اسلام‌گرایی محافظه‌کارانه و بازتاب آن در سیاست‌های اردوغان (بر اساس تئوری سازه‌انگاری)
محورهای موضوعی : فصلنامه علمی تحقیقات سیاسی و بین المللی
علی علی حسینی
1
(استادیار علوم سیاسی دانشگاه اصفهان)
عنایت الله یزدانی
2
(دانشیار گروه علوم سیاسی دانشگاه اصفهان)
زهرا بهزادی بیرک علیا
3
(دانشجوی دکتری علوم سیاسی دانشگاه اصفهان)
کلید واژه: سازه‌انگاری, محافظه‌کاری, غربگرایی, واژگان کلیدی: اسلام‌گرایی اعتدالی, معنویت‌گرایی,
چکیده مقاله :
چکیده کشور ترکیه را می‌توان دارای هویت متناقض و در عین حال محافظه‌کارانه دانست؛ زیرا از یک طرف اسلام صوفیانه بر بنیان آن حاکم است و از طرف دیگر، با تبلیغ ارزش‌های غربگرایی و ترکی سعی دارد به غرب نزدیک شود. اردوغان در طول بیش از یک دهه حاکمیت خود با رهبری حزب عدالت و توسعه در ترکیه اقدامات بسیاری برای راضی نگه‌داشتن کشورهای غربی و 98% مردم مسلمان ترکیه انجام داده است. به نظر می‌رسد وی یک پا در غرب و یک پا در اسلام دارد. برای نمونه، وی از یک سو قانون منع حجاب در اماکن دولتی در ترکیه را لغو می‌کند و از سوی دیگر، همپیمان غرب و اسرائیل علیه سوریه می‌شود. می‌توان بیان کرد اگرچه این سیاست‌های دوگانه و محافظه‌کارانه تاکنون برای حکومت وی مشکل جدی ایجاد نکرده و حتی در انتخابات ریاست جمهوری پیروز میدان بوده است؛ اما در نهایت، به دلیل آشکار شدن معایب این دوگانگی هویتی و محقق نشدن خواسته‌های اکثریت مسلمان ترکیه، به نظر می‌رسد نتواند هژمونی خود را بر ترکیه تداوم بخشد.
Abstract Turkey is a country which is having a contradictory identity and it is conservative too. The reason is that on the one hand Sufi Islam is dominating her and on the other hand she propagates Western values and tries to be close to the West. During the past decade, Erdogan who is leading Justice and Development Party (AKP) has tried to keep satisfied the Western countries and Turkish Muslim people who constitute 98% of Turkish population. It seems that he is inclined both to West and Islam. This can be seen in his performance and decisions. For instance he abolishes the ban on Hijab in government offices and on the other hand he maintains alliances with West and Israel against Syria. It can be said that although these dual and conservative policies have not created serious problem for his government and even he has won the presidential elections, yet in the long run this paradox cannot last long because this contradictory identity and non-fulfillment of the majority of Turkey's population expectations will disappoint them and Erdogan cannot keep his hold on power for good.