یکی از عوامل دخیل در تولید با کیفیت نشاءهای سبزی‌ها نوع بستر کشت می‌باشد. در پژوهش حاضر، اثرات بسترهای کشت کوکوپیت، نی‌پیت و پرلیت بر صفات مورفولوژیکی ، فیزیولوژیکی و عملکرد فتوسنتزی گیاهچههای کاهو در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی مطالعه شد. بذور گیاهان بعد از تهیه در چکیده کامل
یکی از عوامل دخیل در تولید با کیفیت نشاءهای سبزی‌ها نوع بستر کشت می‌باشد. در پژوهش حاضر، اثرات بسترهای کشت کوکوپیت، نی‌پیت و پرلیت بر صفات مورفولوژیکی ، فیزیولوژیکی و عملکرد فتوسنتزی گیاهچههای کاهو در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی مطالعه شد. بذور گیاهان بعد از تهیه در ۶ بستر کشت شامل ۱) 100 درصد کوکوپیت (CP100)؛ ۲) 100 درصد نی‌پیت (NP100) ؛ ۳) 50 درصد کوکوپیت+50 درصد نی‌پیت (CP50+NP50)؛ ۴) 25 درصد کوکوپیت+50درصد نی‌پیت+ 25 درصد پرلیت (CP25NP50P50) ؛ ۵) 50 درصد نی‌پیت+50 درصد پرلیت (NP50+P50)؛ ۶) 70درصد نی‌پیت+ 30 درصد پرلیت (NP70+P30) کشت شدند. در ابتدا، شاخص‌های جوانه‌زنی همچون درصد و سرعت جوانه‌زنی بذور کاهو محاسبه و پس از رسیدن گیاهچه‌ها به مرحله انتقال به مزرعه صفات مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و کلروفیل فلورسانس مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاکی از عملکرد بالای رویشی گیاهچههای کاهو در تیمار CP100 بود اما در بسترهای حاوی پرلیت کاهش در کلیه صفات مورفولوژیکی و عملکرد فتوسنتز مطالعه شده مشاهده شد. بیشترین میزان کلروفیل a، b و کل، کاروتنوئیدها و محتوای نسبی آب برگ و کمترین مقدار پرولین در محیط کشت CP100 گزارش شد. بنابراین، به طور کلی می‌توان نتیجه‌گیری نمود که استفاده از کوکوپیت 100% می‌تواند منجر به رشد بهتر گیاهچههای کاهو شود.
پرونده مقاله
در مطالعه حاضر، اثرات بسترهای کشت کوکوپیت ، نی‌پیت و پرلیت بر صفات مورفولوژیکی ، فیزیولوژیکی و عملکرد فتوسنتزی گیاهچههای هندوانه در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی مطالعه شد . بذور گیاهان بعد از تهیه در ۶ بستر کشت شامل 100 درصد کوکوپیت (CP100) ؛ 100 درصد نی‌پیت (NP100) ؛ چکیده کامل
در مطالعه حاضر، اثرات بسترهای کشت کوکوپیت ، نی‌پیت و پرلیت بر صفات مورفولوژیکی ، فیزیولوژیکی و عملکرد فتوسنتزی گیاهچههای هندوانه در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی مطالعه شد . بذور گیاهان بعد از تهیه در ۶ بستر کشت شامل 100 درصد کوکوپیت (CP100) ؛ 100 درصد نی‌پیت (NP100) ؛ 50 درصد کوکوپیت + 50 درصد نی‌پیت (CP50+NP50) ؛ 25 درصد کوکوپیت + 50درصد نی‌پیت+ 25 درصد پرلیت (CP25NP50P50) ؛ 50 درصد نی‌پیت + 50 درصد پرلیت (NP50+P50)؛ 70درصد نی‌پیت + 30 درصد پرلیت (NP70+P30) کشت شدند. شاخص‌های جوانه‌زنی همچون درصد و سرعت جوانه‌زنی محاسبه و پس از رسیدن گیاهچه‌ها به مرحله انتقال به مزرعه صفات مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و کلروفیل فلورسانس مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاکی از عملکرد بالای رویشی گیاهچههای هنداونه در تیمار CP100 بود ، اما در بسترهای حاوی پرلیت کاهش در کلیه صفات مورفولوژیکی و عملکرد فتوسنتز مطالعه شده مشاهده شد. هنگام استفاده از محیط کشت CP100 ، بیشترین میزان کلروفیل a، b و کل ، کاروتنوئیدها و محتوای نسبی آب برگ و کمترین مقدار پرولین گزارش شد. بنابراین با توجه به نتایج به دست آمده در تحقیق حاضر می‌توان بیان کرد که استفاده از کوکوپیت 100% می‌تواند منجر به رشد بهتر گیاهچههای هندوانه شود.
