This study was conducted to evaluate the effect of titanium dioxide and titanium oxide foliar application during two growing stage on growth and forage production of maize during 2012 growing season in the research farm of Islamic Azad University of Varamin-Pishva Branch. The experimental design was randomized complete blocks arranged in factorial with four replications. The factors were included two growing stages i.e. four leafy stage and stem elongation for titanium application and five titanium concentration and sources including control (water) titanium oxide (Bulk) and three concentrations of 0.01, 0.02 and 0.03% of titanium dioxide nanoparticles. The results showed that titanium dioxide nanoparticle especially at stem elongation stage increased plant growth and dry matter accumulation in maize plant. Although, titanium oxide (bulk) had positive effect on biological yield, titanium dioxide nanoparticle produced the highest forage yield. In addition, among different concentrations of titanium dioxide nanoparticle, application 0.02% significantly improved plant growth; dry matter and final forage yield so that it can be recommended to earning more forage. پرونده مقاله

An experiment was conducted based on a split plot arrangement in a randomized complete block design with three replicates during 2019-2020. Experimental factors included drought stress at three levels (50, 80, and 110 mm evaporation from evaporation pan Class A), cultivar at two levels (Titicaca and Q29), and organic acids at four levels (control, humic acid, amino acid, and a combination of humic and amino acids). Findings suggested that extreme drought stress resulted in the decreasing of 20.33% plant height, 30.19% of leaf area index while increasing of 78.69% malondialdehyde content as well as 38.12% of catalase and 31.26% of peroxidase enzymes activities. Titicaca cultivar had higher plant height, leaf area index and catalase contents in amounts of 3.32%, 9.98% and 13.38% as compared with Q29. Applying organic compounds improved growth and biochemical properties of quinoa plants with the maximum positive effect in plants treated with a combination of humic and amino acids. As well as the using of these compounds decreased the negative effects of drought stress. Application of humic and amino acids seems to improve vegetative parameters of quinoa plants under both normal and drought stress conditions though increasing antioxidant enzyme activities and regulation of abscisic acid hormone. پرونده مقاله

این تحقیق با هدف اثر سوپر جاذب بر خصوصیات مرفو فیزیولوژیک گندم در شرایط کم آبی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصـادفی در سه تکـرار اجرا شـد. عامل اصلـی شامل سطـوح مختلف تنش کم آبی (60، 90 و 120 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر) و عامل فرعی شامل مقادیر مختلف پلیمر (صفر، 15، 30 و 45 کیلو گرم در هکتار) بود. پلیمر سوپرجاذب بر صفات وزن هزار دانه، عملکرد زیست توده و عملکرد دانه، شاخص برداشت، آنزیم گایاکول پراکسیداز، آسکوربات پراکسیداز، گلوتاتیون رداکتاز معنی دار بود و در کالاتاز در اثر متقابل معنی دار نشد. نتایج نشان داد در شرایط معمول افزودن پلیمر به خاک حتی به میزان 45 کیلو گرم در هکتار منجر به افزایش قابل توجهی در عملکرد زیست توده و عملکرد دانه نشد، اما کاربرد سطح بالای پلیمر در شرایط تنش ملایم و شدید، عملکرد دانه را به ترتیب 10 و 30 درصد و عملکرد زیست توده را به ترتیب 42/6 و 94/10 درصد نسبت به حالت شاهد بدون پلیمر افزایش داد. در شرایط تنش شدید سطح بالای پلیمر منجر به کاهش قابل ملاحظه فعالیت آنزیم گایاکول پراکسیداز (5/1 برابر)، آسکوربات پراکسیداز (63 درصد) کاتالاز (30 درصد) و گلوتاتیون رداکتاز (71 درصد) نسبت به شرایط بدون اعمال پلیمر شد. حتی سطح ملایم تنش کم آبی منجر به کاهش معنی دار میزان کلروفیل های a و b (به ترتیب 15 و 24 درصد کاهش نسبت به تیمار شاهد) شد. و میزان کلروفیل های a و b در سطح تنش شدید کم آبی کاهش شدیدی داشت (به ترتیب 51 و 7/38 درصد کاهش در مقایسه با تیمار شاهد). با کاربرد سطوح بالای پلیمر، 30 و 45 کیلو گرم در هکتار میزان کلروفیل a در گیاه نسبت به حالت شاهد به ترتیب 42/13 و 13/20 درصد افزایش یافت. در شرایط تنش خفیف سطوح بالا تر پلیمر تقریبا اثرات یکسانی را در اسمولیت های سازگار داشتند. در حالی که در تنش شدید تر تاثیر مثبت پلیمر 45 کیلو گرم در هکتار بالا تر از 30 کیلو گرم در هکتار بود، توانست میزان تجمع قند های محلول و پرولین را حتی کم تر از سطح تنش خفیف نگه دارد. همچنین بالا ترین سطح پلیمر میزان پراکسیداسیون لیپید های غشا را کاهش داد و در نتیجه تولید مالون دی آلدئید نسبت به شاهد 53 درصد کاهش یافت. پرونده مقاله

