ازتوباکتر

دسترسی آزاد مقاله

1 - اثر کاربرد باکتری‌های محرک رشد گیاه بر خصوصیات شیمیایی خاک در سیستم کشت شبدر- برنج
عباس شهدی کومله

یکی از ارکان اصلی در کشاورزی پایدار استفاده از کودهای زیستی در اکوسیستم‌های زراعی با هدف تعدیل و کاهش مصرف نهاده‌های شیمیایی است. این پژوهش به‌منظور بررسی اثر کاربرد باکتری‌های محرک رشد بر ویژگی‌های شیمیایی خاک در سیستم کشت شبدر- برنج به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌ه چکیده کامل

یکی از ارکان اصلی در کشاورزی پایدار استفاده از کودهای زیستی در اکوسیستم‌های زراعی با هدف تعدیل و کاهش مصرف نهاده‌های شیمیایی است. این پژوهش به‌منظور بررسی اثر کاربرد باکتری‌های محرک رشد بر ویژگی‌های شیمیایی خاک در سیستم کشت شبدر- برنج به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در دو سال زراعی، در مزرعه پژوهشی مؤسسه تحقیقات برنج کشور انجام شد. فاکتورهای آزمایشی برای گیاه شبدر شامل چهار سطح تلقیح با باکتری همزیست ریزوبیوم ‌تریفولی و چهار سطح تلقیح با باکتری‌های محرک رشد غیرهمزیست بود. نتایج نشان داد که کشت شبدر منجر به افزایش معنی‌دار درصد کربن آلی (79/1 درصد) و نیتروژن خاک (216/0 درصد) گردید. کاربرد باکتری‌های غیرهمزیست در کشت شبدر موجب افزایش معنی‌دار فسفر خاک در کشت برنج گردید به‌طوری‌که بیشترین میزان فسفر خاک در تیمار سودوموناس (38/12 پی‌پی‌ام) و ازتوباکتر+ سودوموناس (8/11 پی‌پی‌ام) و کمترین آن از تیمار شاهد (97/10 پی‌پی‌ام) حاصل شد. همچنین، کشت برنج موجب کاهش معنی‌دار پتاسیم در دسترس خاک در سال دوم (1/121 پی‌پی‌ام) نسبت به سال اول (4/128 پی‌پی‌ام) آزمایش گردید. بر طبق نتایج کلی این آزمایش کاربرد باکتری‌های محرک رشد ضمن حفظ و بهبود خصوصیات شیمیایی خاک موجب افزایش متوسط عملکرد برنج در سال دوم (3/3250 کیلوگرم در هکتار) گردید. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

2 - اثر کاربرد کودهای زیستی و شیمیایی فسفر بر صفات کمی و کیفی گندم بهاره
میثم مرادی سیدعطااله سیادت کاظم خاوازی رحیم ناصری عباس ملکی امیر میرزایی

برای بررسی اثر کود زیستی بر عملکرد دانه رقم چمران آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در ایلام در سال 1388 اجرا شد. عوامل آزمایشی شامل کود شیمیایی سوپرفسفات تریپل در 4 سطح (صفر، 50 ، 75 و 100% کود شیمیایی فسفر توصیه شده که 50% برابر با چکیده کامل

برای بررسی اثر کود زیستی بر عملکرد دانه رقم چمران آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در ایلام در سال 1388 اجرا شد. عوامل آزمایشی شامل کود شیمیایی سوپرفسفات تریپل در 4 سطح (صفر، 50 ، 75 و 100% کود شیمیایی فسفر توصیه شده که 50% برابر با 90 کیلوگرم در هکتار، 75% برابر با 135 کیلوگرم در هکتار و 100% برابر با 180 کیلوگرم در هکتار بود) و کود زیستی در 4 سطح (عدم تلقیح، تلقیح با ازتوباکتر کروکوم، سودوموناس پوتیدا و مخلوط ازتوباکتر و سودوموناس) بود. نتایج حاصل از آزمایش نشان داد استفاده از کود شیمیایی بر عملکرد و اجزای عملکرد، شاخص برداشت، عملکرد زیست توده، ارتفاع بوته و پروتئین معنی دار بود. بیشترین عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک از 100 درصد کود شیمیایی به دست آمد. استفاده از کودهای زیستی بر عملکرد و اجزای عملکرد، شاخص برداشت، عملکرد زیست توده، ارتفاع بوته و پروتئین معنی دار بود. استفاده از کود زیستی نسبت به عدم تلقیح موجب افزایش صفات گردید. بیشترین عملکرد دانه، اجزای عملکرد، شاخص برداشت، عملکرد زیست توده، ارتفاع بوته و پروتئین در تیمار مخلوط ازتوباکتر و سودوموناس به دست آمد، اثر متقابل کود شیمیایی× ‌کود زیستی بر عملکرد دانه معنی دار گردید. بیشترین عملکرد دانه از 100 درصد کود شیمیایی و مخلوط ازتوباکتر و سودوموناس و کمترین عملکرد دانه از عدم مصرف کود شیمیایی و عدم استفاده کود زیستی به دست آمد. بین 75 و 100 کود شیمیایی اختلاف معنی دار مشاهده نشد. بنابراین، می توان با استفاده 75 درصد کود شیمیایی توصیه شده به علاوه تلفیق ازتوباکتر+سودوموناس در کاهش مصرف کود شیمیایی صرفه جویی و به عملکرد دانه مناسبی در گندم دست یافت. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

3 - اثر باکتری های محرک رشد بر فنولوژی، عملکرد و اجزای عملکرد دانه هیبریدهای ذرت (Zea mays L)
عباس سلیمانی فرد هوشنگ ناصری راد رحیم ناصری عیسی پیری

به منظور ارزیابی اثر کود های زیستی بر عملکرد و اجزای عملکرد هیبــریدهای ذرت، آزمایشی به صـورت کرت های خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه دانشگاه پیام نور استان ایلام در سال زراعی90-1389 اجرا گردید. هیبریدهای ذرت شامل سینگل گراس های 604، 704 و چکیده کامل

به منظور ارزیابی اثر کود های زیستی بر عملکرد و اجزای عملکرد هیبــریدهای ذرت، آزمایشی به صـورت کرت های خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه دانشگاه پیام نور استان ایلام در سال زراعی90-1389 اجرا گردید. هیبریدهای ذرت شامل سینگل گراس های 604، 704 و 807 به عنوان عامل اصلی و کود زیستی (عدم تلقیح، تلقیح با ازتوباکتر، آزوسپریلوم و مخلوط ازتوباکتر و آزوسپیریلوم) به عنوان عامل فرعی انتخاب شدند. نتایج آزمایش حاکی از اختلاف معنی دار هیبریدها از نظر تعداد روز تا رسیدگی، ارتفاع بوته، وزن خشک تک بوته، طول بلال، قطر ساقه، تعداد دانه در بلال، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و پروتئین دانه بود. ذرت سینگل کراس 704 نسبت به سایر هیبریدهای مورد آزمایش بیشترین وزن خشک تک بوته (259.5 گرم در متر مربع)، ارتفاع بوته (201.1 سانتی متر)، تعداد دانه در ردیف (42.8 دانه)، عملکرد دانه (10850 کیلوگرم در هکتار) و عملکرد بیولوژیک (22040 کیلوگرم در هکتار) را دارا بود. اثر باکتری های محرک رشد نیز بر کلیه صفات به جز شاخص برداشت معنی دار گردید. مخلوط باکتری های محرک رشد ازتوباکتر و آزوسپیریلوم نسبت به تیمار عدم تلقیح بیشترین تعداد روز تا ظهور بلال (71.2 روز)، تعداد روز تا رسیدگی (115.4 روز)، تعداد برگ بالای بلال (5.6 برگ)، وزن خشک تک بوته (240.4 گرم در متر مربع)، طول بلال (24.3 سانتی متر)، ارتفاع بوته (212.4 سانتی متر)، قطر ساقه (2.5 سانتی متر)، تعداد ردیف در بلال (14.5 ردیف)، تعداد دانه در ردیف (44.2 دانه)، وزن هزار دانه (315.4 گرم)، عملکرد دانه (10190 کیلوگرم در هکتار)، عملکرد بیولوژیک (21320 کیلوگرم در هکتار) و پروتئین دانه (10.7%) را دارا بود. در اثر برهمکنش هیبرید در کود زیستی روی عملکرد دانه بیشترین عملکرد دانه (12320 کیلوگرم در هکتار) به ترتیب از هیبرید سینگل کراس 704 و مخلوط کود زیستی ازتوباکتر و آزوسپیریلیوم و کمترین عملکرد دانه (7570 کیلوگرم در هکتار) از هیبرید ذرت سینگل کراس 604 و عدم تلقیح با کود زیستی به دست آمد. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

4 - اثر کود زیستی ازتوباکتر و سطوح مختلف کود نیتروژنه بر عملکرد و اجزای عملکرد در سه رقم گندم نان
عباس ملکی عبدالرضا بازدار یزدان لطفی احمد طهماسبی

این تحقیق با هدف بررسی اثر کود زیستی ازتوباکتر و سطوح مختلف کود نیتروژنه بر صفات کمّی و کیفی سه رقم گندم در پاییز سال 1386 در ایلام اجرا شد. آزمایش به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در چهار تکرار انجام گرفت. ارقام چمران، پیشتاز و بهار در کرت های اصلی چکیده کامل

این تحقیق با هدف بررسی اثر کود زیستی ازتوباکتر و سطوح مختلف کود نیتروژنه بر صفات کمّی و کیفی سه رقم گندم در پاییز سال 1386 در ایلام اجرا شد. آزمایش به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در چهار تکرار انجام گرفت. ارقام چمران، پیشتاز و بهار در کرت های اصلی و مصرف کودهای زیستی و شیمیایی در کرت های فرعی قرار گرفتند. نتایج تجزیه‌ واریانس صفات مورد بررسی، نشان داد که وزن هزار دانه و درصد پروتئین تحت تاثیر رقم قرار نمی گیرد، ولی سایر صفات مورد اندازه گیری تحت تاثیر رقم و سطوح مختلف کودهای زیستی و نیتروژنه قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تیمارهای کودی همراه با ازتوباکتر عملکرد بیشتری را نسبت به تیمار نیترات مصرفی و یا ازتوباکتر به تنهایی دارد. علاوه بر آن، مصرف کود زیستی ازتوباکتر می تواند مقدار نیتروژن مصرفی را کاهش دهد، ولی زمانی گندم می تواند عملکرد مناسبی را تولید کند که یک منبع نیتروژنه به همراه آن استفاده شود. همبستگی صفات مورد بررسی با عملکرد نشان داد که در شرایط این آزمایش وزن هزار دانه و تعداد سنبله در متر مربع و تعداد دانه در سنبله همبستگی بسیار معنی داری را با عملکرد دانه دارد. نتایج کلی آزمایش نشان داد که بیشترین عملکرد مربوط به تیمار 25 درصد کود نیتروژنه همراه با کود زیستی و کمترین آن به کود زیستی به تنهایی مربوط است. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

