به منظور بررسی اثر نوع و غلظت حلال بر میزان استخراج ترکیبات فنلی و ارزیابی فعالیت آنتی اکسیدانی برگ های گیاه سیاه ولیک (Crataegus elbursensis L.)، پژوهشی به صورت دو آزمایش مجزا انجام شد. در آزمایش اول اثر نوع حلال (استون، اتانول و متانول) در سه غلظت (50، 80 و 100%) بر م چکیده کامل
به منظور بررسی اثر نوع و غلظت حلال بر میزان استخراج ترکیبات فنلی و ارزیابی فعالیت آنتی اکسیدانی برگ های گیاه سیاه ولیک (Crataegus elbursensis L.)، پژوهشی به صورت دو آزمایش مجزا انجام شد. در آزمایش اول اثر نوع حلال (استون، اتانول و متانول) در سه غلظت (50، 80 و 100%) بر محتوای ترکیبات فنلی کل استخراج شده از برگ سباه ولیک بررسی شد. در آزمایش دوم ظرفیت آنتی اکسیدانی عصاره بدست آمده از بهترین حلالی که بالاترین میزان استخراج ترکیبات فنلی را داشت (متانول 80%) به دو روش ارزیابی آنتی اکسیدانی کل و ظرفیت احیای آهن بررسی شد. نتایج حاصل از این آزمایشات نشان داد هر سه حلال استون، اتانول و متانول در حالت مخلوط با آب نسبت به حالت خالص توانایی بیشتری جهت استخراج ترکیبات فنلی دارند. بیشترین میزان ترکیبات فنلی کل ( mg GAE/ g DW118) در غلظت 80 درصد کلیه حلال ها، به ویژه در متانول 80 درصد حاصل شد. نتایج بررسی فعالیت آنتیاکسیدانی نشان داد با افزایش غلظت عصاره تا 500 میکروگرم در میلی لیتر، فعالیت آنتی اکسیدانی کل (8/0 میلیگرم بر میلیلیتر) افزایش یافت. بررسی ظرفیت احیاکنندگی آهن حاکی از آن است که با افزایش غلظت عصاره تا 800 میکرو گرم در میلی لیتر، میزان جذب محلول های حاوی عصاره به طور قابل ملاحظه ای افزایش یافت. بنابراین با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق، برگ های این گیاه می توانند به عنوان منبع فنل و آنتی اکسیدان در صنایع مختلف استفاده شوند.
پرونده مقاله
هدف از این تحقیق مطالعه اثر کاربرد سالیسیلیک اسید بر برخی از خصوصیات فیزیولوژیکی و تولید اسانس گیاه دارویی به لیمو (Lippia citrodora L.) تحت تنش شوری بود. بدین منظور آزمایشی گلدانی بصورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی با 4 سطح شوری (0، 50، 100 و 150 میلی مولار کلرید چکیده کامل
هدف از این تحقیق مطالعه اثر کاربرد سالیسیلیک اسید بر برخی از خصوصیات فیزیولوژیکی و تولید اسانس گیاه دارویی به لیمو (Lippia citrodora L.) تحت تنش شوری بود. بدین منظور آزمایشی گلدانی بصورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی با 4 سطح شوری (0، 50، 100 و 150 میلی مولار کلرید سدیم) و 4 سطح سالیسیلیک اسید (0، 150، 300 و 450 میلی گرم در لیتر) در 3 تکرار انجام شد. صفات اندازه گیری شده شامل میزان پروتئین محلول کل، مالون دی آلدئید، پراکسید هیدروژن، گلایسین بتائین و فعالیت برخی آنزیم های آنتی اکسیدانی و تولید اسانس بودند. اثر متقابل تیمارهای آزمایش بر تمام صفات مورد مطالعه در این تحقیق در سطح احتمال یک درصد معنی دار شد. نتایج این تحقیق نشان داد که بیشترین میزان پروتئین محلول کل، مالون دی آلدئید، پراکسید هیدروژن، گلایسین بتائین و فعالیت آسکوربات پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز در سطح 150 میلی مولار شوری بود و کاربرد سالسیلیک اسید در سطح 300 میلی گرم در لیتر سبب کاهش پروتئین محلول کل و گلایسین بتائین و سطح 150 میلی گرم در لیتر آن سبب کاهش مالون دی آلدئید شد. اما کاربرد این تنظیمکننده رشد گیاهی تأثیر معنی داری بر پراکسید هیدروژن نداشت. همچنین، نتایج نشان داد که فعالیت آنزیم کاتالاز و تولید اسانس در بالاترین سطح تنش شوری (150 میلی مولار) به کمترین میزان خود رسیدند. نتایج این تحقیق در مجموع نشان داد که کاربرد سالیسیلیک اسید به ویژه در سطح 300 میلی گرم در لیتر سبب بهبود صفات مورد مطالعه در این تحقیق گردید و کاربرد آن در شرایط تنش توصیه می شود.
پرونده مقاله