هدف پژوهش حاضر، مطالعه رابطه بین میزان استفاده از شبکههای اجتماعی مجازی تلفن همراه با اهمالکاری تحصیلی، احساس تنهایی و سلامت روان بود. این پژوهش، توصیفی از نوع مطالعات همبستگی است. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانشآموزان سال سوم دبیرستان مدارس عادی- دولتی قم که در سال ت چکیده کامل
هدف پژوهش حاضر، مطالعه رابطه بین میزان استفاده از شبکههای اجتماعی مجازی تلفن همراه با اهمالکاری تحصیلی، احساس تنهایی و سلامت روان بود. این پژوهش، توصیفی از نوع مطالعات همبستگی است. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانشآموزان سال سوم دبیرستان مدارس عادی- دولتی قم که در سال تحصیلی 95-1394 به تحصیل اشتغال داشتند، تشکیل میدهند که شامل 2414 نفر بودند. از بین کلیه دانشآموزان، 334 نفر با توجه به جدول کرجسی و مورگان و با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. پس از مراجعه به مدارس، دانشآموزان حاضر در نمونه، چهار پرسشنامه میزان استفاده از شبکههای اجتماعی مجازی تلفن همراه (محقق ساخته)، اهمالکاری، احساس تنهایی و سلامت عمومی را به منظور جمعآوری دادهها تکمیل نمودند. روایی ابزارها به ترتیب از طریق روایی صوری، ملاکی، همسانی درونی و همزمان قابل قبول گزارش شده است. هم‎چنین، پایایی آنها توسط آلفای کرونباخ محاسبه شد که به ترتیب 0/88، 0/92، 0/89 و 0/88 به دست آمد. تجزیه و تحلیل دادهها از طریق آزمون همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون خطی و با استفاده از SPSS انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد که میزان استفاده از شبکههای اجتماعی مجازی با اهمالکاری و احساس تنهایی رابطه مستقیم و با سلامت روان رابطه منفی دارد. هم‎چنین، متغیرهای اهمالکاری تحصیلی، احساس تنهایی و سلامت روان میزان استفاده از شبکههای مجازی تلفن همراه را پیشبینی میکند.
پرونده مقاله
به کمک سیستم مدیریت یادگیری، میتوان به ارایه انواع محتوای تحت وب پرداخت که در سالهای اخیر استقبال زیادی از آن شده است. این مطالعه، با هدف تعیین تأثیر یادگیری الکترونیکی با روش مودل، بر مهارتهای ارتباطی با دو متغیر ابراز وجود و سازگاری اجتماعی دانشجویان است. روش پژوه چکیده کامل
به کمک سیستم مدیریت یادگیری، میتوان به ارایه انواع محتوای تحت وب پرداخت که در سالهای اخیر استقبال زیادی از آن شده است. این مطالعه، با هدف تعیین تأثیر یادگیری الکترونیکی با روش مودل، بر مهارتهای ارتباطی با دو متغیر ابراز وجود و سازگاری اجتماعی دانشجویان است. روش پژوهش، از نوع شبهآزمایشی به همراه گروه کنترل و گواه بوده است. جامعه مورد نظر دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی در سال تحصیلی 96-1395 بودند. از پرسشنامه سازگاری اجتماعی بل (با پایایی 0/89) و پرسشنامه ابراز وجود گمبل و ریجی (با پایایی 0/88) به عنوان ابزار پژوهش استفاده شد. 170 پرسشنامه بین دانشجویان دانشکده روانشناسی توزیع شد و سپس، با توجه به داده های به دست آمده 50 نفر از کسانی که دارای پایین ترین میزان سازگاری اجتماعی و ابراز وجود بودند، انتخاب شدند. کل افراد انتخاب شده، به صورت تصادفی ساده، در دو گروه آزمایش و کنترل قرارگرفتند. گروه آزمایش هشت جلسه شصت دقیقهای به کمک یادگیری الکترونیکی، آموزش مربوط به مهارت های ابراز وجود و سازگاری اجتماعی را دریافت کردند و گروه کنترل به شیوه مرسوم آموزش دیدند. داده های دو گروه به روش کوواریانس تحلیل شدند. نتایج حاکی از اختلاف معنی دار بین گروه کنترل و آزمایش بود و این اختلاف به نفع گروه آزمایش بود. بر اساس این پژوهش میتوان نتیجه گیری کرد که یادگیری الکترونیکی موجب ارتقای مهارت های ارتباطی می شود.
پرونده مقاله