بخشش یک بعد خاص از معنویت می باشد که در سطح مناسبی، با مسائل مرتبط با سلامتی در ارتباط است. بنابراین هدف از پژوهش حاضر تبیین بهزیستی معنوی و شادکامی زوجین بر اساس مولفه بخشایش در خانواده هسته ای بود. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع تحقیقات همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را متاهلین ساکن شهرستان بابل تشکیل دادند که از بین آنها تعداد260 زوج (137 زن و 123 مرد) به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه بهزیستی معنوی، پرسشنامه شادکامی آکسفورد(OHQ) و پرسشنامه مقیاس سنجش" بخشش" در خانواده (FFS)بود. داده های پژوهش با استفاده از روش همبستگی، رگرسیون چندمتغیره و آزمون t مستقل تجزیه و تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که بین مولفه ی بخشایش در خانواده هسته ای با بهزیستی معنوی و شادکامی زوجین رابطه مثبت و معناداری (01/0P<) وجود دارد. یافته های حاصل از تحلیل رگرسیون حاکی از آن بود که زیر مولفه های بخشایش به استثنای درک واقع بینانه و دلجویی کردن پیش بینی کننده مولفه بهزیستی معنوی در زوجین است و همچنین مولفه های احساس بهبودی، درک واقع بینانه و دلجویی به صورت مثبت و معنادار بیشترین سهم را در پیش بینی شادکامی زوجین داشت. همچنین بین جنسیت (زن و مرد) در متغیرهای شادکامی، بخشایش و بهزیستی معنوی تفاوت معناداری وجود نداشت. به طور کلی نتایج پژوهش روشن ساخت که بخشایش یک مولفه اثر گذار بر افزایش بهزیستی معنوی و شادکامی زوجین است. پرونده مقاله

هدف از پژوهش حاضر تعیین پیش بینی کیفیت زندگی و ابعاد بهزیستی معنوی دانشجویان براساس مولفه اسلامی تواضع و تکبر بود. این مطالعه از نوع همبستگی بود که تعداد 280 نفر از دانشجویان دانشگاه مازندران به روش نمونه گیری خوشهای چند مرحلهای انتخاب شدند و به پرسشنامههای مقیاس کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (WHOQOL)، مقیاس بهزیستی معنوی (SWBS) و مقیاس اسلامی تکبر و تواضع (HAIS) پاسخ دادند. برای تحلیل دادهها از ضریب همبستگی، تحلیل رگرسیون گام به گام و تحلیل واریانس استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین مولفه تواضع/ تکبر با هر دو بعد بهزیستی معنوی (وجودی و مذهبی) رابطه معنیداری وجود داشت (01/0P<) به طوری که از بین مولفههای تواضع مولفههای معرفت دینی، عزت نفس، خودبسندگی و پذیرش دیگران به طور معنا داری بهزیستی معنوی دانشجویان را پیش بینی میکند. همچنین بین مولفه تواضع با کیفیت زندگی دانشجویان رابطه معنیدار وجود داشت (01/0P<) به طوری که مولفههای عزت نفس، خودبسندگی و معرفت دینی کیفیت زندگی دانشجویان را پیش بینی میکند. نتایج تحلیل واریانس نشان داد که تنها در بهزیستی مذهبی (03/0P<) و عزت نفس (01/0P<) بین دانشجویان دختر و پسر تفاوت معناداری وجود داشت. به طور کلی با شناخت عوامل شخصیتی دانشجویان، برجسته سازی مذهب و معنویت در زندگی آنها میتوان به درک و ارتقاء بهزیستی و افزایش کیفیت زندگی دانشجویان کمک کرد. پرونده مقاله

مقدمه: تحقیقات فراوانی اثربخشی معنویت درمانی را در درمان بیماری های روانی از قبیل افسردگی و اضطراب نشان داده‌اند و اخیرا از رویکرد معنویت درمانی برای ارتقاء سطح شادکامی و خوشبینی افراد نیز استفاده می‌شود. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش معنویت درمانی مبتنی بر مثبت نگری بر افزایش میزان سطح شادکامی و خوشبینی افراد نوجوان بود. روش: روش پژوهش حاضر از نوع تحقیقات نیمه آزمایشی و طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش تمامی دانش آموزان سال اول دبیرستان شهر شیراز بودند که به شیوه نمونه گیری در دسترس تعداد 60 نفر از آنها انتخاب شد و سپس بر اساس تخصیص تصادفی افراد به دو گروه‌ آزمایش و کنترل، (هر گروه 30 نفر) گمارده شدند. آزمودنی‌ها به پرسشنامه‌های شادکامی آکسفورد و آزمون جهت گیری زندگی (LOT) پاسخ دادند. داده‌های پژوهش با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تک متغیره (ANCOVA) مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج تحلیل کووراریانس تک متغیره نشان داد که آموزش معنویت درمانی بر افزایش میزان شادکامی افراد گروه آزمایش تأثیر معناداری داشت (P<0/044)، همچنین آموزش معنویت درمانی در افزایش میزان خوشبینی افراد گروه آزمایش نیز تأثیر معناداری داشت(P<0/017). نتیجه گیری: یافته‌ها به طور کلی بیانگر آن است که معنویت درمانی نه تنها در درمان انواع بیماریهای روانی تأثیر دارد بلکه از آن می‌توان برای افزایش میزان شادکامی و خوشبینی افراد هم استفاده کرد. پرونده مقاله

هدف از این پژوهش تبیین علّی مشغولیت تحصیلی بر اساس شناخت اجتماعی، با توجه به نقش واسطه‌‌ای هیجان‌‌های مثبت تحصیلی و اجتماعی بود. روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی بود. 566 نفر (278 مرد، 288 زن) از دانشجویان دانشگاه شیراز با روش نمونه‌‌برداری خوشه‌‌ای چندمرحله‌‌ای انتخاب شدند و به پرسشنامة شناخت اجتماعی (نجاتی، کمری و جعفری، زیر چاپ)، مقیاس امید به تحصیل (خرمائی و کمری، 1396)، مقیاس تحسین (شیندلر و دیگران، 2013) و سیاهۀ مشغولیت تحصیلی (سالملا-آرو و آپادایا، 2012) پاسخ دادند. برای تحلیل داده‌‌ها از مدل‎یابی معادلات ساختاری استفاده شد و نتایج نشان داد که شناخت اجتماعی بر امید به تحصیل (46/0=β)، تحسین (37/0=β) و مشغولیت تحصیلی (49/0=β) و هیجان امید به تحصیل بر مشغولیت تحصیلی (24/0=β) اثر مستقیم دارد. از طرف دیگر، شناخت اجتماعی با واسطه‌گری هیجان مثبت تحصیلی (امید به تحصیل) بر مشغولیت تحصیلی اثر غیرمستقیم دارد (11/0=β). به‌طورکلی نتایج نشان داد که هیجان مثبت تحصیلی (امید به تحصیل) در رابطة بین شناخت اجتماعی و مشغولیت تحصیلی نقش واسطه‌‌ای دارد. نتایج این پژوهشاز آموزه‌‌های نظریۀ کنترل ـ ارزش هیجان پیشرفت در دانشجویان ایرانی به طور تجربی حمایت می‌کند. پرونده مقاله