برنامهریزی فضایی گردشگری، یکی از رویکردهایی است که در دهههای اخیر در ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، زیست محیطی و سیاسی گردشگری موثر واقع شده است و مانند یک سیستم بر فضاهای گردشگری یک منطقه تسلط پیدا کرده و زمینه را برای مدیریت خردمندانه از فضا، انسان و فعالیت ف چکیده کامل
برنامهریزی فضایی گردشگری، یکی از رویکردهایی است که در دهههای اخیر در ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، زیست محیطی و سیاسی گردشگری موثر واقع شده است و مانند یک سیستم بر فضاهای گردشگری یک منطقه تسلط پیدا کرده و زمینه را برای مدیریت خردمندانه از فضا، انسان و فعالیت فراهم کرده است. لذا هدف از این پژوهش بررسی و تحلیل وضعیت مناطق روستایی براساس شاخصهای برنامهریزی فضایی گردشگری در شرق استان مازندران می باشد. نوع تحقیق کاربردی و برای گرآوری دادهها از روشهای میدانی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات و رتبهبندی روستاها از روش-های آماری و مدلWASPAS ، GIS بهره گرفته شد. جامعه آماری این تحقیق 21 روستای مقصد گردشگری در سه گروه مردم محلی، گردشگران و کارشناسان در نظر گرفته شده است. یافته های آماره tتک نمونهای نشان دهنده سطح معنیداری شاخصهای برنامهریزی فضایی گردشگری روستای در محدوده مورد مطالعه است. همچنین بالاتر رتبه در بین مردم محلی، گردشگران و کارشناسان متعلق به روستای التپه(عباس آباد) با Qi برابر با 856/0 میباشد و در رتبه دوم روستای شهیدآباد با Qi برابر با 129/0 و در رتبه سوم روستای نیالا با Qi برابر با 126/0 می باشد. روستاهای تیله نو با Qi برابر با 101/0، روستای اطراب با Qi برابر با 103/0 و لمراسک با Qi برابر 105/0 در رتبههای آخر قرار دارند.
پرونده مقاله