تنش شوری از عوامل محدود کننده تولیدات گیاهی در جهان است برای جلوگیری از مضرات این تنش، آزمایشی به منظور بررسی اثر هیدرو پرایمینگ، پیش تیمار اسید سالیسیلیک و نانو ذره نقره بر بهبود شاخص های جوانه زنی و رشد گیاهچه تریتیکاله در شرایط تنش شوری در چهار سطح (صفر،14، 10، 6) دسی زیمنس بر متر و اسید سالیسیلیک با غلظت 20پی پی ام و نانو ذره نقره با غلظت10 پی پی ام انجام شد. این پژوهش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا" تصادفی در سه تکرار در سال94- 1393 آزمایشگاه دانشکده کشاورزی ورامین انجام شد. نتایج نشان دادند که تنش شوری، درصد و سرعت جوانه زنی را در آزمون های جوانه زنی استاندارد، سرما و پیری کاهش داد. اثر متقابل تنش شوری و نانو ذره نقره و اسید سالیسیلیک، اثر معنی داری بر طول گیاهچه، طول ساقه چه و ریشـه چه و سرعت جوانـه زنی داشت و با بالا رفتن شدت تنش (سطح 14 دسی زیمنس بر متر) اسید سالیسیلیک و نانو ذره نقره نتوانست از آسیب های وارده بر گیاه جلوگیری نماید. بیش ترین سرعت جوانه زنی از تیمار شاهد (بدون شوری) و پیش تیمار اسید سالیسیلیک با میانگین 07/8 بذر در روز و کم ترین سرعت جوانه زنی از تیمار شوری 14 دسی زیمنس بر متر و عدم اعمال پرایمینگ با متوسط 68/2 بذر در روز به دست آمد. بیش ترین طول گیاهچه، طول ریشه چه، طول ساقه چه از تیمار شاهد (بدون شوری) و پیش تیمار نانو ذره نقره به ترتیب با 191 میلی متر، 105 میلی متر، 85 میلی متر حاصل شد و کم ترین میزان این صفات به ترتیب با متوسط 72 میلی متر، 34 میلی متر، 27 میلی متر از تیمار شوری 14 دسی زیمنس برمتر و عدم اعمال پرایمینگ به دست آمد. بیش ترین سرعت ظهور گیاهچه مربوط به تیمار شاهد با متوسط 81/10 درصد و کم ترین آن نیز در تیمار 14 دسی زیمنس بر متر با میانگین 91/7 بود. در بین تیمار های پرایمینگ بیش ترین سرعت ظهور گیاهچه را تیمار نانو ذره نقره با میانگین 57/10درصد و کم ترین آن نیز در تیمار شاهد با متوسط 85/6 درصد به خود اختصاص داد. در بین تیمار های شوری بیـش ترین درصد جوانه زنی در آزمون سرما را تیمار شاهد با مـتوسط 65 درصد و کم ترین آن نیز در تیمار 14 دسی زیمنس بر متر با میانگین 43 درصد به دست آورد. بیش ترین درصد جوانه زنی در تیمار نانو ذره نقره با متوسط 62 درصد و کم ترین آن نیز در تیمار شاهد با میانگین 37 درصد به دست آمد. بین تیمار های شوری بیش ترین درصد جوانه زنی در آزمون پیری در تیمار شاهد با متوسط 52 درصد و کم ترین آن نیز در تیمار 14 دسی زیمنس بر متر با متوسط 30 درصد مشاهده گردید. در آزمون پیری بیش ترین درصد جوانه زنی را تیمار نانو ذره نقره با میانگین 51 درصد و کم ترین آن نیز در تیمار شاهد با میانگین 29 درصد به خود تخصیص داد. پرونده مقاله

