شرایط محیطی در طی نمو و رسیدگی بذر میتواند روی خصوصیات جوانه زنی و بنیه بذر تولید شده تأثیر بگذارد. بر همین اساس، آزمایشی در دو قسمت مزرعهای و آزمایشگاهی طی سال 1390 در دانشگاه رازی کرمانشاه بمنظور ارزیابی تأثیر شرایط رطوبتی و محدودیت منابع فتوسنتزی بر جوانه زنی و خصوص چکیده کامل
شرایط محیطی در طی نمو و رسیدگی بذر میتواند روی خصوصیات جوانه زنی و بنیه بذر تولید شده تأثیر بگذارد. بر همین اساس، آزمایشی در دو قسمت مزرعهای و آزمایشگاهی طی سال 1390 در دانشگاه رازی کرمانشاه بمنظور ارزیابی تأثیر شرایط رطوبتی و محدودیت منابع فتوسنتزی بر جوانه زنی و خصوصیات رشدی گندم (رقم زرین) به اجراء درآمد. تیمار شرایط رطوبتی شامل آبیاری مطلوب و تنش خشکی بود و تیمار محدودیت منابع فتوسنتزی شامل شاهد، حذف برگ پرچم و حذف همه برگها بغیر از برگ پرچم بودند. بذور بدست آمده از قسمت مزرعه ای در آزمایشگاه مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج نشان داد که اثر متقابل شرایط رطوبتی و محدودیت منابع فتوسنتزی بر طول و وزن خشک ساقه چه، ریشه چه و گیاهچه و همچنین شاخص بنیه بذر معنیدار بود اما بر روی درصد جوانه زنی و متوسط زمان جوانه زنی غیرمعنی دار بود. بطوری که با افزایش شدت محدودیت منابع فتوسنتزی در شرایط آبیاری مطلوب از میزان کلیه خصوصیات رشدی گیاهچه اعم از وزن خشک و طول ساقه چه، ریشه چه و گیاهچه و همچنین شاخص بنیه بذر کاسته میشود ولی در شرایط تنش خشکی با اعمال تیمارهای محدودیت فتوسنتزی خصوصیات رشدی گیاهچه روند افزایشی دارد. بطور کلی تنش خشکی اعمال شده بر روی گیاه مادری سبب کاهش طول و وزن گیاهچه و همچنین افزایش متوسط زمان جوانه زنی میشود بنابراین ظاهر شدن گیاهچه ها در سطح مزرعه زمان بیشتری می برد، پس بذوری که در اینگونه شرایط تولید می گردند جهت کشت در سال بعد توصیه نمی گردد.
پرونده مقاله
بمنظور بررسی اثر پیش تیمار بذر بصورت هیدروپرایمینگ و نمکهای نیترات بر خصوصیات رشدی سویا رقم ویلیامز (cv. Williams 82)، آزمایشی طی سال 1396 در دانشگاه مراغه در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل شاهد، هیدروپرایمینگ و پرایمینگ با محلولهای ا چکیده کامل
بمنظور بررسی اثر پیش تیمار بذر بصورت هیدروپرایمینگ و نمکهای نیترات بر خصوصیات رشدی سویا رقم ویلیامز (cv. Williams 82)، آزمایشی طی سال 1396 در دانشگاه مراغه در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل شاهد، هیدروپرایمینگ و پرایمینگ با محلولهای اسمزی 0.5، 1 و 2 درصد نیترات پتاسیم، نیترات آمونیوم، نیترات کلسیم و نیترات سدیم بودند. نتایج نشان داد که با افزایش نیترات پتاسیم و نیترات سدیم از 0.5 به 2 درصد جهت پیش تیمار کردن بذور سبب کاهش وزن خشک گیاهچه تولیدی و شاخص بنیه بذر شد در حالی که در مورد نیترات کلسیم با افزایش دز مصرفی جهت پرایم کردن وزن خشک گیاهچه تولیدی و شاخص بنیه بذر افزایش یافت و در بین دزهای 0.5، 1 و 2 درصد نیترات آمونیوم از نظر صفات فوق تفاوتی وجود نداشت. از طرفی هیدورپرایمینگ در مقایسه با شاهد تأثیر مثبتی بر وزن خشک گیاهچه و شاخص بنیه بذر سویا نداشت. نتایج نشان داد که پیش تیمار بذر با نیترات آمونیوم 2 درصد کمترین میزان درصد جوانه‌زنی (57 درصد) و بیشترین مدت زمان جهت جوانه‌زنی (5 روز) را به خود اختصاص داد و در بین بقیه پیش تیمارهای نمکی نیترات و هیدروپرایمینگ با شاهد تفاوت معنیداری وجود نداشت. بطور کلی در بین انواع نمکهای نیتراتی، نیترات آمونیوم 2 درصد ضعیف ترین پیش تیمار و نیترات کلسیم 2 درصد بعنوان برترین پیش تیمار مشاهده شد که نیترات کلسیم 2 درصد تأثیر بسزایی بر جوانه‌زنی و ویژگیهای رشدی گیاهچه سویا داشت و قابل توصیه جهت پیش تیمار است.
