هدف این پژوهش، ارائه الگویی جهت پیشبینی نمرات دانشجویان دانشگاه جامع علمی کاربردی در آزمونهای متمرکز، در نیمسالهای آتی دانشگاه بوده است. بدین منظور وضعیت نمرات 207/19 دانشجو/ درس در 8 عنوان درسی در 6 استان و 120 مرکز آموزشی که به صورت متمرکز در مقطع کاردانی و کارشن چکیده کامل
هدف این پژوهش، ارائه الگویی جهت پیشبینی نمرات دانشجویان دانشگاه جامع علمی کاربردی در آزمونهای متمرکز، در نیمسالهای آتی دانشگاه بوده است. بدین منظور وضعیت نمرات 207/19 دانشجو/ درس در 8 عنوان درسی در 6 استان و 120 مرکز آموزشی که به صورت متمرکز در مقطع کاردانی و کارشناسی و همزمان در سراسر کشور در نیمسال دوم تحصیلی 98-1397 برگزار شده ، مورد مطالعه قرار گرفته است و با استفاده از روش انتخاب ویژگی، مؤثرترین آنها انتخاب شدند. برای روشنتر شدن روابط بین ویژگیهای انتخاب شده با استفاده از مدل درخت تصمیمگیری و الگوریتم C5.0 ، با استفاده از نرمافزار SPSS Modeler و 10 شاخص مؤثر، مدلی برای پیشبینی نمرات دانشجویان در نیمسال آتی در دروس مصوب آزمون متمرکز ارائه شده است. این الگوی پیشبینی میتواند برای کارآمدتر ساختن فرآیند یادگیری در سیستم دانشگاهی مؤثر باشد. از نتایج این مدل میتوان به پیشنهادهایی برای اصلاح فرآیند آزمون، یافتن دانشجویان و مراکز و شرایط خارج از الگو جهت نظارت بیشتر و شناسایی مراکزی که میانگین معدل دانشجویانشان بالا بوده اما در آزمون متمرکز عملکرد ضعیف ضعیفی داشتند، اشاره کرد.
پرونده مقاله
سامانههای جامع آموزشی دانشگاهی، جایگاه مهم و کلیدی در نظام آموزش عالی کشور داشته و نقش مهمی در پاسخگویی به تقاضای فزاینده خدمات در مجموعههای آموزش عالی، افزایش رضایتمندی، بهبود بهرهوری ارایه خدمات و توسعه دولت الکترونیک ایفا میکنند. این سامانههای اطلاعاتی، امروزه ب چکیده کامل
سامانههای جامع آموزشی دانشگاهی، جایگاه مهم و کلیدی در نظام آموزش عالی کشور داشته و نقش مهمی در پاسخگویی به تقاضای فزاینده خدمات در مجموعههای آموزش عالی، افزایش رضایتمندی، بهبود بهرهوری ارایه خدمات و توسعه دولت الکترونیک ایفا میکنند. این سامانههای اطلاعاتی، امروزه به یکی از اجزای جدایی ناپذیر صنعت آموزش تبدیل شدهاند و ارتقای مداوم آنها لازمه توسعه کمی و کیفی تحصیلات عالی در کشور به حساب میآید. بر این اساس، وجود مدلهایی که بتواند به صورت دورهای، کیفیت این سامانهها را ارزیابی نموده و شکافهای احتمالی را در جهت ارتقای این سامانهها آشکار سازد، ضرورتی اجتناب ناپذیر است.هدف این مقاله، ارایه یک مدل ارزیابی کیفیت سامانههای جامع آموزشی است که بر اساس آن امکان سنجش و ارتقای دائمی این سامانهها فراهم آید. در این راستا، با مرور جامع ادبیات موضوع، معیارهای ارزیابی سامانههای جامع آموزشی شامل محتوا، انعطافپذیری، سهولت کاربری، خدمات کاربری، ساختار تشکیلاتی و شکل ظاهری شناسایی و به همراه 42 شاخص زیرمجموعه با نظر خبرگان نهایی شد. با طراحی پرسشنامه نیمهساختاریافته به صورت مطالعه موردی در دانشگاه جامع علمی کاربردی، اهمیت و ارتباط میان شاخصها و عوامل بررسی و با استفاده از روش تحلیل عاملی تاییدی، روایی سازهها مورد آزمون قرار گرفت. سپس با استفاده از روش معادلات ساختاری ارتباط میان عوامل، مدلسازی شد. نتایج بررسی نشان میدهد که عوامل شکل ظاهری، سهولت و خدمات کاربری و انعطافپذیری به صورت مستقیم و عوامل محتوا و ساختار تشکیلاتی به صورت غیرمستقیم بر کیفیت سامانههای جامع آموزشی، تاثیرگذار است.
پرونده مقاله