بروز استرس اکسیداتیو از جمله عوارض جانبی بیهوشی می باشد. هدف مطالعه فوق ارزیابی تغییرات شاخص های استرس اکسیداتیو به دنبال بیهوشی داخل استخوانی با پروپوفول (Propofol)در جوجه های گوشتی بود. برای انجام مطالعه از 90 قطعه جوجه گوشتی نژاد راس استفاده شد. بیهوشی با تزریق 2 میل چکیده کامل
بروز استرس اکسیداتیو از جمله عوارض جانبی بیهوشی می باشد. هدف مطالعه فوق ارزیابی تغییرات شاخص های استرس اکسیداتیو به دنبال بیهوشی داخل استخوانی با پروپوفول (Propofol)در جوجه های گوشتی بود. برای انجام مطالعه از 90 قطعه جوجه گوشتی نژاد راس استفاده شد. بیهوشی با تزریق 2 میلی گرم پروپوفول به ازای هر کیلوگرم وزن پرنده، بهصورت تزریق داخل استخوانی جهت القای بیهوشی و 5/0 میلی گرم پروپوفول به ازای هر کیلوگرم وزن پرنده، برای ادامه بیهوشی القا شد. جهت ارزیابی شاخص های لیپیدی سرم و استرس اکسیداتیو (فعالیت کاتالاز، غلظت مالون دی آلدئید و ظرفیت تام آنتی اکسیدانی) خونگیری در مراحل قبل بیهوشی، حین بیهوشی و 24 ساعت بعد از بیهوشی انجام شد و سرم نمونه های خون جدا شد. نتایج نشان داد میزان فعالیت آنزیم کاتالاز سرم 24 ساعت بعد از بیهوشی (69/6±5/129) به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل و میزان آن در حین بیهوشی (04/5±9/112) و قبل از آن (21/4±9/120) بود. غلظت مالون دی آلدئید در حین بیهوشی افزایش نشان نداد (54/1±3/34) در حالی که غلظت آن 24 ساعت بعد از بیهوشی افزایش معنی داری داشت (28/4±8/42). ظرفیت آنتی اکسیدانی تام 24 ساعت بعد از بیهوشی (67/1±2/19) در مقایسه با زمان قبل (27/1±9/25) و حین بیهوشی (37/1±4/27) به طور معنی داری کاهش نشان داد. ظرفیت آنتی اکسیدانی تام در قبل و حین بیهوشی نسبت به 24 ساعت پس از بیهوشی افزایش معنی داری نشان داد. شاخص های لیپیدی سرم در طول آزمایش تغییراتی نشان نداد. به طور کلی نتایج این مطالعه نشان داد اگرچه بکارگیری پروپوفول در جوجه گوشتی در حین بیهوشی می تواند به طور موثری رادیکال های آزاد را خنثی نماید و مانع از بروز اثرات جانبی استرس اکسیداتیو گردد اما بعد از بیهوشی شاخص های استرس اکسیداتیو افزایش می یابد.
پرونده مقاله
در طب سنتی کشور ما استفاده از گیاهان دارویی برای درمان بیماری های مختلف در حال گسترش است، اما اثرات ترکیبات فعال بیولوژیک برخی از گونه های گیاهی بر سلامت انسان همچنان ناشناخته باقی مانده است. این مطالعه با هدف بررسی اثر عصاره های اتانولی بادرنجبویه و ناخنک بر آنزیم های چکیده کامل
در طب سنتی کشور ما استفاده از گیاهان دارویی برای درمان بیماری های مختلف در حال گسترش است، اما اثرات ترکیبات فعال بیولوژیک برخی از گونه های گیاهی بر سلامت انسان همچنان ناشناخته باقی مانده است. این مطالعه با هدف بررسی اثر عصاره های اتانولی بادرنجبویه و ناخنک بر آنزیم های کبدی ALT و AST انجام شد. در مطالعه حاضر 50 سر موش صحرایی نژاد Sprague-Dawley به پنج گروه مساوی تقسیم شدند. موشهای گروه اول و دوم روزانه به میزان 600 و 1200 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن عصاره بادرنجبویه و موشهای گروه سوم و چهارم روزانه به میزان 600 و 1200 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن عصاره ناخنک دریافت کردند. پس از 30 روز از قلب موشها خونگیری به عمل آمد و پس از جدا کردن سرم، اندازه گیری آنزیمهای آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) و آلانین آمینوترانسفراز (ALT) انجام شد. نتایج این تحقیق نشان داد که میزان فعالیت آنزیم AST سرم موشهای گروه های دریافت کننده عصاره بادرنجبویه و ناخنک در مقایسه با موشهای گروه کنترل افزایش یافته است که این افزایش فعالیت در گروه ناخنک دوز بالا در مقایسه با گروه کنترل معنی داری بود (02/0=p ). بیشترین میزان فعالیت آنزیم ALT سرم در موش های دریافت کننده بادرنجبویه دوز پایین مشاهده گردید که افزایش معنی دار نبود (05/0 <p ). هرچند این گیاهان به فراوانی در طب سنتی جهت درمان بیماری ها یا به عنوان دم نوش استفاده می شوند ولیکن نتایج این مطالعه با توجه به افزایش آنزیم های کبدی نشان داد که استفاده بیش از حد از این عصاره ها می تواند باعث افزایش احتمال آسیب های کبدی شود.
