Salinity of soil is a major abiotic stress limiting the crop production and growth of peppermint. The aim of study was assessment the plant growth regulators efficacy (salicylic acid (SA), jasmonic acid (JA), brassinosteroids (BRs), and non-application of hormone as control) on physiological traits of peppermint under salinity stress (0, 30, and 60 mM). The experiment was conducted using the completely randomized design (CRD) with three replications at a greenhouse in Varamin city, Iran. Results indicated that the salinity stress caused an increase in malondialdehyde and proline contents, activity of superoxide dismutase and catalase enzymes, and essential oil content while decreased total chlorophyll content and menthol percentage. In 60 mM salinity, we observed 20.10% decreases of total chlorophyll compared to the control treatment (free salinity). In the interaction effects of salinity and spraying, the highest MDA content was related to the non-application of plant growth regulators under 60 mM salinity (13.8 mol/g FW) and the lowest was the foliar application of SA under free salinity conditions (5.35 mol/g FW). The highest proline content was observed in the non-application of plant growth regulators under high level of salinity (60 mM) by 7.68 µmol/g FW, which had an increase of 73.5% compared to the control treatment. Finally, the application of growth regulators under salinity stress moderated the negative effects of salinity stress by increasing the synthesis of malondialdehyde, proline, and antioxidant enzymes. پرونده مقاله

An experiment was conducted based on a split plot arrangement in a randomized complete block design with three replicates during 2019-2020. Experimental factors included drought stress at three levels (50, 80, and 110 mm evaporation from evaporation pan Class A), cultivar at two levels (Titicaca and Q29), and organic acids at four levels (control, humic acid, amino acid, and a combination of humic and amino acids). Findings suggested that extreme drought stress resulted in the decreasing of 20.33% plant height, 30.19% of leaf area index while increasing of 78.69% malondialdehyde content as well as 38.12% of catalase and 31.26% of peroxidase enzymes activities. Titicaca cultivar had higher plant height, leaf area index and catalase contents in amounts of 3.32%, 9.98% and 13.38% as compared with Q29. Applying organic compounds improved growth and biochemical properties of quinoa plants with the maximum positive effect in plants treated with a combination of humic and amino acids. As well as the using of these compounds decreased the negative effects of drought stress. Application of humic and amino acids seems to improve vegetative parameters of quinoa plants under both normal and drought stress conditions though increasing antioxidant enzyme activities and regulation of abscisic acid hormone. پرونده مقاله