5 - تأثیر کاربرد کودهای زیستی و بیوچار بر عملکرد کمّی، کیفی و خصوصیات ریشه در توتون (Nicotiana tobacum L.) گرمخانه‌ای تحت شرایط دیم
رامین مصباح محمدرضا اردکانی علی مقدم فرناز رفیعی

10.30495/jcep.2021.683384

توتون به عنوان یک محصول با ارزش زراعی در بیش از صد کشور دنیا و در شرایط آب و هوایی مختلف کشت شده و در اقتصاد برخی از کشورها نقش مهمی ایفا می‌کند. این تحقیق به منظور بررسی اثر کاربرد میکوریزا و ازتوباکتر به همراه بیوچار بر عملکرد برگ، خصوصیات ریشه و ترکیبات فیتوشیمیایی ت چکیده کامل

توتون به عنوان یک محصول با ارزش زراعی در بیش از صد کشور دنیا و در شرایط آب و هوایی مختلف کشت شده و در اقتصاد برخی از کشورها نقش مهمی ایفا می‌کند. این تحقیق به منظور بررسی اثر کاربرد میکوریزا و ازتوباکتر به همراه بیوچار بر عملکرد برگ، خصوصیات ریشه و ترکیبات فیتوشیمیایی توتون تحت شرایط دیم طی دو سال زراعی 1396-1395 و 1397-1396 در مزرعه مرکز تحقیقات و آموزش توتون تیرتاش واقع در استان مازندران انجام گردید. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب بلوک‌های کامل تصادفی با سه فاکتور در چهار تکرار شامل بیوچار در سه سطح (صفر، 4 و 8 تن در هکتار)، میکوریزا و ازتوباکتر هر کدام در دو سطح (با کاربرد و بدون کاربرد) اجرا شد. بر اساس نتایج، کاربرد 4 تن بیوچار در هکتار موجب افزایش عملکرد تر و خشک به میزان 26%، وزن خشک ریشه 44%، وزن تر ریشه 37%، طول ریشه 41%، نیکوتین 3%، قند احیا 24% و نسبت قند احیا به نیکوتین 21% در مقایسه با سطح صفر آن شد. اثر میکویزا و ازتوباکتر بر عملکرد برگ افزایشی اما غیرمعنی‌دار بود. بیشترین تاثیر ازتوباکتر با 17% افزایش بر محتوای نیکوتین برگ بود. با توجه به عدم وجود اختلاف معنی‌دار بین سطوح کاربرد 4 و 8 تن بیوچار در هکتار در اغلب صفات مورد ارزیابی با لحاظ جنبه‌های اقتصادی، کاربرد 4 تن بیوچار در هکتار به همراه میکوریزا و ازتوباکتر با هدف کاهش اثرات منفی ناشی از کمبود آب در مناطق کشت دیم توتون و بهبود رشد آن توصیه می&lrm;‌گردد. همچنین کاربرد ازتوباکتر نیز می‌تواند به عنوان راهکاری مطلوب در جهت افزایش محتوای نیکوتین برگ تلقی گردد. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

6 - جداسازی ازتوباکترهای بومی از خاک مناطق مختلف تهران و بررسی اثرتلقیح آنها بر رشد گیاه گوجه‌فرنگی (Solanum lycopersicum L.)
شقایق گلچین ایرانی غلامرضا طاهری سنگسری اکرم سادات طباطبایی بفرویی محمدجواد اوستا

10.30495/JCEP.2022.1911464.1719

ازتوباکتر، باکتری هوازی، گرم منفی، شیمیوارگانوتروف است که قادر به تثبیت نیتروژن مولکولی به صورت غیر‌همزیست می‌باشد. نقش ازتوباکتر در رشد گیاه به واسطه تولید هورمون‌های محرک رشد، توان حل کنندگی فسفات‌های نامحلول، تثبیت نیتروژن، افزایش تحمل به تنش‌ها و بیوکنترل عوامل بیم چکیده کامل

ازتوباکتر، باکتری هوازی، گرم منفی، شیمیوارگانوتروف است که قادر به تثبیت نیتروژن مولکولی به صورت غیر‌همزیست می‌باشد. نقش ازتوباکتر در رشد گیاه به واسطه تولید هورمون‌های محرک رشد، توان حل کنندگی فسفات‌های نامحلول، تثبیت نیتروژن، افزایش تحمل به تنش‌ها و بیوکنترل عوامل بیماری زای گیاهی می‌باشد. این پژوهش با هدف جداسازی و شناسایی ازتوباکتر بومی تثبیت کننده نیتروژن از خاک مناطق مختلف شهر تهران صورت گرفت. همچنین، تاثیر تلقیح جدایه ها بر تقویت رشد گیاه گوجه فرنگی نیز بررسی و در نهایت شرایط رشد جدایه برتر بهینه سازی شد. در این پژوهش، از شش منطقه تهران نمونه ‌برداری انجام و جدایه های ازتوباکتر با استفاده از روش تهیه رقت متوالی از نمونه‌های خاک، جداسازی و با کمک تست‌های بیوشیمیایی متداول تعیین هویت شدند. سپس، ژن nif H، کد کننده آنزیم نیتروژناز، در جدایه ها با استفاده از تکنیک واکنش زنجیره پلیمراز ریل تایم شناسایی و سپس بذرهای گوجه فرنگی با ایزوله ها تلقیح و میزان رشد گیاهچه، شامل طول ساقه و ریشه در طی 34 روز سنجیده شدند. پارامتر‌های دما، pH، میزان هوادهی، منبع کربن و نیتروژن برای جدایه برتر بهینه‌سازی شدند. در این مطالعه 27 جدایه ازتوباکتر تثبیت کننده نیتروژن به دست آمد. تمامی جدایه ها افزایش بارزی ( p<0.05 ) در طول ساقه و ریشه گیاه گوجه فرنگی نسبت به سویه استاندارد و کنترل منفی ایجاد کردند. جدایه شماره 21 بیشترین تاثیر را بر رشد گیاه نشان داد و بهترین شرایط رشد آن، در حضور منبع کربن مانیتول، منبع نیتروژن پپتون، دور گردشی rpm200، دمای 30 درجه سلسیوس و 7 =pH به دست آمد. با توجه به نتایج این مطالعه، جدایه های بومی به دست آمده به ویژه جدایه شماره 21 پس از بررسی های بیشتر دارای قابلیت استفاده به عنوان کود بیولوژیکی هستند. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

7 - بررسی اکوفیزیولوژیک کشت مخلوط ذرت (.Zea mays L) و لوبیا چشم بلبلی (Vigna unguiculata L.) تحت تأثیر کودهای زیستی
ایوب امیری محمود رمرودی محمد گلوی مسعود رفیعی

10.30495/jcep.2021.679979

به منظور بررسی تأثیر مدیریت سیستم‌های مختلف کشت مخلوط ذرت سینگل کراس 640 و لوبیا چشم بلبلی رقم 29005 با استفاده از کودهای زیستی در کشت راهرویی، آزمایشی به صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سال 1395 در استان لرستان، شهرستان الشتر اجرا گردید. عامل ا چکیده کامل

به منظور بررسی تأثیر مدیریت سیستم‌های مختلف کشت مخلوط ذرت سینگل کراس 640 و لوبیا چشم بلبلی رقم 29005 با استفاده از کودهای زیستی در کشت راهرویی، آزمایشی به صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سال 1395 در استان لرستان، شهرستان الشتر اجرا گردید. عامل اصلی شامل نسبت‌های کاشت گیاهان: تک کشتی ذرت (M1)، 75 درصد ذرت + 25 درصد لوبیا (M2)، 50 درصد ذرت + 50 درصد لوبیا (M3)، 25 درصد ذرت + 75 درصد لوبیا (M4) و تک کشتی لوبیا (M5)، و عامل فرعی شامل مصرف کودهای زیستی: تلقیح بذر با باکتری ازتوباکتر و آزوسپریلیوم به میزان 100 (B1) و 200 (B2) گرم در هکتار و بدون تلقیح بذر با باکتری ازتوباکتر و آزوسپریلیوم (B3) بودند. نتایج نشان داد که عملکرد و اجزای عملکرد ذرت و لوبیا چشم بلبلی به طور معنی‌داری تحت تأثیر نسبت‌های کاشت و مصرف کودهای زیستی قرار گرفتند. ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﻋﻤﻠﮑﺮد ذرت (350/11 ﮐﯿﻠﻮﮔﺮم در ﻫﮑﺘﺎر) و ﻟﻮﺑﯿﺎ ﭼﺸﻢ ﺑﻠﺒﻠﯽ (250/3 ﮐﯿﻠﻮﮔﺮم در ﻫﮑﺘﺎر) در تیمار 75 درصد ذرت + 25 درصد ﻟﻮﺑﯿﺎ ﭼﺸﻢ ﺑﻠﺒﻠﯽ ﺑﻪ‌دﺳﺖ آﻣﺪ. در ﺑﯿﻦ ﺗﯿﻤﺎرﻫﺎی ﮐﻮدی ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﻋﻤﻠﮑﺮد ذرت (850/11 ﮐﯿﻠﻮﮔﺮم در ﻫﮑﺘﺎر) و ﻟﻮﺑﯿﺎ ﭼﺸﻢ ﺑﻠﺒﻠﯽ (450/3 ﮐﯿﻠﻮﮔﺮم در ﻫﮑﺘﺎر) در تیمار تلقیح بذر با 200 گرم باکتری در هکتار حاصل شد. با محاسبه نسبت برابری زمین (LER) ملاحظه گردید که کشت مخلوط جهت حصول حداکثر عملکرد، این دو گیاه با نسبت کاشت (75 درصد ذرت + 25 درصد لوبیا) با میانگین 55/1 بیشترین مقدار را داشت که نشان دهنده سودمندی کشت مخلوط نسبت به کشت خالص این دو گیاه بود. با توجه به نتایج حاصل، امکان حصول عملکرد دانه و زیستی بالا در کشت مخلوط نسبت به تک کشتی آنها فراهم بوده و بهترین تیمار 75 درصد ذرت + 25 درصد لوبیاچشم بلبلی و تلقیح بذر با 200 گرم باکتری در هکتار می‌باشد. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

8 - اثر تیمارهای بیولوژیکی بذر بر مقاومت گیاه دارویی رازیانه (Foeniculum vulgare L) به تنش عنصر سنگین مس در مرحله جوانه‌زنی و گیاهچه‌ای
معصومه علی‌زاده فروتن همت اله پیردشتی یاسر یعقوبیان

به‌منظور بررسی اثر قارچ تریکودرما (Trichoderma virens) به همراه باکتری‌های آزوسپریلیوم (Azospirillum brasilense) و ازتوباکتر (Azotobacter chroococcum) بر جوانه‌زنی و رشد گیاهچه‌ گیاه دارویی رازیانه (Foeniculum vulgare L.) در تنش عنصر مس آزمایشی در سال 1391 به‌صورت فاک چکیده کامل

