هدف کلی این تحقیق، تعیین اثربخشی بازی‌درمانی عروسکی بر خودپنداره، ادراک شایستگی و رشد اجتماعی دانش‌آموزان دیرآموز پایه پنجم مقطع ابتدایی بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش‌آموزان دیرآموز دختر پایه پنجم ابتدایی شهر آذرشهر در سال تحصیلی 1400-1399 تشکیل داده بودند. در فرآیند نمونه‌گیری، از روش نمونه‌گیری هدفمند استفاده شد؛ به طوری که از بین دانش‌آموزان دختر دیرآموز پایه پنجم شهر آذرشهر 30 نفر انتخاب شده و به شکل جایگزینی تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گروه گواه (15 نفر) قرار داده شدند. برای گردآوری داده‌ها، از ابزارهای مقیاس خودپنداره پیرز ـ هریس، پرسشنامه خودادراکی هارتر، مقیاس بلوغ اجتماعی واینلند استفاده شد. طرح کلی تحقیق بر اساس طرح نیمه‌تجربی از نوع طرح پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه کنترل بود؛ به طوری که گروه آزمایش، برنامه بازی‌درمانی عروسکی را طی 9 جلسه 90 دقیقه‌ای دریافت داشته و گروه کنترل مداخله‌ای دریافت نکردند. نتایج تحلیل کوواریانس تک‌متغیره نشان داد که خودپنداره دانش‌آموزان دیرآموز گروه مداخله بازی‌درمانی عروسکی بیشتر از گروه گواه بود. همچنین بر اساس نتایج آماری، مداخله بازی‌درمانی عروسکی توانسته بود میزان ادراک شایستگی دانش‌آموزان دیرآموز را در گروه آزمایش بهبود بخشد. به علاوه، نتایج نشان داد که رشد اجتماعی گروه آزمایش نیز بعد از مداخله بازی‌ درمانی عروسکی بیشتر از گروه گواه بوده است. بر اساس یافته‌ها، چنین استنباط می‌شود که می‌توان از برنامه بازی‌درمانی عروسکی برای بهبود وضعیت خودپنداره، ادراک شایستگی و رشد اجتماعی دانش‌آموزان دیرآموز مقطع ابتدایی در کنار دیگر مداخله‌های آموزشی و درمانی استفاده کرد (05/0p<). پرونده مقاله