مطالعه حاضر باهدف مدلسازی رفتاری کاهش خطای انسانی در صنعت حملونقل هوایی کشور انجام شد. این مطالعه از نظر هدف یک پژوهش کاربردی - توسعهای از منظر روش و بازه زمانی گردآوری دادهها، یک پژوهش پیمایش مقطعی است که با رویکردی آمیخته انجام شد. جامعه مشارکتکنندگان بخش کیفی شا چکیده کامل
مطالعه حاضر باهدف مدلسازی رفتاری کاهش خطای انسانی در صنعت حملونقل هوایی کشور انجام شد. این مطالعه از نظر هدف یک پژوهش کاربردی - توسعهای از منظر روش و بازه زمانی گردآوری دادهها، یک پژوهش پیمایش مقطعی است که با رویکردی آمیخته انجام شد. جامعه مشارکتکنندگان بخش کیفی شامل مدیران صنعت حملونقل هوایی کشور است که 11 نفر به شیوه هدفمند و تا دستیابی به اشباع نظری انتخاب شدند. جامعه آماری بخش کمی کارشناسان و فعالان صنعت حملونقل هوایی کشور است و حجم نمونه با فرمول کوکران 366 برآورد شد. نمونهگیری بخش کمی با روش خوشهای - تصادفی انجام گرفت. ابزار گردآوری دادهها، مصاحبه نیمهساختاریافته و پرسشنامه محقق ساخته بود که با روش روایی سازه، روایی همگرا و روایی واگرا اعتبارسنجی گردید. با استفاده از آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی نیز قابلیت اعتماد پرسشنامه بررسی شد. مقدار روایی همگرا برای همه سازهها بالای 5/0 و آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی نیز برای همه سازهها بالای 7/0 برآورد شد بنابراین روایی و پایایی مطلوب ارزیابی شد. برای شناسایی ابعاد و مولفههای مدل رفتاری کاهش خطای انسانی از روش تحلیل کیفی مضمون، تعیین روابط عناصر از روش مدلسازی ساختاری - تفسیری و اعتبارسنجی مدل رفتاری کاهش خطای انسانی از روش حداقل مربعات جزئی استفاده شد. یافتهها نشان داد عوامل سازمانی و مدیریتی بهعنوان عناصر زیربنایی الگو هستند که بر عوامل فیزیکی، ارگونومی، فنی و فناوری اثر مستقیم دارند. این عوامل نیز به ترتیب بر عوامل شغلی و سیستمی و سپس رفتار فردی و گروهی تاثیر دارند. در نهایت رفتار فردی و گروهی نیروی انسانی بر کاهش خطای انسانی تاثیر دارند. بنابراین میتوان نتیجه گرفت مدیران صنعت حملونقل هوایی با بهبود شرایط فنی، فیزیکی، ارگونومی و فناورانه میتوانند شرایط شغلی را کارکنان را تسهیل و تقویت نمایند.
پرونده مقاله