هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروه درمانی رفتاری-ارتباطی بر شادمانی زناشویی و خودگویی های مثبت زنان دارای تجربه دلزدگی زناشویی بود. روش: طرح پژوهش حاضر بر اساس طرح های نیمه تجربی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺁﻣﺎﺭﻱ ﺍﻳﻦ ﭘﮋﻭﻫﺶ ﻣﺸﺘﻤﻞ ﺑﺮ ﮐﻠﻴﻪ ی ﺯﻧﺎﻥ متأهل ﻣﺮﺍﺟﻌﻪﮐﻨﻨﺪﻩ ﺑﻪ کلینیک ها و مراکز مشاوره ی ﺳﻄﺢ ﺷﻬﺮ تبریز بود که ﺟﻬﺖ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ کمک های ﺗﺨﺼﺼﻲ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﻲ و ﺯﻧﺎﺷﻮﻳﻲ به این مراکز مراجعه کرده بودند. در فرآیند انتخاب نمونه ی تحقیق، بعد از اجرای پرسشنامه ی دلزدگی زناشویی در مرحله غربالگری اولیه، 24 نفر از زنانی که در این پرسشنامه نمراتی بالاتر از میانگین بدست آورده بودند، به شیوه ی روش نمونه گیری غیرتصادفی هدفمند انتخاب شده و به ﻃﻮر ﺗﺼﺎدﻓﻲ در دو ﮔﺮوه آزﻣﺎﻳﺶ و ﻛﻨﺘﺮل ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ گردیدند. شرکت کننده‌های گروه آزمایش طی 8 جلسه‌ی 90 دقیقه‌ای، تحت گروه درمانی رفتاری – ارتباطی قرار گرفتند و گروه کنترل، در لیست انتظار قرار گرفت. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل مقیاس دلزدگی زناشویی پاینز، شادمانی زناشویی آرزین، ﻧﺎﺳﺘﺮ و ﺟﻮﻧﺰ و مقیاس خودگویی کالوت و همکاران بود. یافته ها: نتایج تجزیه و تحلیل آماری تحلیل کوواریانس یک راهه و تحلیل کوواریانس چند متغیره نشان داد که گروه درمانی رفتاری- ارتباطی، میزان شادمانی زناشویی و خودگویی های مثبت زنان را بطور معناداری افزایش داده است(05/0> p). نتیجه گیری: همچنین، بر اساس یافته ها می توان نتیجه گیری کرد که روانشناسان و مشاوران خانواده می توانند از مداخله ی گروه درمانی رفتاری-ارتباطی در افزایش شادمانی زناشویی و خودگویی های مثبت در زنان استفاده نمایند. پرونده مقاله

هدف این پژوهش بررسی ویژگی های روان سنجی مقیاس هیجان خواهی جنسی در میان جامعه ی آنلاین ایرانی بود. این پژوهش از نوع مطالعات روان سنجی بود و جامعه ی آماری شامل کلیه ی افراد فعال در سایت های شبکه های اجتماعی در سال 1399 بودند. حجم نمونه، 601 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. جمع آوری داده ها به صورت پیمایشی با مقیاس هیجان خواهی جنسی (Kalichman & Rompa, 1995)، سیاهه رفتار فزون کنشی جنسی (Reid et al., 2011) و پرسش نامه شخصیت زاکرمن- کلمن (Aluja et al., 2006) صورت گرفت و داده ها با استفاده از آزمون های آلفای کرونباخ، تحلیل عاملی اکتشافی، همبستگی پیرسون و آزمون t مستقل مورد تحلیل قرار گرفت. در نتایج تحلیل عاملی اکتشافی دو عامل جستجوگری هیجانات جنسی فیزیکی و جستجوگری هیجانات جنسی پرخطر به دست آمد که مجموعاً 29/56% از واریانس کل مقیاس را تبیین کردند. پایایی از طریق آلفای کرونباخ برای کل مقیاس 88/0 و برای هر یک از زیرمقیاس ها 82/0 و 79/0 به دست آمد. علاوه بر این، مقیاس از روایی همگرای و افتراقی کافی برخوردار بود و با سیاهه رفتار فزون کنشی جنسی و عوامل شخصیتی اضطراب- روان رنجورخویی، هیجان خواهی تکانشی، پرخاشگری-خصومت ارتباط مثبت داشت (01/0 p<). پرونده مقاله

