اثربخشی آموزش معنویت درمانی مبتنی بر مثبت نگری بر میزان شادکامی و خوشبینی نوجوانان
محورهای موضوعی : روانشناسي اجتماعي
سامان کمری
1
(
دانشگاه شیراز
)
رقیه زارعی
2
(
)
محمدباقر ریحانی
3
(
)
لیلا شیرجنگ
4
(
)
احمدعلی امامی
5
(
)
کلید واژه: شادکامی, happiness, Optimism, معنویت درمانی, خوشبینی, مثبت نگری, spirituality therapy, positivity,
چکیده مقاله :
مقدمه: تحقیقات فراوانی اثربخشی معنویت درمانی را در درمان بیماری های روانی از قبیل افسردگی و اضطراب نشان داده‌اند و اخیرا از رویکرد معنویت درمانی برای ارتقاء سطح شادکامی و خوشبینی افراد نیز استفاده می‌شود. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش معنویت درمانی مبتنی بر مثبت نگری بر افزایش میزان سطح شادکامی و خوشبینی افراد نوجوان بود. روش: روش پژوهش حاضر از نوع تحقیقات نیمه آزمایشی و طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش تمامی دانش آموزان سال اول دبیرستان شهر شیراز بودند که به شیوه نمونه گیری در دسترس تعداد 60 نفر از آنها انتخاب شد و سپس بر اساس تخصیص تصادفی افراد به دو گروه آزمایش و کنترل، (هر گروه 30 نفر) گمارده شدند. آزمودنی‌ها به پرسشنامه‌های شادکامی آکسفورد و آزمون جهت گیری زندگی (LOT) پاسخ دادند. داده‌های پژوهش با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تک متغیره (ANCOVA) مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج تحلیل کووراریانس تک متغیره نشان داد که آموزش معنویت درمانی بر افزایش میزان شادکامی افراد گروه آزمایش تأثیر معناداری داشت (P<0/044)، همچنین آموزش معنویت درمانی در افزایش میزان خوشبینی افراد گروه آزمایش نیز تأثیر معناداری داشت(P<0/017). نتیجه گیری: یافته‌ها به طور کلی بیانگر آن است که معنویت درمانی نه تنها در درمان انواع بیماریهای روانی تأثیر دارد بلکه از آن می‌توان برای افزایش میزان شادکامی و خوشبینی افراد هم استفاده کرد.
Introduction: many researches have been shown the effectiveness of spirituality therapy in treatment of mental illness such as depression and anxiety and recently from spirituality therapy approach also used for to improvement of the level of individual’s happiness and optimism. Therefore the purpose of this study was to investigate the effectiveness of spirituality therapy training based on positivity on happiness and optimism in adolescents. Methods: The Methods of present study was a semi-experimental research and a pretest- posttest design with control group. The statistical population were included all high school students in the first grade (year) in Shiraz city that 60 of them were selected through convenience sampling and then based on random assignment of subjects divided into experimental and control groups (each group include 30 subject). The subjects responded to Oxford happiness questionnaire and Life Orientation Test (LOT). the data of research was analyzed using univariate analysis of covariance (ANCOVA) method. Finding: the univariate analysis of covariance showed that spirituality therapy training had significant effect on increasing happiness in experimental group (P<0/044), also Spirituality therapy training to increase optimism experimental group with the significance level (P<0/017). Conclusion: generally finding showed that spirituality therapy not only in treatment of the types of mental illness was effectiveness but also it can be used for increase the level of happiness and optimism in individuals.