به منظور بررسی اثر آلودگی سرب و کادمیوم برجوانه زنی و ویژگی های بنیه بذری گندم رقم سیوند، آزمایشی در آزمایشگاه دانشکده کشاورزی واحد ورامین- پیشوا، به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار انجام شد. تیمار های مورد بررسی عبارتند از: کلرید سرب در سه سطح (صفر، 60 و 120 میکرو مول در لیتر) و کلرید کادمیوم در چهار سطح (صفر،30، 60 و 90 میکرو مول در لیتر) بود. اثرات متقابل کلرید سرب و کلرید کادمیوم بر صفات آنزیم کاتالاز و فسفاتاز در سطح احتمال پنج درصد و بر صفات وزن تر ریشه چه و ساقه چه، وزن خشک ساقه چه، طول ریشه چه، در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. نتایج مقایسه میانگین اثرات متقابل کلرید سرب و کلرید کادمیوم نشان داد که در وزن تر ریشه، بیش ترین مقدار با 694/0گرم مربوط به تیمار شاهد و شاهد و کم ترین مقدار با 264/0 گرم مربوط به تیمار 60 میکرو مول در لیتر کلرید سرب و 90 میکرو مول در لیتر کلرید کادمیوم بود، بیش ترین مقدار وزن تر ساقه چه با 852/0گرم از تیمار شاهد و شاهد و کم ترین مقدار با 423/0 گرم از تیمار 120میکرو مول در لیتر کلرید سرب و شاهد به دست آمد. بیش ترین مقدار وزن خشک ساقه چه با122/0 گرم از تیمار شاهد و 90 میکرو مول در لیتر مصرف کلرید کادمیوم و کم ترین مقدار با 058/0 گرم از تیمار 120 میکرو مول در لیتر کلرید سرب و 90 میکرو مول در لیتر کلرید کادمیوم حاصل شد. بیش ترین مقدار طول ریشه چه با 15میلی متر به تیمار بدون استفاده از کلرید سرب و کلرید کادمیوم و کم ترین مقدار با 33/3 میلی متر به تیمار 60 میکرو مول در لیتر کلرید سرب و 90 میکرو مول کلرید کادمیوم اختصاص یافت، بیش ترین مقدار آنزیم کاتالاز با97/4 واحد بین الملی بر گـرم وزن تـازه بافت مربـوط بـه تیمار 120 میکرو مول در لیتر کلرید سرب و 90 میکرو مول در لیتر کلریدکادمیوم و کم ترین مقدار با 6/2 واحد بین المللی بر گرم وزن تازه بافت مربوط به عدم مصرف کلرید سرب و عدم مصرف کلرید کادمیوم بود. بالا ترین میزان آنزیم اسید فسفاتاز با46/3واحد بین المللی بر گرم وزن تازه بافت از تیمار 60 میکرو مول در لیتر کلرید سرب و عدم مصرف کلرید کادمیوم و پایین ترین میزان با 26/1واحد بین اللملی بر گرم وزن تازه بافت از تیمار120 میکرو مول در لیتر کلرید سرب × استفاده به مقدار90 میکرو مول در لیتر کلرید کادمیوم حاصل شد. با توجه به نتایج بهترین عملکرد در تیمار های عدم مصرف کلرید سرب و عدم مصرف کلرید کادمیوم بود. به طورکلی می توان نتیجه گرفت که گیاه گندم نسبت به فلزات سنگین حساس است و حضور فلزات سنگین موجب کاهش رشد و عملکرد گیاه می شود. پرونده مقاله

این تحقیق با هدف اثر سوپر جاذب بر خصوصیات مرفو فیزیولوژیک گندم در شرایط کم آبی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصـادفی در سه تکـرار اجرا شـد. عامل اصلـی شامل سطـوح مختلف تنش کم آبی (60، 90 و 120 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر) و عامل فرعی شامل مقادیر مختلف پلیمر (صفر، 15، 30 و 45 کیلو گرم در هکتار) بود. پلیمر سوپرجاذب بر صفات وزن هزار دانه، عملکرد زیست توده و عملکرد دانه، شاخص برداشت، آنزیم گایاکول پراکسیداز، آسکوربات پراکسیداز، گلوتاتیون رداکتاز معنی دار بود و در کالاتاز در اثر متقابل معنی دار نشد. نتایج نشان داد در شرایط معمول افزودن پلیمر به خاک حتی به میزان 45 کیلو گرم در هکتار منجر به افزایش قابل توجهی در عملکرد زیست توده و عملکرد دانه نشد، اما کاربرد سطح بالای پلیمر در شرایط تنش ملایم و شدید، عملکرد دانه را به ترتیب 10 و 30 درصد و عملکرد زیست توده را به ترتیب 42/6 و 94/10 درصد نسبت به حالت شاهد بدون پلیمر افزایش داد. در شرایط تنش شدید سطح بالای پلیمر منجر به کاهش قابل ملاحظه فعالیت آنزیم گایاکول پراکسیداز (5/1 برابر)، آسکوربات پراکسیداز (63 درصد) کاتالاز (30 درصد) و گلوتاتیون رداکتاز (71 درصد) نسبت به شرایط بدون اعمال پلیمر شد. حتی سطح ملایم تنش کم آبی منجر به کاهش معنی دار میزان کلروفیل های a و b (به ترتیب 15 و 24 درصد کاهش نسبت به تیمار شاهد) شد. و میزان کلروفیل های a و b در سطح تنش شدید کم آبی کاهش شدیدی داشت (به ترتیب 51 و 7/38 درصد کاهش در مقایسه با تیمار شاهد). با کاربرد سطوح بالای پلیمر، 30 و 45 کیلو گرم در هکتار میزان کلروفیل a در گیاه نسبت به حالت شاهد به ترتیب 42/13 و 13/20 درصد افزایش یافت. در شرایط تنش خفیف سطوح بالا تر پلیمر تقریبا اثرات یکسانی را در اسمولیت های سازگار داشتند. در حالی که در تنش شدید تر تاثیر مثبت پلیمر 45 کیلو گرم در هکتار بالا تر از 30 کیلو گرم در هکتار بود، توانست میزان تجمع قند های محلول و پرولین را حتی کم تر از سطح تنش خفیف نگه دارد. همچنین بالا ترین سطح پلیمر میزان پراکسیداسیون لیپید های غشا را کاهش داد و در نتیجه تولید مالون دی آلدئید نسبت به شاهد 53 درصد کاهش یافت. پرونده مقاله

