بررسی تأثیر برخی از گیاهان پوششی در مهار علف های هرز طی آزمایشی در پاییز 1397 در شهرستان نمین واقع در استان اردبیل در دو مرحله با سه تکرار اجرا شد. مرحله اول آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی شامل فاکتـور کشت گیـاهان پوششی زمستانه (چاودار (Secale cereale L.)، ماشک گل خوشه ای (Vicia villosa Roth.)، خللر (Lathyrus sativa L.) و ماشک لامعی (Vicia panonica L.)) بود. مرحله دوم آزمایش در قالب طرح فاکتوریل بر پایه بلوک های کامل تصادفی مشتمل بر فاکتور زمان های نمونه برداری (قبل از خاتمه یافتن رشد گیاهان پوششی (حضور سبز گیاهان پوششی) و 40 روز پس از خاتمه یافتن رشد گیاهان پوششی (بقایای گیاهان پوششی)) انجام پذیرفت. نتایج نشان داد که بیشترین تراکم کل علف های هرز مربوط به تیمارهای ماشک گل خوشه ای و خللر (به ترتیب 5/30 و 27 بوته در مترمربع) و همچنین کمترین تراکم در تیمارهای چاودار و ماشک لامعی (به ترتیب 5/17 و 22 بوته در مترمربع) برآورد شدند. همچنین، نتایج نشـان داد که بیشترین تراکم کل علف های هرز تحت تأثیـر زمان نمــونه برداری از دومین زمــان نمونه برداری (33/30 بوته در مترمربع) در حضور بقایای حاصل از گیـاهان پوششی و کمترین تـراکم کل علف های هرز (16/18 بوته در مترمربع) از اولین زمان نمونه برداری در حضور سبز گیاهان پوششی حاصل شد. بیشترین میزان شاخص شانون-وینر و شاخص سیمپسون به تیمارهای ماشک گل خوشه ای، خللر و ماشک لامعی مربوط بود. گیاهان پوششی چاودار، ماشک لامعی و اولین زمان نمونه برداری (حضور سبز گیاهان پوششی) مناسب ترین گونه گیاهان پوششی و زمان های نمونه برداری به منظور کاهش تراکم علف های هرز بودند. از نتـایج به دست آمده چنین استنباط می گردد که بین زیست توده گیـاهی (استقرار، زمستان گذرانی و رشد مجدد گیاهان پوششی) و میزان تراکم و زیست توده خشک علف های هرز رابطه موازی وجود دارد. به طوری که، با افزایش زیست توده گیاهان پوششی، تراکم و زیست توده علف های هرز کاهش یافتند. پرونده مقاله

به منظور بررسی تأثیر گیاهان پوششی زمستانه بر تراکم و زیست توده علف های هرز و عملکرد سیب زمینی، آزمایشی در سال 1397 در شهرستان نمین (روستای ینگجه ملامحمدرضا) واقع در استان اردبیل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل کشت گیاهان پوششی چاودار (Secale cereal L.)، ماشک گل خوشه ای (Vicia villosa Roth.)، خلر (Lathyrus sativa L.) و ماشک لامعی (Vicia panonica L.) بودند. نتایج نشان داد که بیشترین زیست توده خشک گیاهان پوششی از تیمار چاودار (696 گرم در متر مربع) به دست آمدند. همچنین، کمترین تراکم در نمونه برداری اول و دوم (به ترتیب 3/9 و 6/23 بوته در مترمربع) از تیمار چاودار حاصل شد. کمترین زیست توده تر و خشک کل علف های هرز در نمونه برداری اول (به ترتیب 8/175 و 2/52 گرم در مترمربع) مربوط به تیمار چاودار بود. علاوه بر این، کمترین زیست توده تر و خشک کل علف های هرز در نمونه برداری دوم (به ترتیب 377 و 134 گرم در مترمربع) از تیمار چاودار به دست آمدند. همچنین، نتایج نشان داد بیشترین زیست توده تر و خشک علف های هرز در هر دو نمونه برداری مربوط به تیمارهای ماشک گل خوشه ای و خلر بودند. عملکرد غده سیب زمینی تحت تأثیر بقایای گیاهان پوششی قرار نگرفت و تیمارهای گیاهان پوششی از نظر تولید غده ی سیب زمینی دارای اختلاف معنی داری نبودند. از نتایج چنین استنباط می گردد که گیاه پوششی چاودار تأثیر چشم گیری در کاهش تراکم و زیست توده تر و خشک علف های هرز در دو مرحله نمونه برداری داشت، اما لزوماً کاهش زیست توده علف های هرز بیانگر تأثیر مثبت گیاهان پوششی در کوتاه مدت بر روی بهبود عملکرد محصولات زراعی نمی باشد. پرونده مقاله

