایگزین ساکاز را می‌توان به دو دسته شیرین کننده‌های مغذی و غیرمغذی تقسیم کرد. اغلب قندهای الکلی از جمله سوربیتول (E420)، مانیتول (E421)، ایزومالتوز (E953)، مالتیتول (E965)، لاکتیتول (E966) و زایلیتول (E967) جزء شیرین کننده‌های مغذی به شمار می‌روند. شیرین کنندگی قندهای الکلی 100-40% ساکارز می‌باشد. قندهای الکلی در طیف وسیعی از محصولات غذایی از جمله: ژله، شکلات و بستنی تا محصولات نانوایی قابل کاربرد هستند. اخیراً تولید ژله با طعم‌های مختلف و فرمولاسیون‌های متفاوت از جمله تولید ژله‌های کم کالری توسط محققان بررسی شده است. جایگزینی مالتیتول و مانیتول به جای شکر اثر معنی‌داری بر شاخص‌های pH، اسیدیته، مواد جامد محلول (بریکس) و رطوبت نداشت و بر شاخص‌های سینرزیس، قند کل و سختی بافت اثر معنی داری دارد. تفاصيل المقالة

فناوری پلاسما یکی از فناوری های نوین است که امروزه کاربردهای زیادی در صنایع مختلف از جمله صنایع غذایی پیدا کرده است. پلاسما در واقع به حالت چهارم ماده گفته می شود که از آن در سترون سازی لوازم و تجهیزات پزشکی، تجهیزات مورد استفاده در صنایع غذایی و فرآوری مواد غذایی استفاده کرد. پلاسمای سرد یک فناوری غیرحرارتی خشک و بدون نیاز به مواد شیمیایی است که قادر به کار کردن به صورت مداوم در فشار اتمسفر می باشد و با توجه به غیرحرارتی بودن آن می تواند جایگزین مناسبی برای سایر روشهای شیمیایی و فیزیکی مورد استفاده برای استرلیزاسیون و پاستوریزاسیون مواد غذایی باشد. تکنیک های استرلیزاسیون پلاسمایی، مؤثر، ساده و سریع (از چند ثانیه تا یک ساعت) و دارای دمای پایینتر (کمتر از 70 درجه) می باشد. پژوهش های انجام شده در رابطه با پلاسمای سرد نشان داده است که قابلیت کشتن میکروب ها را دارد و همچنین می تواند فرم های رویشی، اسپورها و قارچ ها را از بین ببرد. همچنین این مطالعات نشان می دهند که نوع محصول غذایی، منبع تولید پلاسما، حالت مواجه پلاسما (مستقیم یا غیرمستقیم) با ماده موردنظر، در کنترل اثرات پلاسمای سرد روی فعالیت آنتی اکسیدانی، ارزش تغذیه ایی و ویژگی های ارگانولپتیکی محصولات غذایی حیاتی هستند. بنابراین آشناسازی با این روش به منظور استفاده از تکنولوژی پلاسما در صنعت غذا می تواند گام مهمی در پیشرفت علوم و صنایع غذایی باشد. تفاصيل المقالة

امروزه تولید و مصرف غذاهای فراسودمند در جهان رو به افزایش است. این افزایش ناشی از اثرات سلامتی بخش این موادغذایی است که می‌توانند در حفظ و ارتقاء وضعیت مطلوب جسمی و روحی انسان کمک کننده باشند. محصولات فراسودمند لبنی سهم مهمی از این بازار را تشکیل می دهد. این محصولات علاوه بر اثر سلامتی بخش ذاتی، در تامین بعضی از مهمترین موادمغذی مورد نیاز بدن مانند کلسیم، پروتئین و ریبوفلاوین، می‌توانند به عنوان حامل مواد فراویژه و مغذی، در غذاهای غنی شده نیز به کار روند. ریزپوشانی فرایندی است که در آن مواد زیست فعال و فراویژه در یک سیستم دیواره‌ای به دام افتاده و در مقابل شرایط نامساعد محیطی محافظت می شود. به همین دلیل درحال حاضر استفاده از آن در تولید مواد فراسودمند به طور فزاینده‌ای درحال افزایش است. یکی از روش‌های ریزپوشانی استفاده از نانوکپسول‌های بر پایه بیوپلیمر با استفاده از پروتئین و پلی ساکاریدهاست. صمغ‌ها‌ پلی ساکاریدهایی با وزن مولکولی بالا و پلیمرهای هیدروفیل هستند که به شکل ترشحات درختان و بوته‌ها، عصاره‌ گیاهان و جلبک‌های دریایی، آرد دانه‌ها، موسیلاژ بذرها، لعاب‌های چسبناک حاصل از فرآیندهای تخمیر و بسیاری از فرآورده‌های طبیعی دیگر یافت می‌شوند و دارای کاربرد زیادی از جمله افزایش ویسکوزیته، اصلاح بافت، کنترل کریستالیزاسیون، جلوگیری از سینرسیس، تولید فیلم و غیره در صنعت غذا می باشند. یکی از کاربردهای نسبتاً جدید آنها تولید نانوکمپلکس‌های زیستی است که در آن از یک پروتئین جهت ایجاد کمپلکس و تشکیل نانوکپسول استفاده می شود. تفاصيل المقالة

سالانه در جهان حدود 4 میلیارد تن مواد غذایی تولید می گردد که از این مقدار حدود 2/1 تا 2 میلیارد تن تحت شرایط و روش های نامناسب برداشت، حمل و نقل، ذخیره سازی، توزیع و مصرف تبدیل به ضایعات گردیده و از دسترس مصرف کننده خارج می شود. بر اساس گزارش فایو ،حدود 50 درصد محصولات تولید شده در جهان در مراحل تولید و مصرف به صورت ضایعات از چرخه مصرف خارج می شود. ارزش این حجم بالای ضایعات و هدر رفت مواد غذایی بالغ بر 1 تریلیون دلار در سال برآورد شده است. ضایعات کشاورزی و هدر رفت مواد غذایی در ایران بنابر برآوردهای به عمل آمده حدود 30 درصد در سال تخمین زده می شود که این مقدار حدود 3 درصد از کل ضایعات تولیدات کشاورزی و دور ریز مواد غذایی در جهان است. طبق آمار فایو، سالانه حدود 5/43 درصد از محصولات کشاورزی اساسی در کشورهای در حال توسعه در اثر آفات، بیماری ها، علف های هرز، خشکسالی و ... در مراحل مختلف تولید، پس از برداشت، فراوری، توزیع و مصرف از بین می رود. آمارهای جهانی نشان می دهند که در کشورهای در حال توسعه، به طور متوسط 24 درصد از میوه جات و حدود 42 درصد از سبزیجات در فاصله تولید تا رسیدن به دست مصرف کننده از بین می روند. در ایران نیز بر اساس آخرین برآوردها ،حدود 16 درصد از محصولات زراعی و حدود 28 درصد از تولیدات باغی در مراحل مختلف تولید تا مصرف از بین می روند. تفاصيل المقالة