این مطالعه به منظور ارزیابی اثر محلول پاشی پوترسین بر عملکرد و خصوصیات فیزیولوژیک گندم رقم SW-82-9 تحت شرایط تنش قطع آبیاری به صورت کرت خرد شده )اسپلیت پلات) در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار (هر تکرار 12 تیمار) در مزرعه پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین - پیشوا اجرا شد. تیمار های اصلی شامل چهار سطح: آبیاری معمول، قطع آبیاری در مرحله ی ساقه دهی، قطع آبیاری در مرحله ی گل دهی و قـطع آبیاری در مـرحله ی زایشی یا پـر شدن دانـه و عـوامل فرعـی (محلول پاشی پوترسیـن) شامل محلـول پاشی با آب مقطـر، محلول پاشی پوترسین با غلظت 75 و150 قسمت در میلیون بود. بیش ترین عملکرد و درصد پروتئین در مرحله پر شدن دانه و محلول پاشی پوترسین با غلظت150 قسمت در میلیون بـه ترتیـب به میزان 8/509 کیلو گرم در هکتار و 61/8 درصد بود در حالی که کم ترین عملکرد پروتئین در مرحله قـطع آبیاری در مرحله گل دهی با 03/387 کیلو گرم در هکتار و کم ترین درصد پروتئین در مرحله آبیاری معمولی به میزان 5/6 درصد حاصل شد. بـالا ترین میزان کلروفیلa، کلروفیلb و کلروفیل کل از تیمار آبیاری معمولی و محلول پاشی پوترسین با غلظت 150 قسمت در میلیون به ترتیب با متوسط 81/1، 62/0 و 43/2 میلی گرم بر لیتر به دست آمدکه با سایر تیمار های آبیاری معمول و محلـول پاشی پوترسیـن اختـلاف معنی داری نداشت. کم ترین میزان این صفات را تیمار قطع آبیاری در مرحله پر شدن دانه و محلول پاشی با آب خالص به ترتیب با متوسط 24/1، 49/0 و73/1میلی گرم بر لیتر به خود اختصاص داد. بالا ترین و پایین ترین میزان هدایت الکتریکی برگ بـه ترتیب از تیمار قطع آبیاری در مرحله پر شدن دانه و محلـول پاشی با آب خالص با 45/944 میکـرو مول بر سانتی متر و تیـمار آبیـاری معمول و استفاده از پوترسین حاصل شد. قطع آبیاری در مراحل مختلف رشد، سبب کاهش میزان کلروفیلa، میزان کلروفیلb، کلروفیل کل و محتوای آب نسبی برگ شد در حالی که سبب افزایش میزان پروتئین دانه، پرولین و هدایت الکتریکی برگ گردید و محلول پاشی با پوترسین توانست تمام شاخصه های فوق را در حد آبیاری معمولی بهبود بخشد. پرونده مقاله