در آفتابگردان، حساسیت به تنش قطع آب مدتی پیش از ظهور طبق ها تا زمان رنگ گیری کامل دانه ها زیاد است، اما بیش ترین حساسیت به تنش کمبود آب، در مرحله گرده افشانی است. کاهش سطح برگ ها نخستین راهکاری گیاه و یکی از مهم ترین ساز و کار های سازگاری گیاه به تنش کم آبی است .به منظور اثرات برگ زدایی بر خصوصیات کمی و کیفی آفتابگردان در شرایط قطع آبیاری آزمایشی به صورت کرت های یک بار خرد شده (اسپیلت پلات) در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی انجام شد. عامل اصلی تنش قطع آبیاری در چهار سطح شامل آبیاری مطلوب (S1) قطع آبیاری از مرحله غنچه دهی تا گلدهی(S2) ، قطع آبیاری از مرحله گلدهی تا ابتدای پرشدن دانه(S3) و قطع آبیاری از ابتدای پر شدن دانه تا رسیدگی فیزیولوژیک (S4) و عامل فرعی برگ زدایی در سه سطح شامل عدم حذف برگ ها (F1) حذف 25 درصد برگ ها(F2) و حذف 50 درصد برگ (F3) بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر اصلی تنش قطع آبیاری برتمام صفات مورد مطالعه شامل عملکرد دانه عملکرد بیولوژیک، میزان روغن، پایداری غشای سیتوپلاسمی، محتوی رطوبت نسبی، کلروفیل کل و پرولین در سطح یک و پنج درصد معنی دار بود. اثر اصلی برگ زدایی نیز غیر از صفات عملکرد دانه و بیولوژیک در سایر صفات در سطح یک و پنج درصد معنی دار بود. اما اثرات متقابل تیمار ها بر صفات مورد آزمایش معنی دار نبود. قطع آبیاری در مرحله گلدهی تا ابتدای پر شدن دانه به میزان 44 درصد موجب کاهش عملکرد دانه نسبت به شرایط آبیاری مطلوب شد. همچنین دراین شرایط میزان پرولین به تعداد قابل ملاحظه ای افزایش پیدا کرد و به 8/56 میکرو مول برگرم وزن تر رسید که 49 درصد بیش از شرایط آبیاری معمول بود. از طرفی با حذف 50 درصد برگ ها به طور معنی داری کلرفیل کل و محتوی آب نسبی گیاه افزایش یافت. پرونده مقاله

هدف این پژوهش بررسی اثر جیبرلیک اسید و نانو ذره نقره و هیدرو پرایمینگ در کاهش اثرات ناشی از تنش شوری در جودوسر در مرحله جوانه زنی و رویشی است. آزمایشی به منظور بررسی اثر هیدرو پرایمینگ، پیش تیمار اسید جیبرلیک و نانو ذره نقره (پرایمینگ در آزمایشگاه و محلول پاشی در گلخانه) در بهبود شاخص های جوانه زنی و رشد گیاهچه یولاف در شرایط تنش شوری در چهار سطح (صفر، 4، 8، 12) دسی زیمنس بر متر و اسید جیبرلیک با غلظت 20ppm و نانو ذره نقره 10ppm به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا" تصادفی در سه تکرار انجام شد. صفات مورد ارزیابی شامل درصد جوانه زنی، عملکرد دانه و طول ساقه چه و ریشه چه و وزن خشک گیاه چه، هدایت الکتریکی بود. نتایج نشان داد که شوری تأثیر معنی داری (01/0 >P) بر تمام این صفات داشت. اثر متقابل شوری و پرایمینگ بر درصد جوانه زنی معنی دار نشد. اثر متقـابل شوری و محلـول پاشی بر عملکرد دانه، طول ریشـه چه، طول ساقه چه و وزن خشک ریشه چه معنی دار بود (01/0 >P). میانگین اثرات متقابل شوری و محلول پاشی نشان داد که بیش ترین عملکرد دانه ( 49/2 گرم در بوته) وطول ریشه چه (29/13 سانتی متر) و بیش ترین طول ساقه چه (99/14سانتی متر) و وزن خشک گیاه چه (819/24 میلی گرم) آن از شوری صفر و پیش تیمار نانو ذره نقره حاصل شد. کم ترین میزان عملکرد دانه (499/1گرم در بوته )، طول ریشه چه (دو سانتی متر، طول ساقه چه 10 سانتی متر) از تیمار شوری 12 دسی زیمنس بر متر و عدم مصرف مواد ضد تنش حاصل شد. با توجه به نتایج حاصله، مصرف نانو ذره نقره و هیدرو پرایمینگ اثر تنش شوری شدید را تا حدود زیادی کاهش داد و میزان عملکرد دانه را بهبود بخشید. پرونده مقاله