Historic urban areas are a significant part of each city not only due to having irreplaceable cultural and socialresources, but also due to their attractive patterns of life. They have being threatened by strong development trends. This paperaims to investigate the impacts of redevelopment trends in the historic city of Shiraz, Iran. The paper begins by highlightinghistorical development in the different periods such as Atabakan, Safaviyeh, Zandiyeh, Qajar and Contemporary period; and then,it investigates types of heritage in Shiraz, and, the impacts of modernization trends on the historic urban area of the city. Thepurpose of the present study is to investigate some of the problems involved in the conservation of the historic settlements in Iranwith particular emphasize to the historic settlement of Shiraz city. This study found that confrontation between strong developmenttrends and urban heritage conservation led to loss of numerous tangible and intangible heritages in Shiraz. پرونده مقاله

Disaster Management and current approaches in this field in one hand only has focused to physicalvulnerabilities and in the other hand has included consequential action to reduce vulnerability and improve physicalpreparation as well as resistance institutional insignificant during the disaster. Therefore, these approaches usually haveignored the capabilities and capacities of residents to reduce vulnerabilities and consequently losses and damage. Whilerecent approaches have entered, the field of disaster management emphasized that at first vulnerability is beyond thephysical vulnerabilities and second vulnerabilities have an inverse relationship with the resident’s capacity in the face ofdisaster. So, community-based disaster risk management need to recognize indicators of vulnerability and communitycapacity and its relationship is essential. Accordingly, in the first step, the indicators of community capacity and communityvulnerability are provided and in the second step based on these indicators, community capacity and vulnerability havebeen assessed. The assessment of community characters is based on GIS capabilities, spatial analysis tools and SPSSand correlation regression is used for analyzing the relationship of the variables. The results and findings of this researchindicate that the vulnerability of urban areas is not only influenced by physical factors, but also social and organizationalfactors like community organizing and community educating have affected strongly the vulnerability. پرونده مقاله

Post disaster reconstruction in the destructed zones entails the social aspects in addition to the physicaland urban aspects, because of the presence of affected people in the very location.The presented research aims to assess the social aspects of the post disaster conditions in the course of reconstruction,which take into consideration the related social factors in the affected community. The research also looks for the variousinfluential aspects of post disaster urban planning in order to achieve a different framework for the job.Since the subject might be considered as a new approach, and for the vast and numerous aforementioned aspects in theexpertise reference, the research method is based on “Grounded Theory” in order to analyze and categorize the givenapproaches.The results of theoretical studies have been compiled with the academic expertise viewpoints and with the opinions ofIranian experienced experts who were involved in the course of post war and post natural disaster reconstruction, throughthe face to face interviews. In order to benefit a practical implication of the theory, the post disaster reconstruction processof Manjil-a mountain town in Gilan, north of Iran- after the earthquake in 1990 has been analyzed and reviewed.The fulfillment of the research necessitates; assessment of social questions, collective behavior, individual needs andrequests of affected people, in the course of planning for post disaster reconstructions, and ultimately employment ofsocial capacity, as well as the relations among communal network at the entire level of the affected society. پرونده مقاله

مقدمه و هدف پژوهش: بازآفرینی شهری به دنبال ارتقاء کلیه کیفیت‌های محیطی مکان تاریخی بوده و با استفاده از محرک‌های توسعه به عنوان ابزاری در درون استراتژی‌های تغییر شکل شهری که می‌توانند با استراتژی‌های قبلی ترکیب شده و باعث توسعه فضاهای بلافصل خود گردند، سعی در نقش انگیزی آنان در فرایند بازآفرینی مراکز تاریخی دارد. از این رو هدف پژوهش، تبیین چگونگی اثرگذاری و روابط مؤلفه‌های محرک توسعه در فرایند بازآفرینی در قالب ساخت مدلی نظری می‌باشد. روش پژوهش: پژوهش از نظر هدف، توسعه ای ـ کاربردی، روش استخراج، دلفی و تکنیک ساخت روابط، مدل سازی تفسیری- ساختاری بوده است. جامعه آماری، 15 تن از خبرگان دانشگاه ها، به صورت هدفمند در دسترس بوده و پایایی پرسشنامه‌ها از طریق آزمون آلفای کرونباخ، به میزان 0.76، مورد تأیید قرار گرفته است. یافته‌ها: روابط مؤلفه‌ها در سه سطح و هشت لایه از وابسته ترین تا پرنفوذترین، تنظیم گردیده که در سطح اول به عوامل بنیادین، سطح دوم به ویژگی‌های ساختاری و سطح سوم به دستاوردهای بازآفرینی تاریخی اختصاص یافته است. نتیجه گیری: عوامل خدماتی شدن محلات، طراحی میان افزای قطعات و نیز اجرای کاتالیزورها، اساس حرکت بخشی به سایر مؤلفه‌ها بوده و پیوند عملکردی، محله تاریخی را در یک کل همپیوند و هویتمند نمایش داده و عدالت اجتماعی و رضایتمندی، در بالاترین سطح وابستگی و تاثیر پذیری، محقق خواهند شد. پرونده مقاله