به منظور بررسی اثر کود دامی و زئولیت بر مقدار جذب کادمیوم و محتوای کلروفیل گیاه ماش، آزمایشی در ورامین در سال زراعی 1392 به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تیمار ها شامل سطوح مختلف زئولیت در سه سطح (صفر، 10 و 20 تن در هکتار) و سطوح مختلف کود دامی در سه سطح (صفر، 20 و 40 تن در هکتار) بودند. نتایج نشان داد که کود دامی و زئولیت بر محتوی کلروفیل a، کلروفیل b، کلروفیل کل، ضریب جذب، محتوی کادمیوم اندام هوایی، ریشه و دانه تأثیر معنی داری داشتند اما تأثیر آن ها بر ضریب انتقال کادمیوم معنی دار نبـود. اثر مـتقابل کـود دامی و زئـولیت نیز بر محتوی کلروفیل a و کلروفیل کل معنی دار بود و بیش ترین میزان کلروفیل a و کلروفیل کل از تیمار های 20 تن زئولیت و 40 تن کود دامی در هکتار به ترتیب با میانگین های 31/1 و 08/2 میلی گرم بر گرم وزن تر برگ و کم ترین مقدار این صفات از تیمار شاهد (عدم کاربرد کود دامی و زئولیت) با میانگین های 804/0 و 24/1 میلی گرم بر گـرم وزن تر برگ حاصـل شد. به طور کلـی می توان گفت کاربرد کود دامی و زئولیت بر افزایش محتوای کلروفیل و کاهش جذب کادمیوم تأثیر معنی داری داشت پرونده مقاله

ماش یکی از حبوبات با ارزش بوده و به لحاظ آن که منبع سرشار از پروتئین است دارای اهمیت می‌ باشد و نقش به سزایی در تغذیه‌ ی مردم دارد. به منظور بررسی اثر ورمی کمپوست بر رشد و نمو گیاه ماش یک تحقیق گلدانی بر پایه طرح بلوک های کاملا تصادفی در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی ورامین-پیشوا در تابستان سال ۱۳۹۲ اجرا شد. عوامل مورد بررسی شامل چهار سطح ورمی کمپوست، (صفر) A1، (سه تن در هکتار) A2، (شش تن در هکتار) A3، (نه تن در هکتار) A4 بود. نتایج نشان داد که استفاده از نه تن در هکتار ورمی کمپوست بیش ترین تاثیر را بر تعداد دانه در بوته (2/342 عدد)، عملکرد دانه (97/15 تن در هکتار)، عملکرد بیولوژیک (01/60 تن در هکتار)، شاخص برداشت (4/26) و کربوهیدرات (89/42 درصد) داشت اما صفات دانه در غلاف، وزن صد دانه تحت تاثیر تیمار مصرف کمپوست قرار نگرفتند و اختلافات به وجود آمده از نظر آماری معنی دار نشد.کم ترین میزان صفات از عدم مصرف کود کمپوست به دست آمد. در نهایت نتایج نشان داد استفاده نه تن در هکتار کود ورمی کمپوست باعث افزایش عملکرد گردید پرونده مقاله

این مطالعه به منظور ارزیابی اثر محلول پاشی پلی آمین پوترسین بر عملکرد صفات بیوشیمیایی گندم رقم SW-82-9 تحت شرایط تنش کم آبی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد واحد ورامین درسال 1393 به صورت کرت های خرد شده بر پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. کرت های اصلی شامل چهار سطح آبیاری: آبیاری معمولی، قطع آبیاری در مرحله ی ساقه دهی، قطع آبیاری در مرحله ی گل دهی و قطع آبیاری در مرحله ی زایشی یا پر شدن دانه و عوامل فرعی (محلول پاشی پوترسین) شامل محلول پاشی با آب مقطر، محلول پاشی پوترسین با غلظت 150 و 75 قسمت در میلیون بود. نتایج نشان داد که بالا ترین میزان فعالیت آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز متعلق به سطح توقف آبیاری در مرحله پر شدن دانه به میزان 15/960.mg pro.min-1) ∆) و کم ترین میزان فعالیت آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز و آنزیم کاتالاز نیز متعلق به آبیاری معمولی منطقه به میزان 85/614 A.mg pro.min-1) ∆) بود. بالا ترین میـزان مالـون دی آلدئیـد مربوط به سطـح عـدم محلول پاشی با پوترسین به میزان 84/13 نانو مول بر گرم وزن تازه و کم ترین میزان مالون دی آلدئید به میزان 53/5 نانو مول بر گرم وزن تازه در مرحله آبیاری معمولی متعلق به سطح محلول پاشی با پوترسین با غلظت 150 قسمت در میلیون بود. محلول پاشی پوترسین توانست از کاهش بیومارکر های تخریب مالون دی آلدئید و دی تیروزین با کاهش اثر مخرب تنش جلوگیری نماید و اثر مثبتی بر رفع تنش خشکی داشته باشد. پیشنهاد می گردد آنزیم های آنتی اکسیدانت و بیومارکر های تخریب نیز به عنوان معیار انتخاب گیاه متحمل به شرایط تنش کم آبی استفاده شود و میزان 150 قسمت در میلیون پوترسین می تواند سبب کاهش خسارت اکسیداتیو شود. پرونده مقاله