یک گام مهم در کنترل علف‌های‌هرز شناسایی ویژگی‌های اکوفیزیولوژیک بذر این گیاهان است. به منظور بررسی روش‌های مختلف شکست خواب بذر خردل‌وحشی (Sinapis arvensis L.) آزمایشی در قالب طرح کاملأ تصادفی با سه تکرار در سال 1398 در دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل تیمار شاهد، سرمادهی مرطوب، غوطه‌ور‌سازی در محلول‌های جیبرلیک اسید با چهار غلظت 500، 1000، 1500 و 2000 قسمت در میلیون به مدت 24 ساعت، غوطه‌ور‌سازی در محلول سولفوریک اسید غلیظ (98 درصد) به مدت 1، 2 و 3 دقیقه و قرار دادن بذرها در التراسونیک به مدت 10، 20 و 30 دقیقه بود. نتایج نشان داد که صفات اندازه گیری شده تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفتند. جیبرلیک اسید 1500 قسمت در میلیون دارای بیشترین تأثیر بر جوانه‌زنی و مؤلفه‌های رشدی اندازه‌گیری شده بود. در مقایسه با تیمار شاهد، جیبرلیک اسید 1500 قسمت در میلیون، 80 درصد جوانه‌زنی بذر علف‌هرز خردل وحشی را افزایش داد. این در حالی بود که در غالب صفات مورد بررسی سولفوریک اسید تأثیر منفی بر جوانه‌زنی و مؤلفه‌های رشدی داشت. از نتایج چنین استنباط می‌گردد که برخلاف تأثیر مثبت جیبرلیک اسید بر جوانه‌زنی بذر علف‌هرز خردل‌وحشی، سولفوریک اسید غلیظ دارای تأثیر مخرب بر آن بوده و می‌تواند به عنوان یکی از روش‌های مؤثر در کنترل علف‌های‌هرز مطرح باشد. پرونده مقاله

به منظور بررسی جوانه زنی علف هرز چاودار (Secale cereal L.) تحت تأثیر عصاره آبی تلخه و عصاره فرموله شده آن با کیتوزان آزمایشی در سال 1396 در قالب فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه علوم علف‌های‌هرز دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل نوع عصاره (عصاره آبی تلخه و عصاره فرموله شده آن با کیتوزان) و هفت غلظت صفر (آب مقطر)، 625/0، 25/1، 5/2، 5، 10 و20 درصد بود. نتایج نشان داد که جوانه‌زنی چاودار و مؤلفه‌های وابسته به آن در سطح احتمال یک درصد معنی‌دار بود. عصاره‌ی فرموله شده تلخه در غلظت 625/0 باعث افزایش 17/15 درصدی طول ساقه چه نسبت به تیمار شاهد شد و غلظت های 5 و 10 درصد از عصاره فرموله شده باعث کاهش 100 درصدی طول ساقه چه و ریشه چه نسبت به تیمار شاهد شدند. غلظت 625/0 از عصاره آبی تلخه کمترین (10 درصد) و غلظت های 5 و 10 از عصاره فرموله شده با کیتوزان بیشترین (100 درصد) کاهش وزن تر ساقه چه، وزن تر ریشه چه و وزن تر کل گیاهچه را نسبت به تیمار شاهد نشان دادند. همچنین غلظت های 5 و 10 عصاره فرموله شده تلخه موجب کاهش 100 در صدی وزن خشک ساقه چه، ریشه چه و وزن خشک کل گیاهچه شدند. عصاره آبی و فرموله شده تلخه با کیتوزان در غلظت‌های 10 و 20 درصد قابل توصیه برای کنترل جوانه‌زنی علف‌هرز چاودار در شرایط آزمایشگاهی هستند. پرونده مقاله

