مقدمه و هدف: افزایش سن و اضافه وزن با افزایش در شاخصهای فشار اکسایشی همراه است. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر مکمل اسپیرولینا (SP) همراه با تمرین هوازی (AT) بر فشار اکسایشی در مردان مسن دارای اضافه وزن بود.مواد و وروشها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 32 نفر مرد مسن چکیده کامل
مقدمه و هدف: افزایش سن و اضافه وزن با افزایش در شاخصهای فشار اکسایشی همراه است. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر مکمل اسپیرولینا (SP) همراه با تمرین هوازی (AT) بر فشار اکسایشی در مردان مسن دارای اضافه وزن بود.مواد و وروشها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 32 نفر مرد مسن دارای اضافه وزن شهر بندر انزلی انتخاب (سن 82/4 ± 41/57 سال، شاخص تودهبدنی 21/2 ± 88/27 کیلوگرم بر متر مربع) و بهطور تصادفی به چهار گروه اضافهوزن (OW)، اضافهوزن-تمرین (OWAT)، اضافهوزن-اسپیرولینا (OWSP) و اضافهوزن-تمرین-اسپیرولینا (OWATSP) تقسیم شدند. به گروههای OWSP و OWATSP روزانه 2 عدد قرص 500 میلیگرمی SP در صبح و عصر داده شد. گروههای تمرین بهمدت هشت هفته، هر هفته پنج جلسه در برنامه تمرینی هوازی (با شدت 65 تا 85 درصد حداکثر ضربان قلب، 40 دقیقه) شرکت کردند. دادهها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس در سطح معنیداری 05/0 p< تحلیل شد.نتایج: نشان داده شده که AT و SP باعث افزایش معنیدار در SOD (001/0P= و 011/0P=)، GPX (0001/0P= و 0001/0P=) و CAT (023/0P= و 008/0P=) شد. همچنین مداخله همزمان AT و SP، اثر مثبت و تقویتی بر افزایش SOD (0001/0P=)، GPX (0001/0P=) و CAT (0001/0P=) داشت. MDA نیز در گروههای OWAT (001/0P=)، OWSP (001/0P=) و OWATSP (0001/0P=) کاهش معنیداری داشت.نتیجهگیری: AT و SP با تاثیر بر سطوح سرمی SOD، GPX، CAT و MDA باعث بهبود فشار اکسایشی در مردان دارای اضافه وزن میشود. با وجود این، اثر ترکیب تمرین و مکمل بیشتر بود.
پرونده مقاله
مقدمه: ورزشکاران برای افزایش حداکثر عملکرد خود از مکمل ها استفاده می کنند. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر مکمل زینک منیزیم آسپارتات (ZMA) بر ترکیب بدن و قدرت ورزشکاران دونده سرعتی انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 16 ورزشکار دونده سرعتی (21-28 سال) به طور تصاد چکیده کامل
مقدمه: ورزشکاران برای افزایش حداکثر عملکرد خود از مکمل ها استفاده می کنند. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر مکمل زینک منیزیم آسپارتات (ZMA) بر ترکیب بدن و قدرت ورزشکاران دونده سرعتی انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 16 ورزشکار دونده سرعتی (21-28 سال) به طور تصادفی به دو گروه کنترل و مکمل تقسیم شدند. گروه کنترل به مدت 8 هفته دکستروز و گروه مکمل ، مکمل ZMA را مصرف کردند. آزمودنی ها از نظر شاخص های ترکیب بدن و یک تکرار بیشینه اندام فوقانی (حرکات پرس سینه خوابیده و جلوبازو ایستاده با هالتر) و تحتانی (حرکات پشت ران، باز کردن پا، پرس پا) قبل و انتهای پروتکل پژوهش (پایان هفته هشتم) مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون های تی وابسته و مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: تفاوت معنی داری بین قبل و بعد از پروتکل پژوهش در گروه کنترل و مکمل از نظر وزن بدن (Kg)، شاخص توده بدن (2m / K)، درصد چربی بدن، چربی بدن (kg)، توده بدون چربی (Kg) وجود نداشت (05/0˃P). یک تکرار بیشینه در اندام فوقانی و تحتانی پس از 8 هفته مصرف مکمل نسبت به قبل از مداخله به طور قابل توجهی افزایش یافت (05/0˃P). همچنین یک تکرار بیشینه اندام فوقانی و تحتانی بعد از هشت هفته در گروه مکمل نسبت به کنترل افزایش معنی داری داشت (05/0˃P). بحث و نتیجهگیری: با توجه به یافته های پژوهش، مصرف مکمل ZMA تغییر قابل توجهی در ترکیب بدن ورزشکاران سرعتی ایجاد نمی کند، اما احتمالاً می تواند منجر به افزایش یک تکرار بیشینه در اندام فوقانی و تحتانی دوندگان سرعت شود.