This study attempts to determine the compatibility of common geometric proportions used in traditional houses with daylight performance and natural proportions of the surrounding physical environment so as to recognize the most compatible structural layout with nature. To this end, 28 shahneshin rooms were chosen from 21 traditional houses in Ardabil. Moreover, they were observed to have the highest level of overlap with the frequency perimeter zone of daylight. پرونده مقاله

عرصه های همگانی شهری به‌عنوان فضاهای حضور شهروندان و مکانی برای برقراری ارتباط و تعامل اجتماعی می باشند؛ و به معنای عام، سنگ زیرین تمام عرصه های اجتماعی هستند و بدون آن ها، بسیاری از عملکردهای جامعه شهری میسر نخواهد بود. بنابراین، نقش مهمی در کیفیت زندگی و رفاه شهروندان دارند و توجه به کیفیت آن ها در فرآیند برنامه ریزی توسعه شهری ضرورتی انکارناپذیر است. مسئله اصلی فراروی این مقاله توجه به ظرفیت عرصه های همگانی در تسهیل مراودات اجتماعی است. ؛ و در این فرآیند از رویکرد کل گرای انسانی – محیطی بهره گرفته است. بنابراین، با استفاده از تئوری زمینه ای به بررسی رفتار کاربران عرصه های همگانی کلانشهر مشهد پرداخته است. مطالعه عرصه های همگانی مشهد نشان می‌دهد، این عرصه ها توانسته اند محیطی موردپذیرش گروه‌های مختلف اجتماعی را فراهم نمایند؛ این مهم به ظرفیت های عرصه های همگانی شهری برای حضور افراد و تمایل به تعامل با دیگران اشاره دارد. مدل پارادایمی رابطه بین مفاهیم و مقوله‌ها و نتایج آزمون تحلیل واریانس یک طرفه نشان می دهد شرایط مداخله گری نظیر سن، جنس، میزان آشنایی و علت مراجعه در تمایل به حضور در عرصه های همگانی و نیز برقراری تعامل اجتماعی با دیگران مؤثر هستند. پرونده مقاله

هدف اصلی این تحقیق تدوین و ارائه راهبردهای توسعه در منطقه مرزی تایباد است تا در صورت تحقق بتوان بر مسائل اساسی توسعه شهرستان فائق آمد. در راستای دستیابی به هدف فوق، از روش توصیفی-تحلیلی استفاده شده و با استفاده از روش میدانی، مراجعه به ادارات مستقر در شهرستان و مصاحبه با مسئولین و نیز با استفاده از ابزار پرسشنامه، اطلاعات مورد نیاز جمع آوری شده است. سپس جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل SWOT استفاده گردیده و راهبردهای مربوط به توسعه منطقه مرزی شهرستان تایباد، ارائه شده و در پایان با استفاده از روش تحلیلی QSPM، راهبردهای اصلی شهرستان اولویت بندی شده است. یافته ها نشان می دهند که عوامل بیرونی سهم بیشتری در توسعه منطقه دارند و در وضعیت فعلی، منطقه در موقعیت تدافعی قرار دارد و بیش از هر چیز نیازمند راهبردهای WT می باشد. یعنی راهبردهای مربوط به کاهش نقاط ضعف موجود در منطقه و جلوگیری یا کاهش تهدیدات وارد بر آن به عنوان راهبردهای اصلی توسعه این منطقه مد نظر می باشند. هم چنین، نتایج حاصل از انجام تحلیل QSPM نشان داد که راهبردهای زیر به عنوان اولویت دارترین راهبردها جهت توسعه منطقه مرزی تایباد مشخص شدند: تقویت زیرساختها و امنیت منطقه جهت عدم تأثیرگذاری محسوس فعالیت محور ترانزیتی کراچی افغانستان بر سهم ترانزیتی پایانه مرزی دوغارون - ایجاد جو اعتماد مرزنشینان به دولت مرکزی و افزایش احساس تعلق به منطقه - تقویت طرح انسداد فیزیکی و الکترونیکی مرزها و تجهیز مرزبانی - تصویب قوانین اصولی و کاهش قوانین دست و پاگیر به منظور تسهیل مبادلات تجاری و حمل و نقل بین دو کشور - جلب مشارکت بخش خصوصی با حمایت و پشتیبانی بخش دولتی، برای سرمایه گذاری بیشتر و ایجاد زمینه های اشتغال سالم در منطقه پرونده مقاله

