بررسی تأثیر برخی از گیاهان پوششی در مهار علف های هرز طی آزمایشی در پاییز 1397 در شهرستان نمین واقع در استان اردبیل در دو مرحله با سه تکرار اجرا شد. مرحله اول آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی شامل فاکتـور کشت گیـاهان پوششی زمستانه (چاودار (Secale cereale L.)، ماشک گل خوشه ای (Vicia villosa Roth.)، خللر (Lathyrus sativa L.) و ماشک لامعی (Vicia panonica L.)) بود. مرحله دوم آزمایش در قالب طرح فاکتوریل بر پایه بلوک های کامل تصادفی مشتمل بر فاکتور زمان های نمونه برداری (قبل از خاتمه یافتن رشد گیاهان پوششی (حضور سبز گیاهان پوششی) و 40 روز پس از خاتمه یافتن رشد گیاهان پوششی (بقایای گیاهان پوششی)) انجام پذیرفت. نتایج نشان داد که بیشترین تراکم کل علف های هرز مربوط به تیمارهای ماشک گل خوشه ای و خللر (به ترتیب 5/30 و 27 بوته در مترمربع) و همچنین کمترین تراکم در تیمارهای چاودار و ماشک لامعی (به ترتیب 5/17 و 22 بوته در مترمربع) برآورد شدند. همچنین، نتایج نشـان داد که بیشترین تراکم کل علف های هرز تحت تأثیـر زمان نمــونه برداری از دومین زمــان نمونه برداری (33/30 بوته در مترمربع) در حضور بقایای حاصل از گیـاهان پوششی و کمترین تـراکم کل علف های هرز (16/18 بوته در مترمربع) از اولین زمان نمونه برداری در حضور سبز گیاهان پوششی حاصل شد. بیشترین میزان شاخص شانون-وینر و شاخص سیمپسون به تیمارهای ماشک گل خوشه ای، خللر و ماشک لامعی مربوط بود. گیاهان پوششی چاودار، ماشک لامعی و اولین زمان نمونه برداری (حضور سبز گیاهان پوششی) مناسب ترین گونه گیاهان پوششی و زمان های نمونه برداری به منظور کاهش تراکم علف های هرز بودند. از نتـایج به دست آمده چنین استنباط می گردد که بین زیست توده گیـاهی (استقرار، زمستان گذرانی و رشد مجدد گیاهان پوششی) و میزان تراکم و زیست توده خشک علف های هرز رابطه موازی وجود دارد. به طوری که، با افزایش زیست توده گیاهان پوششی، تراکم و زیست توده علف های هرز کاهش یافتند. پرونده مقاله

استاندارهای بالای کیفیت در محصولات سبزی یکی از مهم ترین تقاضاهای مصرف کنندگان است و علف های هرز نیز از عوامل کاهش دهنده عملکرد و کیفیت اغلب محصولات کشاورزی می باشند. استفاده از گیاهان پوششی برای کنترل علف های هرز یک جایگزین سازگار با محیط زیست برای روش های متداول شیمیایی و مکانیکی است. بدین منظور، آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه بلوک های کامل تصادفی در سال 1396 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی با سه تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل فاکتور اول، تک کشتی و کشت مخلوط دوگانه گیاهان پوششی چاودار (.Secale cereal L)، ماشک گل خوشه ای (Vicia villosa Roth) و تیمار کنترل یا بدون گیاه پوششی و فاکتور دوم شامل وجین دستی علف های هرز به صورت یک و دو بار (با فواصل زمانی 15 روز) و بدون وجین دستی بودند. نتایج نشان داد که بیشترین زیست توده خشک گیاهان پوششی از تیمار تک کشتی چاودار ( 530/59 گرم در مترمربع) و کمترین زیست توده خشک از تیمارهای تک کشتی ماشک گل خوشه ای (47/85 گرم در متر مربع) به دست آمدند. بیشترین درصد کاهش زیست توده کل علف های هرز در تلفیق بقایای گیاهان پوششی و سطوح وجین مربوط به تیمار چاودار با ماشک گل خوشه ای بدون وجین دستی (83/24 درصد) بودند. بیشترین عملکرد کاهو آیسبرگ بدون اختلاف معنی داری از تیمار تک کشتی ماشک گل خوشه ای با یک بار و بـدون وجین دستی علف های هرز (به ترتیب 5025 و 4965 گرم در مترمربع) به دست آمد. همچنین، بیشترین ارتفاع بوته، تعداد برگ و قطر طوقه کاهو فاقد اختلاف آماری معنی داری در تک کشتی و کشت مخلوط گیاهان پوششی بود. نتایج حاصل بیانگر آن است که تلفیق وجین دستی با بقایای گیاهان پوششی ضمن اینکه تأثیر زیادی در کاهش و کنترل زیست توده علف های هرز گردید حضور بقایای گیاهان پوششی در کوتاه مدت موجب افزایش عملکرد کاهو آیسبرگ از طریق کنترل علف های هرز نیز شد. پرونده مقاله