پرونده مقاله
اسهال یک نگرانی عمده برای سلامت عمومی است، زیرا به عنوان یکی از علل مهم مرگ ومیر در کودکان محسوب می‎شود. اشریشیاکلی بیماریزای گوارشی، اولین سویه‎ای از اشریشیاکلی است که عامل مهم اسهال نوزادان در کشورهای توسعه یافته به حساب می‎آید. اشریشیاکلی بیماریزای گوارشی چکیده کامل
اسهال یک نگرانی عمده برای سلامت عمومی است، زیرا به عنوان یکی از علل مهم مرگ ومیر در کودکان محسوب می‎شود. اشریشیاکلی بیماریزای گوارشی، اولین سویه‎ای از اشریشیاکلی است که عامل مهم اسهال نوزادان در کشورهای توسعه یافته به حساب می‎آید. اشریشیاکلی بیماریزای گوارشی عوامل بیماریزای‎ رایجی هستند که از طریق مصرف غذاهای آلوده منتقل می‎شوند و باعث بیماری‎های حاد گوارشی در انسان می‎گردند. در این مطالعه مروری، میزان شیوع اشریشیاکلی بیماریزای گوارشی در گوشت دام و طیور و نیز فرآورده‎های لبنی در ایران مورد بررسی قرار گرفته است. براساس مطالعات انجام شده اکثر اشریشیاکلی بیماریزای گوارشی‎ شناسایی شده مربوط به محصولات گوشت قرمز و فرآوردهای گوشتی مانند همبرگر بوده است که به احتمال زیاد، این محصولات به دلیل بهداشت نامناسب فرآوری و دستکاری زیاد در فرآیند تولید، آلودگی بیشتری دارند. این در حالی است که در گوشت مرغ و محصولات غذایی آماده طبخ مانند ناگت‎های نیمه پخته به میزان کمتری شناسایی شده‎اند. با توجه به استفاده از درجه حرارت پاستوریزاسیون در مراحل آماده سازی، کاهش میزان اولیه بار میکروبی در این مواد غذایی مشاهده شده است ولی با این حال در مراحل آماده سازی این مواد غذایی در کارخانه‎ها و نحوه انباری سازی باید نکات بهداشتی را رعایت نمود تا آلودگی به باکتری اشریشیاکلی بیماریزای گوارشی ایجاد نگردد. نتایج به دست آمده نشان داد که محصولات غذایی با منبع حیوانی به راحتی میتوانند به عنوان یک مخزن اشریشیاکلی بیماریزای گوارشی با توانایی بالقوه برای انتقال ژنهای مقاومت آنتیبیوتیکی و بیماریزایی به میکروفلور دستگاه گوارش عمل کنند. بنابراین، توسعه راهبردهای مؤثر برای بهبود ایمنی مواد غذایی و دستورالعملهای بهروز شده برای استفاده محتاطانه از عوامل ضد میکروبی در ایران از اهمیت بالایی برخوردار است.
پرونده مقاله
این مطالعه به منظور بررسی اثر عصاره هیدروالکلی ترب سیاه (Raphanus sativua) بر شمارش کامل سلول های خونی و عملکرد کلیه در موش سوری انجام شد. 40 سر موش سفید به چهار گروه مساوی تقسیم شدند. موش های گروه کنترل فقط محلول فیزیولوژیکی دریافت کردند و موش های گروه دوم تا چهارم به چکیده کامل
این مطالعه به منظور بررسی اثر عصاره هیدروالکلی ترب سیاه (Raphanus sativua) بر شمارش کامل سلول های خونی و عملکرد کلیه در موش سوری انجام شد. 40 سر موش سفید به چهار گروه مساوی تقسیم شدند. موش های گروه کنترل فقط محلول فیزیولوژیکی دریافت کردند و موش های گروه دوم تا چهارم به ترتیب، روزانه به میزان 50، 100 و 150 میلی گرم/کیلوگرم وزن بدن، عصاره گیاهی ترب سیاه از طریق تزریق داخل صفاقی دریافت کردند. پس از دوره آزمایش 21 روزه، خونگیری از قلب جهت شمارش کامل سلول های خونی (هماتوکریت، هموگلوبین، تعداد گلبول های قرمز و سفید) و اندازهگیری ازت اوره و کراتینین سرم انجام شد. نتایج نشان داد که تیمار با عصاره ترب سیاه در هیچ کدام از دوزهای مورد مطالعه، تغییر معنی داری در شمارش سلول های خونی و میزان ازت اوره و کراتینین ایجاد نمی کند (05/0< p). این نتایج با بررسی هیستوپاتولوژیک کلیه تایید شد. تیمار موش ها با عصاره ترب، منجر به کاهش غیر معنی دار ازت اوره خون و کراتینین نسبت به گروه کنترل گردید. همچنین با افزایش دوز عصاره، میزان ازت اوره و کراتینین در هر گروه نسبت به گروه قبلی کاهش داشت، هر چند این کاهش معنی دار نبود (05/0< p). نتایج مطالعه حاضر حاکی از عدم سمیت کلیوی عصاره در دوزهای مصرفی در مطالعه می باشد و می توان گفت در شرایط فیزیولوژیک، استفاده از عصاره هیدروالکلی ترب سیاه نه تنها در دوزهای بالا اثر سمی بر کلیه ندارد، بلکه دارای اثرات مثبت بر روی عملکرد کلیه می باشد.
پرونده مقاله