عرصه های همگانی شهری به‌عنوان فضاهای حضور شهروندان و مکانی برای برقراری ارتباط و تعامل اجتماعی می باشند؛ و به معنای عام، سنگ زیرین تمام عرصه های اجتماعی هستند و بدون آن ها، بسیاری از عملکردهای جامعه شهری میسر نخواهد بود. بنابراین، نقش مهمی در کیفیت زندگی و رفاه شهروندان دارند و توجه به کیفیت آن ها در فرآیند برنامه ریزی توسعه شهری ضرورتی انکارناپذیر است. مسئله اصلی فراروی این مقاله توجه به ظرفیت عرصه های همگانی در تسهیل مراودات اجتماعی است. ؛ و در این فرآیند از رویکرد کل گرای انسانی – محیطی بهره گرفته است. بنابراین، با استفاده از تئوری زمینه ای به بررسی رفتار کاربران عرصه های همگانی کلانشهر مشهد پرداخته است. مطالعه عرصه های همگانی مشهد نشان می‌دهد، این عرصه ها توانسته اند محیطی موردپذیرش گروه‌های مختلف اجتماعی را فراهم نمایند؛ این مهم به ظرفیت های عرصه های همگانی شهری برای حضور افراد و تمایل به تعامل با دیگران اشاره دارد. مدل پارادایمی رابطه بین مفاهیم و مقوله‌ها و نتایج آزمون تحلیل واریانس یک طرفه نشان می دهد شرایط مداخله گری نظیر سن، جنس، میزان آشنایی و علت مراجعه در تمایل به حضور در عرصه های همگانی و نیز برقراری تعامل اجتماعی با دیگران مؤثر هستند. پرونده مقاله

یکی از مباحث مهم در هنگام وقوع سوانح طبیعی در شهرها، بازسازی شهرها پس از وقوع این سوانح است. در فرآیند بازسازی پس از سانحه، عناصر و عوامل مختلفی تأثیرگذار هستند و مجموعه این فرآیندها تأثیرات متعددی بر ابعاد مختلف توسعه شهری به ویژه بعد کالبدی – فیزیکی دارد. شهر منجیل، یکی از شهرهای شهرستان رودبار استان گیلان است که در اثر زمین لرزه سال 1369، به شدت آسیب دید. فرآیند بازسازی این شهر پس از وقوع این سانحه، تأثیرات متعددی بر بعد کالبدی – فیزیکی شهر گذاشته است که در این پژوهش به بررسی اثرات عناصر بازسازی پس از سانحه بر این بعد و تأثیرپذیری شاخص‌های کالبدی – فیزیکی از این عناصر، پرداخته شده است. برای این منظور تأثیرات این عناصر و شاخص‌ها از طریق پرسشنامه با 25 تن از کارشناسان مربوطه مورد ارزیابی قرار گرفته و از طریق آزمون آماری ناپارامتریک دو جمله‌ای و شاخص‌های آماری تحلیل شد. نتایج نشان داد میزان تأثیرگذاری عناصر بازسازی پس از سانحه بر بعد کالبدی – فیزیکی شهر منجیل، بسیار زیاد و تأثیرگذاری شاخص‌های کالبدی – فیزیکی بر این عناصر نیز بالا بوده است. همچنین بیشترین تأثیرات عناصر بازسازی مربوط به مشارکت‌های بومی‌، کارآفرینی و تسهیلات بوده و در بخش شاخص‌های کالبدی – فیزیکی نیز استحکام و مقاومت ساختمان‌ها، معابر و دسترسی به خدمات و غیره دارای بیشترین تأثیرپذیری از فرآیند بازسازی پس از سانحه بودند. پرونده مقاله