به منظور بررسی تأثیر گیاهان پوششی زمستانه بر تراکم و زیست توده علف های هرز و عملکرد سیب زمینی، آزمایشی در سال 1397 در شهرستان نمین (روستای ینگجه ملامحمدرضا) واقع در استان اردبیل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل کشت گیاهان پوششی چاودار (Secale cereal L.)، ماشک گل خوشه ای (Vicia villosa Roth.)، خلر (Lathyrus sativa L.) و ماشک لامعی (Vicia panonica L.) بودند. نتایج نشان داد که بیشترین زیست توده خشک گیاهان پوششی از تیمار چاودار (696 گرم در متر مربع) به دست آمدند. همچنین، کمترین تراکم در نمونه برداری اول و دوم (به ترتیب 3/9 و 6/23 بوته در مترمربع) از تیمار چاودار حاصل شد. کمترین زیست توده تر و خشک کل علف های هرز در نمونه برداری اول (به ترتیب 8/175 و 2/52 گرم در مترمربع) مربوط به تیمار چاودار بود. علاوه بر این، کمترین زیست توده تر و خشک کل علف های هرز در نمونه برداری دوم (به ترتیب 377 و 134 گرم در مترمربع) از تیمار چاودار به دست آمدند. همچنین، نتایج نشان داد بیشترین زیست توده تر و خشک علف های هرز در هر دو نمونه برداری مربوط به تیمارهای ماشک گل خوشه ای و خلر بودند. عملکرد غده سیب زمینی تحت تأثیر بقایای گیاهان پوششی قرار نگرفت و تیمارهای گیاهان پوششی از نظر تولید غده ی سیب زمینی دارای اختلاف معنی داری نبودند. از نتایج چنین استنباط می گردد که گیاه پوششی چاودار تأثیر چشم گیری در کاهش تراکم و زیست توده تر و خشک علف های هرز در دو مرحله نمونه برداری داشت، اما لزوماً کاهش زیست توده علف های هرز بیانگر تأثیر مثبت گیاهان پوششی در کوتاه مدت بر روی بهبود عملکرد محصولات زراعی نمی باشد. پرونده مقاله

یک گام مهم در کنترل علف‌های‌هرز شناسایی ویژگی‌های اکوفیزیولوژیک بذر این گیاهان است. به منظور بررسی روش‌های مختلف شکست خواب بذر خردل‌وحشی (Sinapis arvensis L.) آزمایشی در قالب طرح کاملأ تصادفی با سه تکرار در سال 1398 در دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل تیمار شاهد، سرمادهی مرطوب، غوطه‌ور‌سازی در محلول‌های جیبرلیک اسید با چهار غلظت 500، 1000، 1500 و 2000 قسمت در میلیون به مدت 24 ساعت، غوطه‌ور‌سازی در محلول سولفوریک اسید غلیظ (98 درصد) به مدت 1، 2 و 3 دقیقه و قرار دادن بذرها در التراسونیک به مدت 10، 20 و 30 دقیقه بود. نتایج نشان داد که صفات اندازه گیری شده تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفتند. جیبرلیک اسید 1500 قسمت در میلیون دارای بیشترین تأثیر بر جوانه‌زنی و مؤلفه‌های رشدی اندازه‌گیری شده بود. در مقایسه با تیمار شاهد، جیبرلیک اسید 1500 قسمت در میلیون، 80 درصد جوانه‌زنی بذر علف‌هرز خردل وحشی را افزایش داد. این در حالی بود که در غالب صفات مورد بررسی سولفوریک اسید تأثیر منفی بر جوانه‌زنی و مؤلفه‌های رشدی داشت. از نتایج چنین استنباط می‌گردد که برخلاف تأثیر مثبت جیبرلیک اسید بر جوانه‌زنی بذر علف‌هرز خردل‌وحشی، سولفوریک اسید غلیظ دارای تأثیر مخرب بر آن بوده و می‌تواند به عنوان یکی از روش‌های مؤثر در کنترل علف‌های‌هرز مطرح باشد. پرونده مقاله

