تاثیر انگیزه درونی مراجع و سبک بین فردی درمانگر بر پیامد درمان: بررسی نقش میانجی همراهی مراجع
محورهای موضوعی : فصلنامه تعالی مشاوره و روان درمانی
شفیقه ایمان زاده
1
,
مرضیه علیوندی وفا
2
,
تورج هاشمی
3
,
معصومه آزموده
4
1 - دانشجوی دکتری روانشناسی، گروه روانشناسی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.
2 - استادیار گروه روانشناسی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
3 - استاد گروه روانشناسی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.
4 - استادیار گروه روانشناسی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.
کلید واژه: , , سبک بین فردی درمانگر, , انگیزه درونی مراجع, , همراهی مراجع, , پیامد درمان,
چکیده مقاله :
هدف: این پژوهش با هدف تعیین نقش انگیزه درونی مراجع و سبک بین فردی درمانگر بر پیامد درمان با میانجی گری همراهی مراجع انجام شد. روش: افرادی که در سال 1398 برای دریافت خدمات مشاوره روانشناختی به مراکز مشاوره بهزیستی، شرکت نفت و شهرداری تبریز مراجعه کرده بودند؛ جامعه این تحقیق را تشکیل دادند. نمونه تحقیق حاضر، 324 نفر از مراجعانی بودند که شرایط شرکت در مطالعه را دارا بودند. پژوهش حاضر از نوع پژوهش های توصیفی- همبستگی است. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های سبک بین فردی درمانگر، همراهی مراجع، انگیزه درمان و پیامد درمان برای مراجع و برای تحلیل داده ها از روش مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شد.یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که سبک بین فردی درمانگر با میانجی گری همراهی مراجع قادرند تغییرات پیامد درمان را تبیین نمایند. همچنین نتایج نشان داد که انگیزه مراجع به طور مستقیم بر پیامد درمان تاثیر ندارد و تنها به طور مستقیم و از طریق همراهی مراجع می تواند بر پیامد درمان تاثیر مثبت داشته باشد. نتایج شاخص های نیکویی برازش نشان داد که مدل اندازه گیری شده با مدل نظری تحقیق برازش مناسبی دارد. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که همراهی مراجع یک متغیر میانجی در تبیین پیامد درمان است و باید درمانگران علاوه بر انتخاب رویکردهای درمانی مناسب، به نقش همراهی مراجع در اثربخشی درمان توجه ویژه ای داشته باشند.
Purpose: The aim of this study was to determine the role of client’s intrinsic motivation and therapist's interpersonal style on treatment outcome with the mediation of the client’s engagement. Methodology: Individuals who had referred to counseling centers of welfare organization, oil company and Tabriz municipality in 1398 were selected as the statistical population. In the present study, statistical sample composed of 324 participants who had entrance criteria. the present study is a descriptive-correlational research. to collect data, questionnaires of The Therapist's Interpersonal Style, Treatment Motivation, Client Engagement and Client Outcome were used and structural equation modeling was used to analyze the data.Findings: Findings showed that therapist's interpersonal style with the mediation of the client engagement were able to explain changes in the treatment effectiveness. Also, the results showed that the treatment motivation does not directly affect the treatment outcome and can only have a positive effect on the treatment outcome directly and through client engagement. The results of good fit indices showed that the measured model fits well with the research theoretical model. Conclusion: This study showed that client engagement was a mediating variable in explaining the treatment outcome, so that, in addition to choosing appropriate treatment approaches, therapists should pay special attention to the role of client engagement in the treatment effectiveness.
_||_