پرونده مقاله
زمینه و هدف: پژوهشهای پیشین تأثیر مثبت تمرین هوازی و کورکومین بر متغیرهای مختلف در شرایط دیابت را نشان دادهاند. همچنین ترکیب این مداخلات، ممکن است اثر همافزایی بر متغیرهای پژوهش داشته باشد. پژوهش حاضر به بررسی اثر مستقل و ترکیبی تمرین هوازی و مکمل کورکومین بر غلظت پر چکیده کامل
زمینه و هدف: پژوهشهای پیشین تأثیر مثبت تمرین هوازی و کورکومین بر متغیرهای مختلف در شرایط دیابت را نشان دادهاند. همچنین ترکیب این مداخلات، ممکن است اثر همافزایی بر متغیرهای پژوهش داشته باشد. پژوهش حاضر به بررسی اثر مستقل و ترکیبی تمرین هوازی و مکمل کورکومین بر غلظت پروتئین واکنشگر C پلاسمایی موشهای صحرایی دیابتی میپردازد.روشها: 40 سر موش صحرایی نر بهطور مساوی به گروههای کنترل سالم، کنترل دیابتی، تمرین دیابتی، کورکومین دیابتی و تمرین +کورکومین دیابتی تقسیم شدند. تمرین هوازی (پنج جلسه/هفته، هر جلسه 30 دقیقه با سرعت 22 متر/دقیقه، شیب: پنج درصد) و مکملدهی (30 میلیگرم/کیلوگرم وزن بدن، سه روز/هفته) به مدت هشت هفته انجام شد. 48 ساعت پس از دریافت آخرین مداخله، موشها قربانی شدند.یافتهها: دیابت باعث افزایش غلظت پروتئین واکنشگر C پلاسمایی شد (001/0P=). تمرین باعث کاهش غلظت پروتئین واکنشگر C پلاسمایی (001/0P=) در موشهای دیابتی شد. کورکومین نیز باعث کاهش پروتئین واکنشگر C پلاسمایی (001/0P=) در موشهای دیابتی شد. ترکیب تمرین و مکمل نسبت به تمرین تنها/مکمل تنها اثر بیشتری در کاهش غلظت پروتئین واکنشگر C پلاسمایی داشت (001/0P<).نتیجهگیری: تمرین و کورکومین بهطور مجزا غلظت پروتئین واکنشگر C پلاسمایی موشهای صحرایی دیابتی را کاهش دادند. همچنین به نظر میرسد استفاده از ترکیب تمرین و کورکومین نسبت به استفاده از هر یک بهتنهایی، بیشتر بر متغیر پژوهش حاضر مؤثر بوده است.