سان‌همپ (Crotalaria juncea) یک گیاه پوششی دگرآسیب مورد استفاده به منظور کنترل فیزیکی علف‌های‌هرز است. به منظور بررسی تأثیر عصاره فرموله شده سان‌همپ با نانوذره کیتوزان بر جوانه‌زنی برخی از علف‌های‌هرز، آزمایشی در سال 1400 در دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی با سه تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل گونه علف‌های‌هرز خردل وحشی (Sinapis arvensis L.) و تاج خروس (Amaranthus retroflexus) و غلظت‌های صفر (آب مقطر)، 150 و 200 گرم در لیتر بود. نتایج نشان داد که عصاره سان‌همپ فرموله شده با نانوذره کیتوزان درصد جوانه‌زنی و مؤلفه‌های وابسته به آن را در بذر علف‌های‌هرز تحت تأثیر قرار داد. همچنین نتایج نشان داد که با افزایش غلظت (به‌ترتیب غلظت‌های 150 و 200 گرم در لیتر) درصد جوانه‌زنی بذرهای خردل وحشی (به‌ترتیب 20 و 44 درصد) و تاج خروس (به-ترتیب 6 و 12 درصد) در مقایسه با غلظت صفر کاهش یافت. نتایج نشان داد که جوانه‌زنی بذر خردل وحشی در مقایسه با بذر تاج خروس بیشتر تحت تأثیر قرار گرفت. تجزیه و تحلیل پیرسون تأثیر منفی و معنی‌دار جوانه‌زنی بر زمان تا 25، 50 و 75 درصد، میانگین زمان جوانه‌زنی و شاخص جوانه‌زنی را نشان داد. همچنین تأثیر مثبت و معنی‌دار جوانه‌زنی بر ضریب سرعت جوانه‌زنی بذر، حداکثر مقدار جوانه‌زنی و ارزش جوانه‌زنی را نشان داد. نتایج بر تأثیر عصاره سان‌همپ فرموله شده با کیتوزان در غلظت 200 گرم در لیتر بر کاهش جوانه‌زنی و مؤلفه‌های وابسته به آن را در بذر خردل وحشی تأیید نمود. پرونده مقاله

به منظور بررسی جوانه زنی علف هرز چاودار (Secale cereal L.) تحت تأثیر عصاره آبی تلخه و عصاره فرموله شده آن با کیتوزان آزمایشی در سال 1396 در قالب فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه علوم علف‌های‌هرز دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل نوع عصاره (عصاره آبی تلخه و عصاره فرموله شده آن با کیتوزان) و هفت غلظت صفر (آب مقطر)، 625/0، 25/1، 5/2، 5، 10 و20 درصد بود. نتایج نشان داد که جوانه‌زنی چاودار و مؤلفه‌های وابسته به آن در سطح احتمال یک درصد معنی‌دار بود. عصاره‌ی فرموله شده تلخه در غلظت 625/0 باعث افزایش 17/15 درصدی طول ساقه چه نسبت به تیمار شاهد شد و غلظت های 5 و 10 درصد از عصاره فرموله شده باعث کاهش 100 درصدی طول ساقه چه و ریشه چه نسبت به تیمار شاهد شدند. غلظت 625/0 از عصاره آبی تلخه کمترین (10 درصد) و غلظت های 5 و 10 از عصاره فرموله شده با کیتوزان بیشترین (100 درصد) کاهش وزن تر ساقه چه، وزن تر ریشه چه و وزن تر کل گیاهچه را نسبت به تیمار شاهد نشان دادند. همچنین غلظت های 5 و 10 عصاره فرموله شده تلخه موجب کاهش 100 در صدی وزن خشک ساقه چه، ریشه چه و وزن خشک کل گیاهچه شدند. عصاره آبی و فرموله شده تلخه با کیتوزان در غلظت‌های 10 و 20 درصد قابل توصیه برای کنترل جوانه‌زنی علف‌هرز چاودار در شرایط آزمایشگاهی هستند. پرونده مقاله