به‌منظور بررسی اثر قارچ تریکودرما (Trichoderma virens) به همراه باکتری‌های آزوسپریلیوم (Azospirillum brasilense) و ازتوباکتر (Azotobacter chroococcum) بر جوانه‌زنی و رشد گیاهچه‌ گیاه دارویی رازیانه (Foeniculum vulgare L.) در تنش عنصر مس آزمایشی در سال 1391 به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل چهار سطح نیترات مس (صفر، 40، 80 و 120 میلی‌گرم در لیتر) و چهار سطح تیمار بیولوژیکی بذر (شاهد، قارچ تریکودرما، آزوسپریلیوم+ ازتوباکتر و تلفیق تریکودرما+ آزوسپریلیوم+ ازتوباکتر) بود. براساس نتایج به‌دست آمده افزایش غلظت عنصر مس موجب کاهش صفات وزن تر ریشه‌چه و گیاهچه، طول ریشه‌چه، ساقه‌چه و گیاهچه و 50 درصد جوانه‌زنی شد در صورتی‌که ضریب آلومتری را به‌صورت معنی‌داری افزایش داد. پاسخ وزن تر گیاهچه (35/0=R2)، طول گیاهچه (68/0=R2) و طول ساقه‌چه (71/0=R2) به غلظت نیترات مس به‌صورت خطی بوده و با افزایش آن به‌ترتیب با شیب 029/0-، 019/0- و 007/0- کاهش نشان دادند. ولی روند تغییرات وزن تر (50/0=R2) و طول ریشه‌چه (86/0=R2) و ضریب آلومتری (77/0=R2) در برابر افزایش غلظت عنصر مس به‌صورت معادله درجه دوم بود. همچنین تلقیح قارچ تریکودرما وزن‌تر ریشه‌چه (به میزان 23 درصد) و تلقیح باکتری‌های آزوسپریلیوم+ازتوباکتر، موجب بهبود صفات آغاز، 50 درصد و پایان جوانه‌زنی و همچنین میانگین زمان جوانه‌زنی نسبت به شاهد شدند. همچنین کاربرد توأم تریکودرما و آزوسپریلیوم+ازتوباکتر آغاز جوانه‌زنی را حدود 19 درصد کاهش، ولی پایان و یکنواختی جوانه‌زنی را به‌ترتیب حدود 13و 33 درصد افزایش داد. در مجموع به نظر می‌رسد تیمار بیولوژیکی بذر با قارچ و باکتری‌ موجب بهبود شاخص‌های جوانه‌زنی و گیاهچه‌ای در گیاه دارویی رازیانه تحت تنش عنصر مس خواهد شد. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

9 - تأثیر پیش تیمار بذر با باکترهای محرک رشد بر شاخص‌های جوانه‌زنی گیاه دارویی ریحان تحت تنش شوری
مهدی عقیقی شاهوردی بهنام ممیوند حجت عطایی سماق

به منظور بررسی تأثیر پیش تیمار بر جوانه‌زنی بذر گیاه دارویی ریحان (Ocimum basilicum L.) در شرایط تنش شوری، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در‌ 3 تکرار در آزمایشگاه بذر دانشگاه شاهد در سال 1393 انجام گرفت. فاکتورهای آزمایش شامل تنش شوری در پنج سطح، صفر چکیده کامل

به منظور بررسی تأثیر پیش تیمار بر جوانه‌زنی بذر گیاه دارویی ریحان (Ocimum basilicum L.) در شرایط تنش شوری، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در‌ 3 تکرار در آزمایشگاه بذر دانشگاه شاهد در سال 1393 انجام گرفت. فاکتورهای آزمایش شامل تنش شوری در پنج سطح، صفر به عنوان شاهد، 5/2، 5، 5/7 و 10‌ دسی‌زیمنس بر متر و پیش تیمار با باکتری‌های محرک رشد در پنج سطح، عدم پیش تیمار به عنوان شاهد، ازتوباکتر (سویه Azeto-5)، سدوموناس فلوروسنس (سویه P-169)، سدوموناس پوتیدا (سویه P-168) و کود زیستی فسفر بارور 2 بود. اثر شوری و پیش تیمار با باکتری‌های محرک رشد بر صفات درصد و سرعت‌ جوانه‌زنی، متوسط جوانه‌زنی روزانه، شاخص طولی قدرت گیاهچه، طول ریشه‌چه، ساقه‌چه و گیاهچه و نسبت طول ریشه‌چه به ساقه‌چه معنی‌دار بود. بیشترین درصد جوانه‌زنی (66/86 درصد) در شوری 5 دسی‌زیمنس و پیش تیمار با ازتوباکتر و بیشترین سرعت جوانه‌زنی (36/10 بذر در روز) در شوری 5/2 دسی زیمنس بر متر و پیش تیمار با فسفر بارور2 بدست آمد. پیش تیمار بذر با ازتو‌باکتر و فسفر بارور 2، در سطوح شوری 5/2، 5 و 5/7 دسی‌زیمنس بر متر باعث کاهش اثرات منفی شوری بر درصد و سرعت جوانه‌زنی بذر ریحان گردید. نسبت طول ریشه‌چه به ساقه‌چه در شوری 5/7 دسی‌زیمنس بر متر در پیش تیمار با فسفر بارور 2 بیشترین مقدار شد. درصد و سرعت جوانه‌زنی بذر با صفات طول ریشه‌چه، ساقه‌چه و گیاهچه، شاخص طولی و وزنی قدرت گیاهچه همبستگی مثبت و معنی‌داری داشت. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

10 - اثر پرایمینگ زیستی و هورمونی بر شاخص‌های جوانه‌زنی بذرهای مریم‌گلی‌کبیر (Salvia sclarea L.)
حسن نورافکن فرانک ناصری

پرایمینگ بذر روشی است که در آن بذر پیش از قرار گرفتن در بستر کشت و مواجهه با شرایط محیطی، به لحاظ فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی آماده جوانه زنی می شود. در این راستا، دو آزمایش جداگانه به منظور ارزیابی اثر پرایمینگ بذرهای مریم گلی کبیر با باکتری های افزاینده رشد گیاهی و مواد چکیده کامل

پرایمینگ بذر روشی است که در آن بذر پیش از قرار گرفتن در بستر کشت و مواجهه با شرایط محیطی، به لحاظ فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی آماده جوانه زنی می شود. در این راستا، دو آزمایش جداگانه به منظور ارزیابی اثر پرایمینگ بذرهای مریم گلی کبیر با باکتری های افزاینده رشد گیاهی و مواد تنظیم کننده رشد گیاهی به صورت طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار در آزمایشگاه علوم باغبانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد میانه انجام در سال 1394 شد. تیمارهای پرایمینگ زیستی شامل 15 باکتری افزاینده رشد گیاهی از جنس های Herbaspirillum، Azotobacter، Azospirillum، Flavobacterium و Pseudomonas و پرایمینگ هورمونی شامل جیبرلیک اسید و کینتین در غلظت های 50 و 100 میلی گرم بر لیتر به همراه هیدروپرایمینگ و شاهد (بدون پرایم) بود. پس از اعمال پرایمینگ، تعداد 25 عدد بذر در هر پتری دیش قرار داده شده و بذرهای جوانه زده به صورت روزانه شمارش گردید. همه شاخص های جوانه زنی مورد بررسی، به جز میانگین زمان جوانه زنی و ضریب سرعت جوانه زنی روزانه تحت تأثیر پرایمینگ زیستی قرار گرفتند. پرایمینگ زیستی با Azotobacter 12 موجب کاهش درصد، سرعت و متوسط جوانه زنی روزانه بذر شد و فقط سرعت جوانه زنی روزانه افزایش یافت. در پرایمینگ هورمونی، تمام شاخص های جوانه زنی تحت تأثیر تیمارها قرار داشتند و کاربرد مواد تنظیم کننده رشد موجب کاهش ضریب سرعت جوانه زنی و افزایش میانگین زمان جوانه زنی گردید. همچنین، کینتین در غلظت 100 میلی گرم بر لیتر موجب کاهش درصد، سرعت و متوسط جوانه زنی روزانه بذر شد و فقط سرعت جوانه زنی روزانه را افزایش داد. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

11 - تأثیر کودهای زیستی و نیتروژن بر برخی صفات کمی و کیفی توت‌فرنگی (Fragaria × ananassa Duch., cv. Selva) تحت سطوح مختلف کود نیتروژن
داود هاشم آبادی محمد حسین نمکی فرزین سعیدزاده

نیتروژن مهمترین عنصر در رشد و عملکرد گیاهان است. برای تامین نیتروژن نیاز گیاه منابع مختلفی وجود دارد که کاربرد کودهای شیمیایی از آن جمله است. اما کاربرد بیش از حد کودهای شیمیایی علاوه بر آلودگی آب و خاک، سلامت جامعه را نیز با مخاطراتی روبرو کرده است. بنابراین بهینه سازی چکیده کامل

نیتروژن مهمترین عنصر در رشد و عملکرد گیاهان است. برای تامین نیتروژن نیاز گیاه منابع مختلفی وجود دارد که کاربرد کودهای شیمیایی از آن جمله است. اما کاربرد بیش از حد کودهای شیمیایی علاوه بر آلودگی آب و خاک، سلامت جامعه را نیز با مخاطراتی روبرو کرده است. بنابراین بهینه سازی مصرف کودهای شیمیـایی و جایگزین کردن آن با کودهای بیولوژیک می‌تواند قدمی برای افزایش سلامت جامعه باشد. به‌همین منظور یک آزمایش مزرعه‌ای با سطوح مختلف کود اوره و تأثیر کودهای زیستی و نانونیتروژن به صورت فاکتــوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار بر عملکرد و کیفیت میوه توت فرنگی انجام شد. فاکتور اول آزمایش شامل سطوح کود اوره (0، 75 و 150 کیلوگرم در هکتار) و فاکتور دوم شامل منابع نیتروژن (آزوسپریلوم، ازتوباکتر، نانونیتروژن و شاهد) بود. نتایج نشان داد که در تمامی تیمارها، با افزایش کاربرد کود اوره طول بوته و وزن اندام هوایی افزایش، ولی ظرفیت آنتی اکسیدانی کل، ترکیبات فلاونوییدی کل، مقدار آنتوسیانین و ویتامینث میوهکاهش یافت. بیشترین وزن تر اندام هوایی و تعداد میوه از تیمار نانو نیتروژن + 75 کیلوگرم اوره به‌دست آمد. در حالی که بیشترین مقدار ویتامین‌ث، ظرفیت آنتی اکسیدانی کل و ظرفیت فنل کل از گیاهان تلقیح شده با ازتوباکتر و آزوسپریلوم به‌دست آمد ولی تیمار ازتوباکتر نسبت به آزوسپریلوم در اغلب صفات برتری نشان داد و با افزایش مصرف کود اوره، کارایی خود را نسبت به تیمار شاهد حفظ کرد. بیشترین عملکرد میوه از تیمار نانو نیتروژن + 75 کیلوگرم اوره به دست آمد ولی به لحاظ آماری اختلاف معنی‌دار با تیمار ازتوباکتر + 75 کیلوگرم اوره نداشت. بنابراین از آنجا که هدف از آزمایش افزایش عملکرد و کیفیت میوه بود، تیمار ازتوباکتر + 75 کیلوگرم اوره نسبت به سایر تیمارها قابل توصیه می‌باشد. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