پرونده مقاله
مقدمه و هدف:بیماری کبد چرب، شایع ترین عامل اختلال آنزیم های کبدی است. هدف از پژوهش حاضر تأثیر تمرینات مقاومتی با شدت های مختلف بر سطوح آنزیم های کبدی بیماران دارای کبد چرب نیروی انتظامی شهرستان اهواز بود.مواد و روش ها: افراد شرکت کننده در این تحقیق بیماران دارای کبد چرب چکیده کامل
مقدمه و هدف:بیماری کبد چرب، شایع ترین عامل اختلال آنزیم های کبدی است. هدف از پژوهش حاضر تأثیر تمرینات مقاومتی با شدت های مختلف بر سطوح آنزیم های کبدی بیماران دارای کبد چرب نیروی انتظامی شهرستان اهواز بود.مواد و روش ها: افراد شرکت کننده در این تحقیق بیماران دارای کبد چرب شاغل درنیروی انتظامی شهرستان اهواز با دامنه سنی 30-50 سال بودند. از بین 200 نفر بیمار شناسایی شده دارای کبد چرب، تعداد 30 نفر بصورت داوطلبانه در این پژوهش مورد مطالعه قرار گرفتند. افراد شرکت کننده در پژوهش به صورت تصادفی به 3 گروه 10 نفری شامل: 1. تمرین مقاومتی با شدت بالا 2. تمرین مقاومتی با شدت متوسط 3. گروه کنترل، تقسیم شدند. در ابتدا و انتهای 8 هفته تمرین مقاومتی، مقدار آنزیمهاAST ، ALT و ALKp درآزمایشگاه با روش خون گیری اندازه گیری شد. نرمال سازی داده ها با استفاده از آزمون کولوموگروف – اسمیرنوف و شاپیرو-ویلک انجام شد. جهت بررسی تفاوت بین سه گروه از روش آماری آنالیز واریانسANOVA)) و آزمون های پیگیری LSD استفاده گردید. تجزیه و تحلیل های آماری با استفاده از SPSS نسخه 18با سطح معنی داری(05/0=α) انجام شد.یافته ها: نتایج نشان داد که در سطح معنی داری001/0 P ≤ تمرین مقاومتی با شدت بالا بر روی آنزیم AST ، ALT و ALKp تاثیر معناداری دارد. از طرفی تمرین با شدت متوسط در سطح معنی داری001/0 P ≤ بر روی آنزیم AST و ALT تاثیر معناداری دارد. در حالی که این نوع تمرین با توجه به سطح معنی داری 099/0 P ≤ بر روی ALKp تاثیر معناداری ندارد. بحث و نتیجه گیری: تمرینات مقاومتی با شدت های متوسط و بالا می توانند سطوح آنزیم های AST ، ALT و ALKp را بهبود ببخشند. به نظر می رسد که تمرین مقاومتی با شدت بالا نقش پر رنگ تری را ایفا کرده است.
پرونده مقاله
مقدمه و هدف:پژوهش حاضر با هدف بررسی مقایسه دو شیوه تمرین ترکیبی و مصرف زنجبیل بر کاهش وزن و هورمون های انوروکسی نرژیک بانوان فعال انجام گرفت.مواد و روش ها: 32 نفر از زنان دارای اضافه وزن با میانگین سنی 30-45 سال و شاخص توده بدن 25-30 به صورت تصادفی در چهار گروه 8 نفره ش چکیده کامل
مقدمه و هدف:پژوهش حاضر با هدف بررسی مقایسه دو شیوه تمرین ترکیبی و مصرف زنجبیل بر کاهش وزن و هورمون های انوروکسی نرژیک بانوان فعال انجام گرفت.