یک گام مهم در کنترل علف‌های‌هرز شناسایی ویژگی‌های اکوفیزیولوژیک بذر این گیاهان است. به منظور بررسی روش‌های مختلف شکست خواب بذر خردل‌وحشی (Sinapis arvensis L.) آزمایشی در قالب طرح کاملأ تصادفی با سه تکرار در سال 1398 در دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل تیمار شاهد، سرمادهی مرطوب، غوطه‌ور‌سازی در محلول‌های جیبرلیک اسید با چهار غلظت 500، 1000، 1500 و 2000 قسمت در میلیون به مدت 24 ساعت، غوطه‌ور‌سازی در محلول سولفوریک اسید غلیظ (98 درصد) به مدت 1، 2 و 3 دقیقه و قرار دادن بذرها در التراسونیک به مدت 10، 20 و 30 دقیقه بود. نتایج نشان داد که صفات اندازه گیری شده تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفتند. جیبرلیک اسید 1500 قسمت در میلیون دارای بیشترین تأثیر بر جوانه‌زنی و مؤلفه‌های رشدی اندازه‌گیری شده بود. در مقایسه با تیمار شاهد، جیبرلیک اسید 1500 قسمت در میلیون، 80 درصد جوانه‌زنی بذر علف‌هرز خردل وحشی را افزایش داد. این در حالی بود که در غالب صفات مورد بررسی سولفوریک اسید تأثیر منفی بر جوانه‌زنی و مؤلفه‌های رشدی داشت. از نتایج چنین استنباط می‌گردد که برخلاف تأثیر مثبت جیبرلیک اسید بر جوانه‌زنی بذر علف‌هرز خردل‌وحشی، سولفوریک اسید غلیظ دارای تأثیر مخرب بر آن بوده و می‌تواند به عنوان یکی از روش‌های مؤثر در کنترل علف‌های‌هرز مطرح باشد. پرونده مقاله

سان‌همپ (Crotalaria juncea) یک گیاه پوششی دگرآسیب مورد استفاده به منظور کنترل فیزیکی علف‌های‌هرز است. به منظور بررسی تأثیر عصاره فرموله شده سان‌همپ با نانوذره کیتوزان بر جوانه‌زنی برخی از علف‌های‌هرز، آزمایشی در سال 1400 در دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی با سه تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل گونه علف‌های‌هرز خردل وحشی (Sinapis arvensis L.) و تاج خروس (Amaranthus retroflexus) و غلظت‌های صفر (آب مقطر)، 150 و 200 گرم در لیتر بود. نتایج نشان داد که عصاره سان‌همپ فرموله شده با نانوذره کیتوزان درصد جوانه‌زنی و مؤلفه‌های وابسته به آن را در بذر علف‌های‌هرز تحت تأثیر قرار داد. همچنین نتایج نشان داد که با افزایش غلظت (به‌ترتیب غلظت‌های 150 و 200 گرم در لیتر) درصد جوانه‌زنی بذرهای خردل وحشی (به‌ترتیب 20 و 44 درصد) و تاج خروس (به-ترتیب 6 و 12 درصد) در مقایسه با غلظت صفر کاهش یافت. نتایج نشان داد که جوانه‌زنی بذر خردل وحشی در مقایسه با بذر تاج خروس بیشتر تحت تأثیر قرار گرفت. تجزیه و تحلیل پیرسون تأثیر منفی و معنی‌دار جوانه‌زنی بر زمان تا 25، 50 و 75 درصد، میانگین زمان جوانه‌زنی و شاخص جوانه‌زنی را نشان داد. همچنین تأثیر مثبت و معنی‌دار جوانه‌زنی بر ضریب سرعت جوانه‌زنی بذر، حداکثر مقدار جوانه‌زنی و ارزش جوانه‌زنی را نشان داد. نتایج بر تأثیر عصاره سان‌همپ فرموله شده با کیتوزان در غلظت 200 گرم در لیتر بر کاهش جوانه‌زنی و مؤلفه‌های وابسته به آن را در بذر خردل وحشی تأیید نمود. پرونده مقاله