12 - تأثیر کاربرد توأم نیتروژن و ازتوباکتر در تراکم‌های مختلف بر صفات کمی و برخی خصوصیات بیوشیمیایی ذرت دانه‌ای بهاره (Zea mays L.)
مانی مجدم معصومه پوستی‌زاده

به‌منظور بررسی تأثیر کاربرد توام نیتروژن و ازتوباکتر در تراکم‌های مختلف بر صفات کمی و برخی خصوصیات بیوشیمیایی ذرت دانه‌ای بهاره، آزمایشی به‌صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در شهر شوشتر اجرا شد. تیــمارهای مورد مطالعه در آزمایش شامل، تلفیق ک چکیده کامل

به‌منظور بررسی تأثیر کاربرد توام نیتروژن و ازتوباکتر در تراکم‌های مختلف بر صفات کمی و برخی خصوصیات بیوشیمیایی ذرت دانه‌ای بهاره، آزمایشی به‌صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در شهر شوشتر اجرا شد. تیــمارهای مورد مطالعه در آزمایش شامل، تلفیق کود نیتروژن و ازتوباکتر در سه سطح شامل: 100 درصد نیتروژن به‌صورت کود اوره، 70 درصد از نیتروژن توسط اوره باضافه ازتوباکتر و 40 درصد از نیتروژن توسط کود اوره باضافه ازتوباکتر به‌عنوان عامل اصلی و تراکم بوته نیز در سه سطح شامل: 6، 8 و 10 بوته در مترمربع به‌عنوان عامل فرعی بود. صفات مورد بررسی شامل عملکرد دانه، اجزای عملکرد، درصد پروتئین و درصد نشاسته بودند. اثر کود نیتروژن و ازتو باکتر بر تمامی صفات مورد مطالعه معنی‌دار شد. بیشترین درصد پروتئین دانه به تیمارهای 100 درصد نیتروژن به صورت کود اوره، 70 درصد از نیتروژن توسط اوره باضافه ازتوباکتر تعلق داشت. بیشترین عملکرد دانه به تیمار 100 درصد نیتروژن و کمترین به تیمار 70 درصد نیتروژن باضافه ازتوباکتر تعلق گرفت. طبق نتایج بدست آمده در این تحقیق کودهای زیستی و شیمیایی نیتروژن، می‌تواند با تولید محصول کافی، مصرف کود شیمیایی نیتروژن را کاهش دهد که این امر کمک قابل توجهی به سالم سازی محیط‌زیست می‌کند و راهبرد مهمی در جهت حرکت به سمت کشاورزی پایدار می‌باشد. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

13 - اثر کودهای آلی، زیستی و شیمیایی بر عملکرد و مؤلفه‌های کارایی عناصر در کنجد (Sesamum indicum L.)
فرزاد بابایی اسماعیل گنجینه افشین مظفری محمد میرزایی حیدری رحیم ناصری

10.30495/iper.2022.679537

به‌منظور بررسی تأثیر کودهای آلی، زیستی و شیمیایی بر عملکرد و مؤلفه‌های کارایی عناصر در کنجد آزمایشی به‌صورت اسپلیت فاکتوریل، در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در دو سال زراعی 1396-1395 در کرمانشاه اجرا شد. عامل اول شامل کود نیتروژن با چهار سطح (صفر، 33، 66 و چکیده کامل

به‌منظور بررسی تأثیر کودهای آلی، زیستی و شیمیایی بر عملکرد و مؤلفه‌های کارایی عناصر در کنجد آزمایشی به‌صورت اسپلیت فاکتوریل، در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در دو سال زراعی 1396-1395 در کرمانشاه اجرا شد. عامل اول شامل کود نیتروژن با چهار سطح (صفر، 33، 66 و 100درصد) نیتروژن و عامل دوم تلقیح کودهای زیستی با بذر در چهار سطح (بدون تلقیح کود زیستی، تلقیح با ازتوباکتر، تلقیح با آزوسپریلیوم و تلفیق با هر دو باکتری) بود. این آزمایش در هر سال در سه قطعه زمین شامل شاهد، مصرف 10 تن کود دامی و مصرف 10 تن کود کمپوست زباله شهری اجرا شد. نتایج این تحقیق نشان داد که اثر سطوح کود نیتروژن و کود بیولوژیک بر عملکرد دانه و بیولوژیکی در سه محیط مورد مطالعه معنی‌دار بود و بیشترین مقادیر در هر سه محیط آزمایشی در تیمار تلفیقی کودهای ازتوباکتر و آزسپریلیوم بدست آمد. مقدار عملکرد دانه در تیمارهای سطوح کود نیتروژن در محیط‌های مورد مطالعه متفاوت بود، بنحوی که بیشترین عملکرددانه (1298 کیلوگرم در هکتار) در محیط شاهد در تیمار 100درصد نیاز نیتروژن، در محیط کود دامی در تیمار 33درصد نیاز نیتروژن (1565 کیلوگرم در هکتار) و در محیط کمپوست در تیمار 66درصد نیتروژن (1/1684 کیلوگرم در هکتار) بدست آمد. بطور کلی بیشترین عملکرد دانه در تیمار مصرف کمپوست و 66درصد نیتروژن به مقدار 1/1684 کیلوگرم در هکتار حاصل شد که می توان این ترکیب را جایگزینی برای مصرف به تنهایی کود نیتروژن دانست. بنابراین می‌توان نتیجه‌گیری کرد با کاربرد تلفیقی کودهای بیولوژیک و دامی یا کمپوست علاوه بر صرفه‌جویی در مصرف کودهای شیمیایی و حذف اثر مضر آن ها، عملکرد دانه قابل قبولی نیز داشت. همچنین مصرف کودهای بیولوژیک و آلی موجب افزایش کارایی استفاده از عناصر نیتروژن و فسفر شد که علاوه بر کاهش هزینه‌های تولید، افزایش عملکرد را بدنبال دارد. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

14 - واکنش اجزاء عملکرد گلرنگ به تلقیح با قارچ میکوریزا، باکتری ازتوباکتر و مصرف حاصلخیز کننده‌های شیمیایی
محمد میرزاخانی

این آزمایش در بهار سال 1386 در مزرعه آموزشی ـ تحقیقاتی دانشگاه آزاد واحد فراهان به منظور بررسی اثرات تلقیح دوگانه بذر با ازتوباکتر و میکوریزا و مقادیر مختلف نیتروژن و فسفر بر عملکرد دانه گلرنگ بهاره رقم پدیده (IL-111)، اجرا گردید. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح پای چکیده کامل

این آزمایش در بهار سال 1386 در مزرعه آموزشی ـ تحقیقاتی دانشگاه آزاد واحد فراهان به منظور بررسی اثرات تلقیح دوگانه بذر با ازتوباکتر و میکوریزا و مقادیر مختلف نیتروژن و فسفر بر عملکرد دانه گلرنگ بهاره رقم پدیده (IL-111)، اجرا گردید. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تیمارهای مورد آزمایش شامل ازتوباکتر (Azotobacter chroococum) و میکوریزا (Glomus intraradices) هر کدام در دو سطح شامل بدون تلقیح و تلقیح با باکتری ازتوباکتر و میکوریزا، در مجموع چهار تیمار و مصرف مخلوط کود‌های نیتروژن و فسفر در چهار سطح شامل عدم مصرف کود شیمیاییF0=، مصرف 50 کیلوگرم نیتروژن + 25 کیلوگرم فسفرF1=، مصرف 100 کیلوگرم نیتروژن + 50 کیلوگرم فسفرF2=، مصرف 150 کیلوگرم نیتروژن + 75 کیلوگرم فسفرF3= بودند. نتایج آزمایش نشان داد که تلقیح بذر‌های گلرنگ با ازتوباکتر باعث افزایش معنی‌دار عملکرد دانه شد که نشان می‌دهد باکتری آزادزی ازتوباکتر با افزایش فعالیت خود توانسته است مقادیر بیشتری از نیتروژن را برای تغذیه بوته‌ها در محیط ریشه فراهم نماید، ولی کاربرد قارچ میکوریزا نتوانست تفاوت معنی‌داری را در عملکرد دانه بوجود آورد. تأثیر سطوح مختلف مخلوط کود نیتروژن و فسفر نیز بر عملکرد دانه معنی‌دار بود. اثر متقابل دوگانه بین میکوریزا × مصرف سطوح نیتروژن و فسفر معنی‌دار بود. علیرغم اینکه اثر متقابل سه گانه تلقیح با ازتوباکتر × تلقیح با میکوریزا × سطوح کودی بر عملکرد دانه معنی‌دار نبود، ولی از بین تیمار‌های اعمال شده، بیشترین مقدار عملکرد دانه مربوط به تیمار A0M1F3 (بدون تلقیح ازتوباکتر+ تلقیح با میکوریزا + مصرف 100 کیلوگرم در هکتار نیتروژن + 50 کیلوگرم در هکتار فسفر) با میانگین 1239 کیلوگرم در هکتار و کمترین عملکرد دانه در تیمار A0M1F0 (بدون تلقیح با ازتوباکتر+ تلقیح با میکوریزا و عدم مصرف نیتروژن و فسفر) با میانگین 918 کیلوگرم در هکتار بود. طبق محاسبات انجام شده در این بررسی می‌توان گفت که تلقیح گلرنگ بهاره، با باکتری ازتوباکتر و قارچ میکوریزا در مجموع باعث افزایش حدود 15/5 درصدی عملکرد دانه شده است. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

15 - اثر تلقیح سویه‌های باکتری‌ محرک رشد تحت سطوح مختلف کود نیتروژن بر برخی ویژگی‌های فیزیولوژیکی گندم رقم مروارید
بهزاد کاویانی

مصرف بیش از حد کودهای شیمیایی باعث تخریب اکوسیستم‌های کشاورزی شده است. یکی از برنامه‌های کشاورزی پایدار کاهش مصرف کودهای شیمیایی و افزایش کارایی آنها می‌باشد. در این راستا آزمایشی به منظور ارزیابی اثر سطوح مختلف کود نیتروژن و دو سویه باکتری ازتوباکتر بر برخی خصوصیات فیز چکیده کامل

مصرف بیش از حد کودهای شیمیایی باعث تخریب اکوسیستم‌های کشاورزی شده است. یکی از برنامه‌های کشاورزی پایدار کاهش مصرف کودهای شیمیایی و افزایش کارایی آنها می‌باشد. در این راستا آزمایشی به منظور ارزیابی اثر سطوح مختلف کود نیتروژن و دو سویه باکتری ازتوباکتر بر برخی خصوصیات فیزیولوژیک، عملکرد و اجزای عملکرد گندم رقم مروارید اجرا شد. آزمایش مزرعه‌ای به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلو‌ک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار در شهرستان اردبیل به مرحله اجرا در آمد. فاکتورهای آزمایش شامل کود نیتروژن در سه سطح (N0، N75 و N150) به‌ترتیب شامل 0، 75 و 150 کیلوگرم اوره در هکتار و باکتری در سه سطح (دو سویه MZ11و MZ26 از باکتری Aztobacter chroococcum ) به همراه شاهد بود. نتایج نشان داد که با افزایش میزان کود نیتروژن، میزان فعالیت آنزیم فسفاتاز اسیدی افزایش یافت. بیشترین غلظت نیتروژن و فسفر ریشه و اندام‌های هوایی در تیمار N150MZ11 به دست آمد. همچنین تلقیح سویه ‌MZ26 ازتوباکتر به همراه تیمار کود نیتروژن ۱۵۰ کیلوگرم اوره در هکتار بیشترین عملکرد دانه را حاصل کرد. با توجه به نتایج به دست آمده، تلقیح گیاه گندم با سویه ‌MZ26 ازتوباکتر و کاربرد ۱۵۰ کیلوگرم کود نیتروژن برای حصول حداکثر عملکرد قابل توصیه می‌باشد. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

