ارائه مدل برنامه درسی کار آفرینی جهت ارتقاء و کسب شایستگی‌های کارآفرینی دانش آموزان ( نمونه پژوهش: مدارس متوسط دوم استان البرز)

محورهای موضوعی : برنامه درسی

عفت اصلانی ¹ (دانشجوی دکتری برنامه ریزی درسی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران)
رضا والا ² (استادیار گروه علوم تربیتی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران)
فتاح ناظم ³ (دانشیار گروه علوم تربیتی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران)

تاریخ دریافت : 1401/07/28 تاریخ پذیرش : 1401/07/28 تاریخ انتشار : 1401/07/01

کلید واژه: قصد کارآفرینانه, شایستگی‌های کارآفرینی, تسهیم دانش فردی, استاندارد آموزشی,

چکیده مقاله :

هدف این پژوهش، ارائه مدل برنامه درسی کار آفرینی جهت ارتقاء و کسب شایستگی‌های کارآفرینی دانش آموزان (نمونه پژوهش: مدارس متوسط دوم استان البرز) است. پژوهش حاضر، از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوۀ اجرا، پژوهشی تلفیقی(کیفی-کمّی) بود. جامعه پژوهش در بخش کیفی شامل خبرگان رشته کارآفرینی استان البرز در سال تحصیلی 400-1399 به تعداد 14 نفر با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. جامعه آماری بخش کمّی نیز شامل کلیه معلمان متوسطه دوم درس برنامه‌ریزی و کارآفرینی استان البرز در سال تحصیلی 400-1399 (266 نفر) بودند که حجم نمونه بر اساس جدول مورگان و گرجسی 154 نفر تعیین و به صورت روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار پژوهش در بخش کیفی مصاحبه‌های نیمه ساختاریافته و در بخش کمی پرسشنامه‌ محقق ساخته بر اساس یافته‌های بخش کیفی بود. برای تحلیل داده‌ها در بخش کیفی از نرم‌افزارMaxquda18 و در بخش کمّی با استفاده از مدل‌یابی معادلات ساختاری با نرم‌افزار Smart Pls3 استفاده شد. نتایج نشان داد که بخش کیفی 56 مضمون فرعی و 5 مضمون اصلی برای برنامه درسی کارآفرینی وجود دارد. نتایج تحلیل عاملی اکتشافی نیز نشان داد عامل اول یعنی ایجاد دانش کارآفرینی 54/6 از واریانس کل را تبیین می‌کند، عامل دوم (نگرش کارآفرینی) 65/7 درصد، عامل سوم (مهارت‌های کارآفرینی) 76/12 درصد و عامل چهارم (توانایی کارآفرینی) 65/14 درصد از کل واریانس کارآفرینی را تبیین کردند. نتایج مدل‌یابی معادلات ساختاری نیز نشان داد همه عوامل شناسایی شده دارای اثر معناداری هستند. همچنین معیار GOF نیز نشان داد برازش کلی مدل در سطح مطلوبی قرار داشت.

چکیده انگلیسی:

The purpose of this study is to present an entrepreneurship curriculum model to promote and acquire entrepreneurial skills of students (case study of secondary schools in Alborz province). The present study was applied in terms of purpose and mixed (qualitative-quantitative) in terms of method. The population in the qualitative section, included experts in the field of entrepreneurship in Alborz province in the academic year 2016-2017 out of whom 14 people were selected via purposive sampling. The population of the quantitative section also included all secondary school teachers in the planning and entrepreneurship course of Alborz province in the same academic year (n= 266). Based on Morgan and Georgian’s table 154 people were selected by simple random sampling. The research tool was semi-structured interviews in the qualitative part and a researcher-made questionnaire based on the findings of the qualitative part in the quantitative part. MAXQDA18 was used to analyze the qualitative data and structural equation modeling with Smart Pls3 was used in the quantitative part. The results showed that there are 56 sub-themes and 5 main themes for the entrepreneurship curriculum. The results of exploratory factor analysis also showed that the first factor, ie creation of entrepreneurial knowledge explains 6.54 of the total variance, the second factor (entrepreneurial attitude) 7.65%, the third factor (entrepreneurial skills) 12.76% and the fourth factor (entrepreneurial ability) 14.65% explained the total variance of entrepreneurship.