یک گام مهم در کنترل علف‌های‌هرز شناسایی ویژگی‌های اکوفیزیولوژیک بذر این گیاهان است. به منظور بررسی روش‌های مختلف شکست خواب بذر خردل‌وحشی (Sinapis arvensis L.) آزمایشی در قالب طرح کاملأ تصادفی با سه تکرار در سال 1398 در دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل تیمار شاهد، سرمادهی مرطوب، غوطه‌ور‌سازی در محلول‌های جیبرلیک اسید با چهار غلظت 500، 1000، 1500 و 2000 قسمت در میلیون به مدت 24 ساعت، غوطه‌ور‌سازی در محلول سولفوریک اسید غلیظ (98 درصد) به مدت 1، 2 و 3 دقیقه و قرار دادن بذرها در التراسونیک به مدت 10، 20 و 30 دقیقه بود. نتایج نشان داد که صفات اندازه گیری شده تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفتند. جیبرلیک اسید 1500 قسمت در میلیون دارای بیشترین تأثیر بر جوانه‌زنی و مؤلفه‌های رشدی اندازه‌گیری شده بود. در مقایسه با تیمار شاهد، جیبرلیک اسید 1500 قسمت در میلیون، 80 درصد جوانه‌زنی بذر علف‌هرز خردل وحشی را افزایش داد. این در حالی بود که در غالب صفات مورد بررسی سولفوریک اسید تأثیر منفی بر جوانه‌زنی و مؤلفه‌های رشدی داشت. از نتایج چنین استنباط می‌گردد که برخلاف تأثیر مثبت جیبرلیک اسید بر جوانه‌زنی بذر علف‌هرز خردل‌وحشی، سولفوریک اسید غلیظ دارای تأثیر مخرب بر آن بوده و می‌تواند به عنوان یکی از روش‌های مؤثر در کنترل علف‌های‌هرز مطرح باشد. پرونده مقاله

به منظور بررسی جوانه زنی علف هرز چاودار (Secale cereal L.) تحت تأثیر عصاره آبی تلخه و عصاره فرموله شده آن با کیتوزان آزمایشی در سال 1396 در قالب فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه علوم علف‌های‌هرز دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل نوع عصاره (عصاره آبی تلخه و عصاره فرموله شده آن با کیتوزان) و هفت غلظت صفر (آب مقطر)، 625/0، 25/1، 5/2، 5، 10 و20 درصد بود. نتایج نشان داد که جوانه‌زنی چاودار و مؤلفه‌های وابسته به آن در سطح احتمال یک درصد معنی‌دار بود. عصاره‌ی فرموله شده تلخه در غلظت 625/0 باعث افزایش 17/15 درصدی طول ساقه چه نسبت به تیمار شاهد شد و غلظت های 5 و 10 درصد از عصاره فرموله شده باعث کاهش 100 درصدی طول ساقه چه و ریشه چه نسبت به تیمار شاهد شدند. غلظت 625/0 از عصاره آبی تلخه کمترین (10 درصد) و غلظت های 5 و 10 از عصاره فرموله شده با کیتوزان بیشترین (100 درصد) کاهش وزن تر ساقه چه، وزن تر ریشه چه و وزن تر کل گیاهچه را نسبت به تیمار شاهد نشان دادند. همچنین غلظت های 5 و 10 عصاره فرموله شده تلخه موجب کاهش 100 در صدی وزن خشک ساقه چه، ریشه چه و وزن خشک کل گیاهچه شدند. عصاره آبی و فرموله شده تلخه با کیتوزان در غلظت‌های 10 و 20 درصد قابل توصیه برای کنترل جوانه‌زنی علف‌هرز چاودار در شرایط آزمایشگاهی هستند. پرونده مقاله