ارتباط و تعامل ممنوعیت توسل به‌زور با سایر اصول بنیادین حقوق بین‌الملل

محورهای موضوعی : فصلنامه علمی تحقیقات سیاسی و بین المللی

عباس فولادی ¹ , مریم مرادی ² , محسن دیانت ³

1 - دانشجوی دکتری حقوق بین‌الملل، گروه حقوق بین‌الملل عمومی، واحد قشم، دانشگاه آزاد اسلامی، قشم، ایران
2 - استادیار دانشکده حقوق دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بین الملل قشم
3 - دانشیار گروه علوم سیاسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

تاریخ دریافت : 1403/04/10 تاریخ پذیرش : 1403/06/22 تاریخ انتشار : 1403/06/10

کلید واژه: ارتباط, تعامل, ممنوعیت, توسل به‌زور, اصول بنیادین, حقوق بین‌الملل,

چکیده مقاله :

اصل ممنوعیت توسل به‌زور در روابط بین‌المللی، در تعیین میزان کارایی قضایی بین‌المللی در فیصله اختلافات و تثبیت موقعیت قانون تأثیرگذار بوده است زیرا اصل عدم توسل به‌زور یکی از اصول مسلم منشور بوده و جز در موارد استثنایی به‌کلی مردود است و از قواعد آمره به شمار می‌آید. نوشتار حاضر باهدف ارتباط و تعامل ممنوعیت توسل به‌زور با سایر اصول بنیادین حقوق بین‌الملل به روش کتابخانه‌ای به نگارش درآمده است. یافته‌ها حاکی از آن است که؛ بنابراین توسل به‌زوری که شامل تهدید به‌زور و یا استفاده از زور بدون مجوز رسمی شورای امنیت باشد، نقص صریح منشور سازمان ملل محسوب می‌گردد. ماده 51 منشور سازمان ملل متحد که توسل به قوای قهریه و اقدام زورگرایانه یک‌جانبه را در اعمال حق دفاع مشروع خواه به‌صورت فردی و یا دسته‌جمعی در مقابل حمله مسلحانه مجاز دانسته است. بنابراین اصل توسل به‌زور در روابط بین‌الملل در صورت نقض حاکمیت یا حقوق بشر توسط یکی از اعضای سازمان ملل را باید با حساسیت خاصی توسط سازمان ملل بکار گرفته شود تا موجب نقض حاکمیت و توسل یک‌جانبه استفاده از قدرت توسط کشورهای قوی‌تر تلقی نشود.

چکیده انگلیسی:

The principle of the prohibition of resorting to force in international relations has been effective in determining the level of international judicial efficiency in resolving disputes and establishing the position of the law,because principle of non-recourse to force is one the absolute principles of the Charter and is completely rejected except in exceptional cases and is considered one of the mandatory rules.This article written in a library method with the aim of communicating and interacting the prohibition of resorting to force with other fundamental principles of international law.findings indicate that;Therefore,resorting to force,which includes the threat of force or the use of force without the official authorization of the Security Council,is considered a clear violation the UN Charter. Article 51 of the United Nations Charter,which allows resorting to coercive forces and unilateral coercive action in the exercise of the self-defense,either individually or collectively,against armed attack.Therefore, the principle of resorting to force in international relations in case violation of sovereignty or human rights by a member of the United Nations should be used with special sensitivity by the United Nations so that it is not considered a violation of sovereignty and the unilateral resort to the use of power by stronger countries.

منابع و مأخذ:

 ایوانز،گراهام و جفری، نونام (1381). فرهنگ روابط بین‌الملل، ترجمه: حمیرا مشیرزاده و حسین شریفی، تهران، نشر میزان.
 بهزادی، حمید (1396). قدرت‌های بزرگ و صلح بین‌المللی، تهران، دانشگاه ملی ایران.
 پوربافرانی، حسن، (1389)، حقوق جزاي بین‌الملل، جنگل، تهران، چاپ سوم.
 ذوالعین، پرویز، (1377)، مبانی حقوق بین‌الملل عمومی، وزارت امور خارجه، مؤسسه چاپ و انتشارات، تهران، چاپ اول
 سادات میدانی، سید حسین، (1390)، بررسی صلاحیت قانون‌گذاری شوراي امنیت با تأکید بر تصمیمات شورا پس از جنگ سرد، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، رشته حقوق بین‌الملل، دانشکده حقوق و علوم‌سیاسی دانشگاه تهران.
 صلاحی، سهراب (1391)، «بازخوانی دلایل اشغال عراق از منظر حق توسل به‌زور و بررسی آثار آن در پرتو حقوق بین¬الملل کیفری»، فصلنامه حقوق، مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، دوره 42، شماره4، زمستان
 ضیائی بیگدلی، محمدرضا (1393). حقوق بین‌الملل عمومی، چاپ چهل و هفتم انتشارات گنج‌دانش.
 ضیائی بیگدلی، محمدرضا (1395). حقوق معاهدات بین‌المللی، تهران، گنج دانش.
 طارم سری، مسعود و دیگران(1366) «مفهوم تجاوز در حقوق بین¬الملل»، مجله حقوقی بین¬المللی، ش8.
 کلییار، کلودآلبر (1371). سازمانهای بین‌المللی، ترجمه و تحقیق از: دکتر هدایت الله فلسفی، نشر فاخته.
 کاسسه، آنتونیو (1387). حقوق بین‌الملل عمومی در جهانی نامتحد، ترجمه: مرتضی کلانتریان، دفتر خدمات حقوقی بین‌المللی.
 Brievly, I. L, the Law of nations, 6th edition Oxford university press.
 Brownlie, I. 1963. International Law and Use of Force by States
 Cassese,Antonio(1995), Self -Determination of Peoples; A Legal Appraisal ,Cambridge: Cambridge University press. Christopher McCrudden, "Human Dignity and Judicial Interpretation of Human Rights", in the European Journal of International Law,Vol.19, No. 4, 2008, p. 656.
 Harris, D, j. 1991. Cases and Materials an International Law, London, Sweet & Maxwell, C.H.M. 1952. The Regulation of use of Force by Individual States in International Law, RCADI, Vol. 81
 M. Malone, David , "The UN Security Council From the cold war to the 21st century" , Lynne Rienner Publisher , United States , 2004,
 Sadurska, R., (1988), "Threats of Force", American Journal of International Law, No.82.
 Roscini, Marco. 2014. Cyber Operations and The use of Force, Oxford University Press
 Schroder, Meinhard. 1984. Principle of Non-Intervention, in: Bemhardi Encyclopedia of Public International Law, North-Holland publishing company
 Waldock, C.H.M. 1952. The Regulation of the Use of force by Individual States in International law, R.C.A.D.I, Vol.81