پرونده مقاله
بُـریک عنصر کم‌مصرف است که نقش کلیدی در برخی فرآیندهای بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی گیاه دارد. در این پژوهش اثر غلظت‌های مختلف اسید بوریک (صفر به‌عنوان شاهد، 5/0، 1 و 2 میلی‌مولار در محلول غذایی پایه‌ی هوگلند) روی گل جعفری (Tagetes erecta) در دو نوع بستر هایدروپونیک و کشت خ چکیده کامل
بُـریک عنصر کم‌مصرف است که نقش کلیدی در برخی فرآیندهای بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی گیاه دارد. در این پژوهش اثر غلظت‌های مختلف اسید بوریک (صفر به‌عنوان شاهد، 5/0، 1 و 2 میلی‌مولار در محلول غذایی پایه‌ی هوگلند) روی گل جعفری (Tagetes erecta) در دو نوع بستر هایدروپونیک و کشت خاکی در شرایط گلخانه‌ای بررسی شد. تیمارهای فوق به‌صورت محلول غذایی هفته‌ای دو بار در اختیار گیاه قرار گرفت. بستر مورد استفاده در کشت هایدروپونیک شامل 50 درصد ماسه و 50 درصد پرلیت بود. در این پژوهش برخی صفات مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی مورد ارزیابی قرار گرفت. افزایش غلظت اسید بوریک در محلول غذایی منجر به بهبود صفات کمی و کیفی گیاه شد. همچنین کاربرد اسید بوریک در بستر کاشت هایدروپونیک و خاکی عملکرد مطلوب‌تری روی گیاه زینتی جعفری داشت. نتایج نشان داد که تیمار 2 میلی‌مولار اسید بوریک در بستر کاشت هایدروپونیک، اثر قابل‌توجهی روی افزایش حجم ریشه (60/23 میلی‌لیتر)، تعداد برگ (50/45 عدد)، قطر گل (40/8 سانتی‌متر)، درجه‌ی بریکس (68/3)، کلروفیل کل (80/5 میلی‌گرم در گرم وزن تر) و کاروتنوئید گلبرگ (54/3 میکروگرم در گرم وزن تر) داشت. همچنین بیشترین ارتفاع گیاه (33/35 سانتی‌متر)، تعداد ساقه (33/12) و تعداد گل (30/7) در تیمار 2 میلی‌مولار اسید بوریک در بستر کشت خاکی مشاهده شد. گیاهان رشدیافته در هر دو شرایط هایدروپونیک و خاکی که با 2 میلی‌مولار اسید بوریک تیمار شده بودند، دارای بیشترین وزن خشک ریشه (8/0 گرم) و اندام هوایی (51/9 گرم) بودند. تیمارها روی طول ریشه، آغاز فاز زایشی و زمان گلدهی نیز اثر متفاوتی داشتند. به‌طور کلی با بررسی دقیق‌‌تر تمامی داده‌های حاصل از نتایج صفات مورد بررسی مشخص شد که کاربرد سطوح بالای اسید بوریک در بستر کشت خاکی عملکرد بهتری را باعث گردید.
پرونده مقاله
به¬منظور بررسی تاثیر تنش خشکی بر صفات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی شش رقم انگور آزمایشی فاکتوریل بر پایۀ طرح کاملا تصادفی با سه تکرار تحت شرایط گلخانه¬ای اجرا شد. در این آزمایش، تیمارها شامل شش رقم انگور (عسگری، خلیلی، یاقوتی، پیکامی، ترکمن 4 و سوزک) و چهار سطح تنش خشکی (شر چکیده کامل
به¬منظور بررسی تاثیر تنش خشکی بر صفات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی شش رقم انگور آزمایشی فاکتوریل بر پایۀ طرح کاملا تصادفی با سه تکرار تحت شرایط گلخانه¬ای اجرا شد. در این آزمایش، تیمارها شامل شش رقم انگور (عسگری، خلیلی، یاقوتی، پیکامی، ترکمن 4 و سوزک) و چهار سطح تنش خشکی (شرایط نرمال (100 درصد ظرفیت مزرعه)، تنش کم (75 درصد ظرفیت مزرعه)، تنش متوسط (50 درصد ظرفيت مزرعه) و تیمار تنش شدید (25 درصد ظرفیت مزرعه)) بودند. نتایج نشان داد که صفاتی فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی با افزایش شدت تنش، به¬طور معنی-داری افزایش یافتند. درمقابل، صفات محتوای نسبی¬آب برگ، شاخص پایداری غشاء، میزان رنگدانه¬های فتوسنتزی، محتوای فنول کل با افزایش شدت تنش، به¬طور معنی¬داری کاهش یافتند. در میان ارقام مورد مطالعه، رقم یاقوتی از حیث شاخص های موردمطالعه نسبت به سایر ارقام انگور، مقاومت بیشتری نسبت به خشکی نشان داد. با توجه به نتایج این پژوهش به¬نظر می‌رسد که رقم یاقوتی نسبت به ارقام دیگر به خشکی متحمل‌تر است. ولی از آنجا که این تحمل ناشی از مکانیزم های فعال در برگ می باشد لازم است در زمان استفاده از این رقم به عنوان پایه آزمایش های تکمیلی انجام شود. بنتایج نشان داد که صفاتی فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی با افزایش شدت تنش، به¬طور معنی-داری افزایش یافتند. درمقابل، صفات محتوای نسبی¬آب برگ، شاخص پایداری غشاء، میزان رنگدانه¬های فتوسنتزی، محتوای فنول کل با افزایش شدت تنش، به¬طور معنی¬داری کاهش یافتند. در میان ارقام مورد مطالعه، رقم یاقوتی از حیث شاخص های موردمطالعه نسبت به سایر ارقام انگور، مقاومت بیشتری نسبت به خشکی نشان داد. با توجه به نتایج این پژوهش به¬نظر می‌رسد که رقم یاقوتی نسبت به ارقام دیگر به خشکی متحمل‌تر است. ولی از آنجا که این تحمل ناشی از مکانیزم های فعال در برگ می باشد لازم است در زمان استفاده از این رقم به عنوان پایه آزمایش های تکمیلی انجام شود.
پرونده مقاله