هدف: این پژوهش با هدف تعیین نقش انگیزه درونی مراجع و سبک بین فردی درمانگر بر پیامد درمان با میانجی گری همراهی مراجع انجام شد. روش: افرادی که در سال 1398 برای دریافت خدمات مشاوره روانشناختی به مراکز مشاوره بهزیستی، شرکت نفت و شهرداری تبریز مراجعه کرده بودند؛ جامعه این تحقیق را تشکیل دادند. نمونه تحقیق حاضر، 324 نفر از مراجعانی بودند که شرایط شرکت در مطالعه را دارا بودند. پژوهش حاضر از نوع پژوهش های توصیفی- همبستگی است. برای گردآوری داده ‌ها از پرسشنامه های سبک بین فردی درمانگر، همراهی مراجع، انگیزه درمان و پیامد درمان برای مراجع و برای تحلیل داده ها از روش مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شد.یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که سبک بین فردی درمانگر با میانجی گری همراهی مراجع قادرند تغییرات پیامد درمان را تبیین نمایند. همچنین نتایج نشان داد که انگیزه مراجع به طور مستقیم بر پیامد درمان تاثیر ندارد و تنها به طور مستقیم و از طریق همراهی مراجع می تواند بر پیامد درمان تاثیر مثبت داشته باشد. نتایج شاخص های نیکویی برازش نشان داد که مدل اندازه گیری شده با مدل نظری تحقیق برازش مناسبی دارد. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که همراهی مراجع یک متغیر میانجی در تبیین پیامد درمان است و باید درمانگران علاوه بر انتخاب رویکردهای درمانی مناسب، به نقش همراهی مراجع در اثربخشی درمان توجه ویژه ای داشته باشند. پرونده مقاله

پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی مداخله مثبت نگر به شکل گروهی و فردی بر افسردگی مداوم دختران نوجوان بی سرپرست/بدسرپرست تحت حمایت بهزیستی و کمیته امداد انجام شد. جامعه ی آماری پژوهش را کلیه ی دختران بدسرپرست/بی سرپرست تحت پوشش بهزیستی و کمیته امداد تشکیل می داد که در سال 1398 تحت پوشش نهادهای حمایتی مذکور بودند. روش نمونه گیری به این صورت بود که 45 نفر از افراد جامعه به شکل نمونه گیری هدفمند انتخاب شده و بطور تصادفی در سه گروه فردی (15نفر)، گروهی (15 نفر) و گواه (15 نفر) قرار گرفتند. در فرآیند مداخله، گروه های آزمایشی (فردی و گروهی) بسته ی مداخله ای روان درمانی مثبت گرای سلیگمن و سیکسزنت میهالی (47) را دریافت کردند؛ درحالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. داده های پژوهش با استفاده از پرسشنامه ی افسردگی بک جمع آوری شده و در پایان داده های حاصل با آزمون آماری تحلیل واریانس یک راهه، بواسطه ی نسخه 25 SPSS تجزیه و تحلیل شدند. نتایج حاصل از تحلیل نشان داد که مداخله ی مثبت نگر به شکل فردی در مقایسه با روش گروهی اثربخشی بیشتری در کاهش افسردگی مداوم داشته است (01/0P<). در نتیجه می توان گفت که درمان مثبت نگر فردی می تواند به عنوان روشی برای کاهش افسردگی دختران بدسرپرست/بی سرپرست از سوی نهادهای حمایتی مورد استفاده قرار گیرد. پرونده مقاله

هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی گروهی مدیریت رفتاری مادران بر میزان پرخاشگری، اضطراب و افسردگی مادران دارای کودکان 4 تا 7 ساله بود. روش پژوهشی به روش نیمه تجربی و با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل مادران کودکان 4 تا 7 سال شهر تبریز در سال 1401 بود که به بیمارستان شهریار و کلینیک خصوصی برای رفع مشکلات کودکان خود مراجعه می‌کردند که دراین‌بین مادران از دو مرکز درمانی و از هر مرکز 20 مادر به‌صورت هدفمند انتخاب شدند. مادران مرکز اول در معرض آموزش‌های گروهی مدیریت رفتاری مادران قرار گرفتند و مادران مرکز دوم به‌عنوان گروه کنترل هیچ‌گونه آموزشی دریافت نکردند. قبل از اجرای برنامه‌های آموزشی دو گروه توسط پرخاشگری بأس و پری، پرسشنامه اضطراب بک، پرسشنامه افسردگی بک آزمون شدند، برای گروه آزمایشی اول آموزش مدیریت رفتاری مادران در 8 جلسه 90 دقیقه‌ای اجرا شد و گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند، درنهایت با انجام دوباره پاسخگویی به پرسشنامه پرخاشگری، اضطراب و افسردگی توسط مادران پس‌آزمون صورت گرفت. داده‌های این تحقیق با استفاده از نرم‌افزار SPSS و در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی با تحلیل ANCOVA انجام‌ یافته است. یافته‌های پژوهشی حاکی از این بود که آموزش گروهی مدیریت رفتاری مادران بر میزان پرخاشگری، اضطراب و افسردگی مادران دارای کودکان 4 تا 7 سال اثربخشی بیشتری نسبت به گروه کنترل دارد. پرونده مقاله