دهه 1990 میلادی با بازنگری در همه ی زمینه های علمی، فلسفی و هنری همراه است، به همین علت نگاه نوسازی و مرمت شهری نسبت به دهه های پیش که نگاه جزیی نسبت به مسائل مرمت شهری داشته اند، تغییر کرده و با در نظر گرفتن گذشته و هویت تاریخی دوره های متفاوت، هویت جدید متناسب با شرایط زندگی امروز را در دستور کار خود قرار داده است. بر این اساس مرمت شهری مفهومی جامع پیدا می کند، مفهومی که بهبود و توان بخشی بافت های کهن، در تمام ابعاد اقتصادی، کالبدی، اجتماعی-فرهنگی را مدنظر قرار می دهد و چارچوبی نو در فرآیند دگرگونی شهری تدارک می کند. این پژوهش به مقایسه ی تطبیقی بازآفرینی بافت خیام تهران و لیورپول1 بریتانیا پرداخته است، چرا که هر دو نمونه در بافت مرکزی شهری قرار داشته و بافت پیرامونشان هویتمند و واجد ارزش می باشد. برنامه بازآفرینی پروژه لیورپول1 در سال 2008 به عنوان بهترین برنامه و طرح بازآفرینی اروپا شناخته شده است و طرح توسعه مجدد بلوک خیام تهران نیز بزرگ ترین برنامه و طرح بازآفرینی شهرداری تهران پس از پیروزی انقلاب ایران محسوب می شود. هدف از این مقایسه، بررسی اهداف و اقدامات در دو برنامه، دلایل موفقیت لیورپول1، عدم تحقق پذیری اهداف از پیش تعیین شده در بازآفرینی خیام و در نهایت، ارائه راهکارهایی برای تحقق پذیری اهداف از پیش تعیین شده بافت خیام است. نتیجه اینکه اتخاذ سیاست های کوتاه مدت و مقطعی، بدون برنامه ریزی منسجم و از پیش تنظیم شده، عدم مشارکت مردم از ابتدای طرح تا پایان و در نظر نگرفتن هویت تاریخی و موقعیت بافت خیام باعث شکست و عدم موفقیت در بازآفرینی خیام شده است. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و مقایسه ای و روش گردآوری اطلاعات در این پژوهش اسنادی، کتابخانه ای و مشاهده میدانی می باشد. پرونده مقاله

Vernacular architecture is the product of environmental, social, and economic innovations.In fact, this type of architecture seeks to make buildings compatible with the environment via the use of local knowledge and experiences.Bearing in mind the issue of energy efficiency,attending to the sustainable elements of local housing and its ecological aspects is of paramount importance since buildings are one of the structures that cause the highest level of damage to the environment. Therefore,the purpose of this study was to first recognize the ecological components derived from vernacular architecture and then propose indigenous solutions to encounter climatic and environmental problems.In this descriptive analytical study,all these factors were analyzed in 3 traditional houses built in 3 different eras in Ardabil.To collect the needed data, documentary studies were checked and various interviews, observations,and field investigations were conducted. In these houses,the architectural features that were derived from ecological components were recognized and investigated via the analysis of various aspects including design and construction techniques,type of plan,orientation,and innovative solutions used to make the spatial layout more appropriate for the comfort and welfare of the residents.The results revealed that in the construction of walls and roofs of these buildings, insulating materials and techniques have been used based on the traditional technology of that time.In addition,paying attention to the size of window openings,use of triple-pane windows, use of greenhouse effect in main spaces, separation of winter and summer living spaces,existence of connection joints,etc. are other ecological solutions that have been derived from the vernacular architecture of this region پرونده مقاله