به منظور بررسی جوانه زنی علف هرز چاودار (Secale cereal L.) تحت تأثیر عصاره آبی تلخه و عصاره فرموله شده آن با کیتوزان آزمایشی در سال 1396 در قالب فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه علوم علف‌های‌هرز دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل نوع عصاره (عصاره آبی تلخه و عصاره فرموله شده آن با کیتوزان) و هفت غلظت صفر (آب مقطر)، 625/0، 25/1، 5/2، 5، 10 و20 درصد بود. نتایج نشان داد که جوانه‌زنی چاودار و مؤلفه‌های وابسته به آن در سطح احتمال یک درصد معنی‌دار بود. عصاره‌ی فرموله شده تلخه در غلظت 625/0 باعث افزایش 17/15 درصدی طول ساقه چه نسبت به تیمار شاهد شد و غلظت های 5 و 10 درصد از عصاره فرموله شده باعث کاهش 100 درصدی طول ساقه چه و ریشه چه نسبت به تیمار شاهد شدند. غلظت 625/0 از عصاره آبی تلخه کمترین (10 درصد) و غلظت های 5 و 10 از عصاره فرموله شده با کیتوزان بیشترین (100 درصد) کاهش وزن تر ساقه چه، وزن تر ریشه چه و وزن تر کل گیاهچه را نسبت به تیمار شاهد نشان دادند. همچنین غلظت های 5 و 10 عصاره فرموله شده تلخه موجب کاهش 100 در صدی وزن خشک ساقه چه، ریشه چه و وزن خشک کل گیاهچه شدند. عصاره آبی و فرموله شده تلخه با کیتوزان در غلظت‌های 10 و 20 درصد قابل توصیه برای کنترل جوانه‌زنی علف‌هرز چاودار در شرایط آزمایشگاهی هستند. پرونده مقاله

یولاف زراعی (Avena sativa L.) دارای خاصیت دگرآسیبی است و می¬تواند به عنوان گیاهان پوششی مؤثر برای مهار رشد علف¬های¬هرز عمل کند. این مطالعه با هدف بررسی اثر عصاره آبی و عصاره فرموله شده یولاف زراعی با نانوذرات کیتوزان بر جوانه¬زنی تاج خروس ریشه قرمز (Amaranthus retroflexus) در سال 1400 انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل نوع عصاره (عصاره آبی یولاف زراعی و عصاره فرموله شده آن با نانوذرات کیتوزان) و شش غلظت شاهد (آب مقطر و کیتوزان بدون عصاره گیاهی)، 10، 50، 100، 150 و 200 گرم در لیتر بود. نتایج نشان داد که اثر متقابل نوع عصاره و غلظت‌های مختلف به‌طور معنی‌داری بر صفات مورد ارزیابی در سطح احتمال یک درصد تأثیرگذار بود. درصد جوانه¬زنی در عصاره آبی یولاف زراعی و عصاره فرموله شده آن با نانوذرات کیتوزان در غلظت¬های 100، 150 و 200 به ترتیب صفر، 66/16، 33/15 و 33/5 درصد بود. همچنین افزایش غلظت عصاره فرموله شده با کیتوزان باعث کاهش در سرعت جوانه¬زنی (46/85، 95/87 و 10/96 درصد)، میانگین درصد جوانه¬زنی روزانه (75/82، 20/84 و 49/94 درصد)، شاخص بنیه گیاهچه (53/85، 60/87 و 71/97 درصد) و شاخص همگام¬سازی (76/45، 90/47 و 14/75 درصد) تاج خروس ریشه قرمز در مقایسه با کیتوزان بدون عصاره گیاهی شد. این یافته¬ها نشان می¬دهد که عصاره آبی یولاف زراعی بازدارندگی بیشتری بر جوانه¬زنی علف¬هرز تاج خروس ریشه قرمز داشت. پرونده مقاله