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان هیجان مدار بر دلزدگی زناشویی، صمیمیت جنسی و عملکرد جنسی زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی شهر تبریز بود. روش پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون، پس آزمون با گروه آزمایش و گروه کنترل بود؛ جامعه آماری پژوهش را شامل زنانی تشکیل می دادند که به دلیل خیانت زناشویی همسر خود به مرکز مشاوره فراشناخت شهر تبریز در محدودة زمانی 1400 تا شهریور 1402 مراجعه کرده بودند؛ از میان آنها به صورت نمونه گیری در دسترس زنانی که نمرات بالاتری را در پرسشنامه دلزدگی زناشویی و نمرات پایین تری در پرسشنامه های صمیمیت جنسی و عملکرد جنسی کسب کرده بودند و شرایط ورود به پژوهش را داشتند،30 نفر انتخاب و به صورت تصادفی، 15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه گواه جایگزین شدند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه تحت درمان هیجان مدار قرار گرفتند. پرسشنامه های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه پرسشنامه دلزدگی زناشویی (CBM)، پرسشنامه استاندارد صمیمیت جنسی (بطلانی، احمدی، بهرامی و شاه ‌سیاه، 1389) و پرسشنامه عملکرد جنسی زنان(FSFI) بود. داد ه های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل کوواریانس تک متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و نتایج پژوهش نشان داد که درمان هیجان مدار بر افزایش صمیمیت و عملکرد جنسی و کاهش دلزدگی زناشویی زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی مؤثر بود.(a<0/05). نتیجه اینکه درمان گروهی درمان هیجان مدار می تواند در افزایش صمیمیت و عملکرد جنسی و کاهش دلزدگی زناشویی زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی اثرگذار باشد. پرونده مقاله

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی بازی‌درمانی خلاقیت‌محور بر عزت‌نفس، خلاقیت و کمرویی دانش‌آموزان کمروی مقطع ابتداییبود. طرح پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی بوده و براساس طرح‌های پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل استوار بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه دانش‌آموزان مقطع ابتدایی شهر مرند تشکیل داده بودند. در فرآیند انتخاب نمونه ی آماری، از روش نمونه گیری هدفمند استفاده شد. با توجه به مداخله ای بودن تحقیق حاضر، تعداد 30 دانش‌آموز به عنوان نمونه ی تحقیق انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار داده شدند. برای گردآوری داده‌های تحقیق، از پرسشنامه‌های کمرویی رافی، خلاقیت تورانس و عزت‌نفس کوپراسمیت استفاده شد. با استفاده از روش تجزیه و تحلیل آماری تحلیل کواریانس، نتایج نشان داد که بازی‌درمانی خلاقیت محور بر عزت‌نفس و خلاقیت دانش آموزان مقطع ابتدایی تأثیر معنی ‌داری دارد. همچنین، براساس نتایج حاصله، بازی درمانی خلاقیت‌محور توانست میزان کمرویی دانش‌آموزان کمرو را با استفاده از بازی به طور معنی‌داری کاهش دهد (05/0>P). بر این اساس، بازی‌درمانی خلاقیت‌محور می تواند نقش مهمی در افزایش خلاقیت و عزت‌نفس و کاهش میزان کمرویی کودکان إیفا نموده و در مداخلات مربوط به کمرویی کودکان مورد استفاده قرار گیرد. پرونده مقاله

هدف کلی این تحقیق، تعیین اثربخشی بازی‌درمانی عروسکی بر خودپنداره، ادراک شایستگی و رشد اجتماعی دانش‌آموزان دیرآموز پایه پنجم مقطع ابتدایی بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش‌آموزان دیرآموز دختر پایه پنجم ابتدایی شهر آذرشهر در سال تحصیلی 1400-1399 تشکیل داده بودند. در فرآیند نمونه‌گیری، از روش نمونه‌گیری هدفمند استفاده شد؛ به طوری که از بین دانش‌آموزان دختر دیرآموز پایه پنجم شهر آذرشهر 30 نفر انتخاب شده و به شکل جایگزینی تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گروه گواه (15 نفر) قرار داده شدند. برای گردآوری داده‌ها، از ابزارهای مقیاس خودپنداره پیرز ـ هریس، پرسشنامه خودادراکی هارتر، مقیاس بلوغ اجتماعی واینلند استفاده شد. طرح کلی تحقیق بر اساس طرح نیمه‌تجربی از نوع طرح پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه کنترل بود؛ به طوری که گروه آزمایش، برنامه بازی‌درمانی عروسکی را طی 9 جلسه 90 دقیقه‌ای دریافت داشته و گروه کنترل مداخله‌ای دریافت نکردند. نتایج تحلیل کوواریانس تک‌متغیره نشان داد که خودپنداره دانش‌آموزان دیرآموز گروه مداخله بازی‌درمانی عروسکی بیشتر از گروه گواه بود. همچنین بر اساس نتایج آماری، مداخله بازی‌درمانی عروسکی توانسته بود میزان ادراک شایستگی دانش‌آموزان دیرآموز را در گروه آزمایش بهبود بخشد. به علاوه، نتایج نشان داد که رشد اجتماعی گروه آزمایش نیز بعد از مداخله بازی‌ درمانی عروسکی بیشتر از گروه گواه بوده است. بر اساس یافته‌ها، چنین استنباط می‌شود که می‌توان از برنامه بازی‌درمانی عروسکی برای بهبود وضعیت خودپنداره، ادراک شایستگی و رشد اجتماعی دانش‌آموزان دیرآموز مقطع ابتدایی در کنار دیگر مداخله‌های آموزشی و درمانی استفاده کرد (05/0p<). پرونده مقاله