16 - بررسی اثر کاربردی باکتری‌های تثبیت‌کننده نیتروژن و تراکم بوته بر کمیت و کیفیت اسانس گیاه دارویی Anethum graveolens L.
یاشار حبیبی محمد تقی درزی

به منظور مطالعه اثر کاربردی باکتری‌های تثبیت کننده نیتروژن و تراکم بوته بر کمیت و کیفیت اسانس گیاه دارویی شوید (Anethum graveolens L.)، آزمایشی به صورت فاکتوریل دو عاملی با استفاده از عوامل باکتری‌های تثبیت کننده نیتروژن شامل مخلوطی از ازتوباکتر و آزوسپیریلوم (عدم تلقیح چکیده کامل

به منظور مطالعه اثر کاربردی باکتری‌های تثبیت کننده نیتروژن و تراکم بوته بر کمیت و کیفیت اسانس گیاه دارویی شوید (Anethum graveolens L.)، آزمایشی به صورت فاکتوریل دو عاملی با استفاده از عوامل باکتری‌های تثبیت کننده نیتروژن شامل مخلوطی از ازتوباکتر و آزوسپیریلوم (عدم تلقیح، تلقیح با بذر، محلول پاشی بر روی بوته در مرحله ساقه رفتن و تلقیح با بذر + محلول پاشی بر روی بوته در مرحله ساقه رفتن) و تراکم بوته (5/12، 7/16 و 25 بوته در متر مربع) در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با دوازده تیمار و سه تکرار در مزرعه دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی‌واحد رودهن در سال 1389 مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که بیشترین میزان اسانس (5/2 درصد)، عملکرد اسانس (9/67 کیلوگرم در هکتار) و درصد کارون اسانس (34/52 درصد) در تیمار تلقیح با بذر همراه با محلول پاشی بر روی بوته در مرحله ساقه رفتن حاصل گردید. تراکم بوته نیز دارای تأثیر معنی‌داری بر روی صفات مورد بررسی بجز میزان اسانس بود، به‌طوری‌که بیشترین عملکرد اسانس (6/72 کیلوگرم در هکتار) و درصد دیل آپیول در اسانس (67/9 درصد) در تراکم 25 بوته در مترمربع و نیز بیشترین درصد کارون در اسانس (74/52 درصد) در تراکم 7/16 بوته در متر مربع بدست آمد. طبق نتایج حاصله، تیمار شامل مصرف دو بار باکتری‌های تثبیت کننده نیتروژن و استفاده از تراکم 25 بوته در مترمربع، بهترین نتیجه را داشته است. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

17 - اثر تیمارهای بیولوژیکی بذر بر مقاومت گیاه دارویی رازیانه (Foeniculum vulgare L) به تنش عنصر سنگین مس در مرحله جوانه‌زنی و گیاهچه‌ای
معصومه علی‌زاده فروتن همت اله پیردشتی یاسر یعقوبیان

به‌منظور بررسی اثر قارچ تریکودرما (Trichoderma virens) به همراه باکتری‌های آزوسپریلیوم (Azospirillum brasilense) و ازتوباکتر (Azotobacter chroococcum) بر جوانه‌زنی و رشد گیاهچه‌ گیاه دارویی رازیانه (Foeniculum vulgare L.) در تنش عنصر مس آزمایشی در سال 1391 به‌صورت فاک چکیده کامل

به‌منظور بررسی اثر قارچ تریکودرما (Trichoderma virens) به همراه باکتری‌های آزوسپریلیوم (Azospirillum brasilense) و ازتوباکتر (Azotobacter chroococcum) بر جوانه‌زنی و رشد گیاهچه‌ گیاه دارویی رازیانه (Foeniculum vulgare L.) در تنش عنصر مس آزمایشی در سال 1391 به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل چهار سطح نیترات مس (صفر، 40، 80 و 120 میلی‌گرم در لیتر) و چهار سطح تیمار بیولوژیکی بذر (شاهد، قارچ تریکودرما، آزوسپریلیوم+ ازتوباکتر و تلفیق تریکودرما+ آزوسپریلیوم+ ازتوباکتر) بود. براساس نتایج به‌دست آمده افزایش غلظت عنصر مس موجب کاهش صفات وزن تر ریشه‌چه و گیاهچه، طول ریشه‌چه، ساقه‌چه و گیاهچه و 50 درصد جوانه‌زنی شد در صورتی‌که ضریب آلومتری را به‌صورت معنی‌داری افزایش داد. پاسخ وزن تر گیاهچه (35/0=R2)، طول گیاهچه (68/0=R2) و طول ساقه‌چه (71/0=R2) به غلظت نیترات مس به‌صورت خطی بوده و با افزایش آن به‌ترتیب با شیب 029/0-، 019/0- و 007/0- کاهش نشان دادند. ولی روند تغییرات وزن تر (50/0=R2) و طول ریشه‌چه (86/0=R2) و ضریب آلومتری (77/0=R2) در برابر افزایش غلظت عنصر مس به‌صورت معادله درجه دوم بود. همچنین تلقیح قارچ تریکودرما وزن‌تر ریشه‌چه (به میزان 23 درصد) و تلقیح باکتری‌های آزوسپریلیوم+ازتوباکتر، موجب بهبود صفات آغاز، 50 درصد و پایان جوانه‌زنی و همچنین میانگین زمان جوانه‌زنی نسبت به شاهد شدند. همچنین کاربرد توأم تریکودرما و آزوسپریلیوم+ازتوباکتر آغاز جوانه‌زنی را حدود 19 درصد کاهش، ولی پایان و یکنواختی جوانه‌زنی را به‌ترتیب حدود 13و 33 درصد افزایش داد. در مجموع به نظر می‌رسد تیمار بیولوژیکی بذر با قارچ و باکتری‌ موجب بهبود شاخص‌های جوانه‌زنی و گیاهچه‌ای در گیاه دارویی رازیانه تحت تنش عنصر مس خواهد شد. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

18 - تأثیر پیش تیمار بذر با باکترهای محرک رشد بر شاخص‌های جوانه‌زنی گیاه دارویی ریحان تحت تنش شوری
مهدی عقیقی شاهوردی بهنام ممیوند حجت عطایی سماق

به منظور بررسی تأثیر پیش تیمار بر جوانه‌زنی بذر گیاه دارویی ریحان (Ocimum basilicum L.) در شرایط تنش شوری، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در‌ 3 تکرار در آزمایشگاه بذر دانشگاه شاهد در سال 1393 انجام گرفت. فاکتورهای آزمایش شامل تنش شوری در پنج سطح، صفر چکیده کامل

به منظور بررسی تأثیر پیش تیمار بر جوانه‌زنی بذر گیاه دارویی ریحان (Ocimum basilicum L.) در شرایط تنش شوری، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در‌ 3 تکرار در آزمایشگاه بذر دانشگاه شاهد در سال 1393 انجام گرفت. فاکتورهای آزمایش شامل تنش شوری در پنج سطح، صفر به عنوان شاهد، 5/2، 5، 5/7 و 10‌ دسی‌زیمنس بر متر و پیش تیمار با باکتری‌های محرک رشد در پنج سطح، عدم پیش تیمار به عنوان شاهد، ازتوباکتر (سویه Azeto-5)، سدوموناس فلوروسنس (سویه P-169)، سدوموناس پوتیدا (سویه P-168) و کود زیستی فسفر بارور 2 بود. اثر شوری و پیش تیمار با باکتری‌های محرک رشد بر صفات درصد و سرعت‌ جوانه‌زنی، متوسط جوانه‌زنی روزانه، شاخص طولی قدرت گیاهچه، طول ریشه‌چه، ساقه‌چه و گیاهچه و نسبت طول ریشه‌چه به ساقه‌چه معنی‌دار بود. بیشترین درصد جوانه‌زنی (66/86 درصد) در شوری 5 دسی‌زیمنس و پیش تیمار با ازتوباکتر و بیشترین سرعت جوانه‌زنی (36/10 بذر در روز) در شوری 5/2 دسی زیمنس بر متر و پیش تیمار با فسفر بارور2 بدست آمد. پیش تیمار بذر با ازتو‌باکتر و فسفر بارور 2، در سطوح شوری 5/2، 5 و 5/7 دسی‌زیمنس بر متر باعث کاهش اثرات منفی شوری بر درصد و سرعت جوانه‌زنی بذر ریحان گردید. نسبت طول ریشه‌چه به ساقه‌چه در شوری 5/7 دسی‌زیمنس بر متر در پیش تیمار با فسفر بارور 2 بیشترین مقدار شد. درصد و سرعت جوانه‌زنی بذر با صفات طول ریشه‌چه، ساقه‌چه و گیاهچه، شاخص طولی و وزنی قدرت گیاهچه همبستگی مثبت و معنی‌داری داشت. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

19 - اثر پرایمینگ زیستی و هورمونی بر شاخص‌های جوانه‌زنی بذرهای مریم‌گلی‌کبیر (Salvia sclarea L.)
حسن نورافکن فرانک ناصری

پرایمینگ بذر روشی است که در آن بذر پیش از قرار گرفتن در بستر کشت و مواجهه با شرایط محیطی، به لحاظ فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی آماده جوانه زنی می شود. در این راستا، دو آزمایش جداگانه به منظور ارزیابی اثر پرایمینگ بذرهای مریم گلی کبیر با باکتری های افزاینده رشد گیاهی و مواد چکیده کامل

پرایمینگ بذر روشی است که در آن بذر پیش از قرار گرفتن در بستر کشت و مواجهه با شرایط محیطی، به لحاظ فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی آماده جوانه زنی می شود. در این راستا، دو آزمایش جداگانه به منظور ارزیابی اثر پرایمینگ بذرهای مریم گلی کبیر با باکتری های افزاینده رشد گیاهی و مواد تنظیم کننده رشد گیاهی به صورت طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار در آزمایشگاه علوم باغبانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد میانه انجام در سال 1394 شد. تیمارهای پرایمینگ زیستی شامل 15 باکتری افزاینده رشد گیاهی از جنس های Herbaspirillum، Azotobacter، Azospirillum، Flavobacterium و Pseudomonas و پرایمینگ هورمونی شامل جیبرلیک اسید و کینتین در غلظت های 50 و 100 میلی گرم بر لیتر به همراه هیدروپرایمینگ و شاهد (بدون پرایم) بود. پس از اعمال پرایمینگ، تعداد 25 عدد بذر در هر پتری دیش قرار داده شده و بذرهای جوانه زده به صورت روزانه شمارش گردید. همه شاخص های جوانه زنی مورد بررسی، به جز میانگین زمان جوانه زنی و ضریب سرعت جوانه زنی روزانه تحت تأثیر پرایمینگ زیستی قرار گرفتند. پرایمینگ زیستی با Azotobacter 12 موجب کاهش درصد، سرعت و متوسط جوانه زنی روزانه بذر شد و فقط سرعت جوانه زنی روزانه افزایش یافت. در پرایمینگ هورمونی، تمام شاخص های جوانه زنی تحت تأثیر تیمارها قرار داشتند و کاربرد مواد تنظیم کننده رشد موجب کاهش ضریب سرعت جوانه زنی و افزایش میانگین زمان جوانه زنی گردید. همچنین، کینتین در غلظت 100 میلی گرم بر لیتر موجب کاهش درصد، سرعت و متوسط جوانه زنی روزانه بذر شد و فقط سرعت جوانه زنی روزانه را افزایش داد. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

