هدف از این پژوهش تبیین علّی مشغولیت تحصیلی بر اساس شناخت اجتماعی، با توجه به نقش واسطه‌‌ای هیجان‌‌های مثبت تحصیلی و اجتماعی بود. روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی بود. 566 نفر (278 مرد، 288 زن) از دانشجویان دانشگاه شیراز با روش نمونه‌‌برداری خوشه‌‌ای چندمرحله‌‌ای انتخاب شدند و به پرسشنامة شناخت اجتماعی (نجاتی، کمری و جعفری، زیر چاپ)، مقیاس امید به تحصیل (خرمائی و کمری، 1396)، مقیاس تحسین (شیندلر و دیگران، 2013) و سیاهۀ مشغولیت تحصیلی (سالملا-آرو و آپادایا، 2012) پاسخ دادند. برای تحلیل داده‌‌ها از مدل‎یابی معادلات ساختاری استفاده شد و نتایج نشان داد که شناخت اجتماعی بر امید به تحصیل (46/0=β)، تحسین (37/0=β) و مشغولیت تحصیلی (49/0=β) و هیجان امید به تحصیل بر مشغولیت تحصیلی (24/0=β) اثر مستقیم دارد. از طرف دیگر، شناخت اجتماعی با واسطه‌گری هیجان مثبت تحصیلی (امید به تحصیل) بر مشغولیت تحصیلی اثر غیرمستقیم دارد (11/0=β). به‌طورکلی نتایج نشان داد که هیجان مثبت تحصیلی (امید به تحصیل) در رابطة بین شناخت اجتماعی و مشغولیت تحصیلی نقش واسطه‌‌ای دارد. نتایج این پژوهشاز آموزه‌‌های نظریۀ کنترل ـ ارزش هیجان پیشرفت در دانشجویان ایرانی به طور تجربی حمایت می‌کند. پرونده مقاله

هدف این پژوهش بررسی نقش واسطه‌ای خودنظم‌جویی تحصیلی در رابطه بین امید به تحصیل و تحصیل‌گریزی بود. شرکت‌کنندگان پژوهش 265 نفر از دانش‌آموزان (170 دختر، 95 پسر) مقطع متوسطه دوم بودند که با روش نمونه‌برداری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند و به مقیاس امید به تحصیل (خرمائی و کمری، 1396)، پرسشنامه خودنظم‌جویی تحصیلی (بوفارد، بویس‌ورت، وزیو و لاروچه، 1995) و پرسشنامه تحصیل‌گریزی (خرمائی و صالح‌اردستانی، 1395) پاسخ دادند. به‌منظور پاسخگویی به فرضیه‌های پژوهش از مدل‌یابی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد که امید به تحصیل، هم به‌صورت مستقیم و هم به‌طور غیر‌مستقیم و از طریق خودنظم‌جویی تحصیلی بر تحصیل‌‌گریزی اثر منفی دارد. در مجموع، یافته‌های این پژوهش بیانگر اهمیت توجه به نقش امید به تحصیل و خودنظم‌جویی تحصیلی در کاهش تحصیل‌گریزی دانش‌آموزان است. پرونده مقاله