این پژوهش باهدف تدوین مدل علی پیش‌بینی خیانت زناشویی بر اساس سبک‌های دلبستگی با نقش واسطه‌ای انعطاف‌پذیری شناختی در زوجین انجام شد. روش تحقیق حاضر ازنظر هدف جز تحقیقات بنیادی و ازنظر ماهیت از نوع تحقیقات کمی و ازنظر روش اجرا جز تحقیقات توصیفی- همبستگی می‌باشد که در قالب مطالعات غیرآزمایشی و با روش مدل یابی معادلات ساختاری انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه زوج‌های دارای حداقل یک‌بار تجربه خیانت به‌صورت مجازی، پیامک یا تماس تلفنی و رابطه جنسی شهرستان خوی در شش‌ماهه اول سال 1401 بود. با توجه به‌قاعده سرانگشتی بیست مورد به ازای هر متغیر مشاهده‌شده تعداد 480 نفر با روش نمونه هدفمند انتخاب شدند. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه‌های خیانت زناشویی ینیسری و کوکدمیر (2006)، سبک‌های دلبستگی همسران بارتولومو (1991) و انعطاف‌پذیری شناختی دنیس و وندروال (2010) استفاده شد. تحلیل داده با استفاده از شاخص‌های آمار توصیفی و مدل‌سازی معادلات ساختاری با استفاده از نرم‌افزارهای SPSS27 و AMOS24 صورت گرفت. نتایج نشان داد مدل پژوهش با داده‌های جمع‌آوری‌شده برازش دارد. بین سبک‌های دلبستگی ایمن و طرد کننده باخیانت زناشویی رابطه منفی وجود دارد و بین سبک‌های ترسان و دلمشغولی باخیانت زناشویی رابطه مثبت وجود دارد. همچنین نقش واسطه‌ای انعطاف‌پذیری در ارتباط بین سبک دلمشغولی باخیانت زناشویی تایید شد. پرونده مقاله

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی آموزش گروهی مبتنی بر رویکرد معنوی – مذهبی اسلام محور بر آشفتگی روان‌شناختی، احساس گناه و کیفیت رابطه زناشویی ادراک شده مادران دانش‌آموزان کم توان ذهنی آموزش‌‌پذیر بود. این پژوهش، مطالعه‌ای نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس آزمون و گروه کنترل بود؛ جامعه آماری کلیه مادران دانش‌آموزان کم‌ توان ذهنی آموزش‌پذیر که در سال تحصیلی 1399-1400 در مدارس ابتدایی استثنایی شهر تبریز پرونده داشته و مشغول تحصیل بودند، شامل می‌شد. از این بین 24 نفر نمونه بصورت جایگذین تصادفی در 2 گروه 12 نفری گروه آزمایش و گروه کنترل انتخاب شدند. با توجه به ساخت و اهداف تحقیق، از روش نمونه‌گیری هدفمند برای انتخاب نمونه استفاده شد. ابزار‌های مورد استفاده، پرسشنامه آشفتگی روان‌شناختی داس (1995) و مقیاس کیفیت رابطه ادراک شده فلچر (2002) بود. گروه آزمایش برنامه آموزش رویکرد معنوی – مذهبی (11 جلسه) و گروه کنترل برنامه آموزشی دریافت نکردند. نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیری نشان داد آموزش گروهی مبتنی بر رویکرد معنوی – مذهبی اسلام محور بر آشفتگی روان‌شناختی، احساس گناه و کیفیت رابطه زناشویی ادراک شده مادران دانش‌آموزان کم توان ذهنی آموزش‌پذیر اثر بخش است. براساس نتایج بدست آمده از این پژوهش می‌توان بیان کرد،آموزش گروهی مبتنی بر رویکرد معنوی - مذهبی اسلام محور می‌تواند به عنوان مداخله تکمیلی جهت کاهش و بهبود مشکلات روان‌شناختی مادران دانش‌آموزان کم توان ذهنی به کار رود. پرونده مقاله