20 - بهبود کارایی مصرف آب، شاخص سبزینگی و عملکرد دانه گندم تحت رژیم های مختلف آبیاری با استفاده از کود زیستی
ابوالقاسم مرادقلی حمیدرضا مبصّر حمیدرضا گنجعلی حمیدرضا فنایی احمد مهربان

10.2./jpps.2023.698813

خشکی یکی از تنش های غیر زنده بسیار مهم است که رشد گیاه را تحت تاثیر قرار می دهد و از این طریق عملکرد گیاه زراعی را محدود می سازد. اقداماتی شامل: ارائه اطلاعات برای بهبود مدیریت ریسک خشکسالی، بهبود برنامه‌ریزی برای واکنش موثرتر به خشکسالی، سرمایه‌گذاری در کاهش خطر مخاطرا چکیده کامل

خشکی یکی از تنش های غیر زنده بسیار مهم است که رشد گیاه را تحت تاثیر قرار می دهد و از این طریق عملکرد گیاه زراعی را محدود می سازد. اقداماتی شامل: ارائه اطلاعات برای بهبود مدیریت ریسک خشکسالی، بهبود برنامه‌ریزی برای واکنش موثرتر به خشکسالی، سرمایه‌گذاری در کاهش خطر مخاطرات (DRR) و ارائه یک محیط جهت به حداقل رساندن خطرات کلی باعث افزایش تاب‌آوری، جلوگیری یا کاهش خطرات خشکسالی آینده و حفظ معیشت می‌شود. این تحقیق در دو سال زراعی، بصورت آزمایش کرت های خردشده در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با چهار تکرار انجام گردید. شرایط مختلف رطوبت خاک بعنوان تیمار اصلی در سه سطح و تیمار کود‌های زیستی در هفت سطح به عنوان تیمار فرعی در نظر گرفته شد. نتایج مطالعات نشان داد که شرایط مختلف رطوبتی محتوی نسبی آب برگ (RWC)، مقدار سبزینگی برگ (SPAD)، کلروفیل a و b وعملکرد دانه معنی دار شدند، با افزایش شدت تنش مقدار آنها کاهش یافت که نشان دهنده حساسیت آنها به تغییر وضعیت آب خاک و پتانسیل آب برگ می باشد.استفاده از کودهای زیستی ازتوباکتر و فسفاباکتر باعث افزایش معنی دار مقدار RWC , SPAD ، کلروفیل a و b و عملکرد دانه نسبت به عدم استفاده از کود زیستی گردید. اثرات استفاده تلفیقی میکروارگانیسم سبب جبران خسارت های تنش کم آبی گردیده است. بطور کلی با توجه به شرایط کم آبی و افزایش دما ناشی از تغییر اقلیم استفاده از میکروارگانیسم ها بصورت بذرمال کمک قابل توجهی به کاهش این مخاطرات می گردد. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

21 - بررسی اثر توأم کودهای بیولوژیکی و شیمیایی فسفر و نیتروژن بر ویژگی‌های کمی و کیفی آفتابگردان (Helianthus annuus L.)
علیرضا شکوه فر سحر خانی

به منظور بررسی اثر توأم کودهای بیولوژیکی و شیمیایی فسفر و نیتروژن بر ویژگی های کمی و کیفی آفتابگردان، این آزمایش بصورت فاکتوریل درقالبطرح آماریبلوک هایکاملتصادفیبا سهتکراردر مزرعه ای واقع در شهرستان ایذه در سال زراعی 1396 اجراشد.تیمارهای آزمایش شامل کود فسفره در چهار سط چکیده کامل

به منظور بررسی اثر توأم کودهای بیولوژیکی و شیمیایی فسفر و نیتروژن بر ویژگی های کمی و کیفی آفتابگردان، این آزمایش بصورت فاکتوریل درقالبطرح آماریبلوک هایکاملتصادفیبا سهتکراردر مزرعه ای واقع در شهرستان ایذه در سال زراعی 1396 اجراشد.تیمارهای آزمایش شامل کود فسفره در چهار سطح (تماماً کود سوپر فسفات تریپل به صورت پایه، 70 درصد کود سوپرفسفات تریپل به اضافه کود زیستی فسفاته بارور-2، 40 درصد کود سوپرفسفات تریپل به اضافه کود زیستی فسفاته بارور-2، تماماً از طریق کود زیستی فسفاته بارور-2) و کود نیتروژن در سه سطح (تماماً از طریق کود اوره، 70 درصد کود اوره به اضافه ازتوباکتر، 40 درصد کود اوره به اضافه ازتوباکتر) بودند. نتایج نشان داد که اثر کود بیولوژیکی و شیمیایی فسفر و نیتروژن باعث افزایش معنی دار وزن هزار دانه، عملکرد دانه و عملکرد روغن شد. بیشترین عملکرد دانه مربوط به تیمار کودی70 درصد سوپرفسفات به اضافه بارور-2 و کود 70 درصد اوره به اضافه ازتوباکتر به ترتیب با 3170 و 2736 کیلوگرم در هکتار بود. کمترین عملکرد دانه مربوط به تیمار کود زیستی بارور-2 و 40 درصد اوره به همراه ازتوباکتر به ترتیب با 2173 و 2506 کیلوگرم در هکتار بود. با توجه به این نتایج کاربرد 70 درصد کود سوپرفسفات تریپل به اضافه کود زیستی فسفاته بارور-2 و کود 70 درصد اوره به اضافه ازتوباکتر نسبت به سایر تیمارها باعث افزایش عملکرد کمی و کیفی در آفتابگردان شده و در منطقه نیز قابل توصیه می باشد. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

22 - Fertilizer Management Using Plant Growth-Promoting Rhizobacteria in Rice Fields
هاشم امین پناه سعید فیروزی

A field experiment was conducted at Rice Research Station of Tonekabon, Iran, to determine the effect of seed inoculation with plant growth-promotingrhizobacteria on rice grain yield and yield components under different nitrogen (N) rates. The experimental design was a چکیده کامل

A field experiment was conducted at Rice Research Station of Tonekabon, Iran, to determine the effect of seed inoculation with plant growth-promotingrhizobacteria on rice grain yield and yield components under different nitrogen (N) rates. The experimental design was a Randomized Complete Block with factorial arrangement and three replicates. Factors included seed inoculation with plant growth-promoting rhizobacteria [control (un-inoculated), seed inoculation with Azospirillum lipoferum, seed inoculation with Azotobacter chroococcum, and seed inoculation with a combination of A. lipoferumand A. chroococcum] and N rates (100%, 75%, and 50% of recommended nitrogen rates, i.e. 100, 75 and 50 kg N ha-1, respectively). Results showed that the highest grain yield (7875 kg ha-1) was recorded for plants inoculated with a combination of A. lipoferumand A. chroococcum, while the lowest one was recorded for un-inoculated control plants. Moreover, rice grain yield, panicle number per m2, grain number per panicle, and 1000-grain weight increased by 9%, 9%, 18%, and 6%, respectively, as N fertilizer rate increased from 50 to 100 kg ha-1. The highest grain yield (7875 kg ha-1) was obtained when N was applied at the rate of 75 kg ha-1to seeds inoculated with a combination of A. lipoferumand A. chroococcum. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

23 - بررسی تاثیر سطوح مختلف کود فسفاته و باکتری‌های محرک رشد گیاه بر فراهمی برخی عناصر غدایی و شاخص های عملکردی گندم
رویا بابایی محمد میرزایی حیدری مسعود بازگیر

به منظور بررسی تاثیر سطوح کود فسفاته و باکتری‌های محرک رشد گیاه بر دسترسی به عناصر غذایی و عملکرد گندم، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در زمینی واقع در شهرستان ایوان استان ایلام اجرا شد. فاکتورهای مورد بررسی در این آزمایش عبارت‌اند چکیده کامل

به منظور بررسی تاثیر سطوح کود فسفاته و باکتری‌های محرک رشد گیاه بر دسترسی به عناصر غذایی و عملکرد گندم، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در زمینی واقع در شهرستان ایوان استان ایلام اجرا شد. فاکتورهای مورد بررسی در این آزمایش عبارت‌اند از پنج سطح کود فسفره (شاهد، 25، 50، 75 و 100 کیلوگرم کود فسفاته در هکتار) و تلقیح بذر با باکتری (T) در چهار سطح: (عدم تلقیح (تیمار شاهد)، تلقیح بذر با ازتوباکتر، تلقیح بذر با سودوموناس، تلقیح بذر با ازتوباکتر و سودوموناس) می‌باشد. نتایج نشان داد که تیمار 100 کیلوگرم در هکتار کود فسفره همراه با تلقیح بذر با ازتوباکتر و سودوموناس بالاترین تاثیر را در افزایش رشد و عملکرد و اجزای عملکرد گندم پاییزه نشان داد. مقدار نیتروژن دانه گندم با تلقیح بذر ازتوباکتر به صورت معنی‌داری افزایش یافت و به همین دلیل میزان پروتئین دانه نیز افزایش نشان داد. تلقیح بذر با باکتری های محرک رشد ازتوباکتر و سودوموناس در سطح چهارم کود فسفاته منجر به افزایش 5/43 درصدی نیتروژن دانه و 7/62 درصدی فسفر دانه نسبت به سطح شاهد عدم تلقیح و سطح صفر کود فسفاته گردید. از بین تیمارها، اکثرا تیمار کود تلقیح کود زیستی ازتوباکتر و سودوموناس همراه با 100 کیلوگرم در هکتار کود شیمیایی فسفات بیشترین تاثیر را در افزایش صفات اندازه‌گیری شده این گیاه داشت. اگرچه با افزایش سطوح کود شیمیایی صفات مورد مطالعه افزایش یافت ولی زمانی که از کودهای زیستی همراه با شیمیایی استفاده شد، این افزایش بیشتر بود. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

24 - بررسی کاربرد کودهای ازتوباکتر و اوره بر ویژگی‌های مرفولوژیک ریشه و اندام‌های هوایی جو
محمداقبال قبادی اردشیر طاهری نژاد سعید جلالی هنرمند حسن حیدری

در صورت وجود باکتری ازتوباکتر در خاک محیط ریشه، علاوه بر تأمین بخشی از نیاز نیتروژن با تولید مواد محرک رشد گیاهی باعث تقویت رشد ریشه و عملکرد محصول می‌شود. بر این اساس دو آزمایش به منظور بررسی اثر ازتوباکتر و نیتروژن بر رشد ریشه و اندام هوایی در مراحل شکم خوش (آزمایش او چکیده کامل

در صورت وجود باکتری ازتوباکتر در خاک محیط ریشه، علاوه بر تأمین بخشی از نیاز نیتروژن با تولید مواد محرک رشد گیاهی باعث تقویت رشد ریشه و عملکرد محصول می‌شود. بر این اساس دو آزمایش به منظور بررسی اثر ازتوباکتر و نیتروژن بر رشد ریشه و اندام هوایی در مراحل شکم خوش (آزمایش اول) رسیدگی (آزمایش دوم) بر روی جو آبی رقم بهمن به صورت گلدانی در شهرستان سنقر، استان کرمانشاه به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با 3 تکرار در سال زراعی 94-1393 اجرا گردید. فاکتورها شامل سطوح کود زیستی ازتوباکتر کروکوکوم (0، 100 و 200 گرم در هکتار) و سطوح نیتروژن (0، 50، 100، 150 و 200 کیلوگرم در هکتار) از منبع اوره بودند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثرات ساده ازتوباکتر و نیتروژن و همچنین اثرات متقابل بین آنها بر تمامی صفات مورد بررسی در دو آزمایش معنی‌دار بودند. بیشترین مقدار صفات ریشه‌ای، وزن خشک اندام‌های هوایی و عملکرد دانه (77/21 گرم در گلدان) در مراحل شکم‌خوش و رسیدگی در تیمار 200 گرم در هکتار ازتوباکتر و 200 کیلوگرم در هکتار نیتروژن بدست آمد و با کاهش میزان این نهاده‌ها، مقادیر صفات کاهش نشان داد، ولی با تیمار 100 گرم در هکتار ازتوباکتر و 100 کیلوگرم در هکتار نیتروژن (85/20 گرم در گلدان) اختلاف معنی‌داری نداشت. بطور کلی نتایج نشان داد که با مصرف اندک ازتوباکتر (100 گرم در هکتار)، در مصرف حدود 100 کیلوگرم در هکتار نیتروژن صرفه جویی شده است که هزینه تولید و مشکلات زیست- محیطی را کاهش می دهد. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

25 - بررسی تأثیر پرایمینگ بذر با زادمایه رایزوبیومی و باکتری‌های محرک رشد گیاه بر میزان کلروفیل، عناصر غذایی و عملکرد دانه عدس در شرایط دیم
علیرضا صیدمرادی افشین مظفری

به منظور مطالعه اثر پرایمینگ بذر با زادمایه رایزوبیومی و باکتری‌های محرک رشد گیاه (PGPR) بر میزان کلروفیل، عناصر غذایی و عملکرد دانه عدس دیم، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در 4 تکرار در دهستان کارزان از توابع شهرستان سیروان استان ایلام در سال چکیده کامل

به منظور مطالعه اثر پرایمینگ بذر با زادمایه رایزوبیومی و باکتری‌های محرک رشد گیاه (PGPR) بر میزان کلروفیل، عناصر غذایی و عملکرد دانه عدس دیم، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در 4 تکرار در دهستان کارزان از توابع شهرستان سیروان استان ایلام در سال زراعی 1396- 1395 اجراء گردید. عامل‌های آزمایش شامل کاربرد باکتری‌های محرک رشد گیاه در پنج سطح: پرایمینگ بذر با ازوتوباکتر، آزوسپیریلوم، سدوموناس، پرایمینگ توأم بذر با ازوتوباکتر+آزوسپیریلوم+ سدوموناس و عدم مصرف باکتری‌های PGPR و همچنین عامل رایزوبیوم در دو سطح: پرایمینگ بذر با رایزوبیوم و عدم پرایمینگ بود. برهمکنش کاربرد باکتری رایزوبیوم و باکتری‌های PGPR بر همه صفات مورد مطالعه )به استثناء عملکرد دانه و محتوی کلروفیل b)، بسیار معنی‌دار (01/0≥P) شد. به طور کلی نتایج آزمایش نشان داد که پرایمینگ بذر با باکتری رایزوبیوم همراه با باکتری‌های PGPR به ویژه تیمار مصرف توأم (ازتوباکتر+آزوسپیریلوم+سدوموناس) باعث افزایش میزان عملکرد دانه، نیتروژن، فسفر و پتاس و محتوی کلروفیل a، b و a+b برگ در مقایسه با تیمار عدم مصرف رایزوبیوم و باکتری‌های PGPR شد. با توجه به اثرات هم افزایی بین باکتری رایزوبیوم و باکتری‌های PGPR در بهبود رشد و نمو و عملکرد دانه گیاه عدس توصیه می‌شود در فرمولاسیون مایه تلقیح‌های مورد استفاده در اراضی مناطق خشک و دیمزارهای عدس، از ترکیب باکتری رایزوبیوم و باکتری‌های PGPR استفاده شود. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

26 - اثر تلفیق کودهای نیتروژن‌دار، نیتروکسین و ورمی‌کمپوست بر عملکرد و اجزای عملکرد سیب‌زمینی(Solanum tuberosum L.) در منطقه دماوند
ساقی کاتبی مهدی باقی آرش روزبهانی

به‌منظور بررسی تأثیر تلفیق کود نیتروژن‌دار، کود نیتروکسین و کود ورمی‌کمپوست بر عملکرد و اجزای عملکرد سیب‌زمینی آزمایشی به‌صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در روستای جابان شهرستان دماوند در سال 1394 انجام شد. فاکتور اول ورمی‌کمپوست در سه سطح ع چکیده کامل

به‌منظور بررسی تأثیر تلفیق کود نیتروژن‌دار، کود نیتروکسین و کود ورمی‌کمپوست بر عملکرد و اجزای عملکرد سیب‌زمینی آزمایشی به‌صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در روستای جابان شهرستان دماوند در سال 1394 انجام شد. فاکتور اول ورمی‌کمپوست در سه سطح عدم مصرف،5و 10 تن در هکتار و فاکتور دوم کود نیتروژن‌دار به همراه کود نیتروکسین در چهار سطح عدم مصرف(شاهد)، مصرف صد درصد مقدار توصیه شده کود شیمیایی نیتروژن دار (150 کیلوگرم در هکتار از منبع کود اوره)، مصرف کود بیولوژیک(5 لیتر در هکتار نیتروکسین)و مصرف هفتاد و پنج درصد مقدار توصیه شده کود شیمیایی نیتروژن دار(100 کیلوگرم در هکتار از منبع کود اوره) به همراه مصرف کود بیولوژیک(5 لیتر در هکتار نیتروکسین)بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که تأثیرتیمارهای ورمی‌کمپوست و تلفیق کودهای نیتروژن دار و نیتروکسین دارای در اغلب صفات مورد بررسی معنی‌داری بود. نتایج مقایسه میانگین‌ها نشان داد که بیشترین عملکرد غده مربوط به مصرف پنج تن در هکتار ورمی‌کمپوست(52/22 کیلوگرم در هکتار) و مصرف هفتاد و پنج درصد مقدار توصیه شده کود شیمیایی نیتروژن دار به همراه مصرف کود بیولوژیک نیتروکسین (8/23 کیلوگرم در هکتار) بود. در نهایت مصرف 5 تن در هکتار ورمی‌کمپوست و مصرف هفتاد و پنج درصد مقدار توصیه شده کود شیمیایی نیتروژن دار(100 کیلوگرم در هکتار از منبع کود اوره)به همراه مصرف کود بیولوژیک(5 لیتر در هکتار نیتروکسین) بهترین‌ترین نتیجه را داد. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

27 - اثر مقدار فسفر، باکتری ریزوبیوم و کود زیستی نیتراژین بر رشد و عملکرد لوبیا (Phaseolus vulgaris L.)
میثم قنبرزاده هاشم امین پناه حسن اخگری

به منظور بررسی اثر مقدار فسفر، کاربرد باکتری ریزوبیوم و کود زیستی نیتراژین بر رشد و عملکرد لوبیا (توده محلی گیلان)، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در شهرستان املش، استان گیلان انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل مقادیر مختلف مصرف چکیده کامل

به منظور بررسی اثر مقدار فسفر، کاربرد باکتری ریزوبیوم و کود زیستی نیتراژین بر رشد و عملکرد لوبیا (توده محلی گیلان)، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در شهرستان املش، استان گیلان انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل مقادیر مختلف مصرف فسفر، کود زیستی نیتراژین و باکتری ریزوبیوم بود. نتایج نشان داد که با افزایش مصرف فسفر از صفر به 50 کیلوگرم در هکتار، عملکرد دانه و عملکرد غلاف‌تر به‌طور معنی‌داری به ترتیب به میزان 28 و 21 درصد افزایش یافت. افزایش مصرف فسفر از 50 به 75 کیلوگرم در هکتار، تأثیر معنی‌داری بر عملکرد دانه و غلاف‌تر نداشت، درحالی‌که مصرف بیشتر فسفر (100 کیلوگرم در هکتار) سبب کاهش معنی‌دار عملکرد دانه و غلاف‌تر گردید. معادلات رگرسیونی نشان داد که حداکثر عملکرد دانه (9/1403 کیلوگرم در هکتار) و عملکرد غلاف‌تر (7/8510 کیلوگرم در هکتار) به ترتیب با مصرف 4/65 و 3/59 کیلوگرم فسفر در هکتار حاصل شد. مصرف کود زیستی نیتراژین سبب افزایش معنی‌دار عملکرد دانه و غلاف‌تر به ترتیب به میزان 7 و 10 درصد گردید. همچنین تلقیح بذر لوبیا با باکتری‌های ریزوبیوم منجر به افزایش عملکرد دانه و غلاف‌تر به ترتیب به میزان 17 و 20 درصد گردید. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

28 - مطالعه برهمکنش کودهای زیستی، نیتروژن معدنی و پیش‌تیمار آبی بر صفات سبز شدن و اجزای عملکرد گیاه نخود(.Cicer arietinum L)
ابوالفضل باغبانی آرانی ظهراب اداوی طیبه بختیاری

نخود در بین حبوبات سومین محصول مهم به شمار می‌رود که به‌صورت وسیعی در سرتاسر آسیا و خاورمیانه کشت می‌شود. به‌منظور بررسی تأثیر پیش‌تیمار آبی مزرعه‌ای بذر و دو کود زیستی بر ویژگی‌های سبز شدن و عملکرد نخود (Cicer arietinum L.) آبی رقم آرمان آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قال چکیده کامل

نخود در بین حبوبات سومین محصول مهم به شمار می‌رود که به‌صورت وسیعی در سرتاسر آسیا و خاورمیانه کشت می‌شود. به‌منظور بررسی تأثیر پیش‌تیمار آبی مزرعه‌ای بذر و دو کود زیستی بر ویژگی‌های سبز شدن و عملکرد نخود (Cicer arietinum L.) آبی رقم آرمان آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی کرمانشاه طی سال 1395 انجام شد. عامل-های آزمایشی شامل کود آغازگر نیتروژن (0، 25 و 50 کیلوگرم در هکتار از منبع اوره)، کود زیستی (قارچ ریشه یا میکوریزا، ازتوباکتر، کاربرد توأم، بدون کاربرد) و پیش‌تیمار کردن (با و بدون) بودند. نتایج نشان داد پیش-تیمار کردن درصد سبز شدن را 6/7 و سرعت سبز شدن را در تلقیح با قارچ ریشه و کاربرد 50 کیلوگرم کود در هکتار نیتروژن توصیه شده 8/19 درصد در مقایسه با بذرهای پیش‌تیمار نشده در حالت بدون کاربرد نیتروژن و کود زیستی افزایش داد. بالاترین میزان عملکرد بیولوژیک و دانه به ترتیب 7/823 و 304 گرم در متر‌مربع بود که از بذرهای پیش‌تیمار شده و کاربرد توأم کودهای زیستی به ترتیب با کاربرد 50 و 25 کیلوگرم در هکتار نیتروژن به‌دست آمد که نسبت به شاهدهای خود در آن سطح کودی به ترتیب 147 و 250 درصد (47/1 و 50/2 برابر) بیشتر بودند. در این بررسی بیشترین شاخص برداشت و شمار غلاف در متر‌مربع از تیمار پیش‌تیمار شده و کاربرد توأم دو کود زیستی با کاربرد 25 کیلوگرم کود نیتروژن به‌دست آمد. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

29 - Study the effect of chemical and bio-fertilizers (Azotobacter and Phosphate Barvar-2) on quantity characteristics of Marigold (Calendula officinalis L.)
سهیلا کوره پز محمود آبادی جابر آقا رحیمی

https://zenodo.org/doi/10.5281/zenodo.10419659

To study the effect of chemical and bio-fertilizers (Azotobacter and Phosphate Barvar-2) on quantity characteristics of Marigold (Calendula officinalis L.) an experiment was conducted in the Jiroft. Field experiment was arranged base on randomized complete block design چکیده کامل

To study the effect of chemical and bio-fertilizers (Azotobacter and Phosphate Barvar-2) on quantity characteristics of Marigold (Calendula officinalis L.) an experiment was conducted in the Jiroft. Field experiment was arranged base on randomized complete block design with three replications. Treatments were involved: T1: nochemical, biological as control, T2: 100% NPK, T3: Azotobacter, T4: Azotobacter + 50% NPK, T5: Phosphate Barvar-2, T6: Phosphate Barvar-2+ 50% NPK, T7: Azotobacter Phosphate Barvar-2, T8: Azotobacter Phosphate Barvar-2 + 50% NPK and T9: Azotobacter Phosphate Barvar-2 + 100% NPK. result showed that the signification effect of chemical and bio-fertilizers on height, flowering stem length, stem diameter, number of branches, number of leaf, Fresh and dry weight plant, Fresh and dry weight flower and harvest index. So that most of these traits were obtained from treatment (T8): Azotobacter + fertile phosphate 2 + 50% NPK. Biochemical and chemical fertilizers had a significant effect on the percentage and yield of marigold essential oil. The highest amount of essential oil was obtained from Azotobacter + fertile phosphate 2 treatment. Also, the application of biochemical fertilizers had a significant effect on the number of days to flowering and the lowest time was related to T8 treatment. In general, the results showed that Applying bio-fertilizers (Azotobacter and Phosphate Barvar-2) benefited on growth and generative and yield Marigold. The use of bacteria not only increased yield, quality and early yield, but also reduced the use of chemical fertilizers. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

30 - واکنش عملکرد و اجزاء عملکرد گلرنگ به تلقیح ازتوباکتر و میکوریزا در شرایط آب و هوایی اراک
آرزو امیدی محمد میرزاخانی محمدرضا اردکانی

به منظور بررسی واکنش عملکرد و اجزاء عملکرد گلرنگ به تلقیح ازتوباکتر ومیکوریزا در منطقه اراک، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک در سال زراعی 91-1390 اجرا شد.عوامل مورد بررسی شامل تلق چکیده کامل

به منظور بررسی واکنش عملکرد و اجزاء عملکرد گلرنگ به تلقیح ازتوباکتر ومیکوریزا در منطقه اراک، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک در سال زراعی 91-1390 اجرا شد.عوامل مورد بررسی شامل تلقیح با ازتوباکتردر سه سطحعدم تلقیح با ازتوباکتر، تلقیح با ازتوباکتر سویه 5 و تلقیح با ازتوباکتر سویه 12 و مایکوریزا در چهار سطحعدم تلقیح با مایکوریزا، تلقیح با سویه گلوموس اینترارادیسیس، تلقیح با سویه گلوموس موسه و تلقیح با مخلوط اینترارادیسیس وموسه بود.اثر ازتوباکتر بر صفات تعداد دانه در طبق، در سطح احتمال پنج درصد، عملکرد دانه وشاخص برداشت طبق های فرعی فرعی در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود.اثر مایکوریزا بر صفات تعداد دانه در طبق، عملکرد دانه و شاخص برداشت طبق های فرعی فرعی در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. همچنین اثر متقابل ازتوباکترو مایکوریزا بر صفات ارتفاع گیاه، تعداد طبق در بوته، تعداد دانه در طبق، عملکرد دانه و شاخص برداشت طبق های فرعی فرعی در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. نتایج نشان داد بیشترین عملکرد دانه مربوط به تیمارعدم تلقیح با ازتوباکتر و تلقیح با میکوریزا سویه گلوموس موسه با میانگین 1333 کیلوگرم در هکتار وکمترین عملکرد دانه مربوط به تیمار عدم تلقیح با ازتوباکتر ومایکوریزا با میانگین 3/828 کیلوگرم در هکتار حاصل شد. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

31 - اثر تلقیح ازتوباکتر، کابرد کود دامی و نیتروژن بر عملکرد و اجزای عملکرد گلرنگ پاییزه
سعید رسولی محمد میرزاخانی نورعلی ساجدی

به منظور بررسی اثر تلقیح ازتوباکتر، کابرد کود دامی و نیتروژن بر عملکرد و اجزای عملکرد گلرنگ، آزمایشی در سال زراعی 1388 به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل ازتوباکتر د چکیده کامل

به منظور بررسی اثر تلقیح ازتوباکتر، کابرد کود دامی و نیتروژن بر عملکرد و اجزای عملکرد گلرنگ، آزمایشی در سال زراعی 1388 به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل ازتوباکتر در دو سطح بدون تلقیح و با تلقیح و نیتروژن در سه سطح، 50% توصیه شده، 75% توصیه شده و 100% توصیه شده (شاهد)، و کود دامی در دوسطح 15 تن در هکتار و 30 تن در هکتار بر روی گلرنگ پاییزه خاردار رقم پدیده انجام شد. نتایج نشان داد اثر ازتوباکتر بر صفاتی مانند ارتفاع گیاه، تعداد شاخه فرعی، تعداد غوزه، عملکرد دانه، وزن هزار دانه و عملکرد زیستی غوزه اصلی معنی دار بود. همچنین اثر سطوح مختلف نیتروژن بر ارتفاع گیاه، تعداد ساقه فرعی- فرعی، تعداد دانه در غوزه و عملکرد دانه، معنی دار بود. همچنین اثر سطح مختلف کود دامی بر عملکرد زیستی غوزه اصلی معنی دار بود. بیشترین و کمترین عملکرد دانه با میانگین 2045 و 1789 کیلوگرم در هکتار به ترتیب به تیمارهای تیمارهای تلقیح با ازتوباکتر 50 % نیتروژن و 30 تن کود دامی در هکتار و عدم تلقیح ازتوباکتر 100% نیتروژن و 30 تن کود دامی در هکتار اختصاص داشت. همچنین تلقیح با ازتوباکتر نسبت به عدم تلقیح آن توانست 13/4% عملکرد دانه بیشتری تولید نماید. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

32 - اثر همزیستی ازتوباکتر و میکوریزا بر درصد پروتئین و برخی خصوصیات زراعی گلرنگ
آرزو امیدی محمد میرزاخانی محمد‌رضا اردکانی

به منظور بررسی تأثیر همزیستی ازتوباکتر و قارچ گلوموس بر درصد پروتئین و برخی خصوصیات زراعی گلرنگ، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحـد اراک در سال زراعی 91-1390 اجـرا شد. تیمـار ها شامل تلق چکیده کامل

به منظور بررسی تأثیر همزیستی ازتوباکتر و قارچ گلوموس بر درصد پروتئین و برخی خصوصیات زراعی گلرنگ، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحـد اراک در سال زراعی 91-1390 اجـرا شد. تیمـار ها شامل تلقیـح با ازتوباکتـر در سـه سطـح (عـدم تلقیـح، تلقیح با ازتوباکتـر سویه 5 و تلقیح با ازتوباکتر سـویه 12) و قارچ گلـوموس در چهار سطـح (عدم تلقیح، تلقیح باGlomus intraradices ، تلقیح باG.mosseae و تلقیح با مخلوط intraradices.G وG.mosseae ) بود. صفاتی از قبیل ارتفاع شاخه دهی، عملکرد بیولوژیکی غوزه های فرعی فرعی، شاخص برداشت غوزه های فرعی، عملکرد دانه غوزه های فرعی، کمبود آب اشباع و درصد پروتئین دانه اندازه گیری شدند. بر اساس نتایج جدول تجزیه واریانس، همه صفات به جزو عملکرد دانه غوزه های فرعی تحت تأثیر اثر اصلی ازتوباکتر و قارچ گلوموس در گلرنگ معنی دار شدند. هم چنین اثر متقابل ازتوباکتر و قارچ گلوموس بر صفات ارتفاع شاخه دهی، عملکرد بیولوژیکی غوزه های فرعی فرعی، عملکرد دانه غوزه های فرعی، کمبود آب اشباع و درصد پروتئین دانه در گلرنگ معنی دار شدند. براساس جدول مقایسه میانگین ها، بیش ترین عملکرد بیولوژیکی غوزه های فرعی فرعی با (30/50 گرم در بوته) مربوط به تیمار A2M3 )تلقیح با ازتوباکتر12 و تلقیح با مخلوط سویه G.intraradicesو (G.mosseae بود، که اختلاف معنی داری داشت، ضمن این که همین تیمار در مقدار پروتئین دانه گلرنگ نیز (64/19 درصد) میزان بالا تری را نشان داد. همچنین بیش ترین عملکرد دانه غوزه های فرعی با میانگین 33/44 گرم در بوته در تیمار A1M3(تلقیح با ازتوباکتر پنج وتلقیح با مخلوط سویهG.intraradices و (G.mosseae و کـم ترین آن با میانگیـن 33/28 گـرم در بوته در تیمـار A0M0 )عـدم تلقیـح با ازتوباکتـر و قـارچ گلـوموس (به دست آمدند. پرونده مقاله

فهرست مقالات ازتوباکتر

سکوی نشر دانش

پیوندهای سایت

مراکز مرتبط

پشتیبانی

صفحات رسمی