به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف غلظت های ریز مغذی آهن و روی بر عملکرد گیاه ذرت( Zea mays L.) سینگل کراس 260 آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار در مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین-پیشوا در تیر ماه سال 1392 انجام شد. عامل اول کود شیمیایی سولفات آهن در سه سطح (صفر، دو، چهار در هزار) و عامل دوم کود شیمیایی سولفات روی در سه سطح (صفر، چهار، هشت در هزار) به صورت محلول پاشی در دو مرحله (مرحله اول هشت برگی و مرحله دوم ظهور گل تاجی) انجام شد. نتایج نشان داد که اثر متقابل تیمار سطوح غلظت آهن چهار در هزار و روی چهار در هزار بر صفات آزمایشی عملکرد بیولوژیک با میانگین3/24856 کیلو گرم در هکتار، عملکرد دانه با میانگین 5/9496 کیلو گرم در هکتار، درصد پروتئین با میانگین 06/9 درصد، عملکرد پروتئین با میانگین 4/860 کیلو گرم در هکتار، شاخص برداشت با میانگین 72/38 درصد و شاخص سطح برگ با میانگین 27/6 نسبت به تیمار شاهد (عدم محلول پاشی) بیش ترین تاثیر را در گیاه ذرت سینگل کراس 260 در منطقه ورامین داشت پرونده مقاله

به منظور بررسی اثر پرایمینگ هورمون جیبرلیک اسید و اکسین بر صفات جوانه زنی بذور زوال یافته ذرت رقم سینگل کراس 704 تهیه شده از مرکز تحقیقات کشاورزی، آزمایشی در آزمایشگاه دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین- پیشوا به صورت طرح کاملا تصادفی در چهار تکرار اجرا شد. تیمار های آزمایش، شامل تیمار پیری تسریع شده در سه سطح (صفر، هفت و 14روز)، تیمار هورمون پرایمینگ اکسین در چهار سطح (صفر، 50، 100 و 150ppm) و تیمار هورمون پرایمینگ جیبرلیک در چهار سطح (صفر، 200، 400 و600ppm ) بود. صفات درصد جوانه زنی، متوسط سرعت جوانه زنی روزانه، بنیه بذر، شتاب متوسط جوانه زنی، طول ریشه چه، طول ساقه چه، شاخص جوانه زنی، وزن خشک شده گیاهچه، آزمون سرما، آزمون هدایت الکتریکی قبل و بعد از پرایمینگ، شاخص طولی بنیه گیاهچه، نسبت طول ریشه چه به ساقه چه و میانگین مدت جوانه زنی تحت تاثیر تیمار ها قرار گرفتند و اختلافات به وجود آمده در سطح یک و پنج درصد معنی دار شد. نتایج جدول مقایسه میانگین ها، صفات مورد ارزیابی را از لحاظ آماری، در گروه های متفاوت قرار داد. تیمار پیری تسریع شده، پایین ترین میزان میانگین ها را در مقایسه با شاهد در اکثر صفات مورد ارزیابی داشت و نشان داد که فرسودگی بذر تاثیر نا مطلوبی بر صفات مرتبط با جوانه زنی داشت. پرونده مقاله