مواد و روش ها: 32 نفر از زنان دارای اضافه وزن با میانگین سنی 30-45 سال و شاخص توده بدن 25-30 به صورت تصادفی در چهار گروه 8 نفره شامل گروه 1-گروه اول با پروتکل تمرینی مقاومتی و مصرف زنجبیل ، 2-گروه دوم پروتکل تمرینی مقاومتی + تمرین تناوبی شدید و مصرف زنجبیل، 3-گروه سوم پروتکل تمرینی تناوبی شدید + تمرین مقاومتی و مصرف زنجبیل و 4- گروه چهارم پروتکل تمرینی تناوبی شدید و مصرف زنجبیل تقسیم شدند. آزمودنی ها در گروه تمرین تناوبی شدید به مدت 8 هفته، سه جلسه در هفته و هر جلسه به مدت ٣٥ دقیقه در برنامه تمرینی شرکت کردند. شدت تمرین ٨٠ % تا ٩٠ % ضربان قلب هدف و بین هر وهله ٦٠ ثانیه استراحت به شکل پیاده روی بود. آزمودنی ها در گروه مقاومتی به مدت 8 هفته تمرینات را انجام دادند. شدت تمرین 40 تا 50 درصد یک تکرار بیشینه در 4مرحله با 20-35 تکرار بود. تمامی آزمودنی ها مصرف زنجبیل را به مدت 8 هفته با حفظ رژیم غذای ثابت، روزانه عصاره خشک 1 گرم زنجبیل را (به صورت کپسول های 250 میلیگرمی) در چهار وعده غذایی مصرف کردند. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد هشت هفته تمرین ترکیبی و مصرف زنجبیل بر مقادیر لپتین، کورتیزول و پروفایل چربی و شاخص توده بدن زنان اختلاف معنی داری نداشت (05/0p> ). با این وجود بر نسبت WHR و انسولین مقاومت به انسولین زنان دارای اضافه وزن اختلاف معناداری داشت (05/0p< ). بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد شیوه تمرین ترکیبی (مقاومتی + تناوبی) نسبت به سایر پروتکل های تمرینی بر WHR تاثیر معناداری دارد و پیشنهاد می شود از تمرین ترکیبی برای کاهش وزن استفاده گردد.
پرونده مقاله
مقدمه: پیلاتس با تاثیر بر وضعیت ستون فقرات در سطح سهمی؛ انعطافپذیری و قدرت را در ناحیه ستون فقرات بهبود می-بخشد. هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر 8 هفته تمرینات اصلاحی پیلاتس بر آمادگی قلبی تنفسی و ظرفیت حافظه فعال دانشآموزان دختر 12 تا 15 سال دارای ناهنجاری کیفوز شهرستان چکیده کامل
مقدمه: پیلاتس با تاثیر بر وضعیت ستون فقرات در سطح سهمی؛ انعطافپذیری و قدرت را در ناحیه ستون فقرات بهبود می-بخشد. هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر 8 هفته تمرینات اصلاحی پیلاتس بر آمادگی قلبی تنفسی و ظرفیت حافظه فعال دانشآموزان دختر 12 تا 15 سال دارای ناهنجاری کیفوز شهرستان کنگاور در سال1400 میباشد.روششناسی: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون بود. تعداد 25 دانشآموز دختر 12 تا15 سال مبتلا به ناهنجاری کیفوز به صورت هدفمند انتخاب شدند، بعد از حذف افراد بیمار و ریزش نهایی، تعداد نمونهها به 15 نفر رسید. زاویه کیفوز دانشآموزان با خط کش منعطف، آمادگی قلبی تنفسی به وسیله تست شاتل ران و همچنین ظرفیت حافظه فعال به وسیله آزمون رایانهای سنجیده شدند. از آزمونK-S جهت بررسی توزیع نرمال داده ها و آزمون تی زوجی برای بررسی میزان تغییرات متغیرهای پژوهش در سح معناداری 05/0= αبا استفاده از نرم افزار Spss ، نسخه 16 استفاده شد.یافتهها: بر پایه نتایج این پژوهش بین میانگینهای سه متغیر؛ ظرفیت حافظه فعال( p= 000/0)، آمادگی قلبی تنفسی( p= 000/0) و زاویه کیفوز( p= 000/0) تفاوت معناداری( p≤0/05) در پیشآزمون و پسآزمون وجود دارد.نتیجهگیری: تمرینات اصلاحی پیلاتس اثرات غیر قابل انکاری بر بازیابی راستای صحیح قامتی، بهبود عملکردهای فیزیولوژیکی و شناختی دارند.
پرونده مقاله