پرونده مقاله
به منظور بررسی اثر پیش تیمار بذر به صورت هیدروپرایمینگ و اشعه فرابنفش (UV) بر خصوصیات مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی نخود فرنگی رقم دورین (cv. Dorian)، آزمایشی طی سال 1393 در آزمایشگاه هیدروپونیک پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه رازی کرمانشاه در قالب طرح کاملاً تصادفی با چکیده کامل
به منظور بررسی اثر پیش تیمار بذر به صورت هیدروپرایمینگ و اشعه فرابنفش (UV) بر خصوصیات مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی نخود فرنگی رقم دورین (cv. Dorian)، آزمایشی طی سال 1393 در آزمایشگاه هیدروپونیک پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه رازی کرمانشاه در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار اجرا شد. تیمارهای اعمال شده بر روی بذر شامل: (1) بذر خشک (شاهد)، (2) هیدروپرایمینگ به مدت 14 ساعت، (3) هیدروپرایمینگ + UV-A، (4) هیدروپرایمینگ + UV-AB و (5) هیدروپرایمینگ + UV-C بودند. نحوه اجرای تیمارهای 3، 4 و 5 بدین صورت بود که بذرها پس از قرارگیری در آب به مدت 12 ساعت (هیدروپرایم)، به ترتیب تحت تابش پرتوهای فرابنفش UV-A، UV-AB و UV-C به مدت 2 ساعت قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر تیمارهای پرایمینگ بر وزن تر، طول گیاه و میزان پراکسید هیدروژن در سطح یک درصد و بر شاخص سبزینگی و محتوای آب نسبی برگ در سطح پنج درصد معنی دار و بر عملکرد کوانتومی فتوسیستم II غیرمعنی‌دار بود. نتایج مقایسه میانگین نشانگر این مطلب بود که تیمارهای هیدروپرایمینگ و هیدروپرایمینگ + UV-A سبب بیشترین افزایش وزن تر، طول گیاه و شاخص سبزینگی برگ نخود فرنگی نسبت به شاهد (عدم پرایمینگ) شد. تیمار هیدروپرایمینگ + UV-AB سبب کاهش صفات فوق شد. به طور کلی می توان بیان کرد که پیش تیمار بذور با آب (هیدروپرایم) و هیدروپرایمینگ + اشعه UV-A تأثیر مثبتی بر خصوصیات رشدی و فیزیولوژیکی نخود فرنگی داشت ولی کاربرد توأم آن ها به خصوص اشعه UV-AB کارایی چندانی ندارد و برای این گیاه مفید نبود.
پرونده مقاله
شوری خاک و آب، رشد و عملکرد محصولات کشاورزی را کاهش می‌دهد و با توجه به روند افزایشی اراضی شور و کاهش اراضی زراعی مطلوب، استفاده از گونه‌های گیاهی مقاوم به شوری اهمیت زیادی دارد. به منظور بررسی تأثیر تنش شوری بر ویژگیهای جوانه‌زنی دو گونه گیاه علوفه‌ای خلر و گاودانه ای چکیده کامل
شوری خاک و آب، رشد و عملکرد محصولات کشاورزی را کاهش می‌دهد و با توجه به روند افزایشی اراضی شور و کاهش اراضی زراعی مطلوب، استفاده از گونه‌های گیاهی مقاوم به شوری اهمیت زیادی دارد. به منظور بررسی تأثیر تنش شوری بر ویژگیهای جوانه‌زنی دو گونه گیاه علوفه‌ای خلر و گاودانه این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار طی سال 1392 در دانشگاه مراغه انجام شد. فاکتور اول تیمار تنش شوری (کلرید سدیم) شامل سطوح صفر (شاهد)، 50، 100 و 150 میلی‌مولار و فاکتور دوم شامل دو گونه گیاه علوفه‌ای خلر و گاودانه بود. نتایج حاصل حاکی از کاهش طول ساقه‌چه، طول ریشه‌چه، طول گیاهچه، وزن تر و خشک گیاهچه، سرعت جوانه‌زنی و شاخص بنیه بذر گیاهان با افزایش غلظت‌های شوری بود، به طوری که صفات فوق در تنش شوری با 150 میلی‌مولار به‌ترتیب 8/82، 5/92، 6/88، 8/84، 3/71، 70 و 8/89 درصد کاهش یافتند. در گیاهان مورد مطالعه روند کاهش متفاوت بود به طوری که صفات فوق، در گیاه گاودانه تحت تنش شوری با شدت کمتری کاهش یافت و به‌طورکلی نتایج نشان داد که در مرحله گیاهچه‌ای، گاودانه نسبت به خلر تحمل بالاتری به تنش شوری داد. با توجه به نتایج این آزمایش، گیاه گاودانه جهت کشت در مناطقی که با تنش شوری مواجه هستند مناسب‌تر از خلر می‌باشد.
پرونده مقاله
تنش خشکی و پیش تیمار کردن بذر تأثیر زیادی بر خصوصیات جوانه زنی گیاهان می گذارد. به منظور بررسی اثر پیش تیمار بذر بر جوانه زنی و خصوصیات رشدی گیاهچه گندم (رقم الوند) تحت تنش خشکی، آزمایشی طی سال 1394 در آزمایشگاه تحقیقاتی دانشگاه مراغه در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکر چکیده کامل
تنش خشکی و پیش تیمار کردن بذر تأثیر زیادی بر خصوصیات جوانه زنی گیاهان می گذارد. به منظور بررسی اثر پیش تیمار بذر بر جوانه زنی و خصوصیات رشدی گیاهچه گندم (رقم الوند) تحت تنش خشکی، آزمایشی طی سال 1394 در آزمایشگاه تحقیقاتی دانشگاه مراغه در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل دو سطح تنش خشکی ناشی از پلی اتیلن گلایکول (صفر و 12- بار) و دو سطح پیش تیمار بذر (شاهد یا عدم پرایمینگ و هیدروپرایمینگ) بودند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر تیمار هیدروپرایمینگ بر طول گیاهچه، وزن خشک گیاهچه، متوسط زمان جوانه زنی و شاخص بنیه بذر گندم در سطح پنج درصد معنی دار بود. بیشترین و کمترین مقادیر صفات به جزء متوسط زمان جوانه زنی به ترتیب در تیمار هیدروپرایمینگ و شاهد (بدون پرایم) بدست آمد. اثر تنش خشکی بر تمامی صفات مورد مطالعه معنی دار بود. نتایج نشان داد که با افزایش تنش خشکی، صفات اندازه‌گیری شده به طور قابل توجهی کاهش یافتند به طوری که در پتانسیل 12- بار طول گیاهچه، وزن خشک گیاهچه، ضریب آلومتری، درصد جوانه زنی و شاخص بنیه بذر گندم به ترتیب به میزان 3/38، 1/45، 1/54، 0/2 و 5/39 درصد کاهش یافت اما سبب افزایش متوسط زمان جوانه زنی به میزان 9/47 درصد شد. به طور کلی، هیدروپرایمینگ ویژگی های جوانه زنی و خصوصیات رشدی گیاهچه گندم را بهبود داد و توانست تحمل گندم به تنش خشکی در مرحله جوانه زنی را افزایش دهد.
پرونده مقاله
به منظور بررسی محتوای روی بذر بر نحوه تسهیم ذخایر بذر، خصوصیات رشدی و قدرت اولیه گیاهچه های گندم، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی بر روی گندم نان رقم کوهدشت با محتوای روی کم و زیاد (به ترتیب با 28± 199 و 102± 595 نانوگرم روی در گرم بذر) به صورت گلدانی به چکیده کامل
به منظور بررسی محتوای روی بذر بر نحوه تسهیم ذخایر بذر، خصوصیات رشدی و قدرت اولیه گیاهچه های گندم، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی بر روی گندم نان رقم کوهدشت با محتوای روی کم و زیاد (به ترتیب با 28± 199 و 102± 595 نانوگرم روی در گرم بذر) به صورت گلدانی به اجراء در آمد. لازم به ذکر است که بذور فوق از گندم برداشت شده از مزرعه تحقیقاتی که در آن کود سولفات روی به میزان 2 گرم بر لیتر در مراحل ساقه روی و پرشدن دانه برای افزایش غلظت روی مصرف شده بود، تهیه گردید. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که محتوای روی بذر اثر معنی داری بر وزن خشک ساقه چه و کل گیاهچه، وزن ذخایر پویا شده بذر، طول ساقه چه و کل گیاهچه داشت، اما بر وزن خشک ریشه چه و باقیمانده بذر، طول ریشه چه، نسبت ساقه چه به ریشه چه، کارایی استفاده از ذخایر بذر و درصد تخلیه ذخایر بذر غیرمعنی دار بود. نتایج نشان داد که بذور حاوی روی زیاد سبب افزایش 1/15 درصدی وزن خشک ساقه چه و 2/13 درصدی میزان ذخایر پویا شده بذر گردید. همچنین بذور غنی شده سبب بهبود وزن خشک گیاهچه از 7/20 میلی گرم به 5/22 میلی گرم و طول گیاهچه از 8/27 به 8/31 سانتی متر شد. در بذور غنی از روی تقریباً آغاز مرحله اتروتروفی و اتروتروفی کامل نسبت به بذور حاوی روی کم زودتر شروع شد. می توان چنین نتیجه گیری کرد که کشت بذور غنی شده از روی سبب بهبود خصوصیات رشدی شده و در نتیجه گیاهچه قوی‌تری تولید خواهد